CroALa, 2024-05-21+02:00. Nodus FERRERI.lugd-01.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/FERRERI.lugd-01.xml.
Soderiniadum soboles excelsa parentum, Atque Florentinae rarissima gloria gentis, Cui Romana dedit sublimes purpura fasces, Et Volaterranae remanent vocabula mitrae; Cui vivens addictus ero, cui mortuus omnis Sacrabo virtutem animi, Francisce, perennem Sub testudineo coeunt ubi Arar, Rhodanusque, Nocte lacunari clausus nonnulla legebam. Stemmata semideum (ni fallat opinio) coram Pagina monstrabat magni mihi principis ortum, Actaque; qui functo vitam genitore fugebit Urbanum imperium, postquam suspexit in axe Christiferae vexilla Crucis, vocemque triumphum Pollicitam audivit, palmamque ex hoste ferentem: Quique salutari tingens pia membra lavacro Dira elephantiadis pepulit contagia leprae, Tantaque Romuleo concessit munera patri, Ausoniam, quidquid cadens sol occupat, auri Fulcimenta, decusque ingens, sceptra, atque secures Caesareas, diadema triplex in vertice sancto; Atque Palatinas aedes, Bizantiaque arva In sua delegit; quum mox invadere coepit Me sopor, et iussit concedere membra cubili. Grata quies aderat; stertebant ebria somno Guttura servorum, quos cella propinqua tenebat; Et lychnum ardentem pascebat Palladis humor. Alta Dionaei repetebant aequora pisces Frontibus occiduis, ariesque Ammonius ardor Signiferae princeps, primusque auriga coronae Limen Apollineis referens ingressibus amplo Aurigerum vellus procul ostentabat Olympo; Pleiadum coetus vicinos ibat in ortus: Omneque sub verno nemus instaurabat honore. Dormio. Me variis tunc ardua somnia versant Subter imaginibus, ferrique per astra videbar, Et rapidis sulcare leves tranatibus auras. Efferor a terris plusquam iuga Pelion alta Elevet Aemoniis, Othrisque, et Pyndus in arvis. Transeo perpetuis frigentem. algoribus oram Aeris, unde cadunt tenues in gramina rores, Atque pruinoso tellus canescit amictu; Qua fere larvarum illuvies ex aethere pulsa Truditur assiduis tenebris, et carcere coeco. Qua Notus, et Boreas aeterno murmure certant; Atque cient nymbos, tonitruque, et fulgure verrunt Nubila, sulphureaeque ruunt in fulmina petrae, Et qua caeruleis grando de nubibus exit, Hibernaeque nives celsas sparguntur in alpes. Accipit aethereos hic pars elatior ignes. Sideribus tractos ima a tellure vapores Huc accendit, et in varios ea flamma cometas Format, et insolitos didicit portendere casus. Illaesus penetro non exurentis apertum Ignis iter; recipitque suo me Delia circo; Quae sub Agenoreo deducens cornua tauro Irrorabat aquis terras, pontumque movebat. Non potui satis admirari ut sideris orbem Tantae molis ego aspexi, cui parva videtur His brevibus terrae spaciis existere forma. Reddidit astrorum motus paeana sonorum Auribus, et sonuit toto symphonia coelo; Ac suspensa diu tenuit praecordia cantus. Inde per Hermetis fulgentia limina grati Ascensus patuere. Hilari me suscipit ore Sydus, et immenso tonuit rota lucida plausu. Mite salutavi iubar. O salve optime, dixi, Rhetor, et ingenuae linguae facunde magister. Influis ingenii tu vim, facis ora diserta, Quae moveant lapides, et viscera cruda ferarum (Nedum hominum sensus, humanaque pectora), tu fers Nectar in Eurotam, dulcemque Heliconis in undas Ambrosiam, laureta tuo spiramine Delphi Tollit, et in placidum carmen prorumpit Apollo. Te Ciceroniaei patres, te sancta Maronum Agmina, te sacri sophiae venerantur alumni. Auspice te suave cantavit Lesbia virgo, Heroo didicit suras redimere cothurno Te, Colophone, fatus; sylvas Aeagrius Orpheus Traxit, et Andinus validis sua carbasa ventis Explicuit vates, magnumque retendit in aequor. Te, Pherecidiacum navavit Tullius artem Remige; et orandi varios Demosthenis ausa est Lingua per anfractus altum transmittere pontum. Nicomachi proles acie penetravit acuta, Te duce, quiquid habet rerum natura latentis; In superosque parum referens se se altius illo Divus Aristocles plura e coelestibus hausit. Haec tibi concessit summus dominator Olympi Munera, et his titulis inter tu sidera praestas. Iure tuas igitur laudes cantare tenemur, Et tua iucundo decernere lumina vultu. Haec ubi dicta, hilari Cyllenius annuit ore. Scando Magis. Se se Venus obtulit aurea nobis. Alipedes urgebat equos Hyperionis alma Progenies; cui se iungens Erycina venusto Ore serenatam spargebat in aequora lucem; Et vitreos stillans in Gallica rura liquores, Et violas ab humo ducens, et ab arbore flores Restituebat opes, redivivaque pascua campis. Exsupero Paphiae gyrum, Phoebeaque tecta Ingredior toto lucem spargentia coelo. Admirande nitor, mundique amplissima lampas, Inquio, quae obliquo numquam discedis ab orbe: Atque viam rediens observas semper eandem, In medio coeli ceu rex geris aurea sceptra, Et nocturna tuis splendoribus imbuis astra; Tu vitale decus, tu lux, tu regula rerum. Sic pater omnipotens voluit, sic maximus auctor Instituit; profers tu semina, et entia servas. Ipse salutiferum mittis medicamen in herbas. Te duce Phyllirides componere pharmaca novit, Anguisorusque senex aegris inferre salutem. Plectere dulcisonos docuisti Amphiona nervos Tu pater Aonidum. Delos tua, Cirrha, Rhodosque, Sunt tua odoratae Tempe suavissima Daphnes; Est tua Dircaei doctissima gloria saltus. Quidquid habet Delphi, quidquid Cyrthi ardua rupes Sunt tua. Traicio vati tu plectra, lyramque Formasti, sidibusque melos coeleste dedisti. Exeo Tymbrei domibus, tendoque cruentas, Confectasque diu tabe Mavortis ad aedes. Sanguineas vidi hic flammas, vultusque minaces; Armaque multiplices cito portendentia mortes Christigenum, caesisque ex undique et oppida, et urbes, Plena cadaveribus, maculatos sanguine campos, Et vada purpureo late stagnata cruore, Sicut apud Cannas, veluti Trasimena per arva, Sive Placentinas Trebiae