CroALa, 2024-05-22+02:00. Nodus ILIA_14.ilia-01.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/ILIA_14.ilia-01.xml.
Nestora non latuit, quamquam discumberet, ingens Rixa. Asclepiaden, secum tum forte epulantem, Talibus aggreditur dictis: "Age, dive Machaon, Fare quid iste velit tantus sub classe tumultus: Nam magis atque magis clamor iuvenilis ad aures Crebrescit. Tu perge sedens discumbere, donec Calfaciat latices Ecamida et caede cruentum Te lavet; ascendo, rediens modo, summa locorum". Sic fatus, nitidum ferro multisque relictum Perfossumque locis clipeum, quem ferre solebat Thrasimedes (alium gnatus genitoris habebat), Cuspide mox dextra praefixum hastile recepit. Fervere Martis opus iuxta tentoria longe Magnanimos Troas, Danaosque sub hoste ruentes Disiectosque procul muros et castra videbat. Amplivagum veluti pelagus, si quando futuras Praesagit ventorum acies, turgescit ab imo, Nondum agitat fluctus, necdum tolluntur harenae (Nutat enim donec ventorum a sede procella Missa Iovis iussu cursum det euntibus undis), Sic animus vario curarum Nestoris aestu Fluctuat, ambiguus cuneos penetraret Achivum, Offendatne ducem populorum Agamemnona Atriden. Atriden, visa est potior sententia menti. Interea pugnare acies et mutua ferre Vulnera. Procumbunt pariter, dant scuta cavaeque Conflictu sonitum galeae, ferit ensis et hasta, Ictibus alternis reboant thoraces et arma. Tres tum forte duces (nam quisque recessit ab armis Saucius), Atrides Agamemnon et acer Ulixes Tydidesque simul, gradientem Nestora longe Conspexere, rates egressi ut bella viderent. Plurima tum pelagi seducta crepidine puppis Et procul a pugna sicca tellure iacebat. Ut primas traxere, gradatim cetera classis Pone subit: quamquam spatiosum, litus Achivae Non erat usque capax classis, nec continet omnes Ambitus populos, haerent angustius; illic Impositae basibus complerant litora prorae, Extremos aditus facili quo turba meatu Pergeret; iniectae replerunt aggere terrae. Ut pugnam aspicerent, connixi hastilibus, illic Convenere duces: clamor percusserat ingens Corda virum; viso mox Nestore, tristior omnes Cura subit, dolor usque animos angebat Achivum. Hunc tum vociferans affatur rex Agamemnon: "Niliade, o ingens Argivum gloria, Nestor, Huc veniens bellum cur exitiale relinquis? Quam vereor ne nunc sermonem Martius Hector Perficiat, Teucros inter quem saepe minatus: A ratibus sacrum non Ilion ante reverti Quam iactis classem flammis exureret omnem Et perimat Danaos. Belli dum munus obivit Paene potens voti fuit. O miseranda regentis Condicio! Infensi Danai velut acer Achilles Indignantur et in Teucros pugnare recusant Pro ratibus". Nestor reddit tum Martius illi: "Vera quidem memoras et sunt ita: protinus ipse ! Iuppiter altitonans fatalem iniecit Achivis Perniciem: murus tutandae in robore classis Editus ingenti traxit cum mole ruinam, Posse rui non ante rati; statione sub ipsa Credidimus populos naves et castra tueri. Sub ratibus pugnant acies densaeque sub armis Stant utrimque pares, necubi vestigia flectunt. Contemplare licet quantum, labor urgeat utram In partem ignores; populo Mars aequus utrique; Impliciti nullo variant vestigia passu: Saevit amor ferri diraeque insania caedis, Intereunt pariter, indefessique laborant. Dicam equidem nostris quod nunc erit utile rebus, Consilii si quicquam habeo: modo rursus obire Non opus est Martem, gravibus cum saucius armis Deficeret: nec tale quidem