CroALa, 2025-04-20+02:00. Nodus FOLENG_T.zanv-01.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/FOLENG_T.zanv-01.xml.
de amore Tonellus Forte caleffabit gens me citadina vilanum, Quad sic Zanninae brusor amore meae, Quodve, bavum stallas usus nettare boazzis, Sforzar amorosas fora butare doias. Heu, semel in pania cuncti veschiamur amoris: Qui non puttus amat, credite, vecchius amat. Nec minus urbanis mattescunt gentibus illi Qui menant pastos ad beverare boves, Qui mungunt vaccas, pegoras qui forbice tosant, Ui pascunt asinos gramine, fronde capras, Quique sciunt magros ad giandas ducere porco Quique sciunt buschis grana cavare tridis. Nemo super terram panem mangiare videtur, Cui non puntigera panza foretur acu. Sit contadinus quisquam, sit natus in urbe, Trat semel in trapolam quemque Cupido suam. Ille veretones tirat huc, tirat improbus illuc, Qui volat ut smerlus, caecus et absque braga. Et quamvis mea sit qua scribo penna badilus Zappaque callosas det celebrata manus, Et licet inchiostri mihi sit calamare botazzus, Quem sugo, dum cerebrum bella Zanina suga Non tamen, oyme, gravem potui scampare brusorem, Per quem sforzatur cedere vanga pivae.
ad Zaninam Tempus erat quando flores primavera galantos Spantegat et freddam scolat Apollo brinam, Sancta facit saltare foras Agnesa lusertas Serpaque scorzato corpore laeta godit, Capra petit caprum chiamatque cavalla cavallum, Quaeque sibi charum cercat osella virum, Invernata novas armenta biolcus ad herbas Menat et ad torum calda vedella fugit, Boschicolae frifolat Philomelae gorga per umbras Datque suos primo rondina mane sonos; Te tunc ante meos oculos desgratia duxit, O Zannina, gulae corda gaiarda meae. Vix et apena tuum vidi gregnare bochinum, Illico balestram discaricavit Amor. Discaricavit Amor talem, mihi crede, sagittam, Ut pro te veluti pegola nigra bruser. Sola, precor, mea sis, mea sis o sola morosa, Sic tuus aeterno tempore drudus ero. Omnibus in rebus contentor habere sodalem, Compagnum dulci non in amore volo. Si nil gnecca tuo fueris, Zannina, Tonello, Non mitriam summi ferre bramabo papae. Deh, per amore Dei, si te amo, dic mihi verum: Num migolam pro me dulcis amoris habes? Non ingannor, habes, quia sic Natura comanda "O brigata, volo quisquis amatur amet".
ad Cupidinem Solus solettus stabam colegatus in umbra Pascebamque meas virda per arva capras; Nulla travaiabant vodam pensiria mentem Nullaque cogebat cura gratare caput; Cum mihi bolzoniger cor, oyme, Cupido, forasti, Nec tuus in fallum dardus alhora dedit; Tota ruinasti rationis moenia, quae tunc Circa coradellam bastio fortis erant. Nonne disarmatam panzam peralhora catasti? Nonne fuit rocchae guarda neguna meae? More valenthominis schenam deretro feristi: O bellas provas quas, traditore, facis! Crede mihi, pocum soldatus aquistat honorem, Bottinum poveras qui menat extra casas. Oro sed almancum: si sic tractare Tonellum Te iuvat, angoscae cura sit una meae: Numquid habes in me solam solummodo frizzam? Si bene per zuccam quaeris, un'altra latet: Sentiat hanc etiam medio Zannina figato, Apta nec affanno sit medesina suo. Scannasti poverum Tonnellum, scanna Zaninam, Pendeat ut nostrae iusta balanza somae. Si caricas asinum neque par sit utrique galono Sarcina, non illam bestia pigra ferat. Omnia sunt drittis semper iustanda misuris: Per versum sic res it cadauna suum.
de Zanina Nonne diana mihi se monstrat stella politam, Cum tirat occhiadas bella Zanina suas? Nonne scaviatam mihi sol damatina palesat, Cum scoprit trezzas chara morosa suas? Nonne tuos aperis nobis, san Marche, tesoros, Cum ringit dentes dolza putina suos? Tullius in pergol Ciceronus nonne ragionat, Cum parlat nymphae docta loquela meae? Gens citadina sonat chitarinos nonne tricordes, Cum cantat Musae bocca basanda meae? Capra legera mihi saltando nonne someiat, Cum ballat divae gamba gaiarda meae? Testa, roanus, gambae, pes, venter, coppa Zaninae, Seu stet, seu sedeat, sive lavoret agros, Seu parlet, cantet, mangiet, faciatve coellum, Sunt ea, quae, nisi sint, nil patet esse bonum; Sunt sol, luna, Venus, mundus mediusque Milanus, Sunt, ut concludam, tota Cipada mihi.
ad Zaninam O Zannina meo plus stralusenta badilo, Cur sguardaduris me, traditora, feris? Sunt mihi tot raschi medio ventrone ficati, Occhiadas quoties das mihi saepe tuas. Quales barberii video splendere bacinos Aut qualis multum vanga drovata nitet, Sberlusenta quidem talis tua fazza scoraiat Quisquis mostazzum vult doniare tuum. Quando tibi miror guanzas rossore galantas, "O giandussa - crido -, stella diana venit", Esse tuos digitos penso bis quinque cavecchios, Quos tibi de perlis fecit Apollo suis. In teneram posses ferrum voltare povinam, Cum Tortorellam, cum Titalora canis. Est verghetta mihi de fino facta piombo: Hanc tibi donabo, sis molesina tamen.
de se medesimo Phoebus abandonat terras cascatque sotacquam Vultque super lectum se colegare suum. Zappator zappam, bovarus lassat aratrum, Cavaque fossator straccus acasa redit. Cuncta repossatum redeunt: gallina polarum, Porcus porcillum, capra caprile petit. Fabri martellos ponunt pennamque nodari, Installatque asinos iam molinara suos. Quisque aliquem busum cercat qualcumque ripossum: Solus ego tota nocte travaio miser.