labentis ad undas Aeneadas, Tyriosque inter certamine facto. Insonuisse meis visae sunt auribus atrae Plangentum voces sua mortua pignora matrum. Obstupui cremefactus ad haec spectacula, et alsit Spiritus, obriguit sanguis, mens horrida mansit. Vividus abscessit color, et vox faucibus haesit, Non secus ac quando quisquam per inhospita solus Exerrat spelaea, videns insurgere contra Se scytalem, aut sepas, vel guttura saeva draconum, Territus exhalat gelido de corpore vires. Eminus aspexi quorsum me vertere possem, Ut fugerem tristes aversi sideris iras, Atque oculos alio tanta de strage referrem. Occurrunt steriles spacioso in vertice campi, Quales circa Aethnae combusta cacumina degunt, Qua Sicanus ager tumulos portendit in aequor, Sive in arenosis Libyci regionibus Austri Aethiopum effoetis torrent ubi solibus arva. Huc ego secessi plorans immania fata Martis, et Oenotrias Bacchantia bella per oras, Non habitura adeo finem, metamque propinquam, Ceu pensat discursus iners, et opinio fallax. Italiae casus, et longa piamina flebam; Ceu quando amissam dumeta per invia Tisbem. Pyramus ingemuit sortem, miseratus amicae; Aut quando Andromachae extincto super Hectore flevit; Sive super Priami funus moestissima sonus: Atque super Solymam vates Helchiarus urbem. Mos erat Ausoniis numquam trepidare; sed hostem Insequi, et in pugnas animis praestantibus ire. Nunc fera barbaries Italum nil pendere Martem Audet, et Italidae, soliti superare, fugantur, Femineum genus effecti, seu corda pavori Dedita. Nam propriis olim qui viribus orbem Vicere, utuntur peregrino milite, quando Nunc opus est moto patriam servare duello (Proh pudor!) impatiens aegit discordia nobis Hoc funeste malum, et vindictae effraena cupido. Adde, quod et scelerum vindex Deus omnia iusta Pergere lance sinit, dignoque nomismate solvit. In nos, o superi, qui tam diuturna movetis Proelia, sat luimus tanto iam funere culpas; Atque amissarum tanto discrimine rerum, Tam longoque metu; peregrina per arva vagati Sat sumus, ut puppis variis impulsa procellis Huc, illucque Notis, Euris, Zephyrisque sinistris. Parcite, et ah tandem generis miserescite nostri. Sic ibam tristis nullo solamine fultus. Dumque acies verto, si quem decernere possem Qui mihi anhelanti, pavidoque levamina ferret, Quattuor hic vidi nymphas; quarum una seorsum Sola sedebat, et ingenti moerore sepulta Esse videbatur, curisque immersa profundis. Tres aliae iunctae simul, atque reciproca verba Miscentes ibant hilares per inertia prata. Una inter geminas (quae formosissima) claro Murice splendebat, gemmisque insignis, et auro Praecedebat iens, et iucundissima vultu Saepius in nostram figebat lumina frontem; Inde etiam prospexi aliam, cui venter obesus, Triste supercilium, frons impia, et uvida membra. Quinta erat, et volucro nivei velaminis acto Cingebat sublime caput, gressuque citato Iungere se reliquis tentabat forte puellis. Hic animo suspensus eram, cupidusque petendi, Quae nam quinque forent hae, cur et bella perhorrens Femineus coleret Mavortia limina sexus, Quid quoque tam dirae clades inferre volebant, Qui mihi narraret, cupiebam offendere quemquam. Nec mora, de clivo senior veniebat aprico: Cui facies herois erat, cui maximus ori Splendor, et aetherius decor, ac coelestis imago: Byssina erat chalafis: circum zona aurea renes. Circum colla ibat gemmis ditissima torques, Praecinctasque super vestes hyacinthina palla: Plurima canicies mento: Peneia laurus Stringebat niveam permixto bacchare frontem: Stellabatque manu nitido carbunculus ore. Maiestate viri attonitus, nilque ausus eunti Approperare pedes, sisto, et vestigia figo. Ille in me vertens obliquo tramite gressus Talibus incoepit mox compellare loquelis: Heus, o Pieridum cultor, divumque minister, Qui tua divinis cessisti tempora chartis, Et superum sanctis didicisti accumbere mensis, Terrenae non molis adhuc, et corporis expers; Quid pavitas, et cur tanto moerore teneris? Neu metuas, tantumque animi depone dolorem. Nam licet immites irato ex aethere mortes, Infaustosque dies homini Mars ipse minetur, Terrigenum pravis id deposcentibus actis: At sator omnipotens, cuius clementia maior Criminibus cunctis contra haec incendia, et aestrum, Aspectusque graves, bilem, influxusque malignos Protulit ardentem stellam, sidusque benignum Nuper, ut aetherium virus, dirumque furorem Placet, et a terris coelorum eliminet iras, Pontificem summum (quia iam migraverit aegris Iulius e membris senio confectus, et annis) Delegere poli de tot mortalibus unum Qui mira probitate animi, ac ingentibus ausis Temporis exigui post intervalla Latinas Pacabit terras, longave quiete potiri Efficiet, votumque omnes connectet in unum Christigenum mentes, et conciliabit amorem Perpetuum populos inter, regesque, ducesque, Et quamvis Italus scelerum purgare manentes Relliquias expectet adhuc; haec omnia cedent Februa ad aeternae tamen incrementa salutis. Post longas hominum clades diuturna videbit Gaudia paciferae, iucundaque tempora vitae, Excussoque iugo duraque tyrannide gentis Barbaricae, stabili sub libertate manebit. Sicut quando Notus piceo velamine totum Coelum operit, longosque pluit de nubibus imbres; Sive agitans Neptunus aquas spumantibus undis Prolixo insequitur titubantes impetu nautas; Quando serena redit lux et tranquilla quiescunt Aequora, fixa manent, et multo tempore durant; Sic longos gemitus sequitur diuturna voluptas. Pax optata diu toto firmabitur orbe: Nullibi stridentes litui, non arma sonabunt: Omnibus applaudet dulci concordia vultu: Martia in herbisecas redigentur spicula falces: Et fodient segnes incurvis ensibus agros Ruricolae, tutusque ibit gravis aere viator. Ista senex; cui dum vellem me flectere curvis Poplitibus, vetuit, iussitque incedere secum. Dive