CroALa: documentum

Documentum FOLENG_T.agio-07.xml in db pdill0

---

passio sancti Bartholomei apostoli Carmine subsequitur celebrandus regius heros: Axe sub eoo quem quamvis India dives Ediderit, blandeque potens nutriverit aula, Fama tamen potuit solimaeam ducere in urbem Divinorum operum, quorum exin testis obivit Regna Lychaoniae non circumdante caterva; Non patriis gemmis, seu flavo splendidus auro, Mollia sed trita contectus membra lacerna, Incomitatus iter peragit; mortalia quaeque Despicit, usque animis alto suspensus Olympo. Nec minus interea obductas caligine mentes Lustrabat, certamque viam reserabat ad astra: Ad patrios monitus donec divinitus Indos Convertit gressus; et amomo laeta minoris Armeniae premit arva, tribus celebrata fluentis, Tigride, et Eufrate aspernanteque pontis Araxe. Albani nutu subit ardua moenia caeli: Ignotus subit ille quidem mortalibus aegris, At rerum patri, ac toti notissimus axi. Ipsa nec adventus latuerunt monstra profundi Regni, sub statuis miserum ludentia vulgus. Continuo tacuere: sonant oracula nulla: Nec solito de more (hominum malus error) inaneis Ausa per ambages cultores ducere caecos. Plebs gemere; ambiguis exurere pectora curis; Solicitisque modis tantas disquirere causas, Cur responsa negent: dissueta silentia servent Cur sic, et tacitis quaenam indignatio divis. Plus solito cumulatur honor feralibus aris; Vota, precesque, quibus placentur numina dira. Illa sed ignitis se denique fassa teneri Vinclis, vimque omnem ablatam consueta loquendi Ut promulgator caelestis moenia legis Vir foret ingressus; invisaque nomina promunt, Corporeos habitus, ignoti insignia vultus. Quaeritur extemplo per totam exactius urbem Quis fari vetitet, pressetve idola cathenis. Consumptae geminae rimando ex ordine luces: Ille nec inventus, divina absconderat arte Namque bonus Genius, donec perfrenduit alto Larvatus clamore; latens patefecit in auras Nomen, et officium; sed scilicet artubus olli Larva sub humanis querulas dedit horrida voces, Laesa viri precibus tanti, aspectuque verendo. At subito exigitur multos dominata per annos E membris miseri, ac stygiis absconditur undis Praecipiente viro, quem Tartara nigra paverent. Haec ubi (gestabat qui scaeptra) Polennius hausit, Ut subeat sua tecta rogat, radiantia cultu Atria regali, ut dulcem numine natam Eruat oppressam nocuo furiisque frementem, Quantis bacchata est (dum Penthea traxit) Agave. Ipse parens horret: domus omnis verba, ferosque Contremit intuitus; vix aenea vincla coercent Insanam, nec vinctae audet se credere quisquam, Quando Hecubae similis morsu ferit illa canino. Verum perplacidam dius mox reddidit heros Doemone summoto. Exultavit regia, cives Plebsque simul gaudent, creber ferit aera plausus. Hic aurum, gemmaeque et dona decentia regem Officiis tantis ad praemia digna parantur: Ille sed ex oculis lapsus non paruit usquam Albano tota licet indagatus, et extra. Cum vero fuscis cursum nox humida bigis Ipsa peregisset solitum, auroraeque nitenti Cederet, ecce, Poli famulis ducentibus, aulam Introit atque thoris regalibus affuit hospes: Atque haec iam vigili increpitans en ore locutus: "Anxius ingenti quid me sic quaerere gaza? Quid mihi praenitidas baccas, ac tanta, parare Munera? labilium volo nil mercede rependi. Haud cupio terrena, satis cui tegmen, et esca. Caetera sunt hominum, qui tantum terrea curant; Me contemnere opes, et quicquid in orbe refulget Edocuit Deus ipse, polo (dignatio mira) Qui tacito nuper spiramine lapsus in alvum Virginis, effigiem mortalesque induit artus; Totque hominum patiens incommoda, dives in aula Et licet aetheria, mundi cui machina paret, Optavit tamen exilem ducere vitam, Luxuriamque animi frugali scindere ferro. Non dubiis mensas epulis onerare, nitenteis Pascere equos, non sub flammante tumescere lena, Non strepitu ingenti, fastuque incedere turmae, Aut erecta novo ostentare palatia luxu. At magis exemplis genus ut mortale doceret Talibus, est illi placitum perferre calores, Ac perferre hyemem, esuriem fessosque labores: Unde tenebrarum cultor, saevissimus hostis Humanae sobolis, cuius iuga fertis anheli Infandis aris, prius argumenta nocendi Sumpsit adhuc anceps, foret an divina propago. Experturus adit ieiunia longa sub antro Ducentem: inde super sublimia culmina gessit, Ter vafro nixus tentamine; scilicet oris Illecebra ut caperet, fastuve tumente, vel ipsa Ambitione: quibus primos deluserat olim Fraudibus authores hominum, primosque parentes; Quod, rex, forte tuas quondam pervenit ad aures. Sed (licet