CroALa: documentum

Documentum GERI_ARE.epis-01.xml in db pdill0

---

missiua CAMBII ad dominum Gerium de Arectio Dum secum reputat Veneris peruertere leges Mens mea, consilium Citheream pellere sumit, Polo Venus celeri natusque Cupido uolatu Prorepit furtim: proprias flammaque medullas Urit et his uerbis mulcens mea pectora mater (Addidit atque minas si non obtempero dictis) Alloquitur: - Memini quondam te lactea nostra Ubera lactare nostraque recludere postes Arte sinu domine te collectumque benigne. At nunc prompta tibi facere quodcumque rogares. Sed quid castra fugis Veneris, quondam tibi grata, Nunc ingrata, rato nos deseruisse pharetram Telaue que biuium potuerunt addere letum? Quo te cunque sequar, fugies, nec Delya uitam Pristinam restituet. - Prestoque Diana furensque Tediferas tales archano pectore uoces Mittit: - Nonne satis cunctos te ledere nostros? Mene petis? Quid ni? Mens sacra prophanis Consonat uindictis. - Sic orsa siletque mouendo. Instillat quedam, Veneris quo fugere possim Mores des curis animum, studio quoque: solus Nunquam permaneas: huc pergas. Dum sequor illam Per scopulos tetrumque nemus, de pluribus unus Prosiluit latebrisque lepus quem Delya ferro Fundit humi donansque rogat quod partiar illum Cum sotiis; sic ergo uelis huc pergere pransum, Cambius esto comes, rubet et quo tempore Titan. responsiua d. Gerii Frederici de Arectio Carmina Lernee generoso in gramine ripe Decantata tenens, ueteres cecinisse poetas Non sic dulce miror, grandes licet inclita tollat Fama uiros celoque locet flumenque bicorni Exhausisse iugo referens et Apolline complet. Vixque ego iam Triuie monitus Dioneaque currens Uerba, tamen teneris semper nocitura medullis, Ridebam: siluis leporem non nare molossi Occubuisse, tua uolucri sed terga sagitta Fixa gerens, animam nemorum posuisse sub umbris, Cum Venus: - O si quem nostri reuerentia tangit, Huc aduerte precor, saltus si cura ferarum Solicitat celeresque sequi uel figere ceruos, Linaque dumosis distinguere montibus altis Saxa per et ualles sonitu pulsare canoro. Proh, iuuenis nimiumque puer, cui talia cure! Crudi hominum mores, lapidosaque gentis origo, Hanc uitam traxere quidem. Genitalia postquam Falciferi truncata senis collissaque in undis Spumauere nouis, ego tunc nosterque Cupido Orta, prius molles sua iungere rostra columbas Edocui, mutumque pecus sua uoluere uerba Et Venerem liquidis pisces sensere sub undis. Cur humiles terre iuuat enarrare triumphos? Ipsa ego celicolas blando expugnare tumultu Aggressa et summi contemnere iura Tonantis, Infernumque Deum Siculi tenuistis amores. At quem montiuage studium mollisque pharetra Exercet nostris quondam cui cura sub armis Liscius, experiar quidnam imperiosa uolantis Tela queant: non arma sibi monitusue Diane Profuerit, clipeata licet sua pectora gestet. Tu pueri meus ipse, meus non ille, ferarum Inuasor, mandata tenes tu molle canentum. In medio Galathea tuis hinc pressa renodat Oscula, cornigero dudum rapienda Tonanti, Hinc cinera amplexu stringens tua colla recurua Inter serta furit. Carpit flamma alta caminos. I nunc et uirides cantent Amarilida silue; Extollatque suam Cynaram modo carmine Flaccus, Sic Dea, cum tenerum sublata per ethera fugit, Subiungens, pauidum leporem uix alta peremit Delya non celeri mentita per arua sagitta. Tu modo uolue focis leporem: dentata paratur Aduentare cohors que uiscera queque lebetas Diripiet animosa nimis ferrumque liquabit. Sic iubet ire Venus Venerisque filius ardens.