CroALa, 2024-05-10+02:00. Nodus CIMBRIAC.cuar-01.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/CIMBRIAC.cuar-01.xml.
16. eucticon ad dominum Caesarem Caesar honorati clarissima gloria mundi, Quem caelum et terrae, quem uenerantur aquae: Quae damus exculti non multum carmina plectri, Accipe de nostra munera parua manu, Quamuis Aetnaeo nullae mihi pumice rasae Corycium chartae non oluere crocum. Qualiscunque tamen nostri sit charta libelli, Hic laudes, Caesar, hic tua facta leges. Non tamen exiguum munus contemne: daturus His maiora tibi (si licuisset) eram. Non tantum oceanum propellit gurgite Rhenus Corniger aut Scythicas concutit Ister aquas: In mare prorumpunt riui. quom uictima defit, Accipiunt sacri thura Sabaea foci. Sic Pylii longos uiuas tibi Nestoris annos, Sic et Cumaeos Iliacosque dies; Sic inter diuos habitus Leopoldus et idem Marchio et Austriacae gloria prima domus, Quemue colis tanta, Caesar, pietate, per auras Sic te Christophorus lucida in astra ferat; Sic Tuus imperio succedens filius olim Vitam composita pace quietus agat.
17. tetrastichon ad dominum Caesarem ut carmen audiat Caesar, ut auscultes unam te poscimus horam Et nati laudes et tua facta simul: Nec tamen argentum de te nec quaerimus aurum: Caesaris est nobis gratia sola satis.
18. aquila diui Maximiliani regis Romanorum Ut me non terrent Phlegraei tela furoris Et uocor aegiochi sancta ministra Iouis, Sic te nulla mouent Getici saeua agmina Martis, Rex ingens, regum Maximiane decus, Quoi modo Sigei paret diadema Quirini: Sic patre et Hernesto sis mihi maior auo.
19. distichon de Deo et Caesare Astra deo nil maius habent, nil Caesare terra: Si terram Caesar: sic regit astra deus.
20. protrepticon ad suum libellum Si non uis calamos seueriores, Si non uis domini pati asteriscos Et tantum properas foras abire, Non uis esse diutius libelle; Nam te grammatici scientiores Explodent subito ex suis cathedris. Tunc raptus miser in graues coquinas Ad scombros uenies salariorum. Cum de te facient nouos cucullos, Ridebunt scioli, mihi papyros Et frustra nimium perire noctes, Patronum nisi habebis Hermolaon Scitum (Iuppiter) et bonum poetam, Doctum praeterea meum Sabellum Et Laetum citharae politioris, Quem nunc Pannonii audiunt canentem, Quin et Callimachum lyrae magistrum, Quem nunc laudibus efferunt Poloni Et nostrum Merulam grauem sophistam. Hos si nactus eris tibi patronos, Tum ridere ciconias licebit Et ianuam et pueros salariorum Et nasum senis Urii trilibrem.
