CroALa, 2024-05-21+02:00. Nodus CANCIANI.odar-03.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/CANCIANI.odar-03.xml.
Iani Dominici Cancianini Spilimbergii liber odarum | tertius perillustri domino Erasmo Valvasonio
1. de Baccho ode prima Cratere pleno ad carmina me vocat, Qui est vatum amator, vinipotens Deus: Cui fons coronatur corymbis, Per digitos fluit uva pressa. Limphae, solutum connubis, senex, Infansve vinum, vel iuvenilibus Pollens in horis, vim suavem Fert subito, violatque curas. Flavo est eidem continue aureus Nitor: rubenti perpetuo rubor: Omne et per aevum candicanti. Candor inest sua cuique forma Mansura semper, ut Semeleis Viget colorem scis quem habet in genis, Ac fronte liber? Quo videntur, Mista simul tria dicta vina. Equi et volucres. Pegaseum bibant Fontem. Lyaeus, non alius liquor, Expellat usto siccitatem. Iamque hilaret mea corda Bacchus.
2. ad quendam qui scortum habuerat ode secunda Febriculosae non simile hoc ovi Scortum videbas? Non scabie putre? Non et propinque quae indicabat Calviciem tibi mox futuram? Qualis nivali, cum Borea furit, Ilex videtur vertice in Ismari Decussa frondenteis honores, Aut foliis viduata quercus Annosa: talis lena colo trahens Filium, sedebat vertice cui coma Non ulla; quin nullus capillus; Nulla genis ineratque pinna Signetur albis ille nigerrimus Dies lapillis. Quis tibi sic potens Divum redonavit salutem, Incolumi remanente pluma?
3. de praegnantibus mulieribus ode tertia Indicta prisca carmina vatibus Scituque digna, nunc age, nunc lyra Exprome mecum: quae patenti Aure, bibat sidi quaeque nupta. Vulgusque praesens non procul arceo. Audite cuncis Virgoque nubilis Praediscant, ut cum gestet alvo Mox tumida iuvenis mariti Semen redactum in membra memor sciet, Et continenteis tunc habeat manus. Vitabit haec sic permanentem Usque notam paritura, gnatis. Rerum est Onustae dira cupiditas Desiderat seu fluminis, aut maris Magnae parentisve, arborisve ab- Sumere quid placitum ex alumnis. Quod dico, verum credite: nam fuit. Spectatus est in (mi patria) foro Iuli, cui iniusta in fronte signa Noctuae erant et arundo visci. Faetae voravit, non dubium, omnia haec Matris voluntas; quae tetigit sibi Partem illam, et in frontem puellus Ventre latens memorata traxit. Sunt somniantes, qui medici putant Ex arte causam tangere: somnia Dicuntque certa, nescientes Crimina Adae esse vetusta, et Evae. Sublatus, error morte ab Iosua Lethumque quamvis, vult tamen hoc Deus Miro indicari teste pomum, Eum, animae maculamque nostrae.
4. ode quarta Cur me sic refugis Lydia, ut obvios Denteis si aspiceres et rabiem canis? Tandem pone timorem Vano non opus est metu. Hostis non ego sum: tu quoque dilige. Non est, cur timeas blandicias, iocos, Complexusque suaveis, Divae munera Cypriae Tempestiva viro te mihi subice Aequans munia, me non fuge, dum licet. Exemplum cape: mater Dic, et succubuit tua?
5. ad Ioannem Dominicum Salomonium ode quinta Non nostrum laeta vice nubem mentis est fugare, At pressa in imbrem solvitur perennem. Usque magis crescunt lacrymae, nam tristior Aeque me maeret? Testor astra, nullus. Tempus credebam foret, ut medicina iam dolor: Doloris ardens est cor officina. Iam nisi tu Salomoni, ni Paulinus ac amicus, Ambo potentes suscitare sensus Defunctis hilares, vestra recreabilis Camoena, Abibo vita. Discet hinc iuventus Fervida qualis fuerim, sed frigide ipsa amabit Nupsit Lyce, qua mortuus tepebo.
