CroALa, 2024-05-21+02:00. Nodus CALLIMAC.epig-01.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/CALLIMAC.epig-01.xml.
1. ad Caesarem Dum tibi crescit opus meliori pumice cultum Quod mea dormitans saepe lucerna videt, Accipe, quas cubito presso post vina rosasque Concinuit nugas Musa iocosa mihi. Quas releges primis mensis aliisque remotis, Coeperit ut pretium risus habere suum. Tunc licet a curis animum revocare severis Horaque tam gracili convenit illa lyrae. Quodsi grata mei praecox erit uva racemi, Expectes pleno postmodo musta lacu.
2. ad Caesarem Quid Tibi commendem, quos portat Platina versus? Ille erit exiguae sal pretiumque lyrae. Grandibus interdum tenuissima munera praestant, Reddita si fuerint nobiliore manu. Et mea reddentis capient a pondere pondus, Vel Siculis gerris sint leviora licet.
3. ad lectorem Quamvis Cecropio careant mea verba lepore, Nec sint Romana Pallade digna satis Canteturque mihi tenui nunc Caesar avena, FIere suas nollet qua Meliboeus oves, Comprime corruptos, Livor, rubigine dentes: Si volet ille, mea fiet arundo tuba.
4. in vaccam aeneam a Myrone caelatam Arte sua cernens fabricatam ex aere iuvencam, Constitit et genitam credi dit esse Myron. Ac ait: "Huic similem vitulam caelasse recordor, Plus habet haec, mugit, nam mea muta fuit."
5. in eandem Fugerat in sacris subito mactata iuvenca. Me videt et clamat: "Ferte - minister - opem!" Inque meum pavidus disponens vincula collum Me ligat et frustra saepe rudente trahit. Viribus at posquam sensit concedere nullis, Fessus ait: "Fallit lumina nostra Myron."
6. in eandem Taurus amore furit properatque sub ubera pullus Inque gregem, videat me modo, pastor agit.
7. ad Flaccum Curas non bene nocte ruminatas Secretasque Cilix emit lucernas Et quicquid taciti laboris arca Servat Mercurialium virorum Et Phoebi caput implicasse fronde Mercatis putat abditis libellis. O quid, Flacce, minus laboriosum Quam vates fieri uncia monetae! Omnes Virgilios Propertiosque Vendas ac oleo tibique parcas. Nam solum poterit numisma Flaccum Vatem reddere, si Cilix poeta est.
8. in turdum saeta equina captum Dum vorat algentes hederosa in rupe corymbos Nec dubia laqueos fronde latere timet, Pendula praeda caput saeta religavit equina Et moriens maesto gutture turdus ait: "Extimui demens operosae fila puellae, En mihi sed cauda vincula nevit equi."
9. ad Caesarem Quod nec ingenii potens acumen Nec multus studii labor frequentis Possent efficere omnibus diebus, Si dices minima locutione Me vatem, subito poeta fiam. Nam quicquid loqueris, putatur et est Laurus Delphica quercus et Pelasga.
10. ad Sextilium Est tibi cornicis vestis cariosior alis Qualibet ac cervi pelle vetusta magis. Cuius fila reor Paridis traxisse parentem Et densata tua, Penelopea, manu. Illa potest fures patula contemnere in arca, Tutior in media nocte iacere via Et tineae murique cibum blattaeque negare, Vix involvendis piscibus apta satis. Hanc super unda timet piceo descendere nimbo, Sordida gramineum ne petat inde solum. Candidiore loco telas suspendit Arachne Et nidum cimex exstruit atra sibi. Attamen aurifero narraris ditior amne. "Non credam, iurent terque quaterque licet."
11. ad Caesarem Nil tua carminibus, Caesar, iam gloria crescit Ulterius nec quo progrediatur habet. Quid Iovis immenso fama celebratius orbe? Attamen Aoniae tangitur atre lyrae Cumque Gigantei memorantur bella triumphi, Arridet laeto laudibus ore suis. Te quoque Callimachi voveat sine syrmate Musa Et satis in magnis sit voluisse mihi.
12. epitaphium Paulae rusticae Ruricolis melius quae novit Palladis artes Nec rudis ad Cereris arma movenda manu, Felicem postquam ditavit prole maritum, Marmore digna licet, Paula sepulta solo.
13. de leone, qui se interfecit, | ne in servitutem veniret Rex erat in laqueo nemorum, qui ferre capistrum Turpe putans, fregit nobile dente latus Et: "Nondum ferulis domini tremefactus in auras, Duro licet, hic liber spiritus - inquit - eat." Hinc rigidi vulnus sileatur, Flacce, Catonis, Fugerit hostiles cur leo morte manus.