eccloga prima: Tonellus, Garillus, Pedralus Tonellus Dum stravaccatae pegorae marezzant Dumque passutas coprit umbra vaccas, Ecce sub gianda locus umbriosus, Barba Garille. Garillus Cancar, est verum, reposemus ambo. Quam bonus ventus sofiat sub istis Fraschibus, dum sol nimio boientat Rura calore. Tonellus Sentin ut tantae cicigant cigalae? Sentin ut rumpunt cerebros cridore? Hoc aguzzatur, modo sit coellum, Voia bevendi. Ergo taccatum quod habes galono Da mihi fiascum: sitio, Garille, Atque ganassas habeo brusatas, Spudo stopinos. Tu prius buso remove coconem, Iam bibo, "clo clo" resonat botazzus; Est bonum vinum, sed habet saporem, Oybo, vaselli. Sum refrescatus, mihi milza nodat, Sicca pro troppo coradella caldo Sorbuit vinum veluti quadrellus Toltus ab igne. Sentio flatum stomachi gaiardum, Vox mihi salda est: quid erit, Garille, Si meae versum facimus Zaninae? Accipe pivam. Garillus Canta, dum plenis sofio ganassis. "Lilili blirum", male stoppo busos, "Lili brilirum", quid agis? Comenza! "Bliri lilirum". Tonellus Debeo grossum facere an sotilum? Garillus Es refredatus, mihi fac sotilum. Horsu la, dic su. Tonellus Zoanina bella, Scolta Tonellum. "Oyme, li blirum, Zoanina, blirum, Huc veni, lirum, mea, berli lirum..." Sed quid a longe video venire? Ecce Pedralus. Pedralus O Toni, quare dubitas nientum? Tune contradis ritines in istis Bestias, porcos, pegoras, caprettas, Nec via scampas? Miror ut panzam tibi stas gratare Et facis cantu resonare boscum Et facit tecum reboare "lu lu" Piva Garilli. Nos Todescorum furiam scapamus, Qui greges robbant, casamenta brusant Feminas sforzant, vacuant barillos, Cuncta ruinant. Tu tamen cantas ab amore presus, Tu tuam curas potius Zaninam, Quam, Spagnolorum veniente stolo, Perdere capras. Tonellus Mantuae noster duca, vel Cipadae, Ocium nobis facit hoc, Pedrale, Degue camporum stopiis suorum Pascolo vaccas. Semper huic servus, volo schiavus esse: Tres ei dono pegoras ognannum, Octo formaios, totidem recoctas, Guingue cagiadas. Sit meus semper duca, sit patronus, Imperadorus, papa, rex, compadrus, Quem canam donec mihi vox carebit Tempore vecchia. Quattuor nigras gerit ille osellas, Nomen illarum bene non recordor. Garillus Suntne cornacchiae? Tacolaene? Corvi? Tonellus Non ita, cancar! Haec aves caelo pratigant in alto Segue reginas volucrum domandanti Haec polum crollant, baratrum spaventant Tempore guerrae. Pedralus Non mihi migam tua sors noiosa, Quam tibi fecit duca Mantuanus, Sed Todescorum potius canaia Tanta recrescit. En meo scazzor proprio paeso, En viam charas scapolo caprettas, Sum malavoiae, quia dulce retro Lasso terenum. En duos agnos modo parturitos Vix guido mecum, pecoris speranzam. Hei mihi, qualis codosella balzat Nos pegoraros! Saepe cornacchiae faciendo "cra cra", Saepe civettae faciendo "gnao gnao" Ante dixerunt mala tanta nobis Supra caminos. Dic, Toni, tandem mihi iam rasonem: Ut quid et quare tot in angonais Et tot in rerum straniis bagordis Mantua saltat? Tonellus Mantua est totis melior citadis, Mantuae gens est bona, liberalis, Mantuam semper squaquarare sentis, Barba Pedrale. Ista primaios genuit poetas: Alter in Phoebi beveratur amne, Alterum pieno gregus imbriagat Saepe bigunzo. Hinc cavallorum bona razza nascit, Terra vaccarum nat in amne lactis, Ricca tormento, pegoris, olivis, Piscibus, uvis. Semper in ballis godit et moreschis, Hic sonant pivas, cifolos, tiorbas, Hicve sampognas, pitaros, rubebas, Cagaque cimblos. Factio non hic gibelina plus quam Ghelta guardatur, sed amant vicissim Prandeunt, cenant, caciant, osellant, Arma manezzant. Non ibi cartae, tavolerus atque, Non ibi tric trac, crica, sbarainus, Cum quibus giochis iuvenes sedendo Corpora guastant. Garillus Ut super montem male barca possat Utque barozzus male sulcat undas, Hoc tacit stessum giovenezza stando Ludere cartis. Tonellus Mantuae zugant cugolis rodondis, Quas vocat Bressae populus borellas, Quando per cerchi spatium balotta Itque reditque; Gonfias ballas veluti vesigas Solis ad razzos agitant scanellis: Hic batit primus, rebatit secundus, Cazza notatur. Giostra, bagordus scrimiaeque ludus Sunt iuventutis godimenta nostrae; Vos simelmenter, iuvenes de Bressa, Statis alegri. Pedralus Deh, Toni, quantum mihi das afannum, Dum modo Bressam poveram recordas, Quae patit nunc nunc fiala tanta, quanta Portat un'altra. Nam quis hormaium deus aut diavol Huic dabit qualcum miserae solazzum? Non, Toni, plus est ut erat sub alis Bressa Samarchi. Qualis est inter Paduae vilanos Gallus aut Sguizzer, magis aut Todescus, Cum fracassatis ab utrimque squadris Cascat in illos, Cum tapinello rabidi lupazzi Dant feridazzas ruginente ferro Atque per panzam faciunt regattam Figere forcas; Talis est inter varias canaias Nobilis Bressae poverusque nostrae, Inter et centum penitus busatur Artelarias. Hanc avisavit bene tunc ruinam Quando Castelli Mirabella turris, Tota de peso nebulis levata, Longe volavit. Illa bombardae Stygium tenebat Pulverem, dico Stygium quod ipsum, Si, Toni, nescis, genuere mundo Trenta diavoy; Hanc focus caeli rapuit debottum: O puta qualis crepitus sonavit! Saxa de centum pesiis volarunt Ad Colucuttum. Post eum casum sequiere tanta Bella curo Gallis, Italis, Spagnolis, Curo Capellettis, Sguiceris, Todeschis Ac Brisighellis. Non eos Manto patitur malannos, Non malapasquas in honore, vita, Rebus in nostris; at, honore tolto, Robba cagatur. At diem iam nox tenebrare coepit: Vado; sta sanus, pegorare felix, Ac meis stallis, modo quas relinquo, Usa libenter. Tonellus Nocte tu noscum remanebis ista; Sta, tibi dico, bone mi Pedrale: Poma, castagnas habeo, casettum. Pedralus Nolo, valete.
de se ipso Vado per hunc boscum solus chiamoque Zaninam, Ut chiamat vitulum vacca dolenta suum, Cursitat huc illuc, nescit retrovare fiolum, Smergolat echisonis per nemus omne cridis, Fert altam codam, se trigat, stendit orecchias An scoltet puttum forte boare suum (Heu, quia nil sentit nec sentiet omnibus annis Namque suum pignus dulce becarus habet); Plangens tandem aliquo se firmat sola sub antro Nulla dat herba cibum, nulla dat unda bibum. Me rursum transportat amor de more cavalli, Quem smaniare facit vista cavalla procul: Raspat et antrattum soghae retinacula spezzat Longeque fameio retro cridante fugit, It rognendo viam, sofiat per utrumque canale Cercat equam, sed non, pazzus, acattat equam; Dicere nil zovat famulo "Sta, bestia! Pru, sta!", Nilque in crevello mostra biava trigat. Sola tamen potis est illum firmare cavalla: Sic me, sic, heu, me sola Zanina potest. Scorrozzata tamen stat semper gnecca Tonello Nec causam sdegni vult mihi dire sui; Me non ascoltat lachrymantem more putini, Cui perdonanzam sic peto sicve crido: "Oyme, Zanina, tuum spresiasne, ingrata, Tonellum? O plus calcagnis dura Zanina meis! Qualem terrenum ghiazzarum tempore vango, Curo nil gasones vanga zelata forat, Talem, surda, tuam reputo rigidescere voiam: Non piat orecchias ulla preghera tuas. Nocte levo susum, sono pivam, canto Rosinam Cantoque "Para foras, belle Gianole, capras"; Tu matinadis incagas tuque sonettis. Heu, libertatis venditor omnis amans". Quomodo supportas istud, fraschetta Cupido? Est braga iam capiti facta beretta meo. Ad corpus sanctae - volo blastemare - Nefissae, Nulla est affannis doia paranda meis. Hanc amo poltronam. Quid amo? Magis immo botyri More scolor, nec non sulphuris igne coquor. Ipsa tamen vecchio plus ostinata muletto Calcibus hinc chioccat, morsibus inde piat.