6. unde prima Origo Burgi ode sexta Implebo flatu non ego tibiam Testudinem nec nunc digitis, Pulsabo plectro, nec silenti Pecten adest citharae paratus. Verum, quae in agris crescit, arundine Cantabo secta. Haec sit mihi barbitos Plectrumque nam primordia eius, Et segetem celebrabo rubram. Huic ergo vestrae sint patulae sono Aures, remotis obicibus vagae Mentis iam adeste hic aure, mente. Ecce nova, en memoranda canto. Quid, o, quid o nam concipitur nefas Hoc maius? Aegrotos iugulaverat Sphaptus parentes, in cubili Cum traherent animam exituram Sphaptus tacendus, si scelus impium Patrasset, omneis post obitum, ut foret Vivus per annos, qualis ille Igne ferox Ephesi in Dianam. Includi in antro iam culeo maerens Inter furentum bella animalium Dividicatur parricida. Fama volat properans ad imos. Poenas luenteis qua Phlegeton fluens Flammis coercet, corrigit aspere Et vis sororum, quae flagellis Insonat, exagitans colubros. Sursum ipsa tendit Thisiphone horrida, Venitque, ut illum noscat, ad inferos Mox puniendum. Volvit unda Impositum, cruciatur ipse Invisa Divis, ut caput extulit Auris supernis: Lumina, sol videns Compressit arcte, quo omnis orbis Insolitis stupuit tenebris. Nulla herba saevis inde fuit vivens Calcata plantis dirae Acherontiae Frustra relicti taedet Orci, Tarda ubi non valet hunc videre. More et pigentis dum fricat unguibus Caput recurvis, hinc paleae cadunt, Quiddam et movens se crure parvo, Spurcitie genitum cruenta. Hoc canna sursit semine, quam vocant Surgum Coloni, peniculum ardue Gestans, acuta peior pasta, Et mage quam scabies, molestans.
7. ad Fabium Paulinum ode septima Fabi cur doleam, meque memor Lyces Angam perpetua sollicitudine, Nil est: nec querulos ad Citharam modos Aptabo miser amplius. Iam tu non elegis, nec Salomonius Hetrusca veniet mi auxilio fide. Vestro consilio carminibus dato, Cura liber eo gravi: Et vita geminis debeo vatibus. Me non Threicia dulcisonans Lyra Orpheus, vix etiam cantus Apollonis Iuvisset lacrimabilem. Cyrto iuncta suo nunc valeat Lyce Subsidens scopulis, queis premitur gemens Telluris, iuvenem ceu gravat ignea Moles Trinacriae insulae.
8. amantes in Papilliones ode octava At nos quid uris persequens ultra modum, Contraque ius, maris genus Tumultuosi spuma quin salis? Preces Valent nec adversus feram? Arcum sonantem nam Cupidinis manu Tu aptas, sagittas dirigis, Non ille coecus aliger, Deus puer, Privatus a te lumine, Telis tui ne plumbeis adulteri Sentire possint taedia Et vis, puellae, quas amamus maxime, Sint tam protervo pectore? Perstet voluntas: has amemus dummodo Flagremus in te iniqua odiis. Vix haec prodit turma conquerentium Papiae amantum, cum sua Statim volarunt urbe, dempta immagine, Et voce, sed non patrio Quo nomine et vocantur hoc in tempore: Necem petunt ab ignibus.
9. se ab Amore Fraxillae expediri | non posse: haec sub nomine Fraxini, | velut Laura sub Lauri intelligatur ode nona Mecum sub umbra et tegmine Fraxini, Dilecta qua non Laurus erat magis, Eius revolvo saepe nomen, Et lacrymis, fidibusque canto. Frangit protervo me monitu prior Accentus: et sic discrutior. Latet Mortale vulnus pectore imo: Nec morior, nec ut ante vivo. Frangor propinquus nescio quis sonat, Ire hinc volenti haud sufficiunt pedes. Eheu, quid ergo? Ceu Caystri Langueo olor, moribundus ales.
10. ad Deum Optimum Maximum pro salute veneta | ode decima Corrupta fletu lumina, quem pius Dolor cadentum et dira movet lues, Prostratus atollo potenti Cum precibus tibi, summe Rector. Hoc destituti stant Veneti Patres Tui tenentes filii imaginem Gestu: et precantur te salutem, Te veniam, assidueque pacem. At turbo morbi crescit et insolens Senesque iustos et miserabilem Tollit iuventam: iam Columnae Imperii timeo ruinam. Quid illa prodest relligio et fides, Rectique cultus? Ah Deus, ah vide: Effusa, per Natum, evagantis Tam rabide lege lora pestis.
11. ad Hadrianum Politianum Iurisc. avunculum | ode decima prima Coelebs quid ergo? Quid mihi consili Habere possim? Num Venerem sequar Sylvis relictis? Num Dianae Vivere continuabo vitam? Res cum periclo est utraque; nam Dea Est quaeque, quisquis se applicet alteri Infensa semper: me hinc Adonis Casus et Hyppoliti, hinc me adurget Heu dira mens, heu funera tristia Immissa pulchros in iuvenes, aper Ut scidit illum dente iniquo, Hoc lacero ut maduere currus, Sed facta scis haec praesidium reis, O grande moestis, o Utini decus, Forique Iuli, lux serena Iustitiae nebulis latenti. Quaeras (pater te dicere sentio Secunde), quaeras, quod medium sciet Utrique adhaere. Carus aeque Sic fueris Veneri et Dianae. Quid si inter ambas connubialia Sint iura parteis? Nil timeo amplius Hoc ipse tuto matri Amoris, Hoc etiam poteroque Phoebe Servire castus consilio, et salax. Rides, et alte me in faciem inspicis Vis vera dicam? Me puellae Urit amor nimium decentis.