14. ad Vigdamum Hortorum segetes et Stoica prandia narras Et Cynici quicquid sordida pera capit Ac minimo laetam naturam, Vigdame, dicis, Cui non tacta cibum terra benigna parat Nec nisi nativos laudas in vellere fucos Antraque secura plena quiete refers. Et tamen in patera ponunt tibi vina ministri, Amphora quae cepit regna tenente Numa Postque nates turdi perdices poscis aprumque Illyricisque voras ostrea capta vadis. Coccina vim vestis mendacis sumpsit aeni Plumosoque quies est tibi grata toro. O, facile est verbis laetum te dicere parvo, Te foveat pleno cum dea caeca sinu.
15. ad Carphiniam Unius usus erat, sed erant tibi lumina bina, Nunc ope cum medica lumen utrumque videt. Quattuor accepit medicus fecitque videres: Sic oculus nummis quattuor emptus adest.
16. ad Cosmum Qui pectit catulos lavatque, Cosme, Consumit studio dies inani. Et qui non meritis poema dictat, Hic pectit catulos lavatque, Cosme.
17. in picturam Silviae Quid petis a picta deceptus imagine verba? Non datur artifici fingere vocis iter. Interiore deus sed si me parte parasset, Artis opus posset reddere verba tibi.
18. ad Cosmicum Quid blattis tineisque muribusque Arcus et citharas, fides, papyros Omnes iam dare pabulum moraris? Syllanus Veneta palude, nuper Ignotus, pueros docebat alpha, Nunc factus subito poeta versus Ieiunus tibi scriptitat ducentos, Cenatus totidem, lepore nullo, Insulse, illepide atque ineleganter. Et gemmas tamen et domos et aurum Et vestes habet et sub urbe villas, Omnis sed pater eruditionis Victuras ferabos diu papyros Incassum vigili polit lucerna, Dum fortes Latii duces beato Per carmen numero inserit deorum.
19. ad Pontilianum Arguit indocti tonsoris stigmata Maurus Psilotro et faciem, Pontiliane, pilat. Nec satis id: cautis volsellis menta recurrit, Ne quis inevulsus restet in ore pilus. Munditiis tribuant alii licet ista, fatebor, Nescio quid certe mens mea turpe putat.
20. ad Fericillum Praxitelis docta phialas incude politas Et quae Phidiacum cymbia finxit opus, Sed gremio quaecunque fere mihi ponis inani, Ad cenam quotiens me, Fericille, vocas. Nescio convivas dentes an lumina ducant, Seu tua quid dives pascere mensa velit. Ponitur haec oculis cyathis oneranda Myronis: Non amat esuriens tam pretiosa fames.
21. in picturam orbis terrae Quem vix sub toto potuit distinguere caelo Iuppiter, haec orbem parva tabella capit.
22. ad Glaucum Qui modo frigidulis tunicis algere solebam, Miraris, cocco conspiciendus eam. Nunc Cardinali grata est mea Musa Ravennae, Ante sed in triviis fabula nota fui.
23. ad Platinam Quid me potentum spernere limina Et plebis auras, Platina, non sinis? Quid rursus Ascraeum per antrum Verba iubes sociare chordis? O, quam paterno rure beatius Glebas Sabellis vertere sarculis, Tauros fatigatos in umbra Seu gelido recreare rivo, Et rore campos spargere ductili Natasque lappis et lolio fruges Purgare molirique fraudes Alitibus nocuis per agros, Vultu diurni noscere sideris Imbres et austros signaque praesciae Cornicis et mergos notare, Alcyones, fulicas gruesque, Seu falce ramos carpere inutiles Gemmasque truncis iungere non suis, Ignota quo miretur arbor Poma suo genuisse suco. His rara centum vina laboribus Condantur urnis et gravet horreum Fecunda messis rusticoque Usque mihi tepeat culina. Nam quid favores, quid populi mihi Laudes, Camenae, si gelidis sciens Monstror lacernis et secundo Cum siliquis caret arca pane? Regum poetae cura potentium. Quondam lapillos et maris Indici Vincebat argutus libellus Et citharae pretium canorae. Nunc concha vulgo gratior infido Dives monilis fulgor et aurei; Vix unus immensum per orbem Igne calet viridis coronae.
24. de cane et lepore Cum leporem cupido sequeretur dente Molossus Et iam praeda fugax ore tenenda foret, Decidit Arcadia maturus ab arbore fetus In caput auritum, saeve Molosse, tuum. Sic subrepta tibi lepori data vita salusque Factus et es rhetor, qui modo consul eras.
