CroALa, 2024-05-21+02:00. Nodus DARCIO.epig-01.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/DARCIO.epig-01.xml.
1. sententia de Libanio exposita relatu | perquam lepidae fabellae super Venere et Rosa. | ex Politiano Tempore quo Phrygii contentio nota dearum Iudicis auspiciis arbitrioque stetit, Iunonem angebat graviter, moestamque Minervam Coestus, et Idaliae taenia pulchra deae. Hic decor, atque lepos, fictaeque cupidinis artes, Hic Charis, hic coestus plenus amoris erat. Nec prius arbitrium Tritonia virgo volebat, Iuno nec Idaei sensa subire viri, Cingula quam flavo deponeret aurea crine Cypria, queis nimium est visa placere Venus. Sic contra, an fuco fictoque caretis honore? Dicebat Samiae, Mopsopiaeque deae. Tu galeam nitidis decoratam vertice gemmis, Crinibus auratum tu diadema geris. Sed vobis per me fucos gestare decentes, Auratas liceat sollicitare comas: Pro coestu liceat per vos, fucoque doloso Luteolas tantum quaerere ruris opes. Sic effata Venus Phrygii vicina Scamandri, Obsitaque omnigenis floribus arva petit. Ver erat, et vario pingebat prata colore, Sudaque Daedaleas terra ferebat opes, Fundebat virides multis cum floribus herbas, Et Zephyro ridens flante tepebat humus. Undique spirabant gemmis stellantibus aurae, Lucebatque recens flore micante solum. Hic tum caerulei flores lectura Scamandri, Vernante in ripa constitit alma Venus. Hunc circum vario mulcebant aethera cantu, Argutumque dabant gutture carmen aves. Hic Platanus latas iaciebat frondibus umbras, Spirabatque udo cedrus odora loco. Hic mollis liquidas velabat amaracus undas, Pullaque protendens brachia myrtus erat. Quin etiam sese fluvii sub littore opaco Herbibus, et fragrans insinuabat ager. Hic hyacinthus erat mollis, narcissus odoram Efficiebat humum, purpureosque locos. Nec non perspicui suberant per gramina fontes, Obstreperoque fluens murmure rivus erat. Scrupeolo dulces trepidabant tramite lymphae: Graminaque in tenui calle rigabat aqua. Hic perlota Venus, pro coestu quaerere coepit Ornatum capiti, florea serta suo. Huic tum nescio quis blandus, mireque suavis Aspirare novo gramine visus odor. Lilia iamque errans, violas quoque legerat, illo Cum spirare magis coepit odore locus. Subsequitur dulcis vestigia cominus aurae: Et circum cupido lumine cuncta notat. Puniceam videt illa rosam, quam naribus addens Comperit illius nectaris esse caput. Omne genus violas tunc aspernata, repente Abiicit ante suos Cypria laeta pedes Inde rosis tantum flavos ornata capillos Idaeum pergit rursus adire iugum. Nec flos plus Veneri visus conferre decoris, Quam flori visa est conciliare Venus. Atque adeo ut non sint pastoris verba moratae, Extemplo victae succubuere deae.
2. de mense Maio, et Veris tempore carmen Iam tepidi Maius praelucens gloria Veris Omnia qui vario flore colorat adest, Arboribus rediere comae, iam quaeque loquacem Nidum sub querula fronde recondit avis. Nunc virides rident horti, nunc multus in agris, Existit blando flosculus ore micans. Spirat hians syrium Narcissus, habetque saporem, Dulcis ab Oebalio flore liquescit odor. Aethereae redolent gemmis stellantibus aurae, Rosidulus tepida quas parit hortus humo. Humida Phoebaeae praebent umbracula frondes, Quas Zephyri clemens molliter aura quatit. Cypria pendit opes tyrias, rubicunda labella Explicat, et tenero fragrat odore rosa. Sylva comans tremulos diffundit in aera ramos, Umbriferisque viret frondibus omne nemus. Exiguo resonos promunt modulamine cantus, Nectareum et tenui gutture carmen aves. Involitans nemorum ramis Philomena comosis Suaviloquum gracili promit ab ore melos. In viridi Aonides ludunt Helicone camoenae, Argutasque refert cantor Apollo fides. Connexae saltant Charites, teneraeque Napeae, Et facili quatiunt devia rura pede. Naiades in vitreis luctantur fontibus, omnis Saltat in undoso Nereis uda freto. Ingenuo iuvenes colludunt more puellis, Sedulus hoc breviter mense triumphat amor.
3. Ver de seipso Omnia cum laeta et vernantia gramina reddam, Litterulis merito nominor ipse tribus. Prima caput Veneris, dat Electrae prima secundam, Me peragit rigidi littera prima rubi.
4. ad fontem cognomine Damascenum Clare Damasceno fons qui cognomine gaudes, Cuius habent geminum muscus et herba latus. Dignus es humentem Platanus cui suggerat umbram, Dignus cui latices laurus amoena tegat. Exiguo de te fugiens cum murmure clivus Exit, et in valles udaque prata fluit. Splendidiora vitro sub gurgite saxa renident, Quae tenui saliens irrigat unda sono. Nititur obstantes protrudere lympha lapillos: Humidaque angusto gramina calle rigat. Te circum varii frutices, et amoena vireta, Et Paphiae dulces arbor opacat aquas. Vere novo graciles modulans Luscinia cantus, Te circum argutos promit ab ore sonos. In vitrea glaucae colludunt Naiades unda, Naiades effusis post sua terga comis. Deliciis breviter coopertus es, undique blande Te Veneres, Musae, Pallas, Amorque colunt.