manet utile robur". Talia dicenti ductor sic reddit Atrides: "Nestor, ut in proris certant navalibus hostes, Non murus nec fossa valent, ubi, plurima passi Anxia, fidebant tanti se mole laboris Argivi naves populos et castra tueri. Auspiciis sunt ista Iovis: si quando secundus Ille fuit nobis, nunc est propensior hosti Omnibus auxilio cum dis augetque vigorem Et Danais vires animumque enervat in armis. Consilio, ut referam, cuncti parebitis ergo: In sicco puppes seductae litore quot sunt Reddamus pelago, passim quas ancora sistat Dum nox diva diem nigranti obduxerit umbra Et pugna Troes cedent: mox cetera classem Turba salo retrahat; tenebrosae tempore noctis Non fuga turpis erit: quod dedecet usque latebit. Perniciem satius fugere est, quam extrema subire Excidia". Ingenii conspectus acumine multo, Intorquens oculos, illi sic reddit Ulixes: "Quale tuo, Atride, scelus excidit ore loquendo? Numquam animum imbueres talem, qui dignior esses Vilis et alterius ductor quam gentis Achivae. Iuppiter exhibuit tibi rex iuvenilibus annis Imperium nostri, munus quo Martis obires Et senior populos regeres graviore futurus Consilio, interea belli succederet idem Omnibus eventus: unum et commune periclum, Auxilioque pares animos gereremus in armis. Obsidionem animo moliris linquere Troiae, Milia tot cuius passi toleravimus ergo Exitia: infandum retice modo, ne quis Achivum Audiat, et facinus volitetur in ora virorum, In vulgus ne forte aliquis mox sceptriger Argi Ambiguum referat, vel quis dominare rebelles Imperio alterius tibi sint parere volentes. O nimium infelix! Non te modo quisque tuorum Arguet, in pelagus solidas traducere puppes Qui iubeas, acies medio dum Marte laborant. Quid Troes cupiunt? Nos obsidione repelli, Scilicet, et victis ample dominarier Argis, Unde gravis nobis iactura, et dedecus ingens. Praeterea licet imperites: haud cetera pubes Ista feret, quae nunc in aperta pericula vitam Exponunt, retrahi naves si prorsus in altum Respicient. Fugere ex acie tum quemque videbis Consilio tali; quanta est haec gloria belli! Protinus a Danais ipsos referetur ad hostes". Olli tum contra princeps sic reddit Atrides: "O mihi nunc animum dictis confundis, Ulixe. Non ego iussa dedi nolentibus ad mare puppes Reddere: si melior menti sententia cuique est, In medium referat, iuvenis seu grandior aevo: Pace mea dicturus erit, iamque ipse silebo". His tum magnanimus Diomedes vocibus orsus: "Parendum non vana reor, sed recta loquenti. Iam referam, modo nulla mihi ducis ira vel atrox Invidia obstiterit: dictis parere necesse est, Et meliora sequi; quamquam minor omnibus aevo, Sum genus illustris ceu vos et glorior esse. Me genuit Tydeus, sepelit quem Martia Thebe: Magnanimus natos Porthus tris edidit heros, Pleuronem et celsam pariter Calydona tenebant Agrius atque Melas et tertius armiger Oeneus. Hic, minor, armorum virtute ingentior, omnes Praestabat: genitorque mei fuit ille parentis. Incoluit patrias aedes; meus inde recessit -Iuppiter et superi sic nam voluere -profectus Agron, in uxorem ditis sortitus Adrasti Progeniem. Satis ille quidem telluris habebat Frugiferae vel quae plantis vestita virebat, Multorumque greges pecorum; quin fortior omnes Armorum virtute duces vincebat Achivos. Haec ut certa quidem vos non audisse pigebit: Natales referens ortus, non degenerem me Crediderim, vani veluti contemnerer auctor Consilii, quin et sensus iuvenilibus annis Saepe viget: si