CroALa, 2024-05-13+02:00. Nodus FERRETO.scal-03.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/FERRETO.scal-03.xml.
"Iupiter omnipotens, celi moderator et ime Telluris Stigiique lacus, qui stagna profundi Lata maris terreque globum metiris et astra, Qui Patris et Nati speciem cum Flamine sacro Solus habes, nec forma triplex, sed trinus et idem Integer es vultuque Deus spectaris in uno, Idem perpetui residens in culmine troni, Principiis et fine carens, et ab ethere summo Cuncta videns, quem nulla dies aut lapsa vetustas, Nec series annosa latet, tibi quodque futurum Ante oculos positum est, et idem prescire laborat Humanum frustra ingenium, nisi prodere certis Auspiciis, Pater, ante velis, nec vertitur ordo Fatorum, si te colui semperque putavi Mente pium, si pura fides et prompta voluntas Speravit prodesse Deum, nunc annue votis, Dive, meis, dextroque libens, precor, omine firma Quod mihi mens suadet, prolique intende future, Progeniemque novam, que me patriosque penates Et genus egregium superet maioribus actis Bellipotens, neque vana mee, da, coniugis esse Visa, precor. monstri tantum gravis absit imago, Cum pariet. tuque alma parens, et filia Nati Certa tui, Materque et Virgo puerpera, Celi Ianua, que precibus semper deflectere iustis, Redde michi facilem natum, vultuque benigno Grata fave, propiusque meis accede rogatis". Finierat, iamque orta dies; et clara rubebat Purpureis aurora rotis, Pheboque sequente Lucifer ex alto celum imperiosus habebat Astra fugans, blandeque suos avis improba Niso Tempestiva sonos, alti de culmine tecti, Exultans in luce dabat, circumque volantes Fundebant alacres cantus Pandione nate. Tunc primum mirata suam Philomena sororem Tam dulces iterare modos, magnique doloris Oblitam rigidi scelus excusare mariti. At procul horrifico detestans gaudia cantu Nictimene, dubiumque canens in litore cornix Abfuit, et dirum semper mortalibus omen Bubonis vox rauca ferens, et queque volatu Noctivago delirat avis, pia tecta refugit. Iam quater, exhausto nocturna lampade cornu, Evacuata suum totiens produxerat orbem Cynthia, cum Nays generoso semine pregnans Iam certum monstrabat onus, tumidoque latentem Vix utero fetum et gremio capiebat onusto. Obstupuit fecunda parens, cur tantus inesset Visceribus tumor, aut gravida quis motus in alvo Desuetus. timuit magici contagia morbi, Concubitusque thori dubios, aut semine multo Concepisse duos. nullus tamen occupat horror Attonitam, nec plus equo gravis accidit illi Sarcina, non roseos infecit pallida vultus, Aut macie est rugata cutis, neque torva reluxit Sidereis oculis, et vix tumuere papille; Queque solet gravidas nimium vexare puellas Ambitio, et crudis intendere fructibus ardens Impetus, atque avide torrentes viscera flamme Deseruere leves moderatis usibus artus. Non illi sopor aut gravibus corrupta medullis Blanda quies, non ore cibos aut vina repugnat Sumere. frons eadem solitusque in pectore gestus Mansit, et egregii species formosa decoris. Labitur interea profugis iterata quadrigis Multa dies, lucemque pari statione remittit Post tenebras, noviesque suum iam diva triformis Auxerat, alterno producens cornua vultu. Iamque Dyonei relegens confinia mensis Phebus Agenorei torrebat viscera Tauri, Cum prope maturum perfecto semine fetum Felicisque diem partus presensit adesse Nympha Virens, famulisque operi de more paratis, Marmoreum ingreditur thalamum, iam nocte fugata Et subeunte die, modicoque agitata labore, Deposuit gravitatis onus peperitque virilem Ex utero fetum. qui postquam vagiit infans Editus et magnam vagitu terruit aulam, Virginis obsequio facili, natoque recepto Functa parens, gaudensque simul, vix egra levavit Membra thoro, nullum partu sensisse dolorem Visa sibi, sed cauta suo monituque sororum Ante cibis reficit ventrem, blandoque sopore Instaurat vires; et quamvis aure notasset Vagitum humanas solitum comprendere voces, Ipsa tamen secum metuit, ne prodita somni Esset imago sui monstrumque operosa tulisset, Quale soporifera vidit conterrita nocte. Mox iubet afferri natum, quem sedula nutrix Prima ministrarum niveis iam provida vittis Celatum et tepidis