CroALa, 2024-05-10+02:00. Nodus GALASSIO.thes-03.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/GALASSIO.thes-03.xml.
Saucia iam caecum virgo sub pectore vulnus Gestat et ardenti nimium succenditur igni. Vis latet in venis; totos depascitur artus Ardor, nec requiem praestat spatiumque quietis; Nec quod amet tutum est, nec quod potiatur amato. Ardet amans, nimio rapitur succensa furore. Interea occursat menti generosa propago Gentis cecropiae: repetit genus omne parentum Theseaque in primis, cui sit placidissima mater Et genitor divis genitus de semine ponti, Et Neptunus avus, Thetis est suprema canenti. Nam canit Aegidae laudes titulosque genusque, Ut quam fortis equo valeat, quam pectore et armis, Ut pedibusque celer quam sit, vel promptior auris. Quamquam absit, coram semper praesensque videtur. Sic animus frustra verbis et imagine ficta Pascitur; interdum vultus faciemque videre Aegidae ut credit, compellans vocibus hiscit Et cupit ambito circumdare brachia collo. Iam natale solum vile est genitorque sororque Et genitrix, omnes quibus una duxerat aevum. Nobile Cecropidum nomen, genus omne solumque; Egregios laudat mores habitusque virosque, Et celsas iuvenum facies et corpora laudat. Thesea praecipue divis magnoque Tonanti Comparat; hunc animo solum speratque cupitque; Hunc servare parat, sociae et succurrere genti, Vitet ut horrendi faciem et discrimina monstri. "Num me crudelem dicent iuvenesque senesque, Et nil humani cordis, nil iuris habentem, Si potero spectare oculis crudelia Thesei Fata et si potero pereuntes cernere reges? Quis tam crudelis spectator funera cernet Immatura quidem, iuvenum tot corpora morti Tradier, expertes titulis et honore sepulchri?". Haec ait et faciem lachrymis madefecit obortis; Tanta illam dirae mortis tangebat imago! Post haec ad Phaedram defert, cui singula pandit: "Phaedra soror, mihi quam pietas sanguisque propinquat, O Phaedra, meis oculis quam lux, quam vita salusque Cara magis, nostrum fidissima tu quoque pectus Consilium accipies, noscit prius omnia nutrix. Hic iuvenis nostris qui nunc stat moenibus hospes, Me miseram, quanto mentem inflammavit amore! Quantus adest! Forti quam pectore! Gratia frontis Qualis in aspectu! Nimium quam dignus amari! Quale supercilium! Quanta est facundia linguae! Egregium capitis decus est. Cur singula dicam? Hic divis genitus, diva et genitrice creatus, Cui Neptunus avus, Thetis est suprema suorum. At pater antiquus, Graium rex, praesidet arvis Consilioque potens magnas moderatur Athenas. Filius huic tantum puer est, dulcissima proles, Ippolitus nomen: superat iam vertice patrem Pubescens mollique genas lanugine vestit. Hic tibi se thalami expertem venerisque reservat; Hunc tibi devovi, placeat modo iungere foedus. O nos felices, maneat spes quanta nepotum! Proposui Cretam patriasque relinquere sedes Exosas tandem; nam quis tam durus, iniquae Tam patiens terrae? Sors o durissima regni, Et scelerata simul! Monstro dat corpora diro Humana, et fuso tandem pascenda cruore. Vincuntur Diomedis equi feritate, leones Immanesque lupi, non mitis et ara Dianae. Ipsa ego discedo scelerataque littora linquo, Hoc comite; et primos cum lux detexerit ortus (Suadet amor monstratque vias et carbasa tendit), Procurvis iam iam sulcemus caerula proris. Sed tibi mens qualis? Quidnam, placidissima, sentis?". At Phaedra, Ippoliti sensit pia nomina postquam, Arsit, et extremas carpsit furor ipse medullas: Non aliter magni cingunt ubi sidera nimbi, Cum pugnant cori caelumque ardere videtur, Paulatim primo nox turbida nubila complet, Vibratae lucis fulgor mortalia terrens Pectora et angusto percurrens lumine terras. "Duc age nunc, germana tuis dulcissima votis. In quascumque voles terras; tranabimus ambae Haec freta; cecropios portus gentemque petamus Dissimilem nostrae. Nam quo praestantior illa est! Haec gens crudelis fusoque in sanguine gaudens: At genitor Minos quam patiturque videtque Impius et divos nescit post facta timendos! Sed tu cecropias insigni laude per urbes Diceris servasse simul tot corpora regum Servatrixque virum populi cantaberis ore. Occurrent matres; pro nati dona reductis Sacrabunt; capies, felix Ariadna, coronas Intextas auro praestanti et perside gemma. Nunc age, nunc properemus, ait: de littore funem Rumpamus; celeri scindamus remige fluctus". Postera surgebat fulvis aurora quadrigis, Sternebatque viam Phoebo fraenatque