fando aliquid bene fatus honorem Et pretium mereor, nec quis mea dicta refellet. Ibimus in pugnam, confecti vulnere quamquam, Ibimus: urget opus. Extra certaminis ictus Stabimus usque adeo, ne nos feriamur ab hoste Vulneribusque super crudescant vulnera rursus. Hortaturi alios praesentes comminus armis Ut redeant pugnae quos ira laborque retraxit". Sic fatus. Cuncti simul assensere volentes; Incedunt pariter, ductor praecessit Atrides. At, vigil Argivum, faciem Neptunus anilem Induit, Atridae dextramque accepit euntis Par iter accelerans, fuditque volantia verba: "Atride, quantum ex animo sit laetus Achilles, Palantes si quando metu vel caede ruentes Respicit. Argivos, classem quem nulla tueri Cura subit. Satiet quantumlibet anxius irae, Per gentes ierit bellique inglorius omnes; Indecores obitus statuit nam Iuppiter illi. Non immortales adeo te odere beati: Ductores Teucrum et populos dare terga videbis, Pulvereamque fuga nubem volitare per auras, Perculsique metu naves et castra relinquent, Troianam rapidis contendent cursibus urbem". Dixerat. Incedens per campum concitat omnes, Clamorem horrendum tollit super agmina. Quantum Milia vix novies hominum vel milia dena Pugnantum inter se conserto Marte dedissent, Pectoris eduxit tantum Neptunus ab imo Clamorem, quo longe animos incendit Achivis. Aurea tum rediens solio radiantis Olympi Aspexit Iuno fratrem sub imagine ficta Cognatumque simul: talem vidisse iuvabat Hortantem Danaos pugnae viresque foventem; Contra autem commota Iovi, quem forte sedentem Multarum extremo nebularum culminis Idae Viderat, etsi odio graviter succensa fuisset, Arte sagax molita Iovem qua fallere possit, Consilium intendit secum simul omnia volvens. Haec illi tandem potior sententia visa est. Comere se, mox compta Iovem super ardua montis Quaerere constituit, formae si captus amore Optatos petat amplexus, placidumque soporem Ardentem totis inspiret sensibus ignem. Ingreditur thalamum, carus quem filius olim Ediderat Vulcanus ei, fulgentibus auro Liminibus valido firmarat cardine postes Portarumque aditus mira perfecerat arte, Occultus quo nemo deum recludere posset. Has ingressa fores clausit mox Iuno nitentis. Tum primum sordes divino a corpore purgat. Ambrosiae se mox olei pinguentis odore Perfudit (thimiama vocant), id roris eburna Pisside confectum tales servabat in usus. In Iovis auratas tantum redoleverat aedes, Ut respersa polum replerit odoribus aura. Ut nitidos artus tali perfusa liquore Pexuit et certo distinxit in ordine crines, Ambrosiaeque super divinum instillat odorem, Induit ambrosio tenerum mox corpus amictu, Quem Pallas mira textum variaverat arte, Insignem gemmis auroque et imagine multa, Aurea sub tereti nectit quem fibula collo, Cingula mox recipit centum radiantia bullis, Et gremium cinxit late refluentis amictus Aureaque ornabant defixa ricinia pectus, Transpunctis duplices suspendit et auribus ormos. Divino quanta radiabat ab ore venustas! Reticulo frontem velavit diva dearum Candenti et nitido solis fulgoribus instar, Mox pedibus crepidas splendentes indidit auro. Ornatu postquam sese decoravit honoro, Prosilit a thalamo, Venerem petitura Dionem, A coetuque procul sic est affata deorum: "O mihi, cara Venus, morem gere, cara, roganti Etsi non animo sequeris mea vota lubenti, Quando ego sum Danais, contra tu sedula Teucris Auxilio; neque enim, cum postulo digna, negabis". Olli nata Iovis reddit Venus aurea contra: "Saturni Iuno soboles, regina dearum, Fare age, posce: mihi tua iussa capessere mens est, Si fuerint vires et rerum certa facultas. Perficere est animus quantum mihi posse licebit". Comparat illa dolos et ficta mente locuta est: "Cede immortales cunctos quo vincis amorem Mortalesque simul, viresque cupidinis omnes. Nutricis rerum vado confinia terrae, Oceanum visura, dei genus unde sequuntur, Et Thetim genitricem.. Olim me sedibus ambo Suscepere suis ac erudiere iuventam A Rhea, quando Saturnum magnivocus Zeus Sub maria et terras superis detrusit ab oris. Difficiles horum componam proxima lites: Namque diu quisque alterutro desivit amore, Indignatus uterque animis odia aspera servat Absistuntque toro; quod si mihi gesseris ipsa Officium, verbis suadere ego sedula nitar Utque in amicitiam redeant lectumque iugalem. Id si perficiam, memores me muneris ambo I semper honoratam, celebrem me semper habebunt". Olli subridens iterum Venus aurea reddit: "Non ausim, nec fas, istuc modo, Iuno, quod optas Abnuere, amplexu quando Iovis una recumbis Altisoni". Sic fata, suo de pectore ceston, Cingula dissolvit distincta coloribus: illic Omnis amor latitare omnesque cupidinis artes, Quodque voluptatis sibi comparat ardor amantum, Blanditiae lususque, sales quibus illa virorum Furaturque deum mentes: non ulla valet vis, Nullaque mortalis quanta est sapientia sensus. Hunc ubi Iunonis manibus Venus aurea ceston Tradidit: "Haec -inquit- genitrix, cape cingula, Iuno, Inque tuos compone sinus. Opera omnia amoris, Hic artes resident omnes. Mihi crede, sequentur Optatus tua vota suos". Saturnia risit, Occuluit gremio ceston laetata receptum. Inde Iovis solium magni Venus alma recessit. Iuno volans convexa poli per inania venit Pieriam, quam mox celeri transgressa volatu Emathiam transit, domitores Thraces equorum Praeterit et summos nebulosa cacumina montes; Nec pedibus terram quicquam nec calcat in auras: Fluctivagum Athoo pelagus penetravit et urbem Lemnon adit, divi sedes ubi nota Thoantis. Convenit hic Somnum, mortis qui frater et instar, Et dextra prensum sic ore affata verendo est: "Cunctorum rex, Somne, hominum pariterque deorum, Si quando audisti me, nunc audire necesse est Et mea vota sequi; totos tibi grata per annos Noctes atque dies adero non immemor umquam, Officiis cumulata. Iovis modo, Somne, soporem Mitte superciliis, ut secum amplexa recumbam: In gremio alterutrum fusi potiamur amore. Dona dabo solium ex auro solidumque perenne: Id meus eximia perfecit Mulciber arte Supposuitque gradum, pingues quo saepe recumbens Sustentare pedes valeas epulatus et artus". Olli tum Somnus: "Saturni filia Iuno Et superum regina, immittere fortius ausim Alterius quemvis divum per membra soporem Et reflui melius sopitas aequoris undas Oceani faciam, genus unde et origo deorum est. Nec quicquam Saturni ausim contingere natum Nec sopire Iovem, sua ni mihi certa voluntas. Namque suos alia docuit non temnere iussus, Ex quo magnanimus rediens Iove natus ab alma Ilio et egregias Teucrum populaverat aedes, Tempore cum primum percussit puppibus aequor. Complexus tum membra Iovis blandoque sopore Eripui mentem: facti dux, Iuno, fuisti Inventrixque doli; totos cum serperet artus Dulcis et alta quies, ventorum a sede procellas Excisti magno volventes turbine fluctus. Sic illum, quem tu penitus disperdere nixa es, Fluctibus a coetu comitum procul omnibus egit Tempestas, Coon donec vagus appulit