invitus) victori ter dedit herbam Impostor; maestaeque Stygis nigra regna petivit Ut prius, ambiguus, penetrantem Tartara donec, Atque reducentem conspexit ad aethera praedas. Ille ubi pro! priscis letum tulit ausibus acre, Sole nitens magis aspernatus fata revixit, Postque quater decies conscendit sydera luces Clara triumphator spoliis spectandus opimis Principis inferni; nunc sceptra perennia gestat. Dimisit vero fidos diversa per orbis Regna viros, victi qui insignia cuncta tyranni, Ac titulos prorsus liniant, nomenque superbum. Hinc praeclare tuos tetigi rex ipse penates, Non auri cupidus, iugi qui mente volutem Divitias caeli veras, ubi gaudia casta, Delitiae aeternae, procul est inhonesta voluptas, Mors procul, aerumnae, angentes et corpora morbi. Numina sed vobis adeo exitialia nostros Sensere adventus; mendacia protinus ora, (Nam devincta mihi caelesti iure tenentur) Clausere; ignaros nec fallere sortibus audent, Optatae causa qui confluxere salutis. Illos vafra prius, diras rex accipe fraudes, Ut detur laedunt cultus occasio faedi. Namque ubi saxa deum infoelices ore vocarint, Continuo (horrendum) domino subiguntur atroci. Et mentis regnat lemur in penetralibus altae Noxius, atque trahit captos post fata sub Orcum. Asseret haec (dubites ne forte abducier) ipse Me cogente, edet radios ubi caelica lampas." Audiit attonito rex talia pectore, qualis Lusus imaginibus somno expergitur alto. Ut sol auroram repulit diffusus in orbe, Verba fidem cepere: palam namque omnia daemon Iussus apostolicis reseravit consona dictis. Ipse dolos aperit stygios: Chrystumque colendum Praedicat, ex nihilo qui cuncta creaverit unus. Nondum finierat, cum vox infanda replevit Fana ingens populi cultum execrantis et aras Primas; verbigenae conclamant numina regis. Rex prior aeterno lavit se fonte; caterva Caetera subsequitur, pueri, iuvenesque, senesque. Languentes etiam prece fusa protinus artus Instaurat caelestis homo; aethiopisque sub atra Pandidit effigie larvam, et male credita pridem Numina: tartareis oculus micat ignibus; ora Cerberea spumant rabie, lucentque favillis. Exiliunt et nare faces; demissa retortos Lambit barba pedes: monstrum non tristius ullum In terris visum, foret ut spectantibus horror Ludibriumque simul. "En cui tot lustra per artes Decepti servistis," ait: "cui thura dedistis." In spelaea migret vinclis iubet inde solutis, Qua nec arator aret, nec servet ovilia pastor, Nec secet aerios pinnis avis avia tractus. Mox ingrata ferox ingenti iussa ruina Implet: in abscessu iussus sua tecta repente Comminuit simulachra; labant erecta metalla. Contremuere omnes; aedes tonat alta fragore. Non tulit hanc speciem divum, sortemque suorum Mystarum furiosa cohors, deletaque sacra. Illicet Astyagem fratrem tibi, clare Polenni, Conveniunt, acrem: referunt atque ordine toto Confractos cecidisse deos, cultusque repulsos, Ac ritus sumpsisse novos, legemque recentem Hospitis elusum germanum fraude maligni. Palluit auditis primum; hinc tremor ingruit artus Frigidus, atque coit per membra stupentia sanguis. Mox phlegetontaea paulatim incanduit ira; Ora fremunt, robuere genae, dant lumina flammas. Haud secus ac ursus, quem circuiere molossi Dentibus accensi, primis insultibus haeret, Et velut obtorpet; sed cum penetrantia sentit Vulnera, terribili devastat cuncta furore. Nec mora, mille viros munimine mittit aheno, Authorem ut rapiant scelerum, causamque malorum. Imperio parent celeres, et iam sua fata morantem Ante impacatum vinctum traxere tirannum: Cui breviter praefatus atrox nonnulla, flagellis Praecipit affligi: suspenso deinde rovelli E plantis spolium: roseus cruor undique manat; Quando totus erat vulnus. Nudata videntur Viscera; direpto parent et tergore costae; Distinctaeque patent venae nervique per artus. Intima perspicuo cernuntur pectore quaeque. Haec insons tormenta tulit virtutis amore, Ac fidei pietate sacrae, intuituque salutis: Marsya non veluti quondam turgentibus ausis Fraetus apollineas devincere arundine laudes. Non illum fluvium nunc fabula narrat inanis, Ast immortalis toga vestit in arce suprema, Quam sub virgineo conscendit laetior aestu. Haud tamen Astyages atrox impune cruorem Effudit iustum; neque tanta piacula caeli Ultio praeteriit, aequas nec distulit iras. Vix obliqua suum Phaebe compleverat annum, Quando satellitibus regum rex maximus illum, Atque sacerdotum turbam permisit avernis. Tunc demum miseri testantur vera locutum Dignum cuncta virum amplexati sancta sepulchri Marmora: tartareos sed mox rapiuntur ad ignes.