CroALa, 2024-05-21+02:00. Nodus FOLENG_N.epig-01.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/FOLENG_N.epig-01.xml.
1. ad divum Laurentium Medicem | Nicodemi Folengi Mantuani musarum cultoris | epigrammaton liber Me mea, Laurenti, stimulat, trahit, inque libellis Saepe meis gaudet nomen habere suum, Vita, salus, uxor, pax, gemma, Serena comesque, Flos, hera, lux, genitrix, spes, rosa, alumna, soror. Non hominum titulos nec me sinit illa deorum Concinere aut Martem, sed Venus una iuvat. Una Dionei solatur barbitos illam Carminis et curas sic procul usque fugat, Sic laetis celebrat Saturni festa cachinnis: Vincat age, et quae fert cor, ferat illa modos!
2. ad eundem Hinc fluit orator Lygurum, Trinacrius inde Nuncius aut Veneta missus ab urbe senex; Nunc Sixti mandata legis, nunc Herculis aures, Laurenti, praestas Minciadumque viris: Improbus ipse tamen tantis in motibus ad te Carmina per pluvias, flamina perque tuli. Da veniam: veniam mereor, cum nil mihi, praeter Haec tua quam servet biblioteca, velim. Gratius, Ausoniae cum cesserit ira, legentur Forsitan, aut poenae crimina morte luent.
3. ad eundem Vatibus hic semper mos, si nova moenia visunt, Extitit, ut secum munera danda ferant. Bella gerunt alii descripta, tragoedia multos Attrahit aut scissis naenia moesta comis; Hos mage prosa iuvat, laudes hic concinit eius Quem petit, ille poli signa vel orbis iter: At me virgineus torquet calor, et mea iussit Carmina lascivos ferre Cupido sales. Sis, precor, his nuper contentus, maxime Tusci Rector agri: dabimus post meliora tibi!
4. ad eundem Arserat in Tuscos Campania tota penates Magnaque iam miseras cinxerat ira domos. Iam pater in nati pectus, iam matris in alvum Filius, inque nepos fata gemebat avi; Nulla senum verbis reverentia, nulla precantum Gratia, nullus ibi tinctus in ore pudor; Quisquis agri innocuas flammis deposcere sedes, Partirique sibi praemia certus erat. Tu, Petrides, nutu pacasti cuncta sub ipso: O facies telis invidiosa nimis!
5. ad librum Forsan, ut indocti petiture palatia civis, Cura tibi ornatus non, liber, ulla fuit. Falleris: haud censor quisquam praestantior et qui Laurigeris melius serta referre sciat; Quin si forte leget, crebro Laurentius aurem Vellet, ut esse tibi crimina mille scias. Tu tamen haud fugies, sed "me claementia" dicas "Audacem Medices fecit amorque domus."
6. ad divum Laurentium Medicem Te plebs, arva, patres, et qui florentibus omnis Paret agris, vellent semper ubique sequi: Tu tamen incedis, Laurenti, solus, et illos, Quos hominum sequitur longa caterva, regis. Quanto aliis maior tua gloria: solus in illos Pace vales, quos non bella domare queunt.
7. ad eundem Omnia cum possis deposcere, cum tua quisquis Vota velit, semper vis tamen ipse nihil. Nititur assidue parere Senatus et orat, Laurenti, iubeas, sed magis ipse taces. O Petridae virtus invicta: quod exigit alter Non habet, et renuis tu quod habere potes.
8. ad eundem Cuncta sua Caesar tentavit fraude, nec Urbis Horruit excidium, grandis ut inde foret: At tibi cum cedant omnes sumasque precentur Imperium, mavis attamen esse minor. Cedat Iuleae stirpis tibi gloria, cedat: Fortis es ingenio, fortis at illa manu. Illa recusantes populos vi traxit et armis, At tua, Laurenti, pax vel ubique iubet.
9. ad Serenam Iam festa ingrediuntur, o Serena, Saturnalia gratiora cunctis: Saturnalia nunc senex frequentat, Saturnalia nunc puer frequentat, Saturnalia nunc pater frequentat, Saturnalia cum parente nata. Te duram licet et nimis severam Praestes continue mihi, necesse est Istis temporibus dicata saltem Nexis basia des mihi labellis.