urbem. Haec ubi rescivit genitor deus arsit in iram, Excitus somno, caelique per atria divos Praecipitabat atrox, et me furialibus unum Vestigare minis; caeli de culmine summo Praecipitem in medio pelagi per inane rotasset, Ni mi Nox, hominum domitrix divumque, fuisset Praesidio; fugiens iram Iovis usque petivi Noctis opem: quamquam ulcisci foret anxius, iram Continuit, veritus tenebrosae numina Noctis, Ne gravius saevire deum contingeret aequo. Deteriora modo tentare pericula suades?" Olli tum Iuno reddit, veneranda boopis: "Somne, quid hoc animum modo sollicitudinis urges? Inquis, enim, altitonans veluti si Iuppiter idem Alcide genito et Teucris pariterque tueri Invigilet studium similique effrendeat ira. Vade age, Somne, tibi Charitum de gentibus unam Coniugio iungam stabili propriamque dicabo, Pasitheam iuniorem aliis, quam semper amasti, Omnes ut tecum, meritis pro talibus, annos Exigat, et pulchra faciat te prole parentem". Dixerat. Oblato laetatus munere Somnus: "Eia, age, per Stygios, numquam violabile numen, Iurato latices -inquit- rerumque parentem Tellurem dextra, pelagus continge sinistra Caeruleum; testes adsint quaecumque sub Orco Numina Saturni complectitur ultima proles, Te mihi, quae Charitum iunior, dare scilicet unam Pasitheam, miro quam semper amore cupivi, Omnes ut mecum feliciter exigat annos". Sic fatus; dictis candens dea brachia Iuno Annuit ore; deos tum nomine quemque ciebat Titanesque Erebi cunctos testata silentis Iuravit. Verbis res est ut adacta vicissim Conceptis, humentem Imbron Lemnumque relinquunt, Aerea saepti nebula vada caerula tranant. Egressi quam, mox Idam petiere ferarum Et nemorum genitricem, adeunt et Lecton. Ad illos Frondosae incessus tremuere cacumina silvae. Hic Iovis ante oculos abies procera sub auras Alta comam ramosque diu non tacta virebat. Hanc super ascendit Somnus, mox frondibus atris Abditur , in morem volucris quae saepe canoros In lucem numeros orditur (chalcida divi, Mortales illam soliti vocare cymindim). Extremum Iuno conscendit Gargaron Idae Conspicienda procul. Nebularum Iuppiter actor Aspiciens, solito magis arsit, ad usque medullas Intravit calor, et labefacta per ossa cucurrit, Infecitque animum et totos in pectore sensus. Non minus exarsit quam cum petiere vicissim Concubitus primos et praeposuere iugales Immemores patrii taedas votumque decoris. Tum prior assurgens illi sic Iuppiter orsus: "Quo properas, mea Iuno? Refer: cur linquis Olympum? Nec tibi sunt currus qui te libet usque tulissent". Agnovit flammas Iuno et simulata profatur: "Extremas propero terrae omnipotentis ad oras, Oceanum visura, dei genus unde sequuntur, Et Thetim genitricem. Olim me sedibus ambo Suscepere suis ac erudiere iuventam. Difficiles horum componam proxima lites: Namque diu alteruter solito desivit amore, Irati inter sese animis odia aspera servant, Absistuntque toro, postquam semel ira diremit. Montosae pascuntur equi per prata vagantes Radices Idae, qui me sive aequora supra Seu terram rapido sublimem flamine ferrent. Ad te nunc venio caeli devecta per auras, Ne quicquam posthac animum tibi concitet ira Quod tua nunc coniunx venia sine forte profecta Iverit Oceani late refluentis ad aedes". Illi tum reddit nubis collector aquosae: "Illuc ire tibi dabitur post. Iuno, facultas: Nunc age, dum volupe est. pariter coeamus; amori Indulgere iuvat: numquam mihi tanta medullas Flamma subit domuitque animum tam dira