de bocca Zaninae Bocca Zoanninae cum grignat, grignat Apollo: Labra Zoanninae sunt codesella mihi. Bocca Zoanninae cum parlat, parlat Ulisses: Labra Zoanninae sunt malapasqua mihi. Bocca Zoanninae cum cantat, cantat Arion: Labra Zoanninae sunt Titalora mihi. Bocca Zoanninae cum spudat, balsama spudat: Labra Zoanninae sunt aqua nampha mihi. Bocca Zoanninae cum plangit, plangit azalum, Plangunt saxa, petrae, duraque ferra colant. Haec ea dum grignat, parlat, flet, cantat adunca, Grignant, flent, parlant cuncta canuntque simul. Atque ego dum grigno, parlo, fleo, canto spudoque, Sic facio quoniam sic mea putta facit.
matinada Quis meam casu reperit coradam? Ola, non audis, Zoanina surda? Dic, meam quisnam rapuit coradam Ventre forato. Sentio meme vomitare flatum, Nam coradellam mihi sustulerunt, Non coradellam bovis aut cavalli, Dico, nec asni, Sed meam, parlo, propriam coradam Cum tuis guardis oculisque ladris, O meae lusor Zoanina vitae, Ventre cavasti. Cum piva multas venio fiatas Et matinadis cano te galantis, Nec tamen duram tibi, porca, testam Rumpere possum. Nunc matarellum sono, nunc pavanam; Nil meae curas sonimenta pivae, Quae schitarrinos superans et arpas Pectora squaiat. Unus est princeps schitarae sonator Orpheus, cunctis celeber paesis: Sic similmenter prior est Tonellus, Gloria pivae. Orpheus seccas tirat ad budellas Haspides surdos, basilisca, dragos, Fraxinos, querzas, salices, onizzos, Saxa, matones; Non ego mancum facio Tonellus: Vix pivae flatu repleo botazzum Et "lili blirum" digiti comenzant, Omnia saltant: Per domum ballant tavolae, cadreghae, Guindali, naspi, gramolae, buratti, Scamna, lettirae, simul huc et illuc Mille zavattae. Saepe duro canto gelidis sub umbris, Cum lupis agnae, canibus capellae, Vulpibus galli pariter comenzant Fare morescam. Dura sed plus es, Zoanina, saxis Ac habes testam similem giarono; Porto calcagnos ego plus tenellos Quam tua voia. Nunc super lectos alii repossant, Solus intornum sine luce vado; Non habes de me, traditora, doiam, Immo caleffas. Ayme, cur tantas renui morosas? Nonne Bertazzam, Toniam, Simona Nonne Gelminam? Cagalocchius, ergo Sis molesina. Nam bianchinam voco te, superbis Teque bellinam nimis esse bravas; Quisquis est bellus putat esse bruttos Quoslibet altros. Ne tuae credas, mea gioia, fazzae, Quod biancuzzos habeat colores: Blanca dat panem mihi terra pocum, Sed nigra massam. Ergo me nulla spresias rasone: Nonne sum riccus, bonus atque bellus? Tresque porchettos habeo tetantes Ubera scroiae, Sunt mihi septem pegorae novemque Cum viro caprae iuvenisque vacca, Lacte nec maium carui novello Atque polenta. Sum satis bellus, satis et politus, Vado stringatus simul octo stringhis, Meque saltantem pedibus legeris Nullus arivat. Porto de paia vitiae capellum, Cuius in banda posui medaiam, Qua sub ut stringa rubea ligatur Penna caponis. Sed viam butto quid ego parolas? Cridat indarnum mea piva surdis: Non orecchiarum patitur tuarum Rogna gratari.
ad eandem O Zanina, mei solazzum dulce figati, Dulcior est muso nulla recotta tuo. Potta meae matris, quam sum modo cordis alegri, Me quoniam Stanam credis amare gosam. An zelosa tui facta es, mea perla, Tonelli? Martellum nostri numquid amoris habes? Rei mihi, quam tundus, quam sum lignamine grossus, Si credam chiachiaris fidere posse tuis. Tu me bertezzas, dubito, me, zaccara, burlas, Non est soiandi causa veruna tamen. Siccine te fidum semper trapolare bonhomum? Siccine menchionus sum tibi, semper ero? Raec sunt poma, nuces, castagnae, gucchiapiroli, Quas tibi ricchezzas munere, ladra, dedi? Talia num scordas? Veniat tibi cancar in occhis! Quid nimis indusias? Me cito scanna, precor. Me, lupa crudelis, spazzatamenter amazza, Te potes in trippis abotinare meis. Sum tuus, ergo tuis de impresis facve refacve Sicut cervelli me guidat orma tui. Aut impastatum milii cum pane tracanna Smalitumque simul cum macarone caga. Ah, datur altandem marzam comprendere: non hoc Tonelli meritat longa leanza tui. Nonne de parte mea specchiettum Dina rotondum Attulit et nitidi quinque dotonis acus? Nonne duas stringas? Tamen es ingrata Tonello: Quoque magis dono, tu magis aspra venis. Te Brothen et Stroppi, te nudus membra Pirazzus Fecit et in durum vertit azale caput. Ferro pectus habes in me, sed pectus ofellae In Bertolino, perfida vacca, tenes. Tu Bertolinum mihi praefers? Tune Righettum? Cederene ingenium debet utrique meum? Si nos doctrina paragonas, doctior illis Sum vanigare hortos sumque menare boves; Si signalatis gestis magnisque prodezzis, Me meritat regem Franza, Cipada papam. Deh, voias, Zannina, tuum cognoscere tortum Et me, quem stizzus brusat amoris, ama.
