CroALa: documentum

Documentum FOLENG_T.agio-11.xml in db pdill0

---

Cucufatus et Felix Contestes Caesareamque sali fundatam littore curvo Migrarunt ultro discendae ardore Minervae. Horrifico interea miscentur cuncta tumultu: Cuncta fremunt odiis furialibus, omnia fervent Hos Sillytani quondam genuere penates; Adversum pia corda; madet fera sanguine tellus Insontum; strages cumulatur plurima passim. Terruit haec animos feritas. Hinc littus heoum Linquere constituunt ac fictis tendere in oras Mercibus occiduas, careant si turbine tanto. Gemmarum numerus fertur, preciosa suppellex; Fertur odora arbos Arabum diversaque rerum Copia; vela Notis dant laeta per alta; repostam Hesperiam penetrant. Est nomen Barcinon urbi, Olim haec terra potens opibus populisque superba; Verum tempus edax tacito terit omnia morsu. Hic nutu superum connexuit anchora puppes. At veluti siquis Scyllae latrantia monstra Evitare volens in laeva pericula currit, Haud secus offendit maiori quaeque procella Turbari, graviore pios ibi turbine plecti. Tunc inter sese haec hortantia dicta serebant: "Venit sera dies qua pulsa facessat inerti Pectore segnities, fidei stet vividus ardor, Quo nec fata animus cruciatibus horrida crebris Contremat: amotis tepet hostibus inclyta virtus. Spargat nostra manus nunc congrua semina terrae, Quorum mox fruges radiante legamus Olympo. Nunc fas exiguis agitare laboribus artus, Ut requie sine fine frui super aethera detur. Pro pietate alacres inimica in tela ruamus". Talibus hortari simul atque animare vicissim; Remque addunt verbis - ac primum maxima egenis Gaza datur - gaudentque illam praemittere ad axem. Iam sine praetextu veros extendere cultus Audent; firma metus praetentat pectora nullus. Progreditur Felix aliamque accensus in urbem Ducitur afflatu supero, sanctisque perardens Ignibus infenso tandem cadit ense libenter Partaque conscendit felici sydera cursu. Maiores socio restant per bella triumphi Quaerendi; nec castra movet, exercet ibidem Intrepidas vires fideique immobile robur. Desuper aspirat Deus inspiratque potentem Virtutem, per quam patrat enthea facta per urbem: Languenteis curat tantum medicamine linguae, Et minitans lemures miseris fugat artubus atros. Id tibi cum patuit, Galeri, rumore ferente Praecipis adduci statoribus ante tribunal, Atque has eructas turgenti gutture voces: "Quos sequeris ritus? quae servas sacra, rebellis? Numina qui divum temnis metuendaque rides Decreta imperii, invisas super adiicis aras?" Cui testis contra nequicquam territus inquit: "Stulte, ego cur venerer sacrata altaria larvis? Tartareasve colam fraudes et marmora surda?" Canduit ad plenum perceptis talibus ille, Bissenosque ciet tortores, fustibus aiens: "Tam multate diu, donec lacerata relinquat Membra animus; nescite moram, cito plectite sontem". Parent, ingeminant ex ordine verbera; corpus Fit totum vulnus; pluit undique sanguis; ab imo - proh dolor - excisa patuerunt viscera pelle. Ollic collisos convertit ad aethera ocellos, Atque hos, ut potuit, dedit inter tormina questus: "Magne Pater, qui summa tenes, qui corrigis ima, Et nutu nigra regna quatis pelagumque coerces, Quid tua in infidos ostende potentia possit. Hos, ni perspicias addendos cultibus olim Esse tuis, qui me duris cruciatibus urgent, Laede feros ipsumque iubet qui talia perde, Si sit suppliciis iamdudum addictus Avernis". Vix ea finierat: virtus divina ministros Dum flagra incutiunt subito - mirabile dictu - Orbat; in insolitam clauduntur lumina noctem; Ipse suis Domini perit ictu fulminis author. Qui pede pulsabat nuper tumidissimus astra Nunc iacet exiguus pulvis. Cui prospera rident, Is timeat: facili nutant mortalia motu. Restitit incolumis miles divinitus; omnis Acclamat populus: "Sunt huius numina vera". Interea ad Stygias trusi subsellia flammas Maximianus atrox recipit: qui, turbidus aestu Insano, nodis vinctum praecepit ahenis Martyra perduci et quem cultum, quemve deorum Observet rogitat. "Quae tanta insania - clamat - Haec quaesisse facit? numerum quid iungis inepte? Unum equidem novi, nec plures, numine dignum, Cuius opus tellus, ignis, maris aequora et axis". Post infert idem minitanti saeva tyranno Tormenta: "Et poenas et te contemno, superbe, Daemonicas supplex qui flecteris ante figuras". Intumuit praeses; prunisque furentibus urit Et Baccho plagas exasperat acer acuto. Verum Iessai modulantem carmina vatis Audiit et laetum vidit; populantur iniquos Carnifices flammae; rursus tamen integrat ignes Immitis iudex, qui mox tepuere sub auris. Aspra cathenatum tunc demum trudit in antra. Lampas in Hesperiam interea Phoebeia Calpen Declinat, varios nox occupat atra colores. At non ulla specu tum carceris horruit umbra; Namque fugat caelo lux cunctas lapsa tenebras. Monstra stupent rigidi servantes limina tecti; Admittuntque ipsi lumen noctemque repellunt Errorum et capiunt fidei candentia iura. Iam terrae facies ridebat sole recenti; Extrahitur martyr crypta iussisque tyranni Vapulat, et vellit teneros dens ferreus artus. Hic longum ingemit ac Dominum prece pulsat Olympi. Annuit oranti liquidas vox lata per auras Moxque quod optabat divina exercuit ira. Nam dum luce nova vanis parat orgia divis Evehiturque tumens carpento ad templa nitenti, Decidit ex medio subita miser axe ruina. Percussor latuit, iacuit modo inutile funus. Ipsa etiam similem casum simulachra tulere: Est cinis exiguus quod pridem fulserat aurum. Miratur plebes, et formidabile Christi Conclamat numen tollitque ad sydera voces. Protinus insurgit furioso percitus oestro Rufinus primas, titulis opibusque superbus: "Improbe, - ait - vulgus vafra qui decipis arte, Vivis adhuc? divina doces qui numina temni, Nescioquae suades venerari nomina et aras?". Talia vociferans ipsoque in turbine raptus, Nec populi voces, nec martyra iussa loquentem Audit; fulmineus divelli a corpore dignum Imperat ense caput; servi fera iussa facessunt. Terga Molorchei calcabas, Phoebe, leonis Fervida; mensis erat tribuit cui nomina Iuno, Cum miles victor mutavit terrea caelo.