CroALa, 2024-05-21+02:00. Nodus GERO_EST.carm-01.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/GERO_EST.carm-01.xml.
1. carmen in laudem urbis Venetiarum O regina potens, gemino celebrata sub arce, Quae premis aequali colla superba iugo, Quid memorem Martis victricia signa secutam? At fragilis nimium nostra Minerva timet. Per te dura fames, per te fera bella quiescunt Et per te populi terga dedere truces. Ut crescas terraque mari, sis sospes, et aequa Libertate parens numina sancta precor, Scilicet ut valeas claros spectare triumphos Et Marcus toto regnet in orbe sacer. Sancte precor faveas votis o Iuppiter almis: Semper Atestina terra fidelis erit.
2. carmen in laudem senatus Venetiarum O Deus omnipotens, o mundi rector et alti, Qui genus humanum sub ditione foves: Nulla magistratus calamo facunda latino Vox posset celebres connumerare suos, Curia quos Venetum praebet, veneranda potestas, Neptuni et terrae regna superba tenens. Cuncta sub imperio patrum, felicia praestant Oppida et in somnis absque pavore manent: Ille etenim magnus celsi dominator Olympi, O Veneti patres, praestet honoris opus.
3. de laudibus oppidi Atestini. | ad lombardum de Lombardis artium doctorem | ac civem Atestinum presbyter Hieronymus Atestinus Da da, Phoebe, lyram cultis, placidissime, nervis Atque fer in teneros numina digna pedes. Mons Cereris properet coeuntibus undique Musis, Viniferis ornans frondea tecta comis. Nayades et Driades ducat fontana sorores Pugia, quae leni murmure lenta fluit. Herculeus sacros iungat dulcedine faunos Et levet excelsum saxea ripa caput. Lucius et paribus curis vestigia solvat Cum lux sydereas occulit alma faces. Cynthius ipse suas tollat cacumine laudes, Mons ubi prospectu metior astra meo. Zemula et huc rigidas deducat collibus ornos, Saepe ubinam profugae concubuere ferae. Mons Veneris properet, templo decoratus amoeno, Qui locus Augusti Caesaris ante fuit. Mons Muralis adsit, famae pars maxima nostrae, Cui satis elato vertice regnat apex; Et Bavo, cui castrum viridis tegit arbutus umbra, Blanda repercussa vox ubi valle sonat; Et mons Iustinae digno celebrandus honore, Qui celebrat nymphas aure bibente melos; Et Salarola, nimis templo veneranda vetusto, Frondiferos vultus ore micante gerat. Quercule, mellitas cui pandis vinitor uvas, Ne pigeatque simul tecta subire domus, Ut valeam laudes tenui memorare coturno Urbis Atestinae, nomen adepta ducis. Illic pampineo vestiti palmite colles, Planicies, tenui flumina pressa vado, Illic arva, ferae, volucres, pecuaria bobus. Sunt iuga, sunt valles, mollia stagna, lacus. Illic sancta domus Teclae celebranda per orbem, Navigium, merces, fertile grames agri. Illic pomorum passim plantaria surgunt Flexaque supinis fluctuat herba comis; Hic tener aestivas defendit pampinus umbras, Aura levis semper pendula mala quatit, Delphica laetatur laurus, laetatur oliva; Nascitur et miro fragrat odore crocus. Si petis, hic claros praestanti corpore patres Caesareos, Fabios, terra benigna dabit; Si petis, hic iuvenes sociali foedere iunctos Et cum virginibus, turba pudica, nurus; Aut quos nobilitat virtus aut gloria famae Hic habes ut dicas quicquid in orbe fuit. Fercula si poscis pingui comitata macello, Ficus moltiplices, armeniaca, nuces, Punica mala piris, hortensia gramina bulbis, A Veteri Porta vota secunda feres. Si petis asparagos, cererem, cum matribus ova, Uvas multimodas, persica, pruna, simul, Si petis, hic teneros in missa cucurbita caules; Mespila, iuglandes, Phillis amica dabit. Haec cerasa (at quidam dixere cerasia) servat Dulcia, sic acida luxuriare vides. Lumina credisses sidus caeleste Diones Quandoque detexit lactea colla comis. En erit illa dies omni memorabilis aevo, Quam celebret numeris nostra Thalia suis. En erit illa dies natali carior ipso, Candida quam nobis gemma lapisve notet, Cumque in Atestinas redeam Hieronymus oras Unde mihi patrium glorior esse solum. Mille redux blande tune Phillidis oscula carpam, Et totidem sociis subripuisse velim, Quodque in Italia totoque beatior orbe Nullave sit patria carior ora mea.