senex, qui laeta mihi fers nuncia (dixi), Te supplex exoro, tuum mihi pandito nomen; De quibus es superis, et qua statione potiris Inter coelicolas (ni te haec mea cura fatiget), Quid sibi quinque velint nymphae, et tot caesa virorum Corpora; quae cuncta hac vidi Mamertis in ora Declarato, meisque rogo, pater, annue votis. Ille alacri vultu dedit haec responsa: Farebor, Huc ego ad hoc veni pulchro de limine divum; Magna senescentis dicam miracula mundi, Et tibi narrabo perplures singula partes. Ipse genus, nomenque meum, patriam, studiumque, (Postquam audire libet) referam prius: inde Gradivi Visa per ardentes acies ex ordine pandam. Est natale solum mihi Tusca Fluentia rubro Flore nitens, iucunda situ, spectabilis Arno: Aligera de gente fatus civilibus armis Exilium tolerare domoque exire coactus Pluribus erravi terris peregrinus, et hospes. Ille ego sum Dantes, cui plena Aganippidos undae Pocula miserunt; et cui vernacula ab alma Phocide venerunt faciles in carmina Musae. Regna peragravi Senonum: gymnasia vidi Cecropydum devecta ab agris in Parrisiorum Moenia Sequanicis undis praeclara: duobus Pontibus excelsis insignia, et hospite multo. Alta ibi proposui problemata, disseruique De rerum natura, et transcendentibus astra; Quae sunt humanis oculis abscondita prorsus. Scripsi ego de superis rebus: scripsi entia mundi, Quaeque sub incurva coeli testudine degunt. Et Phlegethontaeos amnes, et Tartara regna, Pervia quibusdam concesso ex inde regressu, Pervia nonnullis sine spe, sine lege recessus. Ipse monarchaeam dicens fore Caesaris unam, et Terrenum imperium nil dependere Latino A patre, qui toto Christi vice praesidet orbe, Erravi (tamen absque dolo) multisque diebus Ante mihi quam se facerent empyrea tecta Cognita, et intrarem secreta cubicula divum Tenareis arsi Cocyti in limine flammis. Applicui tandem post longa pericula tuto Littori, et in placido solvi mea carbasa portu. Aureolae sociata caput mihi laurea cingit; Aureaque immensum superaddunt serta decorem, Quum, fruar aeterna supremi numinis aura, Et liceat semper divinos cernere vultus. Talia dicebat. Rumpens ego verba loquentis. Vertice nudato dixi: sanctissime vates, Qui studiis tantis coeleste cacumen adisti, Parce precor, si te fidentius alloquar; novum Sciscitor: an superi, quando de limine coeli Exiliunt, videant semper magni ora Tonantis. Neu dubites (inquit senior), nam quum sit ubique Ipse Deus praesens, et contemplabilis omni Spiritui, quem summus apex attollit Olympi Inter coeligenas; quocumque incesserit expers Nunquam erit intuitus divinae frontis, et usquam Haud ieiunus erit dapibus coelestis eduli. Sed redeamus ad incoeptos ex ordine versus; Quandoquidem tali causa descendimus ad te. Progeniem, nomenque meum, vitam, atque penates Audisti brevibus dictis. Ad mystica signa, Quae modo vidisti, sermonem extendere fas est. Non ego Persephonem raptam, non Phyllidis ignes, Non Cypriae formam, aut Tyriae Didonis amores: Non ego Pasiphae coitus, non ora Medusae Contexam; sed nota dabo mysteria certis Circumscripta modis, et demonstrata figuris; Quae incepere tuis e magna parte diebus. Quinque puellari vidisti in cyclade nymphas; Quarum sola sedens una est, atque anxia curis. Tres incedentes hilares; laetissima vero Quae praecedit, et in medio pulcherrima vadit. Quinta procul veniens reliquis se unire laborat Circumsepta caput lino, ventrosa, severa. Quamvis tota tribus discreta est machina terrae Scilicet Europae, Libyes, Asiaeque lacertis; Magna tamen sinodus Romano accita parente Omnibus e mundi patribus sub quinque redacta est Gentibus; ut paribus zonis secernitur orbis. Quattuor occiduae: Ausonia, et gens accola Rheni (Quamquam sit potius septem connexa trioni) Gallia, et Hesperiae regio, quam dicit Iberus; Quinta resurgentis Phoebi signatur ab ortu. Omnes aequali sunt relligione sorores (Degenerare licet voluit pars maxima quintae Sub Machometaeis delusa erroribus olim, Atque salutiferae facta adversaria legi). Quae moeret disiuncta sedens est Gallia, quae nunc (Quamquam tota simul non, sed pars infima tantum, Quae trahit inviti secum moderamina regni) A reliquis divisa manet sub scismate facto. Illa opus incoeptum cernens subsistere nullo Robore, et a superis explosum, cogitat unde Palliet errorem, quodamve colore reperto Sit sine dedecoris macula, et se iungat ovili; Unde recessisse est sine portu, et remige, et Ursa Incertum per iter dubio se credere ponto. Adde quod et cuneis hostilibus undique pressa Languet, et immensas premit alto pectore curas. Talia narrantem obstupui, digitoque labellum Compescens habui tremulum sine sanguine pectus; Dissimulo tamen, atque tego ficto ore timorem. Dicta sequebatur senior, seriemque loquendi: Tres aliae (dixit) quas aequo incedere gressu Aspicis: Italia, et Germania, et Hispalis ora Cognomenta ferens sunt. Uno foedere iunctae Relligionis agunt coetum, generaleque patrum Concilium, qua sunt Laterana palatia sancto Praeside Pontifice, e totoque petentibus illuc Orbe sacerdotum turmis Roma undique plena est. Quae reliquis praestat mediumque habet inter utram Laeta gradum, rubicunda genas, et eburnea collum, Luminibus Phoebo similis, formosior omni Tyntaride, et Pandora omni, Phrygiaque Cybelle Comptior, Europae caput est Oenotria. Gestit De Pastore novo, quem sub felicibus auris Montibus Etruscis genuit de moenibus altis, Stemmate de prisco, clara de stirpe parentum, Nostra Fluentinis ubi ridet patria campis. Illius auspicio, studiis, sapientia, et astu Sperat ad antiquum quandoque redire decorem, Atque triumphales arcus, altosque colossos, Ceu rerum dominos quum pax augusta Latinos Fecerat, et domiti tenuere cacumina mundi Romulidae, legesque dabant terraque, marique, Ac ferus Ausonium trepidabat barbarus ensem. Quinta caput