12. de amoenitate patrii loci | ode decima secunda Elata pulchri solis ab exitu, Quando exit ad nos luce fugans sua Stellas et Auroram relicto Ante diem revocat cubili Frustra. Fugit nam praevia per polum Alte rotundum, Sol ruit insequens, Hanc donec annosum ad maritum Circuito pepulit profundo. Ast illa rursus (non bene convenit Iungi puellam cum vetulo viro) Fugit: sonoro garrientes Murmure aves male facta vident. Urbs clara terno stat Spilimbergia Elata colle. Vos charites eam Vos condidistis cui ipsa cedunt, Thessala sic celebrata Tempe. Subsidit almo gramine pascuum, Et lata longe planities soli Inclusa ripis usque quaque Nos iuvat aeriis videntes. Delectat hic nos Piniferum nemus, Udum salictum, glarea fluminis, Vitrumque labens cum sussurro, Aura frequens aviumque cantus. Non tauriformis, sed volucris gerens Ramosa Cervi cornuo, labitur Torrens pererrans, lympidisque, Fertur aquis sine lege currens. Plerumque vidi, vidi ego Naiadas Iactare lymphis bracchia candida, Artusque nudos sic movere Ut fluvio invideam beato. Amnis beatus possidet omnia. Lasciviens quae pectora turgida Contrectat undis? Nec recedit A femore, a nitidoque tergo. Tunc obstupescunt fluminis incolae Pisces carentes vocibus ac prope Volare gaudet mergus, illis Quid resonans modulante lingua. Fauni at salaces per sylvam suas Nymphas sequuntur. Dum strepitant pede, Hinc Phasianus, Turdus illinc Tollitur et lepores fugantur. Contra Occidentem quid referam situs? Versus Triones atque meridiem? Aequata Colli plana tellus Fundit opes, hominumque victum Eleusim atrae flava Proserpinae Mater relinquens attulit huc gradum Spicasque tendens cum racemis Deseruit Bromiusque Thebas, Latmium vagantem quin etiam his locis Stertisse amoenis sub Iove amabili Dicunt, soporatumque in herba Plusque alibi placuisse Lunae. Saltem fuisses, o Endimion vigil Partim, illa furtim cum tibi basia Dabantur, ipsam vel tulisset Hanc speciem tibi imago somni; Utruque pacto tu quoque dulciter Nam bassiasses, o mihi si mea Iam me reclinanti sopore Suaviolum fera Lyda iungat.
13. ad Horatium Rositum | ode decima tertia Iam tempus illud, sydera quo micant Infixa Coelo lumine languido Cum albescit aer, surgit aura, Graminibus cecidere rores. Rosite, credas: tunc mihi vitio Fuit. Stupesco, totus et horreo Hanc dudum revolvo, qualis hirtus Horret aper canibus propinquis Sive in remotis Chaoniae iugis Seu Menali sub Quercubus horridi Circumvenitur: linque curas, Linque forum, precor, ipsum et audi Patrone dulcis. Principio audio Vocem gementis: mox strepitus venit. Pedum putabam: sed lacerti in- Versum hominem rigidum ferebant. Concussa magno mens tremuit metu Ut nota vidi, pallida, mortua Praepostere ora astare terrae Aethera ad astriferumque cura. At at quid istud? Quid video? Miser? Quod prodidi te, sic vagor ut vides. Nec plura dixit: meque fugit In tenues resolutus auras. Dedit me adhuc (dis te per eam rogo Diserte causam tutor et intime Amice amorem), degit ille Improbus, et mihi sic dolosus, Tricosus, iniustus, sine pectore Peiorque quo vis nequitiis dato? Ille, ille erat vel si ipse vivit Post obitum est species futuri.