4. ad Franciscum de Lombardis civem Atestinum O Francisce, meos inter numerande sodales, Lumen honestatis iustitiaeque pater, Hannibal ut quondam vehexit Carthaginis arces, Sic Lombarda domus nunc super astra micat: Iam memor est sanctus, lapsoque ex tempore, Marcus, Quam sit pro Venetis ferre parata necem; Sic tibi pro meritis det longo Iuppiter annos Donec meta avidos sistere cogat equos.
5. ad inclytum ducem Venetiarum | Leonardum Lauredanum | presbyter Hieronymus Atestinus O Dux Adriacis, Venetum lux unica, terris, Quem beat in populos candida fama tuos, Quantum ales forma superat Iunonia cunctas Atque avibus quantum carmine praestat olor, Tam, Leonarde, viros mira probitate togatos Moribus et forma vincis et eloquio: Magnificas laudes nostris memorabo Camenis Dum surget Phoebi Phosphorus ante iubar.
6. in laudem urbis Venetiarum O decus Europae, Venetum clarissima sedes, Sceptra tenens veterum gloria Romulidum, Quilibet ingenti Iove digna palatia surgunt. O felix tantis terra referta bonis. Planicies, silvae, viridaria, prata, recessus, Adriacumque fretum, templaque mille deum Semper apollineis resonant, loca sacra, Camenis. Cur valeam laudes subsiluisse tuas? Haurit caesareas hic civis et advena leges, Astrorum motus iuraque pontificum; Hic sua mercator tutusque negocia tractat; Hic sulcat faciles nota carina vias. Parcite sopitum, miseri, vexare leonem, Ne laceret vestrum dente vel ungue caput. O splendor fidei, celebris tua fama pererrat Quaque suam Nereus caerulus ambit humum.
7. ad Ioannem Baptistam Faletrum | praetorem Atestinum. metrum sapphicum Quas prius laudes celebrare sumam Quae velut vivo latices habundant Fonte, Baptiste, numeris facetis Bile repulsa? An prius dicam genus et parentes, Quot domus quondam tulerit triumphos; Saeculi nostri decus an camemus, Memora Clio, Teque, Ioannes, speculum senatus Per mare et terras nimium potentis, Urbis et nostrae referam fidelem Gaudia summae? O domus, multis decorata rebus, Deque Faletro ingenio benigna, Te vocant cuncti populi beatam Omine fausto. Praetor, et felix habitator urbis, Ob caput fulvi rigidi leonis Qui genus sceptro domitat superbum, Aeque ministrans. O Iovis numen precibus superni Te precor serves Veneti senatus Fata, dum solis radii nitentes Saecula lustrent. Ergo, mi praetor, valeas iubebo Quem facit virtus generis beatum, Quem parem et caelo vehit et parentis Et tua fama.
8. in divum Marcum tetrasticon Per te, Marce, leo fidei defensor honosque, Protecta est Latii patria tota soli. Quas tibi pro tanto dabo dignas munere laudes? Cantabo toto nomen in orbe tuum.
9. ad Franciscum de Vado Siqua movet liquidas gustasse Aganipidos undas, Et simulata iugi culta Minerva sequi, O Francisce, decus gentis, laus, fama tuaeque, Hospitium doctis consiliumque bonis Est amor, est virtus, magni fontana favoris, Et vitae integritas, et sine labe fides. Sic tibi pro meritis, albo decorata lapillo, Describat laudes Itala Musa tuas.