niveae praecincta volumine vittae Fronte superba, ferox ciliis, et corpore turgens Est Agarenorum deleta Ecclesia sectis, Quae Libyes, Asiaeque lares amplexa, sinumque Exiguum Europae, qua sunt Bizantia sceptra Et Graii pars illa soli, quam nominat Helles Mundae olim vitae meritis, et sanguine sparso Undique diffusum Christi illustrabat ovile, Et sophiae miros late exhalabat odores. Nunc patiens servile iugum, ritusque nefandos, Relligionis inops, mores induta ferinos, Terrenis inhians opibus, vitaeque futurae Immemor, incumbens ventri, luxuque sepulta Deiecit superos, sanctaeque oracula Romae. Attamen ipsa brevi reliquas aditura sorores Assiduis curis, et sedulitate medentis Pontificis; cui luce nova congaudet Olympus, Evomet imbibitum ritus, pellemque vetustam Exuet, atque sacro nocuas in flumine sordes Abluet, et supplex Christi concurret ad aras. Roma tamen purganda prius, postrema moratur Quanto tarda magis, tanto gravioria flagella. Iam puppes, et vela parans Othomana propago Accelerabit iter, veniensque in Martia tecta Sagrificae tollet scelus, et contagia gentis Caede gravi (ni forte aliud sententia coeli, Quam mutare solet clemens aliquando Magister, Afferat, atque velit fatis melioribus uti). Congeries caesorum hominum, lamenta, cruores Visa per hos campos illa infelicia signant Funera, et infaustos urbana per atria casus. Quod si forte manus districti iudicis aequo Diluet arbitrio, et condigno verbere noxas, Pastor ab excelsa Romam qui temperat arce Innocuae vitae meritis ter gratus Olympo Virgineas sine labe manus in sidera tollet, Et debacchantem sedabit in urbe furorem. Moribus angelicis teneris imbutus ab annis Alter erit Paean, nitido qui lumine mundum Illustrabit, et ut Romana piacula finem Accipient, miris Machometia foedera signis Destruet, et faciet sanctos assuescere ritus. O felix sine fraude parens, sine crimine praesul; Quem favor humanus, seu vis, seu munera nusquam, Sive preces nusquam solii ad fastigia tanti Provexere; sed illapsus de cardine summo Spiritus inflammans animos, et pectora lustrans Egit, ut eligeret votis concordibus omnis Purpureus te coetus habens prae lumine solum, Et prae mente Deum te vix adhibere volente Consensum, nutusque tuos, inque ardua patrum Sollicitudo, preces instantes, ipsaque mundi Utilitas, commune bonum, spiramen Olympi, Sancta Paracleti vis, et manifesta voluntas Principis aetherei (cui fas se opponere non est) Te persuasissent caput inclinare pudicum Ipse tuis molem hanc humeris assumere nusquam Ausus eras, quoniam satis intolerabile pondus. Non amor haec fari patriae, non ulla libido Cogit adulandi. Mortali e corpore liber, Et secura tenens loca summo in culmine mundi Nil peccare queo, nil vinci a sensibus ullis. Nam virtus augusta tenens in principe tanto Aeternum hospitium sola est, quae prodere mandat Illius et dotes nos, et praeconia laudum: O fauste antistes, cui tellus paret, et aether Dulciter aspirat, sophiae cui maxima cura, Cui noctu, atque die lac porrigit Attica Pallas, Cui nunc Stoa novos dat nunc Academia census: Cui Graiae, et Latiae praestantia maxima linguae: Cui numeri, et vocum concors discrimen in usu: Cui ratio, et causae, cui cuncta sophismata clarent: Cui coeli spectare vias, et sidera notum: Cui visi patrum annales, mundique graphia: Cui Pontificiae leges sunt, Caesareaeque: Cui scitabilium suprema peritia rerum: Cui iucunda ferunt castae solatia Musae: Cuive (quod est maius) suavissima pagina divum Perpetuis adhibet vitalia pabula mensis. O fortunatam tanto sub praeside Romam, Quo duce scismaticus passim delebitur error, Et Romanus apex solitos retrahebit honores. Quo duce relligio toto reparabitur orbe, Atque per Eoas procul amplificabitur oras. Quas ibi vidisti, quinque in consortio nymphae, Atque sodalitii foedus iungentur, et unum Sub pastore uno late consurget ovile. Ipse pedo minabit oves ad pascua laeta Pastor, et exertis languentes colliget ulnis; Nec sinet in miseras saevire Lycaonis ora. Hunc decus e cunctis in pleno flore iuventae, Non senio attritum, nom morbo ascivit inerti, Quo satius valeat vastos tolerare labores, Quos tantus deposcit apex, et robore verno Protrahat in longum felicia secula tempus. Sedibus e summis oriuntur semina pacis, Iucundique dies coelo panduntur ab alto. Aurea nunc aetas, et felicissima current, Qualia Saturno fluxerunt sidera rege. Dixerat haec vates; quum mox prorumpere cogor Laetanbundus in hae pleno iam pectore dicta: Sat, pater, audivi: sat pendeo ab ore loquentis; Parce: ego conceptum nequeo compescere verbum. Cuncta habeo quaecumque mihi narrare tulisti. Immensas habeo (nitarque rependere) grates; Sed rogo, neu suspensa diu mea vota teneto. Conscia fama meas iandudum perculit aures Ut valetudinibus Lethem potarat Iulus. Ast in sede patrum quis sit suffectus eidem Ignoramus adhuc, quoniam distamus ab Urbe Longo interstitio; tamen ut perpendimus ipse, Cui datur e superis spectare haec omnia coelis, Pontificem factum quali sit nomine dictus, Qua de stirpe satus: titulos, et culmina nosti. Sat memoro patriam: memoro fastigia morum, Et virides annos; superest ut caetera prodas. Pande, precor, nomen, genus, et vocabula certa. O felix, quicumque ille est, Romane sacerdos, Et patres longe ante alios dignissime pastor, Qui meritis tantis, qui tot virtutibus inter Pontifices primos, velut inter sidera Titan, Aeterio splendore micas, et lumine pleno. Vix ego te humano credam de semine cretum, Cui tot olympiacas tribuerunt numina dotes. Tu vetus excludens aevum nova saecula portas; Te tua, te ventura olim mirabitur aetas; Et tibi perpetuis ardebunt ignibus arae. O mihi, si tantum liceat cognoscere lumen! O mihi, si pedibus detur oscula figere sanctis, Divinosque tui vultus, atque ora tueri! O mihi, si genesimque