libido, Sive deam quamvis rapui labefactus amore, Seu mortalem aliquam, non quando Ixionis arsi Consortem. peperit mihi quae caelestibus aequum Perithoon, pulchram vel Damnen Acrisionis, Qua genui heroa illustrem praeque omnibus unum Persea, Phoenicis rapuive Europan alumnam, Minoa quae peperit <atque> antitheum Radamanthum. Non me adeo Semeles. nec me Thebana volentem Alcmena implicuit, quarum dedit altera Bacchum Delicias hominum, genitrix fuit altera magni Herculis, auricomae tantum nec regia forma Flammavit. Cereris, nec me Latona furentem, Nec tu, cum primum coniunx geniale cubile Pacta subis: hausi numquam violentius ignem, Iuno, tui". Sensit victi Saturnia flammas Coniugis. Ardenti simulat causata pudorem: "Quale tuo verbum modo, Iuppiter -inquit- ab ore Excidit? In nudis Troianae montibus Idae Concubitus gliscis. Sunt haec pudibunda patentque Dedecora. Insipiens, quid si nos forte cubantes Quis superum aspiciat, caelique per atria divos Conveniens referat, volitetque haec fama per omnes? Me miseram! Peteremne tuas, rex Iuppiter, aedes Concubitu surgens, rursus reditura fuissem Ad superos? Cupis haec dis aspicientibus, heu, heu! Quod si adeo volupe est, tantaque libidine flagras, Est thalamus mira nobis quem Mulciber arte Edidit et solido communiit obice postes: Ibimus huc cubitum, dabiturque explere quod optas". Iuppiter ast illi, qui cogit in aethere nubes: "Non est, Iuno, oculos modo quod vereare deorum Aut hominum: ex auro nebulam super usque tegentem Effundam quo nemo deum, nec lumineus sol, Perspicuum quamquam et late penetrabile sidus, Aspiciet". Mox Iunonem complexibus ambit, Tum molles herbas et flores subter odoros Alma tulit tellus, interque virentia densat Gramina purpureum loton roseumque hyacinthon Et crocon; herba torum viridis librabat in auras Floribus immistis, nec amantum pondere curva Sustinet amplexus suavesque inspirat odores. Alterum in alterius gremio super aurea nubes Obnubit; liquidi stillabant undique rores, Dum super extremum sopitus Gargaron Idae Coniugis infusus gremio victusque iaceret Iuppiter. Ad naves celerans it Somnus Achivum Omnia Neptuno, terram qui verberat undis, Laturus. Iuxta mox verba volantia fudit: "<Tu>, Iovis absque metu, Danais impende quod ultro Auxilium optabas: belli modo gloria certa est Cui largire velis: placido decepit amore Iuno Iovem: molli strato super ille recumbit Coniugis in gremio, sopitum lumina liqui". Sic dicens alios mortales Somnus adivit; Auxilio Danais Neptunum in castra reliquit. Tum magis insultans primores excit in armis: "Linquitis en iterum belli victoriam, Achivi, Hectori Priamidae: naves expugnet et omnis Sit sua quantalibet (sinitis sic) gloria belli; Laetetur, iactetque diu quod saevus Achilles Puppibus insideat mediis, nec temperet iram Illius auxilium: pro classe morabimur. Ergo Pelide nobis non est opus, omnibus omnes Praesidio alterutri pariter si simus in hostes. Verum, agite et dictis cuncti parete volentes. Viribus e nobis praestantes fortibus omnes In clipeos mutent maiores scuta, nitentes Et capiti galeas varient. hastilia dextrae Ingentes capiant hastas. longissima quaeque Tela gerant. Alacres. duce me, celeremus in hostes. Non reor, armorum quamquam virtute superbit, Hectora Priamiden totum modo robur Achivum Expectare. Quidem mutent breviora ferentes In clipeos scuta atque armis maioribus intret Egregius bello. Paret tum quisque loquenti. Ductores primi Diomedes, divus