14. de Vulcano et Marte | ode decima quarta Si forte claudus, nec sine cornibus Hic est maritus, nescius, aut sciens, Condiscat exemplum: videbit Cum nimia utilitate damnum. Exemplar istud non hominum, at Deum, Deumque, quorum non humile est genus. Si adulterantur Coelites, cur Vos homines male sana punit? Viros securus mulciber haud fuit: Non ille Martem coniuge cum sua Sub rete captum longe ab armis Depositis furibundus urens, Ambos vel acer pondere mallei Gravis refrigens: sed superis eos Monstrare gaudens; vel pepercit Temporibus, pavidisque tergi . Risus qui Olympi sedibus aureis? Gradivus autem bile tumens fremit Se esse visum totum inermem, Implicitam, et Venerem foventem. Talis colubram masculus implicans, Exceptus ictu non leviter, sonat Linguis trisulcis, lumine ardet, Fit tumidus rabie, veneno. Iniuriam non bellipotens tulit Mavors inultam, cum fuit his dolis Tandem expeditus, liberante Concilio vario Deorum. Nam claudicando dum fugitat faber, Mucrone velox Mars sequitur caput Truncasset illi, tempore apto Crus nisi (sors volvit) reclinans Vitasset altum, qui capitis gravi Ruebat, ictum; cornua verticis Sunt secta tantum, decidere Quae ante pedes operosa claudi. Vulcanus ex his, ceu nitido e vitro Pavor peractum donat adultero Sic mulsit hostem, gratus ille Cornua nobiliore fixit.
15. de canibus ode decima quinta Quae fabuloso carmine concinunt Vates priores, quae resonans lyra Mendacia aegri: furta Martis Mulciber explicuisse solem. Audite verum: non ego inania Dicam sonoro, credite, barbito. Res clara, sertis: quae et videtur Et canibus quam odiosa durat Sed scite primum, hoc nomine dicier Vulcanum, ob illud, quod sibi vult Canem Sic antecedit claudicantem Pervigil assidue Molossus. Ex officina dum it cubitum Faber Lassus strepenti: praevius en comes Armis patentem cernit, arcis Suppositam et Venerem in cubili Martem putavit (credere sic volo) Inferre mortem tunc Dominae et Quo illum subantem dente, stringit Ac separat, dominoque pandit. Distracto ab ipsa excadet adultero Maritatur candida Lemny: Nodo tenaci iussit omnes Inde canes misere coire. Ut fuste duro turba procax eos Laxisque multis non sine risibus Divellat adversos, et ipsos Deserat implicitos voluptas. Non ergo Apollo dulcia, sed canis Furta indicavit. Discite, discite Canes fideles, hosque habere, Coniugibus vitreis dicati.
16. in nuptiis Ilbii et Glicerae | ode decima sexta Formosam Gliceram duxerat Ilbius Versutus iuvenis, tunc Citharae donant Parsim lumina clarant. Plauduntur choreae pede. Post haec se adpositas laute, hilares ferunt Mensas; plus hilarat coena, merum, ioci, Quaedam facta novis sunt Munera edenda iugalibus. Hoc tantum referam, quod memorabile est. Donum sponsum agit. Dat Glicerae suae Tostum vite Columbum, Quando avis est Veneris salax Coxas nupta, caput, collaque dat viro, Et mandit relinquum, quod tenet alitis. Ad lectum hora iacendi Mox vocat: in talamos eunt, Simplex sponsa thoro. Cur ita? Clamitat, Non sic credideram. Munera reddimus, Inquit, vestra, maritus: Colla, caput, femora, at sile.
17. in malignum ode decima septima O invide, o qui crure falcato ambulas Introrsus, o gradu movens, Te te appello, o garrule, o levis senex Semper novi quid afferens: O et qui Aromatum officinis incubas Dies per omnes, o macer, Pascens edulia inter illa e saccharo Visu appetitum patrium: Cur me silentem provocas de te loqui, et Me armas Iambis acribus? Archilochi ut arcum tendo nunc: ut spicula In te apto tinta toxico Iam te domo eicio cadaver obrutum Omnis cloacae sordibus, In cuncta flumina Orbi et stagna et maria Quae infamiam non abluent. Sol lucet, et non lucet, et lucet tua Quid blacterat malignitas! Leno puellarum, quid hic, illic strepis O inaniter me vellicans? Quid illud est, si dixerim quondam iocans Inter sodales, aeva Sarcenium, cum nubibus simillimis Obductus esset Iuppiter, Frugi colori huiusce, sarcenum vocans? At parce, parce, te precor; Nam corrigam, cum purus aer, inquiens: Est tempus haud sarcenium. Phoebus Iocosae, ne scelus, ne mordica Odex probata Vatibus. Quin hanc iocundus et gravis laudat tuus, Quem non mereris, compater, Legum peritus doctor et historicus, Virtute, amicis, vi potens. I nunc, tuos et villicos, quae scis Luna imminente proximos Arctare, et agros, et movere limites. I nunc male in malam crucem Vel, te reforma, et integer tandem redi O nobilis tam ignobilis.
18. ad amicum ode decima octava Noscere si te vis, cui es notus iurgia dicas: Sic te, sic tua crimina nosces. Hoc ego praeceptum teneo, exhibeoque probatum: Nam virtus, se noscere, prima. Unicuique duplex gestatur mantica collo, Anterior quae est, posteriorque. Hac sunt errores proprii, illa sunt alieni. Cernimus hos, non cernimus illos. Me parvum dicant, iracundum, taciturnum, Multum propositique tenacem: Dum magna enitar, iuste irascar, mihi Non sileat, me indignaque vitem.