ad eandem fugientem alphabetum Ayme, quo longe scapolas, Zanina? Ayme, cur schenam, traditora, voltas? Ayme, sta mecum, soror: et codognum Accipe pomum. Barbaros vincis feritate Turcas, Bistonas, Moros, Sviceros, Todescos, Bestias, serpos, quot habet diablos Belzebub Orco. Curre planinum, tibi saxa rumpunt Cuncta scarparum sparamenta, solas; Cancar ortighis veniat, quod ipsae Crura cruentant. Deh, quid indarnum sequor hanc ribaldam? Deh, quid istius sub amore ladrae Ducor ad forcam? Mihi troppa lazzum Doia parecchiat. Ecce non longe video cavallam: Est ei pro me misero cavezza; Ergo cornacchis laqueo picatus Esca manebo. Forca sit nostrae medicina poenae, Forca tot guaios penitus sconibit, Forca me picchet pariterque ladram Forca Zaninam. Gratias caelo, quia nunc trovavi Gaudium, quo me fugient afanni; Guardiam campis faciam seguram Gutture pesus. Haec salix, aut haec erit apta quercus Hanc meae vitae satiare voiam. Heu, quid expecto miser? Est adessum Hora picandi. Ito nunc, ito, Zoanina cruda, Ito: qui semet picat est Tonellus, Ibit ad stuvam sine quo, nimisque Indusiasti. Laude mancabis, mea namque stanca Lingua non maium veniebat, ut te Laeta cantaret, faciente piva "Lilili blirum". Muta tu semper precibus fuisti, Matta quapropter reputaris esse, Mortus at postquam fuerit Tonellus, Maesta crepabis. Non dabo non plus tibi poma, figos, Non rosas, mentam, ricolam, basecchiam; Non dabo non plus lepores, columbos, Non dabo non plus. O mihi giornus maledictus me, Ossa cum pro te mihi tota sensi Obteri dardis ab Amore iactis, O furor, o mors! Possit ad terram rigolare caelum, Possit ad centrum ruinare terra, Possit in flammas simul omnis ire Pontus et aer; Quin simul cunctae pereant puellae, Quin simul vacchae moriantur istae: Quaeque donnarum meritat picari, Quaeque brusari. Rumor et lites veniunt ab illis, Rixa cum femnis pariter creatur, Riccus est mundus diavolabus istis, Ricchior Orcus. Semen est mendax muliebre, vanum, Semen ingratum, petulans, malignum, Sordibus plenum, putridum, diabli Stercore plenum. Troia per solam cecidit bagassam, Totus it mundus simul ad brodettum, Tuque per puttam modo iam, Tonelle, Temet apicca. Vado piccari, locus iste non est Vistus: en sogam iugulo tacavi, Vado iam supra salicem... Sed, ah, quis Volgitur istuc?
visus a Salvigno sic parlat Omnibus impressis desgratia semper acozzat, Guastat et intoppis cuncta bonopra suis. Fare potest caelum quod sic a sorte vetemur? Estne canaruzzo tolta cavezza meo? Sors differre potest, at non prohibere soghettum, Stat mihi per certos forca parata deos. Nec liber arbitrii toto retrovatur in orbe, Nec scitur qualis scripserit autor opus; Quaere librarias, seu papae sive Samarchi, Istius arbitrii non tenet ulla librum. Certus apiccabor: quamvis disconzor ab illo, Qui venit inquaium, certa stat hora mihi. O si cornacchias esset prohibere facultas, Occhios piccati quae caput extra cavant! Nam quae sors mortis, quam forca, est gratior umquam? Sola est talento congrua forca meo. Omne genus mortis sub terras corpora cazzant, Piccatis caelum posse videre datur.
eccloga Salvignus Quo, quo frezzoso passu? Sentisne, Tonelle? Cui dico? Pru, sta! Tibi fo de more somari. Tonellus Deh, Salvigne, meum noli sturbare viazzum; Lassa vestitum, lassa, tibi dico, gabanum. Salvignus Nec tibi vestitum, nec ego tibi lasso gabanum, Ni mihi doiosi narres pensiria cordis. Tonellus Ast ego dico tibi, nisi me sinis ire, corozzor. Ad corpus lanchi, mistatem rupero nostram Atque super nasum pugno stampabo medaiam. Salvignus Ah, Tonnelle meus, nimis es boriolus adessum Quid facies hosti, si scorrozzaris amico? Scire tuos guaios nunc cerco daturus aiuttum, Et vis ad primam voltam mihi rumpere nasum, Ne possim posthac tondos nasare melones. Omnia sunt charo semper dicenda sodali: Nonne meus grandem tortum compagnus habebit Causam doiarum nisi dixerit ille suarum? Tonellus Oyde, quid in mundum veni stentare tapinus? Oyde, quid indarnum mater me Agnesa latavit? Mancum nonne malum mihi tunc et alhora fuisset Ex asini caldo fieri pissamine fungus, Vel petra, vel zoccus, vel - quod volo dicere - stronzus, Quam saguratus homo sic matris ventre cagari? Salvignus Ah, quid afannaris? Quo desperatio tanta? Non desperatae plagae medesina catatur. Cum fortuna suos dat nobis prava travaios, Conseium saviis ab amighis tore bisognat Atque in carnerum deponere verba rasonis, Sunt quia cordoios bastevola tollere nostros. Tonellus Oyme miser, mors sola meum leviaret afannum. Salvignus O ben pazzus homo, qui calzos ferre legeros Nescit mosconum, nisi mortis chiamet aiuttum. Visne, Tonelle, mori? Qua morte? Rasona coellum, Forsitan et tecum mihi voia morire venibit. Tonellus Ecce meae mecum cavezzam porto cavallae. Salvignus Cerno quod hanc portas manibus, sed nescio quare. Tonellus Quare? Quod volo me stessum suspendere ligno. Salvignus O cermisonem, temet piccare cavestro? Tu bene piccares alios, tibi parcere nolens. Non dubium, quoniam est amentis amantis us Nolle salutarem compagni audire ricordum. Per causam: numquid borsam tibi ladro robavit? Tonellus Non, vermocagnus, sic est, quia perdere vellem, Borsam, quattrinos, pegoras, casamenta, cavallam, Plus prestum quam te, quam te... - nil dicere possum, Sanglottus stoppat sorramen namque fiati -, Plus prestum quam te, mea lux, mea vita, Zanina, Quam te, garofolum pomumque et bella rosina. Est, Salvigne, mei scanacori causa Zanina, Sola Zanina meum potis est morzare brusorem, Sola Zanina suis me snembolavit ocellis; Hanc amo, nec redamat; brusor, nec porca movetur, Immo bertezzat, soiat chiamatque gazanum. Sola iuvare potest et quod sit sola spiavit, Unde superbescit nostrisque altera cadenis Alzatam portat crestam beccumque levatum, Ut gallina solet, si grossum fecerit ovum. Dic, Salvigne, precor: crudelis nonne vocanda? Illa potest nec vult medio succurrere morto. Salvignus Doh, codosella, ergo cruciaris amore Zaninae? Tonellus Est ita; mo cancar, num cosa novella videtur? Salvignus Cosa novella