21. encomiasticon ad Fridericum Caesarem Imperatorem | et Maximilianum Regem Principes Inuictissimos Asteridos carmen pleno iam lusimus haustu, Quo Turcarum acies et tristia bella canebam Vexatamque Rhodon partumque ex hoste trophaeum. Nunc mihi fert animus laudes efferre per orbem Caesaris et factum, quo iam se gloria caelo Tollit et immensum spargit per saecula nomen Austriacae gentis tam longo stemmate auorum Nobilis et magno praesentis numine Diui. Sed mihi pertenues sunt hoc in carmine uires Nec sufferre queo magnarum pondera rerum: Ergo Castalides, praesentia numina uatum, Ferte pedem mecum facilesque in uota uenite, Si uestrum ingenti quondam perculsus amore Sacra fero citharamque mouens plectrumque canorum Sedulus ingredior Musarum templa sacerdos. Tu quoque Cirrhaei, Caesar, mihi numinis instar Quaeso faue coeptis: tibi si mea plectra mouentur, Si tua Daphneis cinxit mea tempora ramis Et me Palladio quondam manus induit auro, Qua flectit Naucellus aquas nec gurgite recto Austriaci placidus labens prope tecta Naonis Currit in Adriacos amisso nomine fluctus. Et Tu Sigei custos et nominis auctor, Maximiane, decus bellorum et gloria Martis, Haec quoi nostra sonant diuinos carmina honores, Ingredere ad citharam et uotis assuesce uocari. Aspicias uatem iam nunc tua facta canentem, Non quo terribilem prosternis Teutona uultu Gallorumque duces et duros caede Sicambros Aut Morinos Celtasque truces Batauosque furentis, Sed quo pacatum moderaris Apolline Martem, Quom tibi Cecropias resonat facundia uoces Et loquitur tecum positis Tritonia monstris. Caesar ut in senium se iam uergentibus annis Ire uidet minuique in fesso corpore uires Ad bellum et duri iuuenilia munera Martis, Etsi non animi uirtus ita pigruit aeuo, Ut non spectatis quidnam descendat ab astris Huc sciat et quantum terris promittat Olympus: In longum coepit magnas extendere curas Sollicitus, regnis obita post morte futurum Quem statuat regem, quisnam succedat habenis Imperii currusque regat pacemque per urbes Componat sceptrumque uigens aetate Quiritum Induat ac fidei totum uexilla per orbem Proferat et saeui concludat limina Iani. Ceu quondam Libyes pastor confectus ab aeuo Extremis alium quaerit fugientibus annis, Quoi tuto committat oues, ne tristibus olim Praeda lupis fiant: sic diuus Caesar ob aeuum Iam grauis et custos hominum tutorque fidelis Sectae nostratis Christique uicarius alter Atque secundus apex uoluens in pectore curas Quaerebat secum, quoi tuto traderet olim Romanas aquilas et regni frena secundi, Ne rapiant hostes, superis ubi cesserit oris, Seruitioque premant gentis uexilla fidelis. .......... Et citharae carus nostrae Fuxmaggus et idem Nunc in Caesarea consultor nobilis aula, Cui plus indulsit rerum natura creatrix: Bis senos manibus (grande et mirabile dictu) Et totidem pedibus digitos produxit alumno. .......... Tum senior Caesar placido sic pectore fatur Concilii expositis longo prius ordine causis: "Nunc legite ex uobis unum, qui frena secundi Succipiat regni et currum moderetur habenis, Quas ego cedo libens. Nam me iam serior aetas Admonet et labens fidei res publica nostrae, Ut mihi succedat, qui fortia munera Martis Tractet et immensum pacem diffundat in orbem Plus aetate uigens. Quoi, dum per fata licebit, Addam me socium auxiliis: nam grandior aetas Consilio prodesse potest, si uiribus uti Non liceat. Pylius sic post duo saecula Nestor Profuit, iratus quum non pugnaret Achilles, Victores caderent Danai." Sic fatus Olympi Alloquitur regem, quoi parent sidera mundi Caeruleique maris tractus terraeque iacentes: "Da pater omnipotens (si non indebita posco), Qui regat imperium mecum, dum uita manebit, Et post fata meas in totum sumat habenas Regnorum et saeuos pugnis exerceat hostes Tuteturque fidem, cuius studiosus in oras Victor Idumaeas Romani insignia