19. mortuos non esse deflendos ode decima nona At cur tot lacrymae, tot gemitus, tot quaerimoniae, Si non est aliquis, Persephone quem fugiat nigra? Cunctos illa rapit restituens impia neminem: Hoc laudanda tamen, quod nimium procida dispares Aequat, sorte prior. Non humilem quisquis homo siet, Ullum iure vocem, dum geritur mortuus arduo: Non celsum, tumulo dum positus clauditur infime.
20. ad aeris et lucis Praesidem Iunonem Lucinam | In Cornum furacem eiusque fures ode vicesima Diva, quae curas oculos proborum, En facit pravus tibi vota Cornus, Orbus est dextro, sit et hic sinistro Lumina casus. Ne eruat fixos lapides ab agris, Destruat sepes nimium dolosus, Nostra nec furtim Cerere et Lyeo Exuat arva. Si preces unquam tibi magna Iuno Attuli, fac ut quoque nati et uxor Lumina amitant cito ne parentur Pabula Corvis.
21. ad Augustissimam Imperatricem | Mariam Austriacam ode vicesima prima O magna Quinti filia Caroli O Imperatrix maxima maximi: Liani uxor, o ac Imperantis Rodulphi genetrix saevi, O Ferdinandi non humilis nurus, O celsa Mundum qui et regit alterum Soror Philippi, o Principumque Tot clarum decus inclitum: Dum iam relicta nobili ab Austria Ad regna magnae tendis Iberiae, Non Lusitanis digna tantum, Sed mundis dominarier: Audire non me sed libeat Deam In me loquentem, quae diademate Caput coronata est nitenti, Summi Calliope Iovis. Regina salve, nam maris et soli Coelique rector, cura tui, Deus Te vult perennem, te et beare, Fortunae super Insulas. Quicunque longe est occiduo aequore, Propius honorem Caesarea tua Afflante maiestate divum, Et corde et genibus colat. Vireta pandant se Hesperidum: Draco, Alter renatus excubitor Draco, Caput reclinet, non sopitus, Sed te sic venerans, vigil. Sol lustrat omnes undique lumine Terras, et Orbem circuitu inspicit. Nil ille cernit sanctius te Et te nil sapientius. Te semper anteit, cum ingrederis, boni Spes certa magni, spes manibus gerens Ramos virentes, te et sequuntur Nudae pectora Gratiae. Tu cum resistis, firma tenet gradus Astreas iustos: non Pietas movet Adiuncta gressus: prisca tecum Constat aurea saecula. Euge, quid aurum, quid Tagus aurifer Fulvis arenis Hesperiam ultimam Ditans, nisi illi viva Gemma Gemmis tu pretiosior? Ergo inseraris praeradians decus Claris coronis, quae capiti micant Fratris, renidet Coelum ut astris, Atlanti decus imminet. Tu pace iungis corda potentium Disiuncta Regum, tu populos feros Nutu coerces: tu es Maria, Tu sexum superans tuum. Quae plectra nostro pectore? Quae lyrae? Quae mens? Furor quis? Non capio furens Tantum Camoene Numen intus Miris me exagitans modis.
22. ad Hectorem nobilem Spilimbergensem | de origine lictorum ode vicesima secunda Invisa cunctis progenies bonis, Invisa cunctis progenies malis Pestis, pernicies, dedecus ultimum Captrix Carnificis manus, Olim unde primam coegit originem Inusitata vis recinam lyra, Atque instans precibus numne ego polluam Hac foeda illuvie fidem? At sorde nulla polluitur nitor Intaminati purus Apollinis. O Hector iuvenum nobilium decus, Ergo audi: expediam brevi. Tam liberatis denique Phinei Mensis volucres Tartareae incolae Obscenae Strophadum se ad propriam Per coecum aera deferunt. Lasciviens tunc limine in horrido Orci Celemon Cerberus occupat Intrantem, et veretro tergemino Canis. O Cum Harpya rabide coit In ripa Averni, haec ova parit tria, Fovetque ad amnem tegmine lurido Alarum, dum ab eis post aliquot dies Proles exiit impia. Prolem protervam tempora provehunt In peius, Ombros, Smogerus, Ybrias Sunt illi gemiti: prima satellitum Gens uncis manibus ferox. Quam fraudolentam, sanguineam, efferam Perferre Pluto non potuit suo Regno. Ob nequitias a Barathro exulat, Et nos hoc patimur genus?