quidem: fuit haec sentitio prima. Estne Zanina Petri Gambonis filia? Scisne? Tonellus Est, est; oyme, istud me tantum nomen amazzat. Salvignus Meraviliabam quod eras sic fronte rapatus, Qua te fastidis monstrabas essere pregnum, Tamque magrum vidi, tam gramum tamque striatum, Ut mangiata lupis pareres vacca famatis. Deh, poverelle, istis noli te credere fomnis, Noli post ipsas cervellum perdere ladras, Noli, dico tibi, Veneris seguitare putellum. Ille cavestrellus faciet tibi rumpere collum, Ille orbisinus totum sfrantumat honorem; Est Amor angascae speties mentisque diavol, Est Amor errorum capitanius estque putanae, Filius, est proprii domenticatio iuris, Est quoque vergognae contrarius estque maligna Pestis et a nulla morbus guarribilis herba, Per quem perdit homo ius, robbam seque medesmum. Fac sennum matti: deh, lassa, Tanelle, talopram, Nam secchiam merdae tandem cascabis in unam. Noscere vin causam cur nan habet ille mudandam? Est quia vergognis oculos bindamine stoppat. Noscere vin quare puer est numquamve senescit? Nam facere impresas pueriles cogit amantes. Noscere vin quanti sit damni causa ladrettus? Hic exempla tui solum statuamus avantum. Si, Tonnelle, modo zuras mihi dicere verum, Est tibi nullo modo vaccarum cura tuarum: Primum secca illis garlettas merda boazzat, Nam velut usabas numquam tua stalla netatur; Si mungis, mungis talqualiter: omnia puzzant. Omnia tristant praeter doniare puellam, Quae tibi cervellum rapuit, sennumque robavit Inque guchiarolo retinet putanella ficatum. Cessant mascherpae, cessat cagiada, botirus, Humida formaium corrumpit muffa levatum; Itque in mallhoram pecoris speranza torellus Inque malum puntum substantia tota ruinat: Vigna tui broli sine palis, piena ruidis, Clamat a longe zappam nonanta mearos; Vadunt ad sguazzum campi, lagus arva covertat, Namque cavedagnis numquam fossata cavantur: Dormit zappa domi, forcatus, vanga, badilus, Cuncta sui culpa veniunt ruginenta patronis. Hic ille acquistus qui fitur amare puellas, Hunc mullazzus Amor tibi dat, Tonnelle, guadagnum. Perdis amicitiam multorum, perdis honorem, Et patri matrique tuae paris, improbe, guaios. Hunc de cervello tostum, precor, excute grillum, Ne bovis accipiat panzam bustumque gigantis Et modicus fiat grandis montagna fasolus. Tonellus Ista meam rupit circumparlatio testam, Per dextramque intrans laevam passavit orecchiam. Dans vento calzos umbram, Salvigne, misuras, In ghiazzam scribis solis scaldante lusoro. Plus tostum caschet mundus caelumque roversum, Plus tostum mulosque asinosque volare videbis, Cornacchiasque iugo faciemus arare ligatas, Plus tostum talis nascat verzonus in horto, Quod minor ad totam Bressam det foia menestram, Quam sinat umquamcum Tonnellus amare Zaninam; Et licet hanc vellem, non possem linquere femnam, Et licet hanc possem, non vellem linquere nympham. Vade, nec impresa me quisquam toiat ab ipsa. Salvignus O sine cervello zentaia genusque matescum: Se cruciant quod amant et amorem sponte sequuntur. Cazza foras istam de testa, pazze, matezzam Teque tibi stesso prudenti torna vedero. Hic amor ad stuvam mandat finaliter omnes Tuque capraeque tuae sparavero andabitis ultro. Tonellus Mentiris, nec amor fit eorum causa malorum. Nonne quis est similis zocco similisque puvono, Quem non mordet amor, quem non capit ulla puella? Dic, gioandussa: quid est virtus nisi germen amoris? Virtutem sborravit amor, sborravit amorem Summa dei beltas, quae corpora nostra galantat Inque Zoanninam venit bellasque putinas. Numquid ego potius merlottus amabo cavallam, Quam donnam sensuque rasoneque plenam? Salvignus Potta meae - quod non volo blastemare - madregnae, Argumenta facis magno bastantia Scotto. Sum contentus: ama, quia quemque bisognat amare; Sed ratio, non mens lassiva gubernet amorem. Tonellus Doh, diavol, amor non est subiectus et istinc Debet amor potius rationem flectere quo vult. Nonne vetus proverbol habes "Amor omnia vincit"? Salvignus Heu, bene parlasti, meschine, quod omnia vincit, Namque tibi robbam, famam tulit atque saperum, Plusque Zoanninam curas quam mungere vaccas. Tonellus Pur ibi te fichet, nescis voltare galonem; Num tu Zanninae vis me praeponere vaccas? Salvignus Non, sed ama pariter vaccas vaccamque Zaninam. Tonellus O veniat cancar tibi nunc, manigolde, quid inquis? Tune Zoanninam praesumis dicere vaccam? Salvignus Perdonanza, precor, nolique cridare, fradelle: Nam meus incauto dictus muzzavit ab ore. Immo Zoanninam stellam chiamabo dianam, Dummodo non voias te desperare per illam; Quod si desperas et vis te tradere corvis, Non pur eam vaccam, sed ego clamabo putanam Et semper dicam quod amor tibi colla tiravit. Tonellus Numquid amor boia est, quia dicis "colla tiravit"? Salvignus Ut quid habes manibus pro te appiccare cavezzam? Tonellus Non amor, ast odium quod fert mihi cruda Zanina Me quasi sforzavit contradam perdere drittam. Salvignus Ut quid amas illam, si te sdegnosa refudat? Tonellus Troppus amor quem porto sibi facit esse superbam. Salvignus Ergo troppus amor te vult piccare bonhomum; Ne stupeas, boiam si dixi nomen amoris. Tonellus Crimen amoris enim non est, at culpa puellae, Troppus amor non esse potest, at troppa superbit. Salvignus Dissimula fingasque aliam seguitare morosam. Tonellus Dissimulare nequit vel fingere pazzus amator. Salvignus Heu, quia vicisti: cedo, Tonnelle, nec ultra Disputo, nam tua me sententia docta ligavit. Non de cadreghis doctae venit ista Bolognae, Non Pomponazzi processit ab ore Peretti; Talia non donant zappae, nec aratra saputis, Solus amor docuit, potis est qui alzare biolcos De ruto stallae scarlatti ad culmina brettae. Victor es et speciem formamque agnoscis amoris. Est gentilis amor, vult cor gentile, galantum, Dulce, saporitum, tandem dulcedo fit ipsa. Et iuro, Tonelle, tibi: renovabo Zaninam Hancve tibi faciam dilectam, lassa pauram; Lassa mihi curam, me guarda staque segurus; Vade casam laetus cordamque retorna cavallae. Sol ruit in saccam, grillique per arva tricantant.