tuam, seriemque tuorum Decantare semel liceat, describere gesta, Herooque tuas contexere carmine laudes! Ista ego dum farer, dum prae dulcedine mentis Lumina rorantur fletu, lacrimasque cadentes Ex oculis admota inter sudaria sicco; Illico me senior clementi fronte tuetur Apprensumque manu magis in sublimia ducit Sidera, et his una dictis affatur euntem: Altius (at nihil expaveas) conscende, novumque Pontificem monstrabo tibi, cui stellifer orbis Latius arridet, totusque applaudit Olympus. Scandimus auricomos ignes; placidumque nitorem, Pacificumque iubar Iovis, et venerabile fulmen. Vidimus hic pallere procul Saturnia tecta, Falciferique senis tremulas sine robore palmas Ante pedes curvam sensim deponere falcem. Suspicis (aiebat vates mihi) sidus adunca Arma ferens nocuas paulatim amittere vires? Hoc facit aspectus veniens a fulgure nato, Atque novi influxus, obiectaque lumina stellae, Stellae inclementes abigentis ab aethere flammas. Vidimus innumera splendere hinc lampade coelum, Vidimus obliquo duodena animalia circo. Post Elicem conversa caput, cristallina longe, Quae circumclaudunt curvato limite mundum Aspicimus nitidam glaciem referentia claustra, Unde sua aetherei capiunt exordia motus. Ex Austro in Boream tendens haec machina secum Demovet inclusos forti molimine coelos. Qua Iovis aula sita est, offert se regia nobis Ardua, cuius apex multo spectabilis auro, Sculptus imaginibus, varioque marmore pictus Hac virides intrare sinus, et prata videmur, Amplaque Panchaeis fragrantia odoribus arva. Florea se ostentant gratis spectacula campis, Atque insigne nemus; cuius peregrina comantes Poma colorabant variato cortice frondes. Hinc arbusta sonant volucrum laetissima cantu, Inde susurrantes veniunt e collibus amnes. Tantus erat decor arboribus; tam mira venustas Alitibus, rivis et florescentibus agris Ut nemus Hesperidum, et Phaecum regia Tempe, Elysiive sinus, et Thessala rura, vel ipsae Insulae in Oceano prope littora Atlantica Mauro Cessissent. Mirabat uti in sublimibus astris Terra foret, fluerentque vagis super orbibus undae. Neu mireris (ait senior); sunt mystica cuncta Mirificis ostensa modis tibi. Maxime vates, Dico, ubi Romulidum, quem vis ostendere, pastor? His ne locis errat? tam pulchra ne circuit arva? Pande mihi (nisi scire nefas) optata Latini Ora patris, seu si qua hic illius aula doceto. Visum egomet pergam, nec sollicitudine tanta Forte laborabis tu, nec calcaribus istis Angar ego (expectare diu mihi pondus acerbum). Ferto parum (meus aiebat dux), ibimus ambo; Nam sine me nusquam esse potest tibi semita nota. Non labor est quod eam tecum, sed summa voluptas. Coelestes etenim mentes operando quiescunt, Cassari nequeunt, quia carnis pondere nudae. Iam sumus in portis, et limen habemus apertum. Ibamus celeres, et dum loqueremur eundo, En procul apparent excelsa palatia summi Fastigata iugis, vallataque moenibus altis. Ardua sublimes attingunt sidera Pyrgi Cuspidibus, rutili lucent in turribus ignes, Et cava multisonis gaudent tinnitibus aera. Omnis ager gestit, fieri tuor undique plausum. Quid, pater, haec signant? (dixi); cur copia tanta Laetitiae? Cuius sunt haec amplissima tecta, Tam pulchra aspectu, et pinnis turrita superbis? Pontifici dat festa novo, nunc gaudia Roma, Ille ait; insignes ipsus pater incolit aulas. Sunt Vaticani (si respicis) atria montis. Huc ascende parum, saxo spectabis ab alto. Ecce Leoninis circundata limina muris, Quae Constantiades ut Martia sceptra recepit Clavigero posuit levi de marmore Petro. Ecce super Tibrim quam pulchra Adrianica moles: Et quantum Tarpea levent Capitolia frontem, Et iuga bifronti quondam gratissima Iano; Dorsaque Aventini phano celebrata Dianae: Coelium, et Exquilias, dictumque a vimine collem, Amphiteatrales circos, geminasque columnas: Et Pallanteum Evandri memorabile prisco Herculis hospitio, bobusque a Gadibus actis: Et mirum Agrippae magna testudine templum, Et loca naumachiae, ductosque per aera rivos, Metam, atque a testis sortitum nomina montem. Aspice; tu ne vides pileatas ire catervas Pontificum; tot equos ardenti murice stratos, Aurea frena, superque sedere in vestibus amplis Longa togatorum feriatis agmina turmis? Tu ne audis clangore tubas, et tympana pulsu Reddere multiplices partito carmine cantus, Atque Quirinales sua post vexilla senatus Tendere sacratas magni pastoris ad aedes? Iam video (dixi); sed nota insignia cerno, Cerno rubras splendere pilas (ni fallor) in auro; Et tria serta super binas innectere claves. Haec Medices fert signa domus, domus inclita natu. Forte ne Ioannes, teneram cui purpura frontem, Cinxit, epheboeis quando degebat in annis, Candida Romanae subiit fastigia mitrae? O nos felices, si vera insigne fatetur! Vera fatetur (ait vates), vera esse videbis. O superi (clamo) faustos qui inducitis annos, Hoc opus est vestrum, vestra haec sunt muneri, divi. Hactenus infesto qui dudum elanguit astro Gressibus incipiet labi melioribus aether. Sed (rogo) sancte senex, quia nil ratione carere Debet; quid signant sex poma rubentia, et aurum? Aurum sidereos (ait) effigiando nitores Fert illustre genus veluti coelestis origo, Sexque pilae, quod eis sit sphaerica forma, figurant Immortale decus. Nam sex aetatibus omnis Vita hominum currit; sex saecula rotunda voluble Omne aevum peragunt (si vera oracula patrum), Omnia, quae existunt, sex sunt patrata diebus. Spiritibus cunctis seraphin praestantior alis Sex tegitur: senis gradibus Salomonia sedes Scanditur: aetherei sunt ad convivia regis Sex hydriae. Stat parte sui perfectus in omni Hic numerus; quoniam ex tribus, atque duobus, et uno Constat, et aeternum quid, et indelebile monstrat. Purpureus color insinuat, quod fortia corda, Intemerata fides, pietasque innata parentum. Tanta vigent, ut