10. ad eandem Quod soli forsan bacchemur rere, Serena: Undique nunc summo rixa fragore sonat. Ille domos iactis contendit quaerere talis, Hic equites tuto gaudet habere loco; Dat varium teneris ludorum munus ephoebis Astragalus, cessat tessara nulla modo; Hic chartas densat numerosas, ille triumphos, Natorum hic lusus furfure turpis amat; Nonnullis epulum summa est vicisse voluptas: Nos certemus uter basia plura dabit.
11. ad eandem Nimirum tetrica es nimis, et nimis aspera formae Nimirum oppugnas, vita salusque, tuae. Parce age temporibus ieiuni, parce decorem, Nec tantum hac studeas parte iuvare modo. Ludere iam fas est tibi largius: utere quovis Nunc ludo, maneant dum procul usque nates.
12. ad eandem En, mea, iam dulces, uxor, rediere kalendae, Nos sua ad arma quibus Celias alma vocat. Dum favet haec castris subeamus: non iubet illa Immunem Astypalen nos domuisse iugi; Non haec Barceos gaudet superare feroces, Nec sua in extremos ferre trophea Scythas. "Cymbia sint enses, crepitus volo vestra sit ignis Classica, colluctans vulnera lingua dabit; Sit thorus aequor" ait, "fuga lintea". Quid, mea, quaeso, Vita, sedes? Fugias: insequar hostis ego.
13. ad eandem Gaudet amans cantu Prognes, mihi dulcior, o lux, Bruma dat haec vati gaudia plura tuo: Longa tibi nunc est amota vagatio, limen Oscula nunc intra figere plura licet. Non choreae, non grande meo simulantia bellum Cornua te rapient victor equus ve sinu. Eia age cervices aestivas abice tandem: Frigora sacraunt lusus amorque sibi.
14. ad librum Heu liber, heu dulcis labor, heu solatia, quam te In populos vereor tam cito ferre pedes! Non delatores aberunt, non criticus asper: His scaber, his audax, his resupinus eris. Pone metus: quicunque tuos meditabitur annos Laudabit, teneris obicietque choris.
15. ad Flavium Folengum Nullam praeter amo meam Serenam, Nullam concino, nec frico nec ictu Solo luminis audeo tueri. Si causam lubet explicem quid illud, Mi Flavi, faciam, docebo: multos Non est pauperis insequi calores.
16. ad Serenam Concinat Hetruscos alius Mavortis honores Infesti et Medices bella repulsa manu, Concinat Idrontis palmas mortemque tyranni Insubrium, prolis Mardferaeque dolos. Tu mea, dum Ianus profluxerit integer, exple Lemmata et ingenium, lux, rege, sola, meum. Da mihi luctantes linguas, da saepe Catulli Basia, da tenerum nuda patensque femur; Non pudor in nostris vigeat, non cura libellis: Lude, meum dum, lux, fine prematur opus.
17. ad eandem Quos tua non capiant homines lamenta? quibus ve Insidias gemitus non struat ille tuus? Nec tam blandiciae dulces nec basia, quam te Cum, mea, crissantem sentio, vita, queri.
18. ad Aulum Panniculum Vulva mihi nimium quereris quod laxior: at me Cura premit totum quod minus, Aule, capit.
19. ad Serenam Vita, quis e nobis equitet vis ludere semper, Dantque tibi primum numina sorte locum. Iam vir ut intactam poterit te sumere, cum sic Reddiderit cunnus spermata saepe tuus!
20. ad eandem Mollius assueto carpis me, gemma, loquentem Ingeniumque putas iura novasse meum. Quid me Saturni festis vis esse severum? Hoc alia potius luce, Serena, petas. Basia nunc liceat, nudo nunc poscere cunnum Nomine nec tectum mentula nomen amet. Largius interdum tetrico vel ludere fas est: Saturnalicium non pudor ornet opus.