23. ad Andream Chiochium medicum physicum | et poetam Veronensem ode vicesima tertia Iurarem Chiochi per sacra Deliae Arcana et Cereris et per Apollinis Lauros et tripodas numen et Euhii, Iurarem medicam perque scientiam, Qua claudis rigidi limina Taenari, Et gressus revocas deproperantium Ad ditis tenebras regnaque tristia Nil gratum sine te, nil mihi amabile, Nil gratum sine me, nil tibi amabile. Nam sic perspicuus noster amor micat, Ut non sic radiet splendidus aethere Noctis stelliferae nuncius Hesperus, Cum purus glaciet flumina Iuppiter. Fundata est stabili Pyramis in base, Haec mentis solidae vis bene mutua, Quam non invidiae dira protervitas, Non aurum violens, non fuga temporum, Non mors, Eumenides, nec quatiat metus, Non et cuncta potens ipsa necessitas. Hac est Pirithoi, famaque Thesei Vivens: vivit adhuc nomine Pilades, Orestemque premit non taciturnitas. Hac omni celeber tempore pythias, Et Damon fugiunt publica funera, Spirantque unanimes. Sic quoque nos Dea Non unquam moriamur Polynymnia.
24. de Valentino Foelier frate Capucino | ode vicesima quarta Delapso coelo verba, corde et intimo Educta qualis eicit, Alto ille Foelier fulminans templi toro, Dum veritatem praedicat, Laenire saevas possit ut tigres docens, Nec non leones efferos, Mites in agnos et lupos convertere, Et viperis accerrima Venena demere: at Spelimbergum feris Intaminatum istis caret. Parcant maligni, qui obstrepunt, mendaciis Hic veritas et charitas. O moribus coelestibus nimis Valens, Et nobili facundia, Foelixque certe concionator, nimis. Discessus ut tuus dolet: Te en prosequens lacrymis vale, clamat, vale Commota tota Civitas. Et quo stupescat, laude te ad Polum vehunt Iambica ipsa carmina.
25. in miserabile funus nobilissimae | et pudicissimae Margaritae ode vicesima quinta Imago, qualem Praxiteles neque Formavit unquam (credite) Phidias, Uterque clarus, seu Deorum Ponere, seu hominum figuras. Imago diris mortua sensibus, Sed viva divis, quae placuit Deo Sic mente pura, ceu decenti More viris, nitidaque forma. Coelesti imago e rore (quid altius Diviniusve? Pigmalion tuae Cedat) furenti est a marito, Et furiis male fracta ferro. Scelus nefandum, moreque Thracio Heu, perpetratum: dicat ut impius, (Si mente sanus) sponsus ipse Se omnigenas meruisse poenas.
26. ad fontes Utini ab illustrissimo Domino | Nicolao Contareno praeside salubri ac perenni | aqua mirifice imbutus ode vicesima sexta O Fontes gemini praecipue Urbium Fori tam celebris nomine Iulii, Nunc vos lumine laeto Nunc vos aspicio libens. Extinctae duplici vos similes faci, Ex trunco exanimi, quin tumulo et pares Ut maestae ante videbam, Quam vobis animam hic Deus. En vobis resonat grata loquacitas, En alte expuitis flumina limpida, En vobis sentio flare Auram prorsus amabilem. Vos Lympha salitis: nos animo arduo Pulsamus nebulas, Nicolei inclytum Dum aeternis meditamur Numen tollere luaudibus.
27. ad amicum ode vicesima septima Prognatus ille rustico Benacio Doctor, sed utriusque legis nescius, Vivitne? Rapidum in Athesin an furor tulit? Pellem reliquit antequam se immergeret Sodalitati, capitulis inanibus? Secumve in alta fluminis iecit vada? Pellem sine ossibus, sine et carne, illius Gestamen haud idoneum, nisi innuat Ferum, voracem et asperum magis Lupo. Recalcusat, Valerinus et Bonfidius, Comitesque, coetu ex altero, viri optimi Frugalitate quam sua gaudent? Sua et Se pelle continent et agnoscunt Deum? Hic literati, digni honore et barbito, Non quippe heremum, ut alteri, et palum merent.
28. in recuperationem munitissimae Urbis Pannoniae | quae vulgo nuncupatur Claverinum ode vicesima septima Fatale claustrum, nec superabile, Quin clava fortis, clavis et Austriae, (Grates agendae sunt Olympo), Ecce sub austriacos redactum Quis credidisset tam spatio brevi? Spem claudicantem quae rota fervida ad Metam reflexit? Quis Deorum Tam subito peperit triumphos? Hunc densa nubes previa militi, Et tantus ardor pectoribus Ducum, Silensque Phoebe quae soporans Excubias vigil favebat: Fuisse Regem Sydereum indicavit. Bis fulminavit: robur et acriter Mox Christiano proelianti Ingeminat, validum secundans. Utrinque clamor, clangor et impetus. Passim resultans arma micantia. Certantur utrinque igne, ferro. Multi etiam volitant per auras. Svorzem quis illum dicat idonee Burgum? Lopemque, Virlinio addito? Strasoldium quis? Palphiumque Gestam grandia Fabricurti? Nam, ceu in hostem magnanimus leo Fertur, pecusve, cum stimulat Sese cruentat, barbarorum Sanguine, et horribiles madescunt. Te Musa sistas, non etenim decet Mitem Camoenam carmine non truci Cantare pugnas, nec cadentum Funera, purpureosque rivos.