susceptum molliter undis Poscenti dedit. ast illum iam luctus et ingens Vagitu clamor solitis invaserat annis, Qui, simul ac matrem vultu conspexit amico, Obticuit, visamque oculis lustravit apertis Miranti similis; subito et nova gaudia risu Testatur velut inde suos agnosceret ortus. Obstupuit gavisa parens, cur tantus in illo Et vigor et magnos species diffusa per artus, Que frons leta nimis, patrique simillimus esset. Illa suos laudat vultus formeque decorem, Nec saturare potest dulces in imagine visus. Ut vero ancipites posuit de corde timores Nimpha Virens, viditque suum certissima natum Humanam in speciem, tunc illum lacte calenti Mandat ali, quod iam nutrix delecta parabat Uberibus pressura suis. vix tactus ab illa Vagiit et clauso talem indignatus alumnam Ore fugit, nec degeneres vult lambere mammas. Maternis iterum tacuit porrectus in ulnis, Atque iterum fixis matrem cognovit ocellis Exiguus puer, immensum qui maximus orbem Nunc quatis et Phrygii reparas Antenoris urbem. Blanditur natoque sinus et pectora monstrat Illa suo; risit gaudens, maternaque sensit Ubera, que cupido sugens alterna palato Lactis opem traxit, primisque alimenta sub annis Inde tulit. tunc egregiam circumspicit edem Iam satur, atque oculis lustrat per singula fixis, Miraturque trabes et mille coloribus actos Exterius muros, fulvumque in vestibus aurum Et pictos in sede thoros. iam lenis ocellos, Noctis in accessu et Phebo languente sub undis Oceani, sopor explicitis irrepserat alis, Et matrem famulasque pio iam somnus habebat Obsequio fessas, primo cum tempore noctis, Quo solet humanis maior se fundere membris Blanda quies, venere Dee, quibus omnia fato Debentur nostreque tenent dispendia vite, Quarum que triplici referentem stamina nexu Baiulat una colum: "Primis ego debita fatis Sorte Deum tibi do, pueris prelate superbis, Felices in luce moras et dulcia vite Tempora. te magnus semper venerabitur orbis, Te Ligures, Bardique comis in pectora longis, Queque colit rapidis labentem molliter undis Eridanum, gens blanda satis, tua signa timebit, Et Patavus, Venetique omnis tibi serviet ora Olim quam Phrygie post diruta Pergama Troie, Condidit Antenor, patrie qui proditus arcem Per medios fugit Danaos, atque incola primus Dicitur his habitasse locis. sed Marte feroci Hanc prius et latos igni populabere campos, Donec prona tuis dudum adversata favebit Imperiis, servire volens, et mite subibit Sponte iugum. sic Tarvici contermina sedes Se dabit, exultans domino favisse potenti. Forsitan Adriacis inter vada rauca procellis Illiricosque sinus gelidasve Aquilonibus alpes, Que nunc frugiferis dives iacet insula campis, Magnus ubi Scyticum perquirens Iulius orbem Instituit comune Forum, tibi leta vacabit, Accedetque tuis iam nobilis ora tropheis, Si te cura feret tantis insistere rebus Et labor indomitus. nec res erit ardua vires Ostendisse tuas in apertis milite campis". Dixerat, ac tereti producens stamina fuso Fatali deprensa colo, sic talibus infit Orsa modis: "Ego, que procerum regumque ducumque, Atque humilis produco dies et secula vulgi Lege pia, nullique licet pervertere nostrum Arbitrium, nec quid divum sacer exigat ordo Mortali prescire datum est aut frangere causas, Spondeo multa tuis felicia tempora fatis, Magne puer. neque te paucis inimica diebus Persequar. in longos ducam tua fila recessus Et vite monumenta tue. tu discute quantus Vivendi sit blandus amor, ne forte repensans Nostra sub adversis feralia dona tributis Devoveas natale tuum. tamen acre subibis Sollicite regionis iter. sic lege deorum Sancitum est, ut magna luens delicta parentum Laomedontee solvas periuria gentis. Hec ego Parcarum Lachesis comes una tuarum Polliceor tibi, iuste puer, maiusque parari Predico virtute decus, nisi summa potestas Impedit, aut michi ficta refert non verus Apollo". Tertia iam celeres dabat in sermone loquellas Atropos, et verbis repetens exibat in istis: "Si tibi, nate puer, tantos dignatur honores Rex Superum, nostreque iubent accedere sortes Felices in luce moras, cur improba vates Fata moror previsa Deis? non dulce negabo Obsequium, nec seva nimis tua fila recidam Funeris