21. ad Aulum Panniculum Te piger ac teneri tonsor iuvat, Aule, lacerti, Ut grato pascas lumen amore diu; At celeri validaque manu mage gratulor ipse, Pectus herae foveam raptus ut inde cito.
22. in Chrestum Patycum Raro, Chreste, potes sedere, lesum Sed crebro quereris pedem lapillo, Nunc crus tubere, nunc latus genu ve; Scindis nunc soleas honestiusque Cingit fascia tibias, ut aegrum Te fingas: tamen haud doles, nisi cum Nummo perula turgitat recenti. Urbem desine, note iam cynede, Per totam simulare, quando morbum Agnoscunt pueri tuum senesque.
23. ad divum Laurentium Medicem Te mea, Laurenti, trepidat, tremit atque perhorret, Quod nimis affari vulsa papyrus inest: Fronte animum placida pavitanti redde, poetas Qui nitido pavidos semper amore foves. Non haec pulverea cecini, quae sic fugit aurum, Metra cicatriferi classe legenda senis, Ne ve tibi ut sacra palmarum luce legantur, Aut crucis in dominum cum gemiturus adis: Haec mage Saturni festis Bacchique diebus Conveniunt, ludos cumque Priapus habet.
24. ad Serenam Strata fugis, laxo gaudes et crure sedentem, Chara, magis vatem, lux, equitare tuum. Nostra rescinduntur sic crimina: perfice, dum me, Quod futui totiens, diffutuisse putas.
25. ad Aulum Panniculum Radere me vellet Chrestus: reor attamen inguen, Aule, ano potius raderet ille meum.
26. de Serena Gaudeo quod facilem me novit gemma, nec iras Tuta meas horret, tuta minas ve timet. Sic placido me capta, feros expellet amantes, Dira nec in pectus audiet ulla meum. Dura nimis semper fragiles odere puellae Corda virum: durus sit precor hostis amor.
27. de eadem Tussit et aegrotat quotiens mea vita marito Haeret: at hic surgens protinus inde fugit. Oderit assidue dominae lamenta maritus, Ut longum valeat fallere cauta virum!
28. de Ermo et Matthaea androgynis Ermus Matthaeam subigit, sed quisquis utrunque Inguen habet: partes quis facit ergo viri?
29. ad Serenam Quod violae in sylva Phoebo redeunte virenti, Fusaque per nostros lilia mane thoros, Prata quod agrestis menthae cumulisque refercta Serpylli, zephyro quodque movente crocum, Quod ter coccineo vestis saturata veneno Et rosea affractis unda relapsa cadis, Igne quod admoto storax, quod succus avarae Frondis et Assyrio semina missa polo, Quod variis doctus guttis componit aliptes: Hoc, mea lux, redolet spiritus usque tuus.
30. ad Flavium Folengum Ne mihi quis vacuus, Flavi iucunde, viator Discedat, verpo littera parva data est. Si quaeris quid agam: laudoque coloque Serenam, Fertque mihi curas quasque beatus amor.
31. ad Serenam Aut tu Vertunni proles, aut Protheos uxor, Aut forma saltem nunc minor ipsa tua es; Quippe utero cum me rapuisti iacta supino, Os ori, linguae linguaque iuncta fuit, Cum tamen (heu dulcis requies!) morientibus humor Efflueret, rursus basia ferre nequis: Nam nodo contracta brevi, vix pectora summo Vertice tangebas, vixque puellus eras.
32. ad Flavium Folengum Non auri nec opum tuis acervos, Mi Flavi, foribus venire Iani Prima iussimus in die, sed astra Res et saecula protegant rogavi. Quod du pauperibus dedere feci, Sed tu munera versibus poetae Commutare magis potes beatus.
33. ad Serenam Tres totidem lepores coeperunt: quilibet unum Edit; adhuc duo sunt, nullus eratque gravis. Haec, mea lux, misi tibi frusta, decentior ut sis: Inde volo dicas qui superesse queant.
34. ad Flavium Folengum Bis tibi, Flavi, hodie, dulcis, mea carmina verpus Danda habuit, bisque hoc cursor ademit iter: Dii faciant, quotiens teneras expecto puellas, Sic mea praeveniat quasque Serena diu!
