CroALa: documentum

Documentum CARM_XV.carm-01.xml in db pdill0

---

1. Romano quondam cesserunt amphiteatro, Barbaricum pariter et Babilonis opus: Moenia nunc crescunt Umbrinis montibus alta, Quis modo Caesareus cedat et ipse labor. 2. Iam puto vixissem ni desit posse moveri: Hoc non das pictor, sed dabit omnipotens. Ingenium miror: pictis nec cede, magister Artis Apelleae, nam meliora facis; Vera quidem fateor: nitescunt unidque membra, Iam loquar et vivam si volet ipse deus. 3. Salvete, Ausoniae non infima nomina gentis, Nomina Feretrio qui Iove duxtis avo. Si vocat horridulas paulum deflectere curas, In medium vestrae flumina laudis agam. Arma canam et procerum non mollia facta rescindam Et bene defunctae lumina militiae. Hinc animi, Federice, tui miracula pandam, Milleque virtutis experimenta tuae. Interque vi capta locum non ultima forsan Moenia fortunae testis et hostis habent. Hinc mihi, Pieridum decus, Octaviane, subibis, Parsque eris in nostris maxima carminibus. Ast tuus, Antoni, iuvenilibus ardor in annis Quam viget, emeritum tam sibi carmen alit. Parva sed haec forsan vobis legisse voluntas, Nec vacat, assiduum ast otia damnat opus. Continuat dulces regnandi cura labores Nec placet hic requies, solicitudo placet. Omnia vos praeter rerum natura relaxat. Et sinit arbitrio vivere quaque suo. Grata quies populo, dominos diuturna beatos Cura facit longo iuncta sodalitio; Utque aliis demant, subeant sua damna necesse est Servit in hoc dominus qui studet ut iubeat, Ergo quid faciant, quaeris mea carmina desunt Otia, securus perleget haec populus. 4. Fama volans totum tua, dux, compleverat orbem Nullaque Feltrensi gloria maior erat. Senserat hoc croceum linquens aurora cubile Et mari qui fessos mergere vidit equos. Nec tua hyperbereos latuerunt arma nec Histrum Quodque ingens medio Phoebus ab asse videt. Belligeri poteras solus iam dicier heros, Sic tibi mortales terga dedere viri. Non maior bello nec pace clarior alter Te fuerat: quidnam plus potuere dei? Edita Feltrensi surgebant carmina cantu Sfortiaque heroicum facta canebat opus. Contigerat sic grande tuum iam sidera nomen Omnibus et magno cum Iove numen eras. Ast ego te nostris tumui committere chartis Hactenus et tanti Principis acta sequi. Non mihi tam facilis visa est via poscere divos Ut credam nullo me duce in astra vehi. Hectore confisi sic nos ductore parumper Scribimus excusso carmina pauca metu. Ad te qui voluit proprium nunc mittere natum, Non aliud maius pignus amoris erat. Quem tibi nec variis temptat committere verbis Commissas omnes res habuere suas. Si tuus ergo pater, si pignora cara parentis Hectoris et tuus est non minus ipse gener, Qui nuper tenues de te componere versus Non dubitat, parvi munera vatis habe. Et qua ductores victriciaque agmina campis Aspicis, haec illa carmina fronte legas. Tu poteris faciles solus praebere Camoenas Auxiliumque mihi tu dare solus opem. Quod si me roseo capies vultuque sereno Et placido carmen legeris ore meum, Nil de te verear socero ductore canendum: Hic mihi Mecenas, tu mihi Caesar eris.