10. ad Lodovicum Faletrum Gloria Musarum memorandeque fama Latinis, Maecenas quantam tuscus habebat eques, Optima naturae tibi sunt concessa parentis Inter mortales munera rara viros. Te nymphae Adriacae formosum numen adorant, Te credunt summum deseruisse polum. Tu de Faletro vultu generosus Adonem Vincis, et abrepto plus Ganimede nites: Quum tu igitur tanta praestes probitate fideque, Quis Veneti sidus te neget esse Laris?
11. presbyteri Hieronymi Atestini | libellus epigrammaton. ad presbyterum | Iacobum de Zinionibus rectorem | in templo divae Iustinae montis Herculei O decus aeternum cultis, Iacobe, Camenis, Cui sacra Pimpleus perluit ora liquor, Quamvis cura domus, pallor, suspiria tardant Irreligata meae tendere vela rati, Xenia parva tamen, calamo cogente, iubemur Mittere: sis dignus cum tamen ipse lyra Vertice quam summo Parnasi tangit Apollo Cum sacrae excipiunt carmina docta deae. Pande tuos titulos et avorum pande tuorum Dum sol aestivas quassat in orbe iubas: Nobilitas generis, virtus, facundia, mores, Ingenium linguae dexteritasque tuae Iam mea Gorgoneis intingunt tempora lymphis Ut celebrem laudes, clare Iacobe, tuas.
12. ad Hieronymum Ericium Splendor in Adriacis titulis, Hieronyme, terris, Gloria virtutis, fama decusque tuae, Ad te Pierides properant castaeque sorores Thespiadum, studii turba decora mei. Pande fores, dulci vatem complexus amore Ut valeam nitido condere metra pede. Iamdudum laudesque tuas nomenque revolvi, Cum Phoebe cursum nocte silente daret. Tu sacer, eloquii decus immortale Latini, Tu fidei custos verus et orbis honos: Intextis igitur nec mittam tubera sertis Poma nec Alcinoi donis onusta suis, Sed sensus animamque, fidem moresque pudicos Atque salutiferae mystica sacra deae.
13. ad Paulum Lauredanum Paule, decus Venetum, spes, portus et anchora rerum Sub cuius pedibus moenia tuta iacent, Cuique tuo semper remoratur pectore verum, Relligio, pietas et veneranda fides, Gloria priscorum fuerant qui magna Quiritum Altererit Paulus, Mummius alter erit. Tu splendor, tu gentis honos, tu summa tuorum, Tu laus, antiquae fama suprema domus, Tu facilisque pius, specimen, tu firma columna, Tu fons eloquii Thespiadumque decus, Si videas aliquem defectum, forte labore, Nilus ut Aegyptum, sic tua lingua fovet. Cum primum placidos merui cognoscere vultus, Ornasti meritis munera digna tuis, Si qua fides verbis superest, o Paule, Camenis Temptabo laudes ferre sub astra tuas: Splendida nam cedunt clari tibi facta Luculli, Flavius hinc cedit, cedit et ipse Cimon.
14. ad Bernardinum Bernardine, decus clara virtute parentum Quae nitet aeterno non moritura die, Si mea Musa sacros optaret ludere mores Maximus in nostro pectore versat amor, Tu patriaeque pater, spacioso lumine fulgens, Quem levat in summos maxima fama polos, Bonmartinorum populo gratissimo omni, Moribus insignis nec pietate minus, Qui tantum doctis, tantumque patescis honestis, Et foves Aonios Palladiosque viros: Nam te doctiloquo ferventius ore saluto Artibus et vera simplicitate virum. Unde mihi crevit praeceps audacia Musae Annectam verbis carmina digna meis. Causa fuit probitas et rerum gratia velox Quae vicit sapidi dulcia mella favi. Qualiacumque tamen laeto tu suscipe vultu, Et mentem servi respice, quaeso, tui.
15. ad Lazarum Progenies Baldo, priscis memoranda Latinis, Cui favet ingenio nostra Thalia tuo, Cui stirps, cui robur, cui doctae copia linguae Efficiunt laudis nomina clara tuae Non Turnum, Daunum commendent saecla priorum, Nec iactet claros Attica terra viros: Iam tua fama frequens toto cantatur in orbe Quae venit meritis, doctor, in astra tuis.