35. de Serenam Blanditur mea coniugi Serena: Vim fert pellicis et vagos amores, Simplex et proba moribus decensque est, Cultrix coelicolum domusque amatrix. Quis non hanc adamet? quis aestimaret Hanc imponere posse diligenti?
36. ad Marioticum Vicecomitem Gnossia das omni, patribus peiora ministras Pocula: quid confert sumptus hic ergo tibi? Dum tituli in populo quaeris, Mariotice, pompam, Ebrius hinc nimium diceris, inde tenax.
37. de Scardua Barbato "Seu Socratis mores, seu tristis iura Catonis, Seu Flacci numeros sive Maronis opus, Seu rus sive cibos, seu principis atria sive Rem socii laudas invidia ve premis, Ore fluant quaecunque lubet"; rudis annuit atque "Verum est agrestis Scardua semper" ait.
38. de tono rustico Munera consuluit Tonus qui posset amicum Vicinis caesi detinuisse suis. "Cras refer in triviis" ait "omnibus" ille "casisque Hunc fore subtractum": sed rapit ipse suem. Praedicat hoc, Tonusque frui sue se putat unum, Sed vacuam reperit mane inopinus haram.
39. ad Marinum Pecorinum Dicis quod male concoquis, Marine, Quod tres vel duo prandio vitelli Quoquo sufficiunt: tibi videtur Potu uno esse duos parum vitellos?
40. ad Iollam Floranum Hydropicus quotiens mihi nomine diceris, ira Rumperis et mixtum semper, Iolla, bibis.
41. de Nigra vinosa Omnia Franchinus madidae vir pocula Nigrae Surripuit, vegetis subsecuitque cubos. Illa merum scabra sartagine protinus hausit, Demersa in vegetem terque quaterque plaga. Pluribus addicit vir mulsa, nec invenit usquam: O gula, quam crebro callida corda facis!
42. ad Marioticum Vicecomitem Laxare assidue ventrem, Mariotice, quaeris, Et laxo Tityi iuggera ventre premis.
43. ad Chrestum Patycum Qui tecum tibi solus ante, Chreste, Dormiret, sat erat mutoniatus; At nunc coniuge ducta erunt vocandi Bini: si taceas, voles ut illa.
44. de Alcynoo Sasseta Non erat Alcynoo discintior Ilia cincto: Quod nimis hic premeret, fertur obisse tamen.
45. de Lyco servo Oculum capillis contegit semper Lycus. Cur hoc? an altero videt nunc rectius?
46. de Luchina paupere Ovorum calathos dum fert Luchina gemellos Ad fora, sic coepit coniubilasse sibi: "Centenos ex hac referam mercede trientes, His iterum pullos ovaque multa feram; Deinde favos et oves foecundi faenoris, ex quo Fructibus atque haerbis fertile iugger emam; Redditus hic fundum, dabit ille palatia, moxque Ancillas, pueros, sirmata, chryson, agros: Iam cito adorabit me patria tota", genuque Dum flectit, calathos fregit et ova cadens.
47. ad Aeglen Turpis es, et pulcher tibi vir: iam rarius, Aegle, Te futuet, siquis viderit ante virum.
48. de Scardua Barbato Barbatus quoscunque rogat lepores ne loquantur, Vicino quoniam sustulit ipse duos.
49. de Hieronymo Manfredo mathematico Viderat in coelis animalia parva magistro Manfredus lucrum grande datura suo. Nec mora, gallorum complevit foetibus omnem Aere domum: at meles quanque voravit avem.
50. de Lyco servo Cum caenant alii, domino Lycus astat, et inquit "Ieiuno", trepidus sed quater ante bibit.
51. ad Serenam Desine marmoreos ungues mordere, superbis Emaceres ne me, lux mea paxque, minis; Desine me, quaeso, contracta perdere fronte: Sat perii, potius quod petis ore nota. Ut levis evolitem, ne coniunx audiat, oras, Sistere me subitus, si venit ille, iubes: Aut unum quod sit nobis dic tutius, aut hic Cum veniet figam basia mille tibi.