29. de Heucrebrio, viroso et saevissimo viro | ode vicesima nona Heu crebrius clamare matrem, heu crebrius Audivit omnis ista maerens civitas, Ea ipsa, mater parturiit dum Heucrebrium, Ob idque nato tale nomen indutum, Enixa quantis protulit doloribus Immane monstrum, Tygride et crudelius, Et Vulpe multo falsius veterrima. Quid oh, quid oh factus vir hic, de quo loquor, Egit? Quid et meruit mali hic Heucrebrius? Et coniugem atque liberos, nurus quoque Impurus omnes sustulit puros mero, Protentiore. Quod pararat toxius, Quod nec Thiesteae, nec Atreae manus, Admiserit nec impia Absyrti soror. Coniectus autem in carcerem invenit modum, Quo ulcisceretur coniugem, natos, nurus: Iugulansque se, cum corpore animam perdidit, Hoc tantum honesti fecit inhonestus prius.
30. ad clarissimum virum Laurentium Massam | ode tricesima Me nulla laurus, nulla alia hac magis Iuvat Corona, quem mihi Delius Donavit ipsa nocte Apollo Coniugii, thalamisque primis. En Massa, sponsus, te et recinens lyra Exulto Musis. Carmina percipe Te sic colentis iam libente Aure fave studiisque magnis. Te fama dudum, Musaque nobilis Nostras ad auras pertulit, et polum Qua attingis ingens, clara virtus; Nec tamen elicuere cantus. At nunc movet quis tam subito? Tuus Paulinus ille Fabius, et meus, Mihi sororem qui dicavit Connubio stabilem marito. Circumfluentis te Domina aequoris Miratur unum: pectoris intima Arcana promens, illa credit Cuncta tibi, sibi consulenti. Arion alter pectine eburneo Delphinas inter, carmina dividens Vires supremas tu Leonis Aligeri, resonasque facta. Terram ut iacentem et marmora naufraga, Coelique tractus possidet, aureus Regnator: Astroeam atque Pacem Ut colit, ut fovet, ut tuetur. Tuae senectae saecula Nestoris Addat benigno numine Iuppiter; Quin rectus incedas, valensque, Dum Veneta Urbs sine fine regnat Vide calenti quam mihi, maxima Fervet voluntas, haec tibi pangere: Non me aere frigus, non cubile Nec tenuit nova dulcis uxor.
31. in pontem Realtum ode tricesima prima Da Diva gratum Melpomene melos, Nec pauca nostrae carmina barbito. Realtis sine te nequit Laudes dicere Pontis. Regale, et altum marmoribus Polo Ductum superbis ac adamantinis Coementis, superi hoc quis Admirantur et imi. Mortalis istum quae potuit manus, Suprema quae vis efficere ingeni Pontem? Perpetuus labor Est hic, sudor et artis. Sic arcuata suspicitur via Cum nox serena est per medium aethera Summa ad tecta Iovis Deos Ducens atque reducens, Nec splendet aeque versicoloribus Pennis et arcu nuncia maximae Iunonis, velut is nitet Clara merce decorus. Pulchrae columnae continuant latus Utrunque Pontis marmoreae, supra. Intra est ordo duplex domum Terno in tramite lato. Quondam fuerunt hae iuga montium, Graves iniquis, morsque gigantibus. Nunc altae atque humiles tegunt Pro quid culmine aheno: Hic usque quaque divitiae patent Late micantes praetereuntibus. Hic sublime gerit locus Rari quicquid in orbe. Pontis ne dicam vertice in arduo Quadratum et immensum spatium, situm Inter pyramides, quibus Cedat barbara Memphis? Num tot silebo Coelitum imagines, Divumque vultus? tot decora inclyta? Non te Virgo Deipara, Nec te Lilifer ales. Dicamque Marcum, sicque Teodorum Sanctos Penates Virginis Adriae. Reginae Pelagi ut suo Dant se in Ponte videri, Est quantus Atlas sed facili gradu Concameratus pendet ab aere Subter suspicientibus Ipse apparet Olympus, Quamvis nec Ursas nec gelidum ferat Plaustrum Bootis, astraque coetera, Praeter iusta Bilancium, Magni et signa Leonis. Ferrata Xerses agmina militum Conduxit olim trans mare Ponticum, Europae atque Asiae simul Iungens littoris oras. Superque vastum fluminis impetum Rheni profundi Iulius acriter Armatus acies movens, Se transmisit in hostem. Traiani in Istro machina, fornices, Pilaeque magnae vix numerabiles, Bellaceis Aquilas tulit, Romanosque manipulos. Verum, tonantis qui fuit emulus, Aptabo nostrae non fidibus lyrae, Plectrum me maculem et pius Diris versibus Aures. Cum Ponte surgat quisque iterum suo. Hac mole visa, quam Domini aequoris, Et terrae auspiicis bonis Costruxere Potentes: Se quisque dedet, scilicet omnium Vox una clamat: non hominum, est Deum Hic Pons Tergeminus, Deo Trino, gratus et Uni. At tu hunc per Arcum nobilis o Leo Cum incedis, altis sub pedibus videns Propugnacula navium Celsas atque Carinas: Divis minorem tegere, quos colis, Quibus dextris, Imperio Regis. Sic concordia te tibi, ut Pons Urbem, aurea nectat.