16. ad Aleandrum Gloria Musarum, dulcis Leander amice, Cui salus in niveo pectore tanta sedet, Hic Priami laudes celebrat, modo Caesaris acta, Hic canit Aonios Romuleosque duces, Dulcisonos alius numeris perquirit amores Atque per obscenos polluit ore iocos; At nos Pierios cantus celebresque Camenas Ludimus et titulos, doctor amande, tuos.
17. ad Ioannem Petrum O lepor et gravitas, Venetorum gloria verax, Qui in terris unum, dixero, numen ades, Non possem meritis dignas persolvere grates, Nec fragilis calamus pondera tanta feret. Te duce quassatam subduximus aequore classem, Te duce nunc placido perfruimurque sino, Te duce Stymphalidas inmania monstra, subegi Atque vel Harpias Lotophagosque truces, Te duce, laudari contingit voce diserta Vates cui nomen mitis oliva dedit.
18. ad lectorem Ut numerum custodit amor, custodiat ambos; Sis memor et nostri, carmina bina dedi.
19. ad Marcum Ut Maro Dardanidum compleret volta iubentis Caesaris altisono carmine fecit opus; Ut tua dulcisonis deducam gesta Camenis Tu mihi Maecenas alter habendus eris. Inter Atestinos celebris tua fama pererrat Teque beat celsa conditione virum; Tu splendor, tu gentis honos, tu fidus et aequus, Hinc etiam toto magnus in orbe decor. Cum tibi tam claras divina potentia dotes Annuerit larga praestiteritque manu, Non in Erytraea quicquid nascatur in unda Mitto, sed inculta carmina, Marce, tibi.
20. ad Iacobum Salve, magnanimum laudes transgresse parentum: Dii praestent Pilios, clare Iacobe, dies. Te credo iustitia Torquatum vincere posse, Eloquio Catulos Attiliumque fide Quem pia Cecropiae miratur turba Minervae, Quem Verona colit, quem sophos omnis amat; Quae tibi sit virtus, si possem, prodere vellem, Sed parvo ingenio magna referre vetor. Iliadem trabea, Fabium virtute, Solonem Iamque refers numeris consilioque Numam.
21. ad Nicolaum Altisonis tollam laudes, Nicolae, Camenis Verbaque percusso pectine digna dabo. Ut nova signa suo superat sol aureus astro Atque soror cunctas virginitate deas, Sic tua nunc virtus praesentia saecula lustrat, Nec similem tibi maximus orbis habet.
22. ad Cristophorum Orpheus, orditas moveret dum pollice chordas, Ad cytharae cantus trahaxit amore feras; Sic, stimulante tua captus dulcedine vocum, Longa peregrinus regna viator adit. Est tibi grande decus recti inconcussaque virtus, De Vado Cristophore, temporis huius honos: Seu iungam lachrymis elegos, seu questibus apto, Seu numeris fortes arma virosque canam, Perpetuoque tuas laudes cantabimus aevo, Et nostro semper pectore fixus eris.
23. ad Franciscum Francisce, insignis de Parmae stirpe coruscans, Historiae cultor Castaliique decus, Ne mihi nulla tuos oblivio tollat amores Nunc faciat paucis pagina missa loqui. Pignus amicitiae semper memorabile nostrae Mittimus, ut servi sit tibi cura tui. Quando tuos mores contemplor Apolline dignos Quos tibi pro meritis littera sacra dedit, Dum sol aestivas exercet tardior horas, Errat et in nigro dum vaga luna polo, Thespiadum collem cogor conscendere sacrum Ungula Gorgonei quem cava fudit equi, Ut valeam sacris laudes memorare Camenis Atque tua Phoebi nectere fronde comam.
24. ad Antonium Accipe magnanimum decus immortale virorum, Antoni, patriae lumen et aura tuae: Si celebres numeris auderet pangere laudes, Et genus et proavos nostra Camena tuos, Insignis virtute Cato, praestantia Balbus, Tullius eloquio, Fabriciusve fores.