52. ad Galassium Fabam Terquinis saturas tuum, Galassi, Gallum coniugibus, sed uxor ut te Vis tantum tua pasta sit: quid illam, Crudelis, minus aestimas volucre?
53. ad Furianum Lupum Cum nothus a nobis turges, Furiane, vocaris: Nec mihi te in tota notior urbe vir est.
54. ad Serenam Nunc stomachum, modo, gemma, caput, nunc ilia, renes Moesta doles, quotiens mentula nostra riget. Falleris excusis: etenim tam nulla supino Aegrota est, ut non ventre iacere queat.
55. ad Aulum Panniculum Qui modo Panniculus, melius nunc diceris, Aule, Penniculus: culos nam mage pennis amat.
56. ad eundem Me puer, Aule, rogat, stultus sequor ipse puellas: Lenior hic semper, difficilesque nurus. Vaeh mihi, mortales quam ridet Nursia semper! Odi qui sequitur, quae fugit ipse sequor.
57. de Franchino Semper iit trita sapiens Franchinus abolla: Possidet ingentes morio factus opes.
58. ad Serenam Si cubo, si tecum caeno, si dormio, siquid Alloquor, eloquium vir tuus omne subit. Desine iam nostri meminisse perenniter hostis, Vita, vel hunc unum, si placet unus, ama.
59. ad Antonium Pelotum Hoc est, quod tibi debeo, Pelote, Carmen: non ibi laudibus potis sum Ullis tollere te: vacare ludo Nulla est gloria, sed tamen vocari Noster gloria ludus iste gaudet. Non nos pocula, res, agros nec aurum, Sed sors lusimus ipsa cui iuberet Carmen solvere; nec triformis ortu Nos vidit Venus occidensque: nobis Sat millesima pars fuit diei.
60. epitaphium Malacisii Florentini Insertor salium facetus olim Et mordax Malacisius sepulchro (Heu mors!) hoc tegor. Haud praeibat alter Me, convivia cantibus iocisque Seu vellet decorare, sive mille Maternos numeros modo redactos Ad mentem recitare, dedecebat Nec nostrum lyra pollicem: paratus Cunctis deliciis eram iocisque Semper, praecipue iubente Turco.
61. ad Furianum Lupum Dum nimis Agnetem pavidus, Furiane, relinquis Affigique times cornua longa tibi, Cursorem quencunque iubes hanc visere: quid iam Stulte, diu insanis? sic facis ipse procos.
62. de Nigro Nemo Nigro improbior fulvique tenacior auri. Innumeris contra fastibus ille tumet. Vellet inauratas structasque tapetibus aedes, Vase abacumque omni: sed nimis aera iuvant, Stat toga purpureo decies sibi mersa colore, Stant iura et vates: sed nimis aera iuvant; Vellet agros, vellet pallatia condere, servos Exornare togis: sed nimis aera iuvant. Solvit, emit, gemit inde, hylaris videt empta, sed aurum Flet cum non reperit: sic Niger usque dolet.
63. ad divum Laurentium Medicem Parce, precor, Cosmae stirps inclyta, parce dolenti, Si quandoque meus fert maledicta liber: Nec mihi lingua nigra est, nec dens rubigine tinctus, Publica sed ledunt me malefacta nimis. Insequor haec igitur, ne vana sequatur agatque Plebs ea: clam peragat qui mala semper agit.
64. ad Flavium Folengum Multa ioco narras, Flavi, mala, sed Niger illa Credit: sic fiunt crimina vera ioci.
65. de Brotheo Omnibus arridet Brotheus, maledicit et omni Palpat, et innocuum rodere callet herum. Non hic amicorum natas dominique nepotes, Nec famulas Christi contemerare timet; Ecclesias odit divinaque verba refellit, Plusque sibi ingenua classe culina placet; Non veteres Nigri gannitibus usque sodales Cessat ab ingrato poste movere suis. Gaudeat hic ergo solus: qui solus ubique Esse velit, solum vel sua poena trahet.
66. de Nigro Non famuli parent sibi, nec Niger increpat illos. Cur id? Avaricia conticet ipse sua.