25. in Cinnam, qui nive collum Laurentis percussit Illa manus cari faciem violare parentis Et dare non meritis dira venena potest, Ante diem gravidi pondus dissolvere ventris Et rapere ante pios pendula vota deos, Quae nive concreta collum Laurentis eburnum Perculit; et lacti fecit inesse notam.
26. ad nivem, quae in eundem irruit Inferior candore suo ne victa iaceret, Irruit in collum nix violenta tuum. Verbere purpureum subito traxere ruborem Colla, rosis qualem iuncta ligustra parant. Sic auxit celebrem, voluit dum laedere, formam Nix tibi et indoluit vulnere laesa suo.
27. ad Iulium Ferrum Iam satis splendens olei lucerna Trivit et somno caruere noctes, Dum vigil curas veterum repostas Pelle revolvis. Quid manus cessas ferulis negare? Semper auditor docilisque durum Senties, Iuli, rigida magistrum Voce tonare? Reddat accepti gravidos maniplos O seminis tellus, sterili nec ultra Sudet in campo validus trahenda Sub iuga taurus. Increpant castae tacitum sorores, Cynthius tardo tibi vellit aurem. Incipe ingenti fluvioque carmen Currat ab ore. Audiat solis geminum cubile, Quicquid arguta cithara sonabis, Teque inaudito tumuli lapillis Eripe cantu.
28. in equum Caesaris Non auro tumefactus equus pede saxa revellit, Infremit et spumans chrysea frena terit, Non ebore aut pictis animos assumit habenis Et procul usque micans sistere quosque iubet, Sed quia conscendet nunc Caesar sessile tergum In faciemque Dei conspiciendus erit. Quot fieri cupient tanto sub pondere manni, Ad quorum nulli vota secundus ego.
29. ad Tacitum Dum movet ad cytharam gressus saltatque Perilla, Et vario celeres ducit in orbe pedes, Decidit in collum crinis, qui fronte Sygambra Creverat et Latiae gloria pellis erat. Sic pede dum gestit populo formosa videri, Turpior a calva visa Perilla cute.
30. in equum marmoreum a Praxitele caelatum Praxitelis fueram caelis animatus et aura Testis erat motis per mea colla iubis. Os dabat hinnitus, feriebat et ungula terras, Ad pugnam fortes aere ciente viros. Tempus edax animam rapuit gelidumque reliquit Et sum marmoreum nunc sine mente caput.
31. in equum a Phidia caelatum Quid frenare paras deceptus imagine saxum? Phidiacum hoc opus est, spiritus omnis abest. Ars oculos fallit, manibus natura patebit: Visus equus? marmor postmodo tactus ero.
32. ad Candidum Non bene quid natum ferulis et voce libellum Terres, dum pueris scripta vetusta refers, Candide? Si priscis novitas invisa fuisset, Quod legeres nullum nunc superesset opus. Vina facit meliora dies et musta vocavit Quae prelum senior Caecuba testa vocat. Tu quoque per longum factus sapientior aevum Dixisti quondam verbula blaesa puer. Sic liber hic priscus vatis post busta feretur, Sed timeo Numidum vestiat ante piper, Seu lacer inclusas flammas defendet ab Euris Aut gremio capiet sumina salsa lupi.
33. ad Caesarem Non ut Mygdonios emam lapillos Et surgat Phrygiis domus columnis Ac multo rutilet lacunar auro Aut ut conspicuus Lucullianis Hinc atque hinc tunicis eam per urbem, Aut ut torpidulam gulam sapore Centeno exacuam bibamque quicquid Cellis condidit alpha consulatus, Opto perspicias meos libellos Laetus et faveas subinde lectis, Sed quo me Latium measque nugas Cognoscat tibi plurimum placere. Nam quicquid mihi postmodum Thalia Dictabit, citharam sonare Phoebi Credet, iudicio tuo iubente.
34. ad Calvum Nondum sicca novis satis exstat charta libellis Nec vendit carmen bibliopola meum, Et tamen est aliquis de me per compita rumor Et satis excultam credor habere chelym. O, qualem tribuet famam post funera marmor, Si datur a cunis tam bona, Calve, mihi.
35. ad Palestinam Ter centum tibi, Palestina, rugae, Dentes quattuor, undecim capilli, Octavi cinerum immemor mariti Iungis te tamen integris puellis. Gemmato digiti ligantur auro Collum et sardonyches rotundiores Cingunt et toga luculenta vestit Crescentes humeros pedesque pictus Ornat calceus, omnibus sed istis Vix solo potes Appio placere, Quem vidit puerum puer Quirinus.