pro seu relligione tuenda, Sive fide servanda, etiam nil parcere vitae Praesto adsint, et sanguineo nil cedere letho. Magna fuit Medices insignis, et alta propago Semper, et innumeros ampla de stirpe nepotes Aedidit eximios vel relligione, vel armis, Aut sophia, qui bello acres, qui pace potentes, Qui sua principibus partiti pignora sancto Connubio ad commune bonum nati Herculis instar, Aeternum meruere decus, viridesque coronas. Florida pace fuit, fuit et clarissima bello Nil praedae meditata, nihilque tyrannidis ausa, Qualis apud priscos gens Aemiliana Quirites. Quanta fuit Cosmae, et genito prudentia Petro, Quantus erat Petri soboles Laurentius alma, Pontificisque parens, et gloria gentis Etruscae, Qui nedum patriae pater, ast et totius orbis Et pater, et princeps, et dux erat, atque magister? Plena manet tellus, sparsaeque per aequora moles, Ille erat irato communis ab aequore portus: Ille erat adversis commune in rebus asylum. Talia narrabat senior, quum intrare videmus Pontificis magno spaciosum in limine campum, Qua populi ingentes strepitus, confusaque vocum Congeries alte: veniam, sanctumque Leonem Acclamant, passimque: Leo Leo, fertur ad auras. Quid tibi vult hoc, dive senex? Quid vociferantum Rumor ubique Leo, dixi, Leo sidera pulsat Undique, et infantes, iuvenesque, senesque Leonem Ore ferunt? pastor ne novus Leo forte vocatur? Immo, ait, accepit felici hoc omine nomen. Namque fuere novem Romana in sede Leones Praeter eum. Prior Etruscus, qui numine plenus Vandalicas placasse, iras, odiumque tyranni Fertur ubi Erydani iungit se Mintius undis. Bis synodum magnam vasto concivit ab orbe, Custodire fecit signata cubicula fratrum Ossa sepulta Petri, Paulique sub arcubus isdem. Uno et viginti sedit feliciter annis. Musicus insignis Sicula de gente secundus Concentu meliore hymnos sanctique prophetae Carmina digessit: Simona exclusit ab Urbe; Effecit Romae tumidam parere Ravenam; Dulceque et eloquium, facundaque scripta reliquit. Ille decem tantum vitali mensibus aura Culmine suscepto potitur, brevibusque diebus Aegit, quod multos aliqui fecere per annos. Tertius e Latia satus urbe, pudicior omni Hippolyto facundus item, pius, integer, almus Cultores adeo sophiae dilexit, ut hosdem Munere de cunctis ascisceret urbibus ad se, Totaque de illorum caperet solatia foetis Alloquiis, et docta ageret commertia semper. Ille sinistre tulit pro libertate Latina. Lumine perfossus, duroque in carceri trusus Visum instauratum recipit divinitus: exit Fornice de nigro, de illato crimine purgat Se patrum in coetu simul acclamantibus, illis Non decet urbanum quemquam censere parentem. Carolus his aderat gestorum culmine magnus, Cui dedit augustum decus, et diadema Latini Imperii, sceptrumque Leo, titulosque superbos. Ipse laborantes leva valetudine visit; Ipse inopes amplo relevavit munere dives, Et pater, et custos erat, ac tutator egeni. Ipse erat erranti via; desperantibus ingens Perfugium, et portus, si quisquam naufragus undis. Instituit tres ille dies, quibus ante votatum Christi ad olympiacas arces coelum omne rogatur. Uno et bisdenis Laterano praesidet annis. Quartus item Romanus erat; prudentia cuius Serpentina fuit cum simplicitate columbae. Vaticana novis circumserat atria muris, Atque Leoninam de se cognominat urbem. Ille salutiferae crucis edens signa profanam Classem Agarenorum Tiberina per ostia rumpit. Albion exclusa terrarum limite cepit Solvere Romanae tum vectigalia mitrae. Romuleos apices octavo terminat anno. Quintus (ab historicis licet absque penatibus ullis Sit datus) at Calaber fuit, et pietate decorus; Quo, quia mundus erat tunc forte indignus, ad aedem Tollitur aetheream cito de mortalibus oris, Ille duos etenim sedit tantummodo menses. Aeneadum claro genitus de sanguine sextus, Divinis intentus erat super omnia curis. Discordes revocare, simulque innectere cives: Dura tirannorum iuga frangere: dissidiorum Vellere radices; res integrare Latinas: Externos pacare hostes: et barbara sceptra Pellere ab Italidis operam navavit, et artem. At nisi septenis gessit moderamina lunis. Septimus urbanis itidem de civibus ortus, Quamquam nulla sui terrae monumenta reliquit, Multa tamen coelis habet, et fastigia celsa Obtinet in superis: laudum quia nulla libido Prostituit niveam subter praeconia mentem. Res secura magis coram tantummodo divis Prodere virtutes, et gesta celebria (quamvis Saepius expediat si sint stratagemata nota). Ille tribus Latios, falces exercuit armis. Ipse quoque octavus Romano stemmate cretus Caesareis primum titulis illustrat Othonem, Et tutelarem Latiae iubet esse tiarae. Sole uno tantum labentem temperat orbem. Teuthonico demum veniens a climate Romam Nonus Olympiacas audivit ab aethere voces, Quae cito venturae cecinerunt foedera pacis. Tam vastae pietatis erat, tam ingentis amoris Erga inopes, ut tota etiam penetralia tecta Panderet hospitibus miseris, et egentibus aegris. Ille sub effigie leprosi pauperis intra (Res miranda!) domus secreta cubicula Christum Sumere, et in proprio semel inclinare grabato Promeruit, suavesque haurire illectus odores, Nemine comperto (nam mox evanuit aeger Ex oculis, veluti tenues si ivisset in auras). Vercellis generale patrum simul aggregat agonem, Atque Berengarium perverso in dogmate damnat. Deserit elapso Romana insignia lustro. Ecce novem pariter quanta probitate Leones Emicuere; omnes pleni virtutibus, omnes Undique praeclari summa integritate, nec ulli Pontificum, passim quos caetera nomina dicunt, Tam praestantis erant, mundaeque per omnia vitae Nam malus istorum nemo, quum ex omnibus illis Degeneres quidam fuerint, sontesque reperti. Ab re non igitur se se appellare Leonem Instituit Medices ad sancta cacumina vectus, Ut tantum commune bonis pastoribus aptet Iure