CroALa, 2025-04-20+02:00. Nodus CALENZIO.hect-01.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/CALENZIO.hect-01.xml.
Phoebe, mone meliora, rogo. Quid tristia vatem Prodigia horrendosque iubes haurire tumultus? Nescio quid superi nobis crudele minantur, Quove trahant Stigiae pendentia fila sorores. Horresco. Nova bella tremens, nova proelia cerno. Aspicio Iliacis surgentem sepulchris Hectora Priamiden; ut torvo infrenditant ore, Ut rugit fronte atque oculis truculentus et acri Pallidus aspectu crispoque in crine tremendus! Spumat apro similis magnaque exestuat ira Horridus incensaque furens tota urbe vagatur, Quasve per arva ferox iactat Retheia voces: "En quid hoc est? Ubi nam Priamus, qui sceptra tenebat, Et genitrix? Ubi tot claro de sanguine fratres Et puer Astianas et digna cubilibus uxor? Quid cecidere domus divinaque Pergama Troiae? En iacet Ilium et alta deum delubra ruerunt. At Simois tantum super est et Xantus et Ida Et littus patrium quae non potuere moveri. Quis Troiam antiquam, felicis nominis urbem, Eruit? Hoc regnum Priami? Pro Iupiter!, unde Tanta in Dardanios iniuria lata nepotes? Sic morimur, Frigii reges? Sic perdere Teucros Insensi superi potuere urbemque potentem? Non patiar nostram extingui sine vindice gentem. Quo ferar? Agnosco Graiorum insignia regum Armaque Prothelei et nomen fallacis Ulixis. Antiquumque odium non tota e mente recessit. Hoc mihi apud manes suffectam cede sororem Narrantem memini, latices ignara priusquam Hausisset, Troiam excisam Priamumque peremptum Et fratres totamque domum Frigiosque nepotes Graiorum insidiis et nota fraude virorum, Seque ipsam Aeacidae simul occubuisse sepulchro. Sic certe est. Vos me, Eumenides, vos ferte furentem In Danaos. Te te Ditem et tua numina iuro Ultorem; fruar auxilio et melioribus armis. Si sumus invisi superis, tua signa sequemur". Quid furit insanus? Iam iam clamore tremendo Germanos vocat et Sigeia territat arva. En Paris, en alii, Deiphebus, et acer in armis Troilus it torquens oculos et brachia iactans. Nescio quid meditatur. Habet puer improbus ensem Sanguine nigrantem et picea ferrugine tinctam. Cui rabidus poenas et vulnera seva minatur? Ast ipse ad tumulum magni furibundus Achillis Hector abit, spargit cineres et clausa sepulchro Membra viri lacerat; strident sub dentibus ossa. Pro scelus, o rabido facinus crudele leoni, Faucibus humanis humana rescindere membra! "Mene - ait - extinctum potuisti, perfide, saeve Circum urbem patriam raptare iterumque iterumque Demissum curru, dehinc auro vendere corpus? Accipe nunc; utinamque utinam tua viva darentur Viscera et venis quem possem haurire cruorem, Non cinis et quae nunc arentia mandimus ossa. Persequar omne genus Dolopum, genus omne tuorum, Perfide, et excindam flamis ferroque fameque, Evertam veteres Tebas Pithiamque revellam, Extinctumque Frigem post tempora sentiet Argos Meque meosque atavos flebit cineresque meorum". Instat Alexander dictis atque aggerat iras: "Si potui, germane, sequi tua proelia quondam, Dum stabat regno Priamus sceptrumque tenebat Infelix, multo natorum marte superbus, Et nunc ante alios potero nec Graia timebo Agmina nec geminos fugiam bellator Atridas. Nil mihi crudele in Danaos dirumque videri Unquam adeo poterit, cum tot data funera nobis Et patriae cladem lachrimasque in pectore volvo. Hei mihi, quos gemitus Frigiae, quos illa dolores Insperata dies Priamo afflictaeque parenti, Quos nobis dedit, ante oculos faciemque tuorum Cum ruis hostili traiectus pectora telo, Cum te sub Danais nostri flevere cadentem! Nec lachrimis modus ullus erat nec vocibus usquam Per Troiam. Magnis resonabat questibus Ida, Cum trahere exanimum corpus tua menia circum Aspicimus dirum Aeaciden sparsamque cruore Hectoreo Iliacam tellurem ac vulnera nullis Defecisse locis et opertos sanguine vultus. Quem tunc rere animum nobis Frigibusque relictis Quemve fuisse patri, cum te, germane, supulchro Condimus? Hic visi bellum patriaeque salutem Linquere et immiti portas aperire tiramno. Nec longe nimium post tristia funera et ignes Hectoreos iterum moestis assistere rebus Cogimur et, dire, ad tua busta, extincte, vocamur, Troile, cum lachrimis. Hic vulnera flemus eadem Facta manu, hic moesta geminamus voce querelas Et patriam antiquam, simul et genus omne superbum Flevimus Iliacasque domos Troiamque cadentem. Tunc oblitus ego Priami patriaeque meique Aggredior ferro iuvenem nullo arma timentem. Plurima perque animam sceleratam vulnera victor Eieci canibusque dedi populantibus artus. Post illud, fateor, tristem me vindice casum Diraque tela tuli et cecidi Telamone creato. Detulit una duos in tristia Tartara cimba. Dardaniae flamas atque ultima fata parentis Non vidi, video vulsam a radicibus urbem Atque aequata solo mea menia. Pro furor! ibunt