67. de Serena Ridet et irato blanditur gemma minasque Fert omnes: quis non hanc adamare queat?
68. ad eandem Nil inquis flagrare magis te quam mihi grata Efficere, actura es quo petis idque modo. Difficilis facilisque nimis rogo ne mihi fias: Gaudia nulla dat haec, illa, Serena, necat.
69. de Scutella Aure patet maiusque habet os Scutella leonis: Si quoque non miror garrulitate valet.
70. de Matthaea et Ermo Androgynis Matthaeam fricat Ermus, atque utrunque Inguen quisque gerit: quis ergo crissat?
71. ad Flavium Folengum Quem Niger haud fallat, cum prodiga tecta Solonis Laudat et integrum cum Tuberone Numam? Cum Macedum recitat Paulum legesque Lycurgi, Fabricium et Curii Puplicolaeque domos? Protinus aut tellus dicas, aut Elia pubes Hunc tulit, aut spretor Coriolanus opum; Ne tamen haec fallant, Flavi, te verbula, sic hos Laudat, ut occultas nesciat ullus opes.
72. de Brotheo Brotheus excolitur, nec faustior ullus amore est: Vix tamen amplecti Thaida nocte potest.
73. ad Serenam Cras Bromii colimus festum, dapibusque vocata es, Lux mea: frons totam lustrat odora domum; Scanna tibi nitidam palum semota paravi Mensam extra: nobis aptior ille locus. Pocula dum cyatis, dum iungam obsonia quadris, Multa tui tangam, tu quoque multa mei; Gaudia deceptis capiemus plurima cunctis Convivis: tecum colloquar, ibo simul, Ducemus choreas una, potabimus una: O felix, o lux crastina certa mihi!
74. ad servos Surgite iam, pueri: iam vasa abstergere tempus, Iam verrenda domus, iam decorandus abax, Iam crepitent flammae, iam deserat omnis Arachne Tecta luisque omnis angulus omne vomat, Ianua iam pateat: nostra ad convivia, et una Foeminei coetus, ecce Serena venit. Segnior, Arctophylax, solito quid plaustra moraris? Stes, sit et aeternum sors eademque tibi. Non tua plaustra moram facient tamen: illa, licebit Sint tenebrae reliquis, clarificabit iter.
75. ad Serenam Rumpitur atque furit Brotheus, quod, gemma, prehendi, Cui longum posuit raetia solus, avem; Rumpitur, irarum solitum quod ponis acervum, Participemque tuo me facis igne frui. Rumpatur doleatque magis maledictaque fingat: Non aliter nobis dulcis inundat amor.
76. de Teutonico aegrotante Aeger aquam hausturum sumpto promisit Hiaco Teutonicus, nec vult nectare plenus aquam.
77. ad Aulum Panniculum Urit et extorquet pueri me vultus amati, Blandiciis superat hunc mea gemma suis. Quid tandem faciam? quid consulis, Aule, petenti? Gratus inest oculis ille, sed illa iuvat.
78. ad Segniciem Scortum Iurasti decies redituram solis in ortu, Cumque epulis plena est mensa parata, venis. Unde diem, quaeso, numeras? an prandia lucis Dant tibi principium luciferosque vocas? Iam mihi, iam quotiens summo te mane videndam Promittes, lassae vina paranda sciam; Sed tibi principium fuerant nunc plena diei Pocula, Segnicies, at mihi finis: abi!
79. ad Aulum Panniculum Plus mihi blandicias laudasti semper ephoebi: At me plus cunnus laxior, Aule, iuvat. Cedant merdifodae: mihi gratius ora tueri Quam scapulas: cedant quis liquor alter abest.
80. ad Lidam Iam miserum variis potuisti, Lida, furorem Nosse modis, Paphii duraque vincla iugi. Fidus amans nulla, me iudice, destitit in re, Ureret ut pariter mutua flamma duos; Tu mihi, scaeva, tuos vel adhuc tamen occulis ignes: Ah fateare, precor, siquid amoris habes! Gratia sin etiam misero exoptata negatur, Me iubeat scripti parvus abire tenor; Dulcius hoc fuerit, quam tot mala commoda ferre, Nam pacis vivet spes mihi certa: vale!