sibi nomen, nullaque tirannide fuscum. Adde quod et Christi robur Leo saepe figurat Codicibus sacris. Leo robustissimus inter Omnia, quae latis errant animalia terris; Nullius occursum pavitat. Leo nobilis irae, Et generosi animi (cuius clementia nota est), Supplicibus veniam facit, insequiturque superbos. Lumina aperta Leo tenet, et vigilare videtur Cum dormit, vigilemque refert, vegetumque parentem: Pastoribusque gregem super haud torpentia corda. Adde Fluentinos insignia ferre leonis; Adde Cleonaeum stellato vertice sidus: Adde leo verbum, quod vel struo, formo vel infert (Id licet assiduus nequaquam comprobet usus), Deleo, cui contra est, deformo, aut destruo signans. Maximus ipse etenim pater immortalia tecta Construet aetherio regi de marmore vivo, Efficiens utraque esse unum; divisaque sicut Angulus annectet, dispersaque colliget; aegra Curabit Medica ipse manu: convertet in aurum Ferrea saecla: hominum fera pectora molliet; atque Ambrosiam, nectarque omnem diffundet in orbem. Haec seniore mihi narrante subivimus aedes; Perque gradus altos amplas intravimus aulas. Auratus paries, testudo aurata refulgent, Undique Apellaei rutilant monumenta laboris: Pictaque fulcra nitent, aulaeque barbara splendent: Atria plena manent populis, et gente togata. Vix transire datur, premimur, versamur eundo. Percunctamus, ubi antistes Romanus, ovantes Clavigeri patris (dicunt) defertur ad aras Sessurus cathedra, et solio ponendus in alto. Imus et innumeras penetramus ab undique turbas. Ingredimur fanum, sonat alto murmure templum, Ceu cum praecipites veniunt e cotibus undae Ingenti crepitant strepitu, grandique boatu. Tendimus ulterius, iamque admirabile patrum Agmen ab excelsis patefit altaribus atque Longa sacerdotum series, quos purpura, quosve Candida byssus agunt inter pia sacra nitentes. Vidimus et Medicem gemmis, auroque coruscum, Stellatumque caput coelesti lumine ferri, Sublimique sedere throno clamantibus una Omnibus: aeterno pastor Leo maximus aevo Vivat, et haec niveo lux sit signata lapillo. Pronus adoravi divo sub pectore numen: Pronus adoravit senior quoque limina habentem Coelorum in terris, terrae, Ditisque profundi; Quod triplici signat spectabilis infula serto. Aeteriam frontem, divinaque pectora cernens, Non potui placidos oculis compescere fletus. Dulcibus in lacrimis turgentia lumina nabant, Singultus suaves pectus, gutturque premebant, Grataque de madidis suspiria faucibus ibant. O salve (dixi) fragilis spes unica mundi. Verus es Alcides, Lernae qui interficis hydram. Tu cantata diu Glauci castissima proles, Saeva trucidabis succensae ostenta Chimaerae. Mercurii plusquam tua, plusquam Palladis arma Gorgonei tortos extinguent verticis angues. Tu plusquam Thesaea manus Minora monstra Dedaleis inclusa vis; quae pluribus augent Caedibus ingluvie, ac immitibus ora rapinis Complevere, tuo facies occumbere ferro. Tu coeleste genus Boreae, quod dira Celaeno, Atque infesta lues, fluxuque, fameque pavescunt Harpyae quae sacra volant per tecta, per aulas. Arte tua a Siculis Syrenes fluctibus ibunt Sub Phlegetontaeis lacubus, nusquamve nocebunt Carmine lethaeo, Cyrrhaeque silia Circe, Quae vultus hominum convertit in ora ferarum Cantibus, amittet duce te viresque dolosque. Vindice te pessum vitiorum exercitus ibit: Et longe, et late dominabitur aurea virtus. Nunc erit ingenio reverentia, digna Minervae Praemia, nunc sacri captabunt ocia vates. Nunc Phoebaeus honor redit, et Parnasia laurus Incipiet frondere: novem sua barbita Musae Instaurant, tonsisque parant nova carmina nervis. Talia promebam, repetens ea dicta frequenter, Quum meus adducens me dux ad inane sacellum Christiparae nymphae, quae febribus imperat, inquit: Vidisti, o fili, nova tu miracula coeli? Vidisti ne novum foedus, nova saecla, novumque Imperium, et Titana novum, qui illuminat orbem? (Obsecro) quamprimum fuge de squallentibus umbris Conciliablaeae gentis. Iam ad corda reversus Errores agnosce graves, gemituque patenti Dilue tot maculas; clemens tibi namque sacerdos Indulgebit; et ad pia virginis ubera matris Protinus admittens hilari te colliget ore. Erravi ne, beate senex? me ne impius error Detinuit? (dico) super his synteresis ulla Corripuit nunquam mea corda; sed ipse putavi Obsequium praestare Deo, iustumque tueri. Quod si adversa tuli, reliquive tulere faventes Huic operi, invidia Ditis, mundique maligni Turbine credidimus nos evenisse probandi Causa animos fortes; velut et primordia sumens Relligio diros inter cunabula prima Passa fuit casus, variasque repulsa per oras; Omne opus egregium, vel praestantissima virtus Difficiles ortus habet, atque ostacula multa. Attamen, alme parens (potius tibi credere dignum), Qui superis compar falli, seu fallere nescis, Si erravi, doleo, semperque dolebo futura Tempestate, velut fluvius moesta ora rigabo Assiduis lacrimis, et pugnis pectora tundam. Illa dies, in qua fallaci dogmate captus, Implicui mentem vesanis ausibus, atras In tenebras vertatur, et indelebile semper Sit chaos, atque inter noctes numeretur inanes. Cur ego non potius moritura haec membra reliqui Tunc insonte anima? Cur inter spicula, et enses Non cecidi? sine labe foret, sine crimine pectus. At divina senex ora haec in verba resolvit: Peccasti (fatear) quamvis sine fraude, doloque, Sicut et innumeri divum consortia habentes, Qualis ego quondam, qualesve fuere parentes Nonnulli sophia illustres, pietateque summa Praeclari, qui vera minus scripsere, putantes Edere recta. Facit sublime frequenter acumen Ingenii plures errare, sed, ut quoque tumet Fecisti, quoniam sua scripta probanda Latino Supposuere patri, retractavereque demum Errores aliqui veniam meruere paratam. Quod nova relligio vario quassata tumultu Iamdudum fuerit verum, sed quanta subivit