iugales Ambrosiae foliis et dulci gramine pastos. Hic, ubi stat secreta Thetis sub mollibus undis, Rumpebat gratae somnos aurora quietis: Omne genus pigris animantum pellit ab umbris Instauratque vices cunctis operumque labores. Theseus interea vigilans, iam caede peracta Deformis monstri, ferro quod et arte renitens Vi superat, patriam turpi iam foedere solvens, Ambiguum repetebat iter, vestigia retro Observata legens, monitis adiutus amicae, Ac filum glomerans, primo quod poste ligarat. Est locus ad laevam Cretes, minoia iuxta Moenia, crebescens tenuis quem verberat unda. Hic ingens moles saxo stat structa superbo: Gnosiadum hic cineres (regum monimenta priorum) Compositi perstant tumulo manesque sepulti. Hic profugis dictusque locus praefixaque meta est, Ne longo errandum cursu varioque tumultu Esset, nec nigram vox dispergenda per umbram. At simul evigilans, stratis Ariadna relictis, Surgit amans, Phaedra comite, et non amplius una, Et suspensa gradum portas evaserar omnes. Accidit horrendum dictu et mirabile monstrum. Forte duo pingues tauri totidemque iuvencae Oblati, longum bellum pugnamque ciebant Cornibus inter se adversis et fortibus armis: Una tamen multo nixu defessa refugit Ocius, et dubiae noctis se condidit umbris. Restabant gemini, non tardi ad vulnera, tauri; Dumque diu certant vario discrimine, tandem Alter in alterius consurgens vulnera taurus Hostis, in occursu tota vi concitus hostis Irruit, et largo terra est madefacta cruore. Pectoris excussae crates atque ossa refracta: Ille animam victus multo cum sanguine fudit, Et moriens vacuas pulsabat calcibus auras. Tabuit horrendis monstris exterrita virgo, Et celerem gressum pariter cum voce repressit Utraque, sed maior trepido sic fatur ab ore: "Cara soror, quidnam divum haec prodigia monstrant? Poenitet incepti; nimium temeraria dicar; Ignotis populis Cretam patremque decusque Posthabuisse ferar". Simul et vestigia retro Torserat, et Phaedram meditantem multa reliquit. Phaedra refert: "Divos meditari talia credis, Scilicet hos vacuos curis haec monstra referre? Tu sequere inceptum; rident nam talia divi. Quid tristis dubitas? Amor est qui talia cogit: Laudabunt tandem factum divique hominesque. Quid patriam defles, ceu terrae et littora desint?". Haec dum multa serunt vario sermone paventes, Thesea conspiciunt, passu properante: "Quid, infit, Quisve moras tantas cogit vos nectere casus? Iam properetis, ait; navem conscendite tandem, Dum poscunt fluctus, venti dum carbasa tendunt". Haec tantum pariterque manu de littore funem Rumpit et undosum scindit mare concita classis. Insurgunt remis iuvenes, freta turbida verrunt, Ingeminant ictus: tunsae fragor aurea rumpit Sidera, decurrunt madido de corpore rivi Sudantum. Laudes simul et pia carmina dicunt Servanti Veneri; quales cum frigida linquunt Littora strymoniaeve grues, aut candida cignus Aut Nilum aut pinguem Tibrim terrasque benignas Dum petit, ac hyemes campis permutat apricis. At pius Aegides, puppi stans fixus in alta, Laetus agit grates divis Venerique Iovique; Post haec, spumanti vino cratera coronat Et libans fundit ventis et voce precatur: "Ferte viam, venti, facilem"; simum ipse nigrantem Dans hyemi sacram pecudem, tum viscera salsum Porricit in marmor cupidusque potitur amica Amplexuque fovet pavidam: dehinc oscula figit Dulcia, speranti nullos iam posse nocere Caelicolum, nec dulce bonum mutarier usquam. Spes hominum fallax fatique incerta futuri! Quam varias rerumque vices fortuna modosque Invenit, et numquam certo stat tramite currens! Te miseram, quantus luctus lachrymaeque secuntur; Sed nescis quotiens cupies occumbere mortem! At ratis interea fertur, spirantibus austris, Et repetit varias fluctu sparsasque per aequor Cicladas et vario relegit freta concita cursu. Tum mare turbari summosque attollere fluctus Coeperat et subita caelum nigrescere nocte. 