36. ad Phyllidem Picenae Veneris decus, Cui Phyllis coleris tam bene coniugi, Cui plumae senii cutem Rugosam variant, cui latus impotens, Et ferro, statua, nive Lumbus frigidior, nec dare mortuis Amplexus fugis artubus? At frustra Veneri Cyrus idoneus Et vultu roseo nitens Postes nocte tuos floribus implicat; Frustra marmoreis caput Vexat liminibus, dum querimoniis Nocturnis adimit tibi Somnos et lacrimis robora ianuae Molliri miser autumat. Sed non usque suum saeviet in iecur Ignitis faculis Paphi Regina et pariens iam minus et minus Fastus ille tui iugo Collum non meritum substrahet aeneo. At tu dum sterili bovi Summittes tenerae corpora bucculae, Aetas effugiet pede Alato, soboles et nova pascuis Ludet nulla tuis, Qua cernas Stygias laeta superstite.
37. ad Iulium Pomponium Pomponi, decus eruditionum Non harum modo, sed quot arx Minervae Aut septem domini edidere colles: Sic sis cura diu omnium deorum Et te Pierides vocent parentem, Ut misso studio severiorum Nugas illepidas ineptulasque, Quas scripsi calamo licentioso, Non duris nimium leges ocellis. Aetatem teneram decent Camenae Molles ac Veneris Cupidinisque Lusus cum salibus leporibusque Audis et ioco et omnibus cachinnis. Certis postmodo mensibus sed actis Vultus Pieris induet severos Et scribet Curiis Catonibusque.
38. ad Glaucum Quintia Piceni misit mihi palmitis uvas Et poma Herculeo digna labore peti. His et castaneas, quales Amaryllis amabat, Iunxit et e Tusco stipite lecta pira Et saturas Umbro iam dudum lacte mariscas Malaque quis nomen Punica terra dedit, Omnia vimineo pariter velata canistro, Dixit et autumni munera parva sui. Ast ego: "Non tanti sunt autumnalia dona; Autumnum calathus detulit iste mihi".
39. de asparago Me manus asperso per spinas sanguine carpit. Mercatur pretio nil graviore puto.
40. ad Planellam Cum Venerem nudam Iuno Pallasque videret Utraque: "Iam Paridi mitior - inquit - ero."
41. ad Marsum Aspice Castorea laeva dum tractat habenas Ut Lepidus dextram tollit in astra minax Primaque ceu plantis imitatur cornua lunae Fortius et Nesso firmus inhaeret equo. Et nunc ire sinit, stimulis nunc currere cogit, Nunc agit in gyrum pulverulentus eum. Ventilat aura iubas, fumant sub naribus ignes Dentibus atteritus fervet in ore chalybs, Spumoso phalerae candent sudore profusae Et tremit a cursu Roma superba suo. Illius ad faciem miratrix turba movetur Et plausus caelo vix capiente sonant. Cumque iam sileat de te cum Castore fama Cumque suo Lepidum postmodo narret equo.
42. ad Platinam Cum Iove Calliope genitam se saepe negare Audeat et patrem te putet esse suum, Iugeribus Paesti dicar misisse ligustra, Carmina si dedero qualiacumque tibi. Ditius Oceani sed quid mage creditur undis Et tamen exigui suscipit amnis aquas? Tu quoque procedas liceat sub syrmate clarus Excipias socci crusmata rauca mei.
43. ad Domitium Annosi, ut puto, Nestoris noverca Seu nutrix Priami aut socrus Thyestis, Iam caput male sustinente collo Et gressus baculo regente aniles, Cosmello phialam novi Falerni Donavit pretium osculum petendo. "Tanti non emo - dixit ille - mustum".
44. ad Iulium Pomponium Inter amatores talos dum iactat eburnos Phyllis et a risu temperat ora minus, Mercati patulis dentes cecidere labellis, Quos subito talos credidit esse Probus. Et iactare parans numeros non vidit in illis, Quo dubias fertur continuisse manus. At nihilum Phyllis subito deterrita casu Sustulit ore manus liberiore suas Et veras iecit per mensam callida sortes Ac ait: "A nobis ludere disce, Probe".
45. ad Iulium Pomponium Iam vulgus nihili puto profanum Et frontes caperas gravesque rhonchos Ac murmur triviale lividorum, Detractent licet usque et usque et usque, Cum tu ineptiolas meae Camenae Probes, qui pater elocutionis Romanae satis Atticos lepores Nosti nec nisi posteris legenda Laudas carmina, quae poeta morsis Cudit unguibus et vacante cornu Somni, cum moriens sitit lucerna. Uno te duce tutius in altum, Implumes licet, efferam lacertos, A tergo nebulis procul relictis, Nec me funera fabulaeque Manes E terris rapient diuque vivam, Ut busto cineres mei quierint.