32. de malo Punico ode tricesima secunda Audite malum et credite Posteri Sit nominatum; discite atque Sperionae saeva furta, damnum: Damnum vel ipsi poenaque; sed boni Et causa tandem. Me movet Euhius, Thyrso et minatur, ni canorae Haec citharae nova verba pangam. Templum Bimatri religio vetus Erexit oris Hesperiae arduum. Non tale Thebae dedicarunt Bis puero Semeles creato. Delubro in illo vis Hederae sacro Quam multa serpens, undique pampinis Uvae videbantur rubentes Et paries revirebat usque. Altare magnum stans sine imagine Cratera plenum munere Liberi Auro e rigenti sustinebat Magnifice, e variaque gemma. Illic potentem Bassareum incolae Bacchae colebant, quas Bromii furor Sera per altos nocte lucos Praecipiti exagitare cursu. Evoe Liaee Bacche pater veni. Evoe haud morare: nil sine te iuvat, Tu solus Evoe Dythirambe Tristiam subito repellis. Sic dum vocabant Ignigenam vagae, Sola ad relicta (nemine conscia Evantinum) contendit aram Speriona et patera recludit. Ah siste Thyas, nec pigeat, manum. Nefas moveri, pyxide surripit Illinc rotunda, in qua Unionum Copia erat pretiosa clausa, Vinum sacratum, sacrilega atque abit Fert se ad sodales, vociferans. Adest Evoe evoe adest ille evoe Agileus, Nyctileus, Morychus, Thyoneus. Pila illa pugno se atterat cava, Dura ante Buxus fit modo mollior: Pallore dempto, fulva, rubra. Vis Elelei haec aperatur intus. Lucente Luna, pectore turbido Stupet puella, talia dum videt. Tentasque frustra more sueto, Vas aperit violenter ungue. Excesa multum, stat series suis, Distincta, sed non candida, cartulis. Parvoque grano cuique adhaeret, Ceu glacies, rutilans Iacchus. Primum Pyropos: mox iuvenis, quod est, Heu certa, credit, dat lacrymas silens! Iacitque nuper sic amatos Moesta solo, et trepidans, Lapillos. Omnes in aedem iam Ogygii simul Laete revertunt, praeter eam: foris Extat, moranti vox ad aures Ista venit timidas ad aras. Laesisti acerbe, supplicium lues, At mite, sparsti quae pavida, Dispersa fient, inde spera Auxilium siti in cubili.
33. super mortuum eius unicum filiolum | lacrymae ode tricesima tertia O vita, ocelle, corculum Animula, spes et unica Parentis aflictissimi: O sanguis, o venustule Fabiole mi ademple tam cito: Rides patri etsi mortuus? Sine sensibus sic vividus, Sine animula sic blandulus: Non hoc patrem solaberis.
34. ad lyram ode tricesima quarta Lyra tam fessa sile et desine tandem Modulando meditari, quae Heliconis antris Neque in oris, neque Pindi sonuere antea in Tremulum ac dulce melos non decet illus Lyra nos amplius, etsi iuvenes, ob Varios heu animi, sic laceri, sic miseri astus. Igitur tu mea pende hac lyra lauro Miserans me mageque: ipsum Orphea ratem Sua quondam lyra tunc, cum cecidit verbere crebro.
35. ad maledicum ode tricesima quinta Omnia quae ad plectrum cecini, dictavit Apollo. Si qua est, Dei est licentia. Omnia sunt igitur Phoebi, mordere caveto, Fias novusne Marsyas.