Incensamque ferent Troiam sine vindice Graii? Te, germane, sequar nec me aspernabere bello". Dixit et excussa frendens cervice minatur. Prosequitur puer infelix et talibus ardens Troilus ingeminat dictis: "Per Tartara et umbras Perque meos iuro cineres manesque meorum, Te nunquam, germane furens, per tela per ignes Desero, tecum una flamis incensa cremabo Moenia Mirmidonum gaudens ipsosque per omnes Persequar exilio et crudeli vulnere terras Schiriadas ferro extinguam nec proelia sistam, Donec cuncta pari tristetur Grecia luctu Et passim Iliacos aequet deleta labores. Sed quos ira magis faciles differtur in annos? Quin properamus? Ubi es, Deiphebe oblite tuorum? Quid meditare? Taces vultum demissus et acres In terram fixos oculos mentemque fatigas". Incipit ille: "Tacens equidem sub corde voluto Nostrorum insidias et apertam nocte per umbram Troiam Argis totoque immissos agmine Graios Cum flamis urbem in patriam et delubra deorum. Heu noctem infandam Priamo Frigibusque mihique! Vos, dire extincti fratres lachrimisque sepulti! Cum Priamus vocat infelix in regia Teucros Atria et in medium quid cuique in mente resurgat Ferre iubet, pacem primus veniamque precari Antenor reddique Helenen pro foedere suadet. Non tulit Amphimacus talemque ingentibus ausis Increpat et patri bellum pro funere fratrum Promittit laudatque una seu sorte perire, Seu patriam sevis ulcisci acerrimus armis. Arguit Aeneas animum sortemque futuram. Nos contra exoritur per regia tecta tumultus Et voces variae et dispar sententia regni Verbaque plus iusto Frigium tangentia regem. Hic Priamus fatis casuque invictus acerbo Imperat exposci bellum pacemque relinqui. Nec sine Marte mori statuit. Nos iussa secuti Bella iterum Danais iterumque abiecta paramus Arma virisque animos et iustas addimus iras. Tum ferus ante alios, divorum oblitus et urbis Antenor sotios vocat in sua tecta furentes Aut odio aut captos pretio tristive pavore. Conveniunt scelus in patrium sub nocte per umbram Pollidamas facti interpres Dolonque ferusque Amphimadas, ferus Ucalegon Venerisque nefandae Filius Aeneas, Priami gener, impius ipse Et pater anchises. Factoque hic foedere leti Admittunt Danaos et Teucria moenia pandunt, Qua sub marmoreo patuit Sigea caballo. Ipse Neoptolemum facti dux acer in arcem Ducit opemque viro telis facibusque ministrat. Ille ante ora deum longevum seva parentem Obtruncat flamasque iacit per inania tecta. Ardet ubique deum domus et labor, excita Troia. Undique sparsa ruunt celeres in moenia Graii. Incendunt, violant, rapiunt mactantque feruntque Immistique cadunt Teucris et vulnera plorant. Hic ego Mirmidonum multo cum sanguine vitam Deserui vobisque comes sub Tartara veni. Non Danaos igitur ferro, germane, petendos Esse reor tantum, sed diram Antenoris urbem Aeneadasque fero quaerendos Marte per orbem, Quocunque invisas posuere in littore sedes. Fratrem Helenum poscamus". Adest. "Dic, optime vatum, **** Qui nosti secreta deum, qui stagmina solvis". Haec Timbreus ait facie pallente sacerdos: "Dixi olim expretus Troiae Frigibusque futurum Excidium, nec me tripodes Phoebusve fefellit. Vidistis quantas, germani, admisimus iras Divorumque hominumque, et moestam flevimus urbem Nos, quibus incensos potuit fortuna penates Exitiumque domus ostendere, vos pia circum Moenia divinosque infesto vulnere muros, Germani, cecidistis et ipso in tempore belli. Ast ego post cineres Troiae, post tanta meorum Funera et exequias indignaque fata parentis Aspexi casum parvi Astianattis et idem Cum caderet Graio iugulata Polixena busto, Servitiumque tuli misera cum matre superbi Aeacidae, simul Andromache, quae nupta marito Moesta Neoptolemo mecum sua pignora flebat. Nunc aliter superi et magno labentia caelo Sidera (siquid habent veri pia lumina) suadent. Nec frustra didici causas temptare latentes Rerum humanarum divinaque munera sensi. Unde homini ratio et mentem quibus ignibus hausit, Quae terras potuere polo vincire catenae, Quisve potens animis numerum dedit, unde hominum mors, Et varios celi motus et sidera novi, Unde trahant stellae radios, quis torqueat orbes Contrarios, quotiens Phoebe declinet ab auge, Dum redit in Cancrum sol aureus, unde laboret Exesum populis ignem demittere Phoebus, Quor magis urget equos percurritque otius orbem Vere novo quam sub Cancro vel sub Capricorno, Quid properat, nunc sera meat Latonia virgo, Nunc latet, oscura nunc iactat cornua fronte, Nunc totos aperit vultus orbemque reducit, Et totiens stratis illudit Cinthia terris. Nec Martem horrendum visu torvumque Saturnum Aut Paphiae Veneri comitem Stilbona recuso. Novi etiam volucres atque exta trementia, tandem Omnia pollicitis video spirare secundis. Praeterea si vera monet me dicere Apollo, Hector, habe hoc, haud ulla time contraria fata. Excindes Danaos