46. ad Asclepiadem Carmina quod centum solo vomat Aulus hiatu Et Cirrhae totas ore remittat aquas, Non facit inflatum Musis et Apolline pectus Nec sua divinus concitat exta furor, Sed movet ingenium cyathus, quo Mentoris arte Bellorophonteus sculptus adhinnit equus.
47. ad Lucullum Argentum, mensas, vestes Indosque lapillos Et rarum quicquid divitis arca capit Possideas quamvis, claudentur marmore tecum Omnia, cum veniet funeris atra dies. Nec tumulo minima restabis parte superstes Deque tuo sordes pulvere ventus aget. Sed si Callimachi dicent tibi carmina laudes, Surget ab extremo multa favilla rogo Et tua saeclorum cariosos nomina dentes Effugient memori tuta canore lyrae. Quae rapit hora sequens, moneo, da dona poetae, Qui tibi perpetui muneris auctor erit.
48. ad Cupidinem Dum pharetras arcumque premis cervice, Cupido, Et non assueto somnus in ore manet, Exsultent alii sperentque in amore quietem, Nam tua cessabit victa sopore manus. Ast ego ne videas timeo mala somnia de me, Fine soles dempto quem cruciare vigil.
49. ad Lucidum Nullius ambitio quaesivit, Lucide, nomen Tam bene conveniens quam pater ipse tui.
50. ad Lucidum Quis dominam audaci nemorum formavit in aere Nudaque caelavit membra videnda deae? Hac procul a patera lymphas removete ministri, Ne laceret dominos turba canina suos.
51. ad libellum O, nec Cecropio lepore ridens Nec culte Ausonia satis Minerva, Curvatas nihili putes, libelle, Nares invidiae obloquentis usque. Rarus ante rogos placet poeta, Sed post exsequias volat per ora. Vix Marsum sua saecla, vix Catullum Norant: tu quoque posteris placebis, Si te nunc Papiensis approbabit.
52. ad Domitium Argutum lepidumque candidumque Vatem te potui putare, sed cum Argum me tua dixerit Thalia, Qui vix luminibus duobus utor Lippis, exiguis minutulisque, Urbanus minus et minus venustus Coepisti mihi protinus videri. Huc adde: Inachidos vocas iuvencae Cornua in puero aureos capillos. O, quid rusticius poeta bellus Posses dicere! Sed facis, poeta Ut non sis, male cum poema cudis Et mendaciolis procul remotis Nil dignum penitus canis poeta.
53. in hortum Bissarionis Tuscula quem tellus, biferi seu iugera Paesti Aut Praenestinum vellet habere solum, Quem sua Campanum cupiat rus gloria dici, Seu Picena sibi iungere certet humus, Quem si Massylii servaret cura draconis, Nollet in Alcidem Iuno licere sibi, Quem patriis Nasica velit praeponere villis, Ut gravet autumno divitiore sinus, Est Tiberi coniunctus ager dominumque fatetur: Sic viret et iusso palmite gemma tumet. Illic arsuros melius componere nidos Posset odoratus, quam novat ignis, avis. Iam poterunt Arabas messes resecare Latini: Nec passim: solo Bissarionis agro.
54. ad Caesarem Non nova per Latium caelo demissa propago, Quae sacra sub nullo vindice iura colat, Nec bona Saturni redierunt tempora rursum, Sub quo non certo marmore cultus ager, Quae faciant populis haec chrysea saecula dici Et Pylios cupiat ter sibi quisque dies, Sed facies moresque tui spectataque virtus Haec faciunt iure saecla beata vocent.
55. ad Flaccum Quas liquidi potuere minus simulare colores, Sordidior spumas spongia pinxit equi. Unica, quae cecini, castiget, Flacce, litura, Qualia ter centum non potuere decem.
56. ad libellum Limina miraris caelo fabricata Myronis Tectaque digna deo vel Iove, parve liber, Augustasque fores dubitas transcendere cultu, Cum tenues vatis testificeris opes. Tura sed aurati regis turbaeque sagatae Flectunt aequali condicione Deum, Cuius ad exemplum terrestria numina tangit Pectore devoto nil nisi dantis amor. Tolle moras pedibusque sacris coniunge labella: Mitius hoc tellus numen habere negat. Cui si gratus eris, minio te ornabit et auro Et faciet cocco conspiciendus eas; At si grata minus recines, ornatior aequo es Ditior et cultus quam mereare tibi.