Ulixes Atridesque Agamemnon, quamquam viribus hausti Vulneribus, totas cogunt in proelia vires Disponuntque acies, clipeos atque arma per omnes Partiti, maiora capit qui fortius audet. Deteriora minus pugnax: sic arma vicissim Distribuere duces. Postquam nitet omnis in aere. Accelerant; praeit horrisonans Neptunus in hostes: Alte sublatum dextra nudaverat ensem. Mortales non est tali fas sternere ferro, Pugnantes medio formidine Marte coercet. Ex alio Teucros instruxit Martius Hector, Praesentis belli cunctos succendit amore. Auxilio Teucris hic, ille incendit Achivis; Complerant medium tentoria quicquid et altum Inter erat puppesque. Simul collecta iuventus Contremit omne solum seseque hortantur in armis, Exultant alacresque ruunt, boat undique clamor. Hinc Neptunus agit turmas, hi<n>c splen<di>dus Hector. Non secus ac longo fluctus super aequora tractu Flatibus ad litus resonant borealibus acti, Vel cum flamma rapax nemoroso in monte fragorem Per silvas agitata dedit, vel turbine quando Alticomas quercus inter violentior Eurus Perfurit ac multo diverberat agmine ramos, Sic acies inter Troum Danaumque tumultus Tollitur, et vasto sese clamore lacessunt. Aiacem primum percussit Martius Hector; Hasta subit velox frustra, sed pertulit ictum Nam Telamoniadae steterant duo pectore baltei: Horum alter clipeum, mucronem sustinet alter; Argenti circum decorabant vincula bullae, Ambo per obliquum stringebant pectus ab alto Pendentes humero: bullis stetit ictus in ipsis, Perstrinxit nequicquam. Animae turbatus in iram, Quod frustra telum contra detorserit hostem, Ad socios fugiens Hector se fata retraxit. Insurgens heros contra Telamonius Aiax Saxum immane manu sublatum torquet euntem, Qualia multa rates inter revoluta iacebant Pugnantum ante pedes, quo pectus et Hectoris inter Percussit iugulum, violenti turbinis instar Quem strombon dicunt. Concusso corpore terrae, Excusso dextra iaculo clipeoque sinistra Ingenti super armorum galeaeque fragore Corruit. Ut quercus violenti fulminis icta Vi ruit, evulsis radicibus usque ruina Implicat et tristis redolet grave sulphuris auram, Hectoris haud aliter terrae vis concidit. Ingens Fit strepitus, pubesque omnis concurrit Achivum; Invadunt ac tela procul iaculantur et instant: Sperabantque virum capere et perducere captum. Id vis nulla ducum valuit nec stringere ferro. Subveniunt illi Troum fortissima quaeque Pectora, Polydamas ingens et divus Agenor, Aeneas et dux Lycium Sa<r>pedon et acer Glaucus; in extrema nemo tibi sorte recessit, Hector, ab auxilio; lapsum tellure coronant Scutati comites, sublatum in brachia, donec Et medio de Marte ad equos traxere iugales. Tela manusque inter belli post terga tenebat Quadrupedes auriga citos currusque rotantes. His super impositum graviter suspiria flantem Ad Troiam vexere. Vadum Xanthique fluenta Ut ventum est, genuit rerum quem Iuppiter auctor, Deponunt curru et faciem sparsere liquore. Hic primum graviter suspirans aspicit auras In genibus surgens, nigrum vomit ore cruorem; Exanimi similis recidit lucemque reliquit: Sic animum dolor et saxi labefecerat ictus. Ut procul exactum viderunt Hectora pugnae, Argivi, memores virtutis, fortius hostem Urgebant. Primus Aiax heros Oileus Satnion aggrediens iaculo percussit acuto Enopiden, Nais peperit quem nimpha; vocabant Sic illum quoniam prope litora Satniontes Enopeo pascente boves enixa resolvit. Hunc Aiax iuxta venientem intercipit