ante diem, neque pollice dicar acerbo Extinxisse caput tam nobile, sola mearum Crudelis, discorsque animis et lege sororum. Non sic nostra solent alternas rebus agendis Fundere regna vices. una est eademque voluntas Fixa tribus. vivas etiam tu munere nostro, Dive puer, tibi certa meum promitto favorem, Et tardas ad fata manus. non stamina levi Fusa colo, neque fila brevi statione recludam, Longa sed in senium dabitur tibi gratior etas, Longevusque dies, quantum sinet ardua tellus, Commixtusque liquor calido contrarius igni, Quique alit interius iunctos compagibus artus, Celestis vigor, aut quantum vixisse pigebit. Heu! heu! quam misere nimium sitis anxia vite Delirat, quotiens profugos a morte recessus Expetit, et longos votis gravioribus annos Perpetuumque cupit mundi tolerare laborem. Devovet ille Deus, nec quantum intelligit amens Prescit evi, quam sollicitis sit plena latebris Ista dies, quantum supera qui presidet arce Iuppiter, aut summi quam vasta potentia celi. At tu mente sacer cupias quodcunque necesse est, Fasque homini, nec degeneres in tempora questus Concipies. satis est paucos virtutis in umbra Exegisse dies. at longos turpiter annos Crudelis fovet, et sceleri male vivitur, evo Utaris sine labe tuo. surgentibus annis Consurget pietatis opus. non sceptra tenenti Sevities, non iniuste vis apta rapine, Non auri sceleratus amor, neque dira placebit Fraus tibi, sed magnis virtus exercita rebus, Iustitie decor et pietas armata severis Legibus, invictique animi servata iuvabit Alma fides. te, cum profugos exibis in hostes, Non furor, aut acris pendens victoria belli Precipitem trahat, et modico polluta cruore Sit mitis parcendo manus. producere letum Degeneris, victumque pii est servare nocentem. Tu tamen, extremos quamvis tibi spondeat annos Nostra cohors, longeque paret confinia vite, Regnorum ancipites casus, bellique tumultum, Magne, time, nec te cunctis expone periclis, Multorum previsa salus. nam sepe repugnant Discordes in lege vices, et fallitur ordo Fatorum, quotiens nostre, temerarius, auctor Sortis, eget vetitumque bibit de cortice succum". Finierat, facilique trahens cunabula motu, "Exaudis hec verba, puer? num suspicis", inquit, "Que tibi dona damus?" tunc lumina concitus infans Sustulit, et modico testatus gaudia risu Annuit, his visus capitis movisse cacumen. Talibus, excusso nimium perterrita somno, Expavit matrona potens, que turba sororum Esset, et humanas dudum meditata figuras, Quam vocet, ignorat. vultus tamen ipsa decoros Sydereosque genis oculos, formeque nitorem Miratur, comitesque putat venisse sacrorum. Et quantum studiosa cupit cognoscere, tantum Nota minus facies et cognita nomina fiunt. Tunc magis extimuit, natumque animosa relato Occulit amplexu, quam sic affata dearum Prima comes: "ne furta time, dulcisve rapinam Depositi. non hec nostri suscepta laboris Cura fuit pia, nec tales ad sacra venimus. Nos pius ex alto divum rex misit Olimpo. Causa vie puer iste tuus, quem fata secundis Ominibus servare parant et tollere, quantum Sanctio nostra sinet. nec tu prescire labora Maiestas quid summa velit. que diximus illi, Scire datum. sed cum nato gaudebis adulto, Tunc tibi certa cies, felixque vocabere mater. Non hec mortalis facies, neque Cholchidis arte Prodita turba sumus. nobis divina potestas Insita mortales operoso sidere cursus Disponit, rerumque vices trahit ordine certo. Nos cohibet tamen, aut fieri vult ipsa nocere Que novit ventura solo. Iovis arguit omne Imperium, vertique nequit quod summa potestas Esse iubet. neu te falli sub imagine ficta Nympha time. nos turba sumus, que clausa sub ista Fata colo, vitas hominum, stata, iura tenemus Lege pia". simul ipsa colum fusique relapsum Pondus et adductos ter circum stamina nexus Ostendit. simul ora dee vultusque sororum Evanuere oculis Nymphe. stetit equore qualis Navita fulmineo quem mille tonitrua celo Incutiunt, aut qualis apes, quam sepe lacerti Effigies umbrosa quatit. vixque obfuit illi Corde pavor. tantum metuit natoque sibique Fida parens. at cum reduci se mente recepit, Felices ad vota deos, operisque laborem Exorat, tacitoque libens hec pectore condit.