sceptri Proferat ac gentes bello contundat et omnem Perfidiam reprimat Solymorumque asserat urbem, Quae mea cura fuit. scis tu, pater optime rerum Et sine fine Deus, quondam uoluisse fideles Nostratis fidei, me auctore et principe, reges Concilio in magno contra capere arma furores Turcarum et saeuas bello conpescere gentes; Verum aliter uisum fatis. da sancte Deorum Quod petimus dexterque animis illabere nostris." Vix ea fatus erat, quum caelo flamma corusco Arsit et in coetum uisa est descendere longis Tractibus et circum rutilos depascere crines, Maximiane, tuos, capiti et signare coronam. Agnouere dei numen regemque salutant Et patri ob tantos cuncti gratantur honores Imprimisque deo soluunt er ordine grates. Tum uarios edunt ludos et fronde coronant Aedes quisque suas mensisque epulantur opimis, Perque uias saltant et laeti carmina dicunt. .......... Hoc tu consilio, factis clarissime Caesar, Cessisti nato Sigei regna Quirini. Pro quo nunc capis arma senex et Martia signa Tollis in aduersos Belgas stragemque minaris Excidiumque urbis; caput obiectare periclis Stat tibi et infestis subito concurrere telis, Ni reddant natum Brugae portasque recludant Satque tibi faciant. Ergo te principe magni Auctores coeunt et clari Martis alumni Coniurant urbes Brugarum excidere ferro, Sternere caede uiros, captiuas ducere matres, Vastare igni agros, igni populare penates, Praedarique domos penitusque extinguere gentem. Aulide sic quondam tumidis iurauit Atridis Graecia tota, genus bello delere uetustum Dardaniasque arces et clarae moenia Troiae. Iam quicunque colit pallentia frigora Rheni Germanasque urbes et fortis Teutonas arces Ibat in arma furens bello camposque per omnes Brugarum excurrens praedas rapiebat, et omnis Igne domos ferroque urbes tristique ruina Vastabat Germanus eques propiusque ruebat. Hac clade impulsi Brugae tibi reddere natum Constituunt, ueniamque orare ac supplice uoto Caesaris ante pedes proiecti exposcere pacem. Ergo humiles adeunt regem portisque reclusis Illum assertorem patriae dominumque salutant Et seruatorem, referentes ordine cuncta In laudem aeternumque decus, quae gesserat olim .......... ...Per facta haec fortia Brugae Suppliciter ueniam poscunt regemque precantur: Per patris imperium, per spes surgentis alumni, Per caput utriusque et inexorabile fatum, Per decus ipsius, per facta futura sub armis Et famam et laudes uenturumque in saecula nomen, Per soceri manes, per carae coniugis umbras, Per cineres matris, per sidera conscia fati Orant, ut parcat fassis dominamque potentem Fortunam agnoscat: sese, qui cetera uincit, Nunc etiam uincat, cum nec uictoria maior Esse queat, nec plus laudis paritura per aeuum. Addunt, magnanimo regi praestantius esse Incolumes seruare suos, quam caedere ferro, Quos iam paeniteat sceleris; pro sanguine posse Tantas esse preces satis et miserabile fatum. Sic illi sparsi laceratos puluere crines Nudatique pedes et uincti guttura fune Orabant ueniam ac demisso pectora uultu Plangebant manibus, uitam pro morte petentes. Tum rex excepit: "Sileam, quam plurima possem In uos ferre, uiri. Lacrimas non deprecor istas, Nec gemitus sperno nec tam pia uerba precantum. Fortunae inuidiam agnosco. ne flete. libenter Hanc ueniam uobis damus et miserescimus ultra, Quam deceat, si uestra uelim, non uerba, sed ipsa Facta sequi aut meritas ex uobis sumere poenas. Sed uos excusant fletus, si fraude doletis Semota et uere facti uos paenitet isti. Quod si per fraudes et me per falsa mouetis Gaudia, post magni uenientia Caesaris arma Ultorem sperate Deum; mihi cedere regnis Et uita, quando uolet haec fortuna, placebit". Sic breuiter fatus manibus leuat ipse iacentes. Continuo laetis implent clamoribus auras Incenduntque aras uotis et thure Sabaeo Suppliciterque Deis operantur; et urbe reclusa, Quo uelit, ire sinunt