25. ad Albertum Agrigentinum Accipe, Pieridum cultor venerande mearum, Carmina: sint vatis haec monumenta tui. Quantum, caelesti terram sol lumine lustrat, Clarior et laeto nuntiat ore diem, Tantum tu superas veteres probitate poetas Et Senecae mores et pia sacra Numae.
26. ad Petrum de Philippinis | archipresbyterum sanctae Teclae O patriaeque decus, doctis celebrate Camenis, Petre Philippinis splendor et altus honor; Tanta tui est animi sapientia tantaque virtus Et recti tantus pectore versat amor. Custodit Danaen occluso limine turris Frustra, et te Minos, Daedale clause, tenet; Et tu, Petre, teges famae nova carmina? Phoebum Crede prius radios condere posse suos; Quam bene fruge sua Demostenis horrea ditant, Largus et irriguis implet Homerus aquis. Ingenui mores quos iunxit honestus amorque Et speties fecit nobilitasque parem.
27. ad Thomam Splendor Atestini rutilans, o Thoma, senatus, Qui petis aethereos, sobria vita, polos, Quis praeclara tuae dicet primordia gentis Vates Apollineum tangere doctus ebur? Clara fuit Romae gens Porcia laude virorum Parque tuum nostra claret in urbe genus. Laetentur cives: semper Sicyonius altis Moenibus his sedes, alter Aratus habet.
28. ad Marcum Antonium endecasyllabum Princeps Castalidum et decus Minervae, Praetor Nestorea frui senecta Digne et Pierio sacer liquori, Non paesti violis rosisque nobis, Nostri cultor agri parum beati Sed turdis modo miserat coronam. Nostras non inopes decere mensas Dixi, nobilium ac potentiorum. Hos ergo tibi condiat culina Dives, perdicibus simul duabus, Munus, Marce, bonum licet pusillum.
29. ad eundem Suscipe, blande comes, rerum tutela mearum, Gloria Musarum, grandis alumne, sophos, Carmina Pieridum tenui celebrata cothurno Ne videar genio dulcis abesse tuo. Hoc facit a recto nulla revocabilis arte Gratia, nec fatis attenuanda nigris; Hoc faciunt celebres magnae virtutis honores, Et quae sunt studiis pignora cara tuis.
30. ad Hieronymum Contarenum O decus, o fama Venetis, Hieronyme, terris, Praetor, Castalii gloria magna chori, Candida quem Daphne, quem dilexere poetae, Pierides studii turba decora mei. Hic alter Marius, nunc et Pompeius honore, Mercurius lingua, belliger Hector equo, Qui solus Lapitas, Indos vicisses et Afros Et pariter celerem, Graecia tota, suem, Aeripedes tauros et noxia monstra Chimerae, Gorgoneos angues Tartareumque canem.
31. ad Iulium O decus, o praesens geminorum gloria vatum, Qui solus regimen remigiumque tenes, Forsitan haec scribam quaeris, Odrysia proles, Per nemora hirsutas rege sequente feras. Si potes, ingenti fortunam pectore perfer, Hic fatalis erat ex adamante tenor. Scilicet est serpens factus per crimina Cadmus, Est Priami coniunx crimine facta canis; Crimine damnavit victorem Roma Camillum, Per crimen patria, Scipio magne, cares; Sed neque debuerant in te tot spicula verti, Tu bonus et niveae simplicitatis eras. O quantum nostri per flumina sanguinis isset Campaniam Helvetius si tetigisset humum! Allia et exiguae feralia nomina Cannae Et Pompeianis arva notata malis Inter Romanas clades obscura fuissent Civile externa gente iuvante nephas. Dii bene quassatis rebus qui pace reducta Verterunt vulnus in caput omne suum.