Proelia, tanta sui late incrementa recepit. Quod virtus, quod opus quodcumque insigne prematur Difficili ingressu verum, sed turbine nullo Divelli, subigique potest. Fortissima virtus Crescit in immensum, validaeque simillima palmae, Quanto onerata magis, tanto robustior exit. Haec autem assiduis secta est allisa procellis, Tamquam odiosa Deo, et cunctis mortalibus; unde Quanto attrita fuit, tanto decrevit inani Fulta solo, fundata super nutantis arenae Aggere, nec solidae stabilis munimine petrae Concilii profugi cito garrula lingua silebit. (Ipsemet aspicies) tenues solvetur in auras; Et velut exorto evanescet Apolline nubes; Signa quod exosum superis sit, terrigenisque. Gallia nusquam adeo quicquam fecisse videtur (Quod memorem) deforme, priori ab origine nunquam Aurea faedavit tali sua lilia fuco (Id licet haud omnis patrarit Gallia crimen). Quare, age, tolle moras, coetusque relinque profanos. Quo medio fugiam (dixi), pater? omnia circum Custodita manent. Araris ne moenia linquam, Limina? Cardinei quum discessere parentes Carvaialaeo de sanguine cretus, et alma Stirpe severina genitus, duo maxima mundi Lumina; qui flantes Latiis e moenibus Austros, Insolitumque genus declinavere caloris Corde gigantaeo, fidei intemerabile pignus Tutati semper; rati inviolabile foedus. Ipse ego supplicibus votis simul ire petivi, Atque illi petiere; tamen mihi gratia soli Nulla recedendi donata est. Omnibus ultro Fas fuit ire; mihi tantum prohibetur inerti. Te venerande senex (si qua est clementia divis, Si qua tibi pietas) oro, mihi pande recessus, Pande modum, vel si nunc fas est degere Romae (Si Roma haec), nusquam patiare relinquere Romam Me rogo. Neu Senonas repetam, sanctissime vates Ulterius sine; sat tenuit me Belgica tellus, Satque fui inviso Gallorum limite clausus. Nunc opus abscedas (senior respondit). Arar te Celticus exorto late iam sole moratur. Post breve tempus erit tibi fas dimittere Gallos. Debita saepe petes abeundi iura: negabunt Semper, et invitum secum te degere cogent Conciliablistae; quorum mens perfida durat. Tunc tu nocturno Rhodani vada percita cursu Sulcabis, fugiesque celer confinia regni, Et fugiens captivus eris (sed tempore parvo). Qui reget infausto moderamine conciliablum, Te captum mittet, Lucii cognomina portans Et rem, namque lupum sonat ex idiomate graeco. Est Lucius piscis, vocabula Achaea secutus; Quod veluti lupus ingluviem saturare rapina Squammigeri gregis assoleat, faucesque lupinas Praeferat, et saevos piscosa in coerula mores. Qua ad Rhodani ripas surgit vivaria tellus Inter saxa, altaeque domus in sidera tendunt, Tu capiere; tribus tu detrudere diebus Limite seclusus; sed te Turnonia proles Claudius antistes divum, stimulante timore, Forsitan eripiet, (quod si succedat) ab alta Arce per appensum faciens abscendere fune, Teque, tuosque omnes tutos dimittet in oras Avinionaeas, ubi praesidet inclita Roma. Virtutum titulis, Charitumque nitore coruscus Ille tibi impendet placidum solamen, eritque Quod fuit erranti Diomedi Daunus, Ulyssi Alcinous, Troaeque domus Evander alumno. Paulus ut effugiens molimina regis Arethae Moenibus ex altis sporta demissus abivit. Sic forte evades gentis commenta nefandae. At puto Lugdunum cogere redire, et ibidem Muneribus, precibusque datis, terrore, minisque Schismaticis haerere dolis arctabere; sed tu Infandis monitis aurem praebere recusa; Ad romitumque redire cave, nam rector Olympi, Crede, proculdubio tanto e discrimine demum Te trahet, et mire ducet coelo auspice Romam. Neu paveas; tu fide Deo, coeloque faventi. Te Deus efficiet fortem superare sinistram, Et vehet in dulces per acerba pericula portus. Talia dum senior dictis sequeretur amicis, Me sopor abscedens dimisit. Ab aethere Phoebus Luce diu fusa thalamum penetrabat acuto Lumine per rimas; aderant in limine servi Ante ea pervigiles. Per somnia longa loquentem Me audivisse palam dixere, soporeque nusquam Matutino alias usum obstupuere. Iacentem Erigo me; patulae tum circumquaque fenestrae Admisere diem; tota ora madentia cerno, Pectora, lodices, lacrimarum flumine sparso. Ipse quoque admirans tanti misteria somni Miris visa modis vix languida membra ferebam: Figere vix poteram plantas, vix sistere corda Vulneribus perfossa piis; vix abdere fletus Nectareos. Dulces urebant pectora flammae, Mensque sub eventu rerum perplexa manebat. Suspensos animos mirantur, et ora ministri Fixa solo, dubiosque diu trutinantia casus. Induor. Ire paro vicina ad templa, daturus Et laudes, et dona Deo, mundasque diei Primitias. Iter arripio taciturnus, et anceps. Haec erat alma dies, qua magnus in aethera pastor Ivit ab afflictis membris, et corpore fesso Gregorius; cuius Deus ad suspiria versus, Votaque Traianum nigro revocarat ab Orco. Extra limen eo, casuque occurrit cunti Bentivola de gente fatus Galeacius, omni Ingenua probitate nitens, et caelibe lecto: Qui me insueta videns, titubantiaque ora ferentem, Scire cupit causam. Rogat ut si tristia forte, Aut si laeta habeam (bona vel mala) nuncia dicam. Ingredimur phanum simul, et quum mystica sacra Vidimus offerri, scamno consedimus una. Narravi quaecumque mihi per somnia visa. Fausta proculdubio (ni vana) haec somnia promunt, Nuncia (respondet Galeacius) illa secundos Quum referunt casus semper mendacia fingunt. At si triste ferunt, nimium veracia produnt. Tota morabatur supplex audire creatum Gallia pontificem votis flagrantibus; ut quum Post tempestates, pluvias, Euruquemque sinistrum Anxius expectat Zephyros prodire secundos Nauta, serenatamque diem apparere viator. Tertia lux aderat; quum mane tabellio pernix Urbe Fluentina missus denunciat esse Delectum Medicem summa ad fastigia Petri: Et Latios gaudere patres, ceu Martia Roma Gestit, occiduo quum nacta est orbe triumphos.