mira Tonelli vis Oyde meus venter, mea milza meusque magonus, O mea tercentis testa piena grylis! O quales lancos, o qualia cancara porto! Poena minor poenis est codesella meis. Nil sunt giandussae, nil vermocanus ad istas Quas pro te sofro, gnecca Zanina, doias. O mea puta, fero pro te malapasca, malannum; Sis mortis causa ribalda meae. Schioppo, brusor, picolum nec trovo ripossum, Nec datur almancum posse morire cito. Affannus maior meus est quod vivus amazzor, Mors nec amazzatum me rapit ulla viam. Tu tamen hic rides, cantas semperque solazzas, Nec pietas mentem dentegat ulla tuam. Quo magis in poena crido, magis, improba, soias, Me, tibi qui sempro tempore schiavus ero. En ego, si mangio, videor mangiare lusertas, Sdegnaris quoniam, vacca Zanina, mihi. En bibo, quando bibo, solimati vina botazzi, Sdegnaris quoniam, porca putana, mihi. Cum dormit, paret forcam montare Tonellus, Sdegnaris quoniam, ladra picanda, mihi. Ipse sonus pivae mihi gnaolare videtur, Sdegnaris quoniam, gata lecarda, mihi. Paret garofolus nasanti merda Tonello, Sdegnaris quoniam, brutta carogna, mihi. Non mihi mangiandi voia est, non voia bibendi; Sdegnas Tonnellum, bella Zanina, tuum. Nulla repossamen mihi nox longhissima praestat; Truffas Tonnellum, nympha galanta, tuum. Nulla malenconicas removet sordina gramezzas; Treppas Tonnellum, dolza recotta, tuum. Nulla meo gradant florum spiramina naso; Soias Tonnellum, grassa polenta, tuum. Ergo finatantum spresias, pignata, coverchium, Puzzat Tonnello maccaronaea tuo.
eccloga de imbriagatura Tonellus O fortuna nimis povero crudela Tonello, Qua causa tanti per te mihi dantur afanni? Cur non hanc animam streppas de corpore tandem? Nonne tibi satius un trattum fundere vitam, Quam totis giornis ter mille morire fiatas? Es fortuna, canis stronzus gattique carogna, Es tamen a pazzis lac, zuccar melque vocaris, Quos utinam facias tete cognoscere tandem! Nonne finadessum meque huc meque arripis illuc Et Florentinae iactas de more balettae? Garillus Quid turbulentus facis hac, Tonnelle, sub umbra? Nonc ego rampatus longam scalvare pioppam, Ut virdo possim foiamine pascere capras, Audivi lacero te suspirare magono. Te precor ut voias marzam buttare deforas: Tu scis non pocum strettos nos esse parentos, Tu scis quam savius villa sum dictus in ista, Conseium quapropter ego cotale trovabo, Quod pones zosum fors et dabanda travaium. Tonellus Nunc nunc pensabam quia me grezzare venires. Vade viam quantumque potes te porta dequium. Ad corpus sancti - quod blastemabo - ... lupini, Si, Garille, loco non te distollis ab isto, Plus de cinquanta parebimus esse Todescos. Garillus Nonne tibi dico quod sis, Tonnelle, maruffus? Guaios scire tuos inguro daboque socorsum, Et vis ad primam sic me cazzare parolam? Tonellus Deh, guarda guarda, non magnus bastat afannus, Qui mihi nocte cavat milzam giornoque coradam, Si non hic etiam veniat mihi iungere doias. Expecta, poltrone, volo tibi rumpere schenam; Fors fors pentibis mihi nunc venisse davantum; Garillus Vade pianinum, rogo te, mi chare Tonelle; An, poverine, tuum tolerabis battere barbam? Tonellus Si tibi perdono, veniat mihi pinfer in occhis. Guarda, vilane, dabo quod cercas quodve talentas. Garillus Horsu, ne facias, es mattus? Atriga furorem! Qui sumus ignoras? Sta retro, dico, padimma! Mo sagurate, tuum sic fers tractare parentum? Sta quetus, requia: quid dixi? Quid tibi feci? Nonne parolinas usavi dire melatas? Tonellus Nonne simelmenter tibi dixi "Vade, Garille"? Scire quid importat mea te pensiria? Numquid Sub sagramento tibi sum parlare tenutus? Guarda meos oculos, si vis cognoscere doiam. Garille Do, Tonelle, tibi perdonum doque rasonem, Te quia comprendo nimiam sburlasse gramezzam. Attamen un pocum voias audire sodalem Perque guisam nullam compagni verba refudes. Dic su cuncta mihi, marzum mihi spuda figatum; Quamvis penserum tua mangiet corda cativum, Omne tamen charo debes scoprire Garilla, Taiandumque bono medico praebere bagna Qui mala cervelli pensiria pacificagat, Si tamen infirmus malathiam significagat. Tonellus Quid mihi tu tantum sine fructu rethoricagas? Vin quod ego dicam verum tribus omne parolis? Unxisti fortasse musum flascumve basasti, Et mihi ieiuno venisti orare quatrhoras: Num sine crevello valeam purgare ceserchiam? Si mihi sorbottum das vini, cuncta sborno; Cuncta foras butto, quia vinum cuncta palesat, Dummodo sit vinum civis, non vappa vilani. Garillus Si non una tibi bastat gorgada botazzi, Ecce meo totum socio do, dono botazzum; Sunt ad comandum chari mea quaeque Tonelli, Nec tibi torchiati datur pissacara vini, Nec quae ranarum nascuntur supra culattas: Musta Visentinis haec sunt spinata tinazzis. Hoc mea donavit modo me patrona fiasco, Namque tuli binos illi de more caprettos. Tonellus Da mihi: clo clo; bibi: non gustat Roma miorem. Garillus Quid Romam allegas? Non nostrae regna Cipadae Tam bona gustavit, gustat, gustabit avantum. Tonellus Tu quoque barillo da me cernente bufettum. Garillus Sum contentus: eris nunc satisfactus ad unguem. Lassa netare musum; clo clo, iam mezzus habetur. Tuque ancum, compagne, sona, day, stricca, Tonelle! Nonne bonum? Muffamne sapit? Dic hora, comenza, Dic tua Garillo maestae pensiria testae: Ecce orecchiarum busos deslazzo gemellos. Tonellus Ah Iove principium buttae, vini omnia plena. Boccalides Musae, paulo meliora bibamus: Non omnes vinessa iuvat picolique marelli; Si hibimus gregos, greghi sint gutture digni. Sed quid ego, fradelle, tibi contare volebam? Garillus Doh, cancar, testamne tulit possanza botazzi? Gratta caput: revocat capitis gratatio mentem. Tonellus Nunc scio quid sit amor, veteres migrate coconi. O imbriaghe puer, nimium ne crede barillo: Vina adaquata cadunt, vernazza, ribula leguntur. Mi Garile, fugit me quidquid dire parabam: Nescio qua mihi nunc grossedine testa gravatur; Quos habeo dentrum plene cognosco travaios, Lingua tamne parlans zoccos streppare videtur. Dicam domanum passutus quinque manestris, Seu sint panizzae, seu sit muliebre polenta, Namque polentarum sensus mangiamen aguzzat. Ahn, sed ego tandem recolo, iam tornor acasam. Oyme, quot et quales sub milza porto rasoros! Non bastat quoniam squarzant sine fine tapinum, Sed quid