32. ad Antonium Magnanime Antoni, Latia facunde Thalia, Armiger eloquii splendor et altus honor, Alter in Alpinis nivibus velut Hannibal ingens Et Celtas Senones non sinis esse truces Et glomeras celebres magnae virtutis honores, Splendidus et forma carmen opusque colis. Te rupis Tarpeia sonat, te Belgica tellus, Insignem Musis sacra deique lyra. Saecula quot cervus, quot vivit saecula cornix Deprecor ut numeret tot tua vita dies.
33. ad Nicolaum O Nicolae, meos inter numerande sodales, Civis Atestinae gloria magna domus, Frustra suis fortuna potens super intonat alis, Et celeri torquet spicula frustra manu, Saevit inutiliter, taxos aconitaque mandit, Frustra suos clypeos ex adamante gerit, Frustra rapitque manu gladium gravemque pharetram, Frustra tibi tenebras suppliciumque dabit: Propterea quotiens saevas descendat in iras Suppliciter templis mystica sacra fero.
34. ad Marcum Antonium O Marce Antoni, Romano nomine fulgens, Ingenii florent cui monumenta boni; Si mihi tot linguae quot hiatibus Hydra sonarent, Non possem verbis nocte dieque loqui Ingenii domum, mores, celebresque parentes, Sydereos vultus et genus omne tuum. Non mirum, si nemo audet tua scribere facta: Non hoc angusti pectoris extat onus. Materiam at vates quaerunt quam versibus aequent, Materia at vatem non habet ista parem.
35. ad Hieronymum Splendor in Adriacis titulis, Hieronyme, terris, Cuique recurvato pectine Musa sonat, Exiit in mundo gestorum fama tuorum Et meritis propriis fidus in urbe micas, Nam scis quid sit opus, qua sint ratione regendi Imperii fines, quem decet esse modum, Blandaque Calliope, Phoebo comitante, moratur, Saepe tuis Laribus dum fora clausa tacent. Laudibus es dignus Piliosque attingere canos Et caput exornet magna tyara tuum.
36. ad Anthemium Spicea sacratae Cereri cariosa vetustas Serta dabat, sacro thura minuta Iovi, Nec faciles baccas spreuisti, oblata, Lyaee, Munera, contentus Daphneque Phoebus erat, Atque haec, parva licet, sumebant fronte serena: Corda magis superis munere grata placent. Suscipe versiculos Anthemi pignus amantis Quos tibi sincero pectore fudit amor: Non ego ficta loquar variaque ambage tenebo Cum probitate fidem iustitiamque trahis. Tam grave magnificumque vident exemplar honesti Ut Curium credant Fabriciumque loqui. Nil nisi Maeonios cantus celebresque Camenas Thracis et altisoni scripta Maronis amas. Cum nequeam tecum digno contendere dono, Suscipe et exiguo te patiare coli.
37. ad Scapellinum Scapelline, decus, rerum tutela mearum, Armigeros inter gloria summa duces, Dives erat Crassus Crassique potentia maior, At tua felicem ditior arca dedit. Largus opum, quantas divus Lucullus habebat, A quibus e Croeso maxima fama fuit, Maxima quum valeas, ductorem suscipe nostrum, Et flecte in nostras tu pia corda preces. Te rogo per superos, tua per, mihi numinis instar, Stemmata, per genium, vir generose, tuum. Hoc petit humanum pectus, tua candida fama, Hoc dictat facies munificumque caput, Exigit ingenium nulli virtute secundum, Ingenio et pietas non minor ipsa tuo.
38. ad Bernardinum Bernardine, meis non es reticende Camenis, Sic monet officiis sedula cura loqui, Calcat enim Croesum regem matura senectus Et Cyrum, Marium, comprobitate Numam. Perge iter inceptum, iusto moderanime cunctos Suscipe quos vexant iurgia longa fori. Integritas, virtus, facies veneranda tuorum In patria excellunt gesta peracta patrum.
39. ad Vincentium Quid te, Vincenti, comptus iuvat arte capillus Iam iam lapsuros pectere quidve comes? An facis ut tenero capiantur amore puellae, An magis ut cunctis conspiciare viris? Nempe homines crimen tenues mirantur et artus, Non mirum si te quaeque puella cupit. Fallaci, moneo, nimium ne crede iuventae, Nam veniet celeri pigra senecta pede, Sed magis incumbas masis quod nomen in aevum Venturum pariant et super astra ferant.