81. ad divum Laurentium Medicem Quod colo nunc aliam, prisco magis hanc modo, rides, Laurenti, variam forsan amore sitim. Da veniam: nunquam Veneris gula pascitur ardens, Sed domina quaeque est pulchrior usque sua. Formosas quot amans videt, has velit usque puellas: Cedendum est, in me dum nova saecla virent.
82. ad Flavium Folengum Aegle moecha tibi videtur, astant Quod semper foribus suis amantes, Flavi, mille. Virum morantur: erras.
83. de Aulo Uxor parte iacet, medius puer, altera lecti Aulum sponda gerit: cui favet ergo puer? Aulus enim sapiens, qui se puerumque thorique Contentos sociam tres facit esse simul.
84. de Nigro Parcus erat Tubero, parcus Niger: ille sed aurum Sprevit, at hic auri plus dape pondus amat.
85. ad Claram Iam mihi blandicias speciemque decusque Serenae Dulcibus abstuleras, Clara dolosa, iocis. Ut tamen argentum novi te poscere, coepit Protinus illa oculis gratior esse meis.
86. de Scutella Reclusum Scutella puer qui semper ab imo Os habuit, summum nunc cohibere nequit; Sed studio legum eiecto maledicere coepit, Spemque sui in lingua faenoris esse putat.
87. ad Marioticum Vicecomitem Aestibus afficeris, cum sis, Mariotice, flammis Proximus: unde aestus ledere, quaeso, potest?
88. ad Lauram Me quotiens, mea Laura, foves, cadis igne tremisque: Quam timet ardorem nostra crumena tuum!
89. de Zenone praesbytero Pastorem ecclesiae dapibus don Zeno vocarat. "Ni modice impendis, non ero" presul ait. Nominis hic noti modice prosternit asellum: O nodi interpres Sphingos acute rei!
90. de absolutione praesbyteri Dum confessori narrat delicta colonus, "Saepe Venus digitis" inquit "abacta meis; Mox tibi surripui cumeras de messe gemellas". "Dum mea" ait "reddas" praesbyter, "illa nihil".
91. ad Flavium Folengum Quaeris an insanit, Flavi, Franchinus: at ille Vafer, qui stulti scit trahere aera iocis.
92. ad Claram Innuis et coram domina me, Clara, salutas, Aut puero fallax me vocet inde iubes Omnia dum quaeris committere, nos rea tentas; Sed iam parce: tuo est iustior eius amor.
93. de Nigro Fabriciique Numaeque sequi vestigia vellet, Argentum sed iam coepit amare nimis. Hos igitur laudat paupertatemque, sed illud Ipse tamen non vult destituisse Niger.
94. ad librum Iam satis errasti, lascive libellule: gressus Iam trahe, nec perdi semper amore velis; Iam choreae lususque iacent, ariesque superstans Ieiuni macerum tempus adesse monet. Pone sales aestusque simul, maledicere parce, Si sacra vis puro tempora corde sequi; Poscenda interdum venia est, iam deice culpas: Indulgere parat praesbyter ecce malis.
95. ad Bernardinum Marmitam "Martis" forsitan inquies "kalendae Venerunt tetricae, tuasque semper Vis me luxurias videre". Castis Bis ter ne timeas, rogo, in diebus, Bernardine, iocos salatiores Audire: haud bene quis potest, prius ni Crebro crimina legerit, fateri?
96. in Ioannem Franciscum Hippolytum | Pisauri locumtenentem Iura sui Hippolyto tribuit Constantius agri: Urbs, gaude, si fas iusque piumque colis! Si tibi perfidia est, depone; superbia si te Angit, eat; tollas quod feritatis habes. Unus adest, a quo sanabitur ulcus Iapyx: Urbs, gaude, si fas iusque piumque colis!