regem, comitesque sequuntur Electi turmas et patris signa petentem. Quem cum uidisti, bello clarissime Caesar, Incolumem, lacrimis maduerunt lumina obortis Et tibi sollicitum tentarunt gaudia pectus: Quanta olim mouere senem, quum uenit Ulixes Quattuor expletis per bella, per aequora lustris. Tu natum incolumem manibus conplexus utrisque Oscula anhela dabas: longaeuus qualiter Aeson, Raptor ut ad patriam Phrixei uelleris urbem Venit et Ionium pulsauit remige pontum, Oscula mille dabat post tanta pericula nato Victori et superis soluebat uota secundis: Sic tu Romani, Caesar, iam nominis auctor Imperiique decus reddebas debita magno Sacra Deo supplex pro nato sospite ad aras. .......... Sed mea fessa lyra est, possum nec plectra mouere Et tua maiores auertunt pectora curae, Quas propter longis superasti tractibus Alpis Italiam uisens, cuius te, Maxime, adorat Gens Venetum et praesens magnos largitur honores. Tu mihi testis ades domina legatus ab urbe, Antoni Bolde, clarissima gloria gentis Et spes et Veneti non ultima fama senatus. Verum tempus erit, quum me tua bella sonantem Germanasque acies laetus mirabitur orbis, Quo se cunque dabunt maiores tempore uires Et sperata meos hilarabunt otia uultus, Quae solus prastare potes: qui sponte dedisti Phoebeas circum crines mihi serpere lauros. Quare uiue diu, totos et Nestoris annos Transcendas, uenerande senex, (si iusta precamur) Tithonique dies, quamuis te regia coeli Optet et inuideat terris tua numina, Caesar! Tu quoque, belligerum quoi nuper tradidit ensem Caesar et Ausoniae concessit iura coronae, Viue diu felix et tantis suffice regnis, Ut te fama uetus longos diffundat in annos Et pater in diuos tandemque et in astra receptus Gaudeat imperii titulis succedere magnis Et Pallenaeos factis aequare triumphos.
22. elegidion ad Ioannem Fuxmaggum d. Caesaris secretarium Et tu Castalidum cultor studiose sororum, Phosmogone, haec quondam carmina nostra leges. Tum dices: "nostro sunt, Caesar, tempore uates, Ad citharam numeris qui tua facta ferant, Otia si dederis totiens sperata Camenis, Ut tibi securi plectra mouere queant: Qualis erat quondam uafri laudator Ulixi, Tunc quom Smyrnaeas scriberet Iliadas, Qualis et Andinus uates, quom ferret in oras Aeneam Latias Iliacosque deos, Aut quom marmoreis caneret Lucanus in hortis Ciuili gesta bella nefanda manu, Aut quom laudaret lepidum Verona Catullum, Delia bella suum, Cynthia bella suum. Carmina proueniunt numeris deducta serenis: Esuriens certe non bene cantat olor. Nec magno constant uates: uilissima rerum Pars, cupide uobis pluris emuntur opes; Quae pereunt usu, cum longos carmina honores Et laudes semper in noua saecla ferant". Haec pro me dices sacras ad Caesaris aures, Phosmogone, Austriaci gloria magna soli: Sic male dispereant, opto, qui crimine falso Sedibus e tantis te pepulere tuis, Inuidia omnipotens et non medicabile uulnus Sic nunquam laudes aut tua facta premat, Sic bene possideas diuini Caesaris aures Et tibi post mortem fama superstes eat.
23. apologeticon ad Bernhardum d. Caesaris scribam Do quod carmina serius, putato Id causae mihi, Pergeri, fuisse, Quod non est pretium meis Camenis, Cum sint Caesareis coquis honores Et tibicinibus satis potentes. An, te oro, esuriet sacer poeta, Qui de carminibus potest sonoris Annos addere Caesari Sibyllae Parcarumque colos diu morari Et facta inclita mittere ad nepotes? Sed mi, dum uigilo, perit papyrus Et magni emptum oleum uorat lucerna; Tum uestes nimio teruntur usu, Insomnes mihi pruriunt ocelli, Dum noctes aliis meas repono. Verum haec nemo hominum mihi resarcit; Sic grati pereunt dies et anni, Occultis pedibus uenit senectus, Dum Phoebum sequor et nouem sorores Et plectris ferio lyram sonoris. Impune, o mala caecitas! canentem Versus sollicitat furens egestas Et gratis tamen audiunt poetam.