40. ad Sebastianum O patriaeque decus Branchorum, certa resurgens Gloria, dives opum, splendidus atque gravis, Ingenii vis magna tui, vis magna loquendi, Indolis accedit gratia summa tuae. Hos ego crediderim mores habuisse Lycurgum Aut haec legiferi corda Solonis erant. Non tamen oranti placidas concedimus aures: Narratur surdo fabula, litus aras. Mittimus ecce tibi carmen, placidissime civis, Nam mea vult aliquid fistula muta loqui. Nulla tibi desunt praestantis signa parentis, Concives gracili sumere fronte tuos Prosequere, auspiciis felicibus utere coeptis, Sic maiora tibi numina dona dabunt.
41. ad Andream Magnanime Andrea, nunc Vaccae gloria gentis, Qui genus antiquum nobilitate trahis, Iustitia, pietate, fide, valuisse feruntur Aeacus, et praestans religione Numa: Hos qui clara viros superas probitate rogamus Ut tuo sic niteat vertice magnus apex, Nam te magnanimo venientem stemmate prolem, Excipiunt clarum saecula nostra iubar, Paganusque parens gemino celebratus in axe, Cuius enim celsas incolit umbra domos Pervigil ad mores fuerat clementia sacros Totus, et implacido remus et aura mari. Ut quoque te virtus cunctas deducat in oras Famaque, percusso pectine verba dabo: Pierides flexere viros, flexere puellas, Flexere et magnos carmina saepe deos.
42. ad Antonium Nec minus, Antoni, Musarum, gloria verax, Laudabit nomen nostra Camena tuum, Qui quoque Gorgoneos hausisti fonte liquores Ire vel in trutinam, cum Cicerone potes. Caesare sub magno flebat Maro tristia fata, Instantem tenui carmine pauperiem: Tunc equitum Tuscus Maecenas Caesaris unus, Muneribus sacris mille talenta dedit. Iam flavos possum canos monstrare capillos Exhaustamque cutem sanguine ruga tenet. Iam ferus Aeacides solam Briseida curat, Phillirides levibus dat sua verba notis, Occupat ipse situs libros nitidosque poetas, Tractantur celeri plectra sonora manu, At, si forte suos cupiat reprehendere mores, Discipulis risus cauda iocosa dabit. Sidera quot caelum, quot frondes sustinet arbos, Flava quot Hispani fulget harena Tagi, Tot mala turbatam rapiunt incommoda mentem, Nec possum vitae certior ipse meae; Nec tam maestus erat Siculis agitatus in undis Ob quem Penelope lusit amata Procos, Nec tam sollicitus fuerat Iunonis ob iram Qui tenuit Phrygia sceptra latina manu. Sed quid plura? Meum mitto, placidissime, carmen, Sum novus et fugiunt Bellorophontis aquae. Post varios casus, post mille pericula rerum Magnanimo cestus arma reddoque Iovi.
43. ad Franciscum de Vado Cum mea blanditiis retineret verba Iosephus, De Vado Francisce, temporis huius honos, "Ede aliquid" dixit, "facundum concute pectus Et facilem Musis porrige, quaeso, viam". Qui patriae splendor, qui spes et sola voluptas, Gloria nobilium qui mihi censor adest, Si vacat a curis pia mens naturaque solers, Mellifluo videat carmina nostra favo. Ecce novum dulcis rogitatus amore sodalis Quod cupit in lucem iam modo pergit opus: Nam Lepidos fertur numquam damnasse poetas, Qui quoque Cirrhaea tempora mergit aqua, Nam sibi vel Labeo, vel Caesar cederet ingens, Tantaque sunt famae foedera iuncta suae.
44. ad lectorem Quid moror? In pelago sonuerunt pondera mali Veliferi, sonitum transtra dedere ratis, Iamque Camena petit placidam defessa quietem: Candide lector ades, carminibusque faves.