97. ad Nigrum Nos sumus et fugimus nutu sub luminis: ergo Quid cumulas? quid opes attrahis usque, Niger? Nulli tuta quies nec iter neque mensa, sed omni Mortali semper vita citata fugit. Parce age damnosos semper devolvere nummos, Et senio curas his generare tuo; Non risus, non fama sequi, non gaudia grandes Gaudet opes, quin mors scaevius inde furit. Utere, nec titulos virtutibus addere cesses: Haec duo continue stant, moriuntur opes.
98. effigies Victorini Feltrensis Cliniades dicens, monitis Cato, lusibus Hermes, Munere Gillias, stans Socratesque sedens. Parvus eram, parvo Feltro satus: horruit iram Sed nova Mantoi principis aula meam.
99. effigies Columbini Veronensis Si numerare velim iuvenes quot ad ardua vexi Pallados, obrueret Tethyos unda diem. Mantua grammatico debet mihi tota, Catulli Verona annumerat carmina nostra iocis.
100. frons laurea super pluteo posita Non hic me posuit virentis huius Possessor plutei, poeta quod sit; Quod gliscit tamen innuit: videns me Musas credit Apollinemque adesse. Toto corde hylaris repente fratres Pendet somnia ceu sibi coronas Causis omnibus omnibusque amicis Spretas reddere laureas volentes. Pean unicus imperat, magisque Quo fratres prohibent vocat Camoenas.
101. epitaphium Sicconis polentoni Qui patriae leges, vitam lusoribus, aegris Vivendi et studiis paedia recta dedit, Fama fori Euganei, Riciorum gloria avorum, Urbis honos: hoc sub marmore Sicco iacet.
102. ad Paulum Rambaldonem Victorinus erat iunctus mihi sanguine, Paule; Tu minus, et genuit vos tamen una domus. Est ne, quod agnatum dedigner dicere te? Non. Semovere genus saecla ne longa? Minus. Cur ergo? Solum Lucina Munda favente Henselmina dedit diripuitque genus. Rambaldona domus clara est, sed clarior illo Facta: sit ille mihi gloria sola volo.
103. in Massicum Themata cum primum, memini, dictare magister Coepit et altrici verba negata loqui, Te consultabat nostrum quicunque: docere Quenque soloecismum, Massice, doctus eras. At postquam patycos sequerisque lupasque frequentas, E puero indocilis principe factus homo es. I nunc, et doleas: odio nunc accipe quanto Discipulum incoestum casta Minerva premat.
104. ad Aulum Panniculum Pauperibus quotiens das, Aule, numismata, misces Illa diu, et vulgus viderit omne cupis; Templa voras etiam multo cum murmure flexus, In thalamo mutus stasque subinde tuo. Nolo bonus coram populo videaris inani: Conscia sint acti numina sola boni.
105. ad Linum Sforciam Quem misit tibi Clara passerinum Non nosti, Line; si sapis, monemus, Vita blandicias suas: vorabit Hic noctesque diesque. Non profundum Explebunt baratrum Tagi, Luculli Chrisporumque domus, sed usque donec Potus exiget hauserit cruorem.
106. ad Marioticum Vicecomitem Quid tua tam iactas, Mariotice, dona petenti, Si nisi bis praestas terque rogatus opem? Sponte ligant homines data munera, sed fluit omnis Gratia, cum spectas vota precesque diu.
107. ad Ladinum Franchum Cur animus nulli toto contentus in orbe Vivat, me semper, chare Ladine, rogas. Nemo est contentus, quoniam sibi nemo minorem Comparat: hoc fiat, tutus et omnis erit.
108. ad Bartholomeum Gatellam Diceris Idaliis ictus, Gatella, sagittis: Fer, moneo, crescat ne leve vulnus, opem. Parcus ama, ne te suspectus, praelia, rixae, Indutiae, offensae dissidiumque premant.
109. Mille videbis in hoc, vatum pater alme, lituras Punctaque nunc illic, nunc ibi secta libro; Semotam aut iunctam dipthongon hyphenque, recisum Hypsilon interdum verbaque rasa leges; Acha modo occurret, modo dices "hic erat acha": Quamcunque aspicies, nostra litura fuit. Haec rudis auctographo risit librarius, etsi Doctus: in his insons, chartula saepe rea est.