24. eucharisticon ad diuum Fridericum Caesarem | Imperatorem Romanum Victor ad Eleos quondam sibi debita campos Post uarios cursus praemia tollit equus, Ductor agit laetos superato ex hoste triumphos, Agricola emeritos fronde coronat agros; Et nautae saluis imponunt serta carinis, Rusticus et fesso soluit aratra iugo: Sic et Phoebeas, studiorum praemia, lauros Accipit et titulos miles, Apollo, tuus, Sic Caesar quondam lustris non quinque peractis Imposuit capiti laurea serta meo. Ecce iterum serpunt circum mea tempora lauri Post totidem annorum lustra peracta mihi. Ergo bis laurum quondam meruisse uidebor, Caesaris hoc donum est, haec mea nobilitas, Hae mihi diuitiae, sunt haec mea regna, per aeuum Aeternum uiuam: nil mihi maius erat. Quare uiue, precor, longissima saecula, Caesar, Atque tuos uincat nulla Sibylla dies. Et quia non possum meritas tibi reddere grates, Olim digna ferent praemia Castalides. Nam quom Pierius furor incidet, omnia texens Caesaris in laudem nobile fabor opus, Nomen ubi aeternos uiuet mihi Caesaris annos Auferet et laudes nulla futura dies. Addere Musa potest spatiis fatalibus aeuum Et uitae in longos prodere fila dies. Dilige Castalias, Caesar, si diligis annos Et cupis a tota posteritate legi.
25. syncriticon de d. Maximiliano rege Romanorum Haec quantum excedit uolucrum regina, Tonantis Armigera Idaei, nobilis inter aues: Tantum alios superat reges bellator et armis Clarus et Austriacis Maximianus auis; Quem nunc Sigei decorat diadema Quirini, Post etiam, diuo Caesare, Caesar erit.
26. hendecasillabi ad Marquardum equitem auratum | et d. Maximiliani regis Romanorum secretarium Marquarde, Aonidum decus sororum Ac laus militiae politioris; Quoi fas belligerum uidere regem, Qui sceptrum sibi nactus est Quiritum: Carmen Cimbriaci rudis poetae, In quo Caesaris est tui perennis Laus et gloria Maximilliani, Diuinas domini feras ad aures Et uiuas memor usque et usque nostri; Quod si consequar, hoc uidebor omnes Tam tum sat bene collocasse noctes.
27. Cimbriacus poeta Christophore, aeterni quod uix capit alta Tonantis, Qui super hos humeros nobile pondus habes: Ecce decus mundi et stellantis gloria coeli Dedicat Austriacus hoc tibi Caesar opus.
28. carmen in maledicum Quidam sordidior meis cloacis Et nunc pauperior meis Camenis, Cuius nemo patrem potest docere, Matrem nouit adulter omnis, illud Tritamen populi salacioris Et commune lupanar, ore uersus Ah demeus! rabido meos lacessit Nec credit sibi gratias referri, Quales de genero tulit Lycambes, Quales rettulit Hipponax acerbus. Verum nos etiam procaciores, Si perget maledicere, experibit!
29. ad d. Bernardum Perger Aduocat Augustus quotiens, Bernarde, senatum, Ornatur uariis sedula turba modis. Induit hic tenuem, texit quem Cous, amictum, Huic placet e Tyrio murice tincta chlamys; Atque aliquis multo Crispinum prouocat auro Coccineaeque trahit syrmata longa togae. Occulit hic longos auro mitraque capillos, Ast alius flauam detegit arte comam. Sic quantum nitidis praecedit quisque lacernis, Consilio credit sic quoque posse suo: Fallimur heu miseri quotiens. sic uana uoluptas! O quantum differt uestibus ingenium!