hasta: Ilia pertransit vulnus, revolutus in armis Corruit. Hunc circum Troes Danaique iacentem Agglomerant totum Polydamas hastile coruscans Panthoides fuit auxilio, Prothenora divum Nactus Ario<lo>co genitum transverberat hasta Per dextrum porrecta humerum, tum brachia tendens Tellurem amplexus vitae spiramina liquit. Has hic Polydamas voces iaculatur in auras: "Non reor incassum forti torsisse lacerto Panthoidem iaculum: Ditis detrusit ad aedes Porro aliquem". Dictis contristat talibus Argos. Tum dolor exacuit stimulos, et fortior ira Ante alios Telamoniadae, qui viribus hastam Ingentem validis abeuntem torquet in hostem. Polydamas iaculum veniens letale per auras Declinat; lateri velox Antenoris hasta Vulnerat Archelochon natum: di talibus illum Sacrarant telis. Traiecto gutture nervos Cervicis penetrat geminos letalis harundo. Corruit ora, caput naresque illisus harenae. Magnanimo inclamat tunc Aiax Polydamanti: "Fare, age, Polydama, verum: quem misimus Orco Dignus erit vir pro Prothenore? Nam mihi visus Indolis egregiae, gnatus vel frater ut esset. Sic redolet prolem generosi Antenoris, illi Persimilis". Dixit. Tristis tum pectora Troum Maestities subit. Audita mox fratris acerba Morte, Acamas Promachon nactus tum forte Biotum Egregium bello, splendenti perforat hasta; Nam pede susceptum raptaverat ille cadaver. Hic tales Acamas iaculatur in aethera voces: "Marte minus Danai quam voce minisque furentes, Non dolor hic Troas et tantum luctus acerbat, , Sed vos tela simul perimunt bellator et iste, Qualis humi egregius nudae, spectate, quiescit Confossus iaculo; germani funus inultum Non erit aut inhonora diu stetit ultio mortis Ultoremque domi frater non liquit acerbae". Dixerat. Hic animos turbavit luctus Achivum. Talibus exarsit dictis violentia magni Peneleos: motus furiis Acamanta petebat. Sustinuit non ille moram: tum vulnerat acrem Ilionea satum magno Phorbante, colebat Dardanides quem Mercurius praequam omnibus unum, Auxerat et multis opibus; namque unica proles Matris erat. Dextri percussit luminis orbem Sub cilio: nacta est tenuem levis hasta papillam, Transiluit nervos, cuspis post colla reluxit. Tum genibus flexis duplices tendebat in hostem Infelix palmas: rigidum mox eripit ensem Peneleus. Secat inde caput. Quod comminus ipsa Capside cum cecidit, fixoque in lumine telo, Tum iaculum erectum veluti tellure papaver Et caput ostentans fixum super eminus inquit: "O Troes, si quando patrem vidisse licebit Et Promachi uxorem cara cum matre perempti Lugentes tum forte domi, cecidisse sub ista Ilionea feram dextra: nec mortis acerbae Ultorem quaerant alibi". Tum luctus et ater Invasit Teucros metus, exitiumque verentes Qua sibi quisque via fugerent prospexit ad urbem. Pandite, quae sacras aedes habitatis Olympi, Quis, divae, primum vita spoliarit et armis, Hostiles cuneos postquam Neptunus honorem Largiri voluit Danais. Telamonius Aiax Gertiaden comitem Musarum obtruncat et armis Hyrtion, egregium Phalcen et Mermeron acer Antilochus, Moryn ac Hippotiona peremit Miriones, Teucer Protheona Periphitenque, Ductorem populorum Hyperenora divus Atrides Ilia transabiit, rigidum perque intima ferrum Vitalis fugiens patulum per vulnus abivit Sanguis, et obscurae lucem clausere tenebrae. Quot populis animas Aiax Oileus ademit, Acrior ante alios pedibus, qui terga virorum, Dum fugiunt, atrum mittit si quando timorem Iuppiter, insequitur longeque et comminus hasta!