180 Mutantur venti; rapit in contraria quisque; Tres totos errant soles, tot noctibus iidem. Non tamen Aegides, quamvis furit aura, resolvit Amplexus cupidusque magis sua gaudia servat, Securus pelagi large surgentis in undas: Ceu trepida sub nocte lupi populantur ovile, Cum fervens ira sequitur vestigia pastor, Vicinos ciet agricolas acresque molossos: Ille fugit praedamque tenens simul urget et aufert. Quartus erat titan iam iam declivis et undis Mergitur: apparent vicinae littora Naxi: Thesidae fessi classem ad navalia vertunt Atque salo infusi simul obversantur harena Disponunt cupidi mensas et corpora curant. Aegides nil tale parat, nec talia pensat; Ardet amans nimioque ardens exaestuat igne; Phaedra placet; thalami veniunt oblivia primi. O nimium felix, facili qui victus amore est: Infelix, cuius turbant sua gaudia luctus! Labitur ex animo dilecta Ariadna novasque Theseus accendit flammas rapiturque furore Dissimili primo: quanto est haec pulchrior illa, Tam magis atque magis vires habet ipsa cupido. Non promissa fides et amor iurataque verba, Non dulces nuper thalami dulcesque hymenaei, Et frons et facies totiens laudata, nec illi Sideribus similes oculi iam Thesea tardant Immemorem meriti, supera quod fungitur aura, Ne fallat fraudesque paret nil tale timenti. Te miseram! Sine te ventis dare vela secundis, Altera cum veniet stellis aurora fugatis, Perfidus attentat, scopulis solamque relinquet. Altera iamque dies suberatque crepuscula lucis, Puniceus caelo Phoebus monstratur aperto: Theseus ignaram fati somnoque gravatam Ignotis scopulis, ignotis linquere terris Apparat, et meriti tegitur iam gratia magni. Execrat hanc animo mentem: dolor, ira furorque Armat in exitium miserae nunc Thesea durum. Interea nautas tacitos discedere portu Imperat et ventis iam iam dare vela secundis. Audierant monitus cuncti; post iussa facessunt. Iam medium tenuere omnes, salsosque secabant Intrepidi fluctus; scopulos littusque solumque Despiciunt aestu summo et surgentibus undis. Ast pigras Phoebus dudum compresserat umbras, Siccabat madidae noctis vestigia flammis, Cum subito surgit stratis Ariadna relictis, Prosilit atque thoro, raptor quem struxerat herbis, Quo dulcis somnus fessos compresserat artus. Excutitur; visu littus circumspicit omne. Nullum in conspectu primo nec Thesea cernit, Nec classem, aut socios; subita formidine pectus Diriguit gelidoque simul stat lingua palato. Est stupidae faucis subito conclusus hiatus Vultque loqui, nec verba potest dissolvere: tandem Excelsam scandit molem latumque reposcit Prospectum pelagi, videat si forte per undas Et classem et socios atque ipsum Thesea cernat. Ecce procul spectat fugientis vela per aequor; Agnoscit; longas voces iactavit in auras: "Quo fugitis iuvenes? Numerum si quaeritis omnem, Una absum: numero me me coniungite vestro. Heu miseram, monstris linquor lanianda ferisque! Cecropidae ingrati nimium, quos ipsa redemi Devotos miserae pesti caedique nefandae! Hoc meritum et tali pensatis munere grates? At tu, quem famae, patriae, patrique meisque Praeposui, solam potuisti linquere, Theseu, Quam tu iurabas plusquam tibi cuncta placere? Quo promissa fides et amor iurataque verba? Quo dulces abiere ioci? Pudet omnia fari. O gens crudelis, scopulis et stipite nati, Quos in caucasia lactarunt rupe leaenae, Ibitis immemores omnes meritique meique? Nonne haec de supero vindex spectabit Olimpo Iuppiter atque imas vos fulmine trudet ad umbras? Ite triumphales, argivas ite per urbes; Poena tamen meritos, quamvis tardata, manebit. Imprecor ipsa deos, moveant si talia, magnos, Si moveant superos mortalia facta quietos, Sint memores sceleris tanti feriantque nocentes. Deprecor, ut nati divulsum corpus amati Spectes nec meriti rorantia membra per agros, Coniugis atque huius, pellex quae facta, sororis Ante oculos funus videas doleasque gemasque. Sit confusa domus; semper sit sanguine rorans; Aegeus ante cadat, reducem quam cernat alumnum, Iacteturque undis summaque inhumatus harena Erret, nec solitum capiat decus ipse sepulchri. Aut nostri divum quisquam miserebitur, aut me Praecipitem hoc saxo Glaucus spectabit ab undis". Dum queritur, celeres iactant per inania venti Hos questus lachrymasque simul gemitumque dolentis. At ratis interea, fluctus dimensa, petebat Cecropios portus; celsa cum prospicit arce Aegeus, agnoscit nati nigrantia vela, Credit et absumptum fatis crudelibus ipsum Thesea dilectum, supera nec vescier aura. Obstupuit; gelidus coit ad praecordia sanguis; Canitiem lacerat capitis; dehinc pectora palmis Pulsabat, longis implens ululatibus astra: "Haec tandem, o, dilecte mihi, solacia patri! Hanc ego, iam sine te gratam, nunc cernere lucem Haud potero, fractus senio et praegrandibus annis. Te decuit iuvenem longam producere vitam; Heu patris spes una tui, carissime Theseu, Occidis! Infernas nunc te sequar ipse per umbras". Haec ait, et liquidas descendit pronus in undas.