ab ognuno ceu vulgi fabula soior? Non tibi sanglottos, tibi non suspiria narro, Quae per iter colli vellent uscire magonem, Sed quia sunt troppi, quia se l'un l'alter adossant, En per iter culi braghis sorantur ah imis Efficiuntque meras suspiria multa corezzas. Garillus Iam perdono tibi, narrasti cuncta per orden. Numquam pensassem te tosum prendere gattam Et disguantatum nasos moccare civettis. Certe bisognabit tandem cagare stopinos. Quid me sponsonas? Intelligo, labra sugasti: Ecce barillus adest iterum, bibe rursus et ancum. Tonellus Goffa refudaret talem zentaia bevandam. Clo clo, panza tumet, nolo plus, testa caminat Fertque caput secum. Verum quid dire volebam? Garillus Dicebas quod panza tumet: rallenta corezzam. Tonellus Nescio si potero mollare: "tof"; altera: "tuf tof". Garillus Non sic aio tibi, voias lentare corezzam; Dico, centuram fibiis ammolla solutis. Heu, quianam tantae cinxerunt astra fumanae? Guastatur tempus: ne fors bagnemur, eamus. Tonellus Tu quoque caldus eris, ni fallor, ab igne botazzi: Ecce stat ad mediam gambam sol altus, et inquis "Guasatur tempus, cinxerunt astra bocali". Sed recitare volo bellam, Garille, fiabbam. Garillus Hor la, comenza. Sed, o vadit totmundus atornum! Quo casamenta volant? Quo caprae? Quo mea vacca? Quo mea vacca, inquam, volat alta viamque menatur? Tonellus Perdere nolo capras! Garillus Nec ego volo perdere vaccam! Tonellus Curre, Garille, retro, quo curris? Volta dequaium! Garillus Tu quoque delaium! Quo, quo? Tonnelle, ritorna! Quo sine me? Casco, veniat codesella fiaschis Atque Visentinae creppent in frotta barillae, Quae mihi cervellum tot ghebbis imbratarunt. Tonellus Es coctus plus quam crudus, compagne, nec ipse Sum liber: cepi gattam simiamque piavi. Garillus Sta, Tonelle, susum! Quid cascas? Surge gaiarde! Huic palo te tacca manu, quem strettus abrazza! Heu, quia non unum video, sed mille Tonellos. Tonellus Sic ego non unum video, sed mille Garillos. O quot quot pegorae pascendo per aera vadunt Turchinamque gerunt lanam: montonus azurrus Sturlat cum vacca virda... Bona sera, patrona! Vos dare bon vinum Grillo, briagare Tonellum. Trincher, tartofen, io io, mi star sine testa. Garillus Ne tibi penserum des, o Tonnelle Panada: Tantum quem stringis manibus ne desere truncum, Donec trapasset vini scalmana paditi. Hui, quantas ego cornutas contemplo civettas! Tonellus Non sunt scornutae, non sunt, Glirille, carettae, Sed quem taccatum portas gallone balestrum: Octo tirasti frizzas, ego quinque verettas. Stas frescus, nec me zenari mesus aghiazzat. O quantis tantis impletur testa saiottis! Garillus Ecce lagus paiae! Quid erit? Nodabimus ambo? Ambone ranocchii nodabimus arte sotacquam? Tonellus Despoiare libet: sum nudus, tuque camisam Tira, Garille, foras; en paiae nodo per undas. Garillus Sic facio, sed cur non bagnat paia culattas? Tonellus Immo cavant occhios buschae, immo pulvis anegat, Immo quidquid ago, video tangoque, botecchia est. Garillus Me miserum, Tonelle, iuva, me prestus aiutta: Una caret forzis nervo mihi gamba tirato; Oyme, tirat nervus, est granfus, porge botazzum. Tonellus Tune botazzum iterum? Faciamus: prende botazzum! Garillus Da cito, ne tarda, morior, volo vivere: clo clo; Ecce bibo rursumque bibo, bibe tuque, Tonelle. Gratia sit semper savio renduta fiasco: Me sua de grandi prigolo reverentia traxit. Imbriagus eram nuper, sum nettus adessum. Sic morzare focum focus alter saepe solevit, Sic modo vinorum purgarunt vina fumanas, Pro quibus intrarat nos quinta essentia talis, Qualis non intrat Lanzos in tempore brindes. Tonellus Ecce serenantur nobis solaria caeli, Quaeque suo primo res est tornata logino. Sum Tonellus ego tuque es, Garrile, Garillus. Garillus Ergo repossemus nos ambo glande sub ipsa. Non sine proposito fuerit dormire quatrhoras.
eccloga Bigolinus Tu solus, Tonnelle, iacens stravacatus in umbra, Castrono similis cum nullas mastegat herbas, Quas phantasias per zuccam volvis adessum? Nonne soles fazzam mihi promere semper alegram? Tonellus Ecquis es, ut venias amalato rumpere testam? Si, Bigoline, cupis velut ante siamus amici, Vade viam curaque tuas seguitare pedatas. Bigolinus Dextrius, o Tonelle, pocum: quid faris amico? Siccine me primo vis tractu pellere boschis? Scire tuas opto poenas, dabo forte reparum: Ne dubita, semper qualcus retrovatur aiuttus. Tonellus Quem, streppone, dabis, vel quem dare credis aiuttum? Non es bastevolus mihi descalzare stivallos, Et, macarone, putas me consolare parolis? Hinc te tolle viam, dico; tu anchora manebis? Bigolinus Nolo andare. Quis es, qui sic bravose comandas? Si non basto tibi frustos sgambare stivallos, Bastabo e panza fortasse cavare budellas. Quid, Tonelle, bravas? An fors non nosco Tonellum? Scis modo quid cercas? Sed praestat mittere garam; Vult hic contra alios sdegnum smaltire Zaninae. Tonellus Si, Bigoline, tuum velles compire caminum, Inter non similis non orta baruffa fuisset. Bigolinus Quis dedit impazzum? Duo sto lontane cavezzos. At scio bisognum: o quam bona sonzia boschi Ungeret un trattum tibi brazzos atque schenazzam! Tanta tuo fugeret fors fors de ventre matana Scordaresque bragas Menghi scufiamque Zaninae. Tonellus O Bigoline, nisi guardes quod dicis, amici Non erimus: taceas faciesque tacendo bel'opram. Bigolinus Tu prius in coleram nulla ragione salisti: Sic prius est licitum te stare tacendo quietum. Guarda istam frascam quam tanta superbia brancat. Tonellus Tu mihi non unam, sed noias mille dedisti, Quas supportandas non amplius esse putamus. Bigolinus Scilicet andamus vignas taiare novellas, Ut de nocte meas taiasti, deque polaro Zamboni septem robasti, ladre, galinas. Immo, quid alterius damnum scuitare bisognat? Nonne meas gallis, gallinis atque polastris Continuo stanzas, cortivum tectaque vodas? Tonellus Hui hui, rex parlat, loquitur reverentia papae, Qui tot habet stanzas, tot habet miracula rerum. Me porcile tumm - scelus est chiamare fenilum - Vili compactum fango marcisque canellis Sgalinasse baias? O cancar, guarda quod inquit, Guarda quod hic furfans, furfantum gloria, parlat! Vix pollastruzzum sua coniunx nutrit in anno, Et bravat plenum tot rebus habere casalem. Scilicet a vestris pendet gula nostra galinis! Verum quis nescit te nocte catasse Zanolum, Dum quattus quattus stabas post terga fenili, Ut sibi tunc natum posses robbare caprettum? Ille sed accortus fingens dormire bofabat, Te tamen occhiatum pridem scaltritus habebat; Interea dum tu levibus calcagnibus ibas Atque caprettinum subito agraffare parabas, In pede saltatus preso bastone Zanolus "Dayque lupo, day, dayque lupo!" pleno ore Teque bonis stringhis caricans tutavia scapantem, Velles non velles, fecit deponere furtum. Bigolinus O quales retrovat falsas hic boia fusaras! Dicere praesumis me bastonasse Zanolum, Me, qui bastarem Gattam affrontare Melatam Aut Bertolottum Marchesca in gente Coionem. Ecquis erit tanti, qui se scire istud avantet? Tonellus Hoc scio, sed melius tua schena scit illa provando, Talis et impresae durat signale sinhoram, Namque videtur adhuc gesiae taccata solaro Mazza gropolosi cornalis more trophaei, Cui traxit noster Bigolinus tergore scorzam. Bigolinus Doh, facies drittum tales non dire cotalas, Ne cum cervello rupto porteris acasam. Fors ego spoiavi, forcas montando, picatum, Ceu tu spoiasti, cui nec camisola remansit? Tonellus Ergo age, si piccant ladros, piccaberis ipse, Teque meum iuxta morem spoiabo ladronem, Et promitto tibi nec solam linquere bragam. Bigolinus Fac sennum matti: taceas, Tonnelle, nec ultra Quas habeo ad nasum voias incendere vespas. Tonellus Non vespas, Bigoline, tuas ego stimo coellum, Nec mancum impletur galabronis testa Tonelli. Bigolius Non plus supporto, volo sbizzerire matanam: Accipe pugnadam, tua sic, sta saldus, un'altram En pia non mancum meiorem. Tun fugis? Ecce Tertia... Tonellus Quid pensas me spaventare? Bigolinus Videbis! Tonellus Non tibi tres pugnos parco, me cancar amazzet... Hic etiam tuus est, ahn sic? Sta salde! Quid inquis? Non tacio stimam de te, poltrone, ceresam. Bigolinus Non stimam tacis? An talem me ferre bufettum? Certe non patiar; si possum supra ganassam Hanc dare tartuffam... guarda: te verbero, "tach tach". Tonellus Tu quoque, "tach tich toch", an plus? Spudasne cruorem? Quin bravaris adhuc? Heu, casco! Bigolinus Res bene vadit! Tonellus Horsu, ne facias, oy, oyme, parce Tonello! Bigolinus "Tof tof". Tonellus Oyme caput, mea trippa meaeque ganassae! Bigolinus An tibi non ancum callant, manigolde, bravarae? An mihi vis etiam repetare? Quid esse putabis? Es nondum satius? Volo te tractare per altram, Ecce, viam! Tonellus Bigoline, sinas me stare! Quid? Oyme, Oy, quia me striccat, mihi me baricocola streppat! Bigolinus Te castrare volo: smemorabis forte Zaninam. Tonellus Dico tibi, me stare sinas, oy, oyme, diavol! Salvignus Sentio rumorem, quid erit? Volo cernere factum. Tonellus Straccus es anchoram? Non, non volo perdere vitam. Bigolinus Quomodo se sforzat de sopra venire gaioffus! Non, Tonelle, viam cepisti, appunta gaiarde. Tune putas nostris tete subtrare ginocchis? O fortuna, quid hoc superor! Tonellus Sta saldus, an istud Esse putas falsum, quia tandem supra venivi? Sta, boiazza: superveni, volo rendere tonfas, Rendere panzadas, tot goffos totque bufettos Atque sonaiorum striccamina dira meorum. Bigolius Te bene guardabis; quid agis? Meus oyme galonus! Tonellus Expecta donec pedibus tibi panza foletur: Sic sic in tinis uvas calcare solemus. Bigolinus "Chiap chiap". Tonelus Allentas sic sic, asinazze, corezzas? Bigolinus Parco tibi, Tonelle, mihi quoque parce tapino. Heu, mea panza, "lof", heu, "lof lof", crepabo daverum. Tonellus Ah manigoldorum puzzor, fex, stronzus et oybo! Aium mangiasti, tuus aium venter amorbat. Salvignus Quid facitis, cancar? Horsu, Tonelle, padimma, Lassa Bigolinum! Quo tanta est quaestio? Lassa! Bigolinus O, quia sum mortus! Mi, mi Salvigne, ribaldum Hunc tira dadossum, da, da, compagne, socorsum! Tonellus Non, Salvigne, tibi noiam fecisse recordor, Quapropter nostris ne te trammitte baruffis. Nescis quam peius me tambussabat adessum. Salvignus Ah, Tonelle, precor, quo smania tanta? Tonelle, Cui dico? Bigolinus Salvigne, iuva! Salvignus Tonelle galante, Fac mihi gratiolam solam: sta denique susum. Tonellus Hic mihi promittat pacem sic stratus arenae Tuque segurtatem fac illi, quod mihi pacem Tam longo servet, quam longo tempore vivat. Salvignus Hic bene promittet: sic te, Tonelle, seguro; Quod si non faciet, tibi carrum spondeo foeni Mazzatichi, quo se tua vacca Bonella satollet. Nonne petis pacem vel das, Bigoline, Tonello? Bigolinus Ah, Salvigne, mihi nimis haec iniuria pesat. Sentio sub calzis eius gravibusque zenocchis Mudandam imbratasse meam, dum copia sborrat Multa corezzarum, dumque os suspirat abassum, Et dabo sive petam sic sic menchionice pacem? Attamen importat multum, cum quaia tenetur Ungue sparaverii, vel cum sorighinus in ore Vivit adhuc iuvenis gatti, qui forte scapabit... Sit pax: tuum firmetur propter amorem. Salvignus O bene pensatum! Virtus sanctissima pax est; Iret abrodettum sine pace creatio rerum. Surgite, compagni; nulla est offesa travobis, Ponite post schenam cerebrum, scordate parolas In colera dictas; basa, Bigoline, Tonellum Tuque simelmenter Bigolinum basa, Tonelle. Ambo venite simul mecum cenare staseram, Nam simul expectat nos dudum paper arostum.
recognoscentia Tonelli Magna bachiocheries hominis, ratione dobati, Et cui soletto fazza levata datur, Velle per has tenebras orbum seguitare mulazzum. Orbus Amor drittam non docet ire viam, Velamen quod fert occhis stoppatque vedutam. Quam melius fiat braga tegatque nates! Nam pars quae nullum deberet habere copertum Sconditur, et quae pars est tunicanda patet. An maius reperire queas signale ribaldi, Qui, ne vergognet, lumina stoppa gerit? Nunc, o nunc tandem vistam sbindare comenzo, Nunc, o nunc visu mascara tolta meo est. Menchionazzus ego sequor unam sponte regazzam, Quae mihi perpetuo tempore scornus erit. Me video solum, poverum mentisque balordum, Non sine scaldata vado tapinus aqua. Haec barbera pilos barbae levat absque rasoro, Docta filistocchis attrapolare suis. Veronesa suam iam vaccam prendat Arena, Quam vix quatrino turba rognosa paghet. Vos ergo, quoscumque tenet busa gabia mundi, Pro specchio hanc sortem semper habete meam. Cernite strazzatum, fuerat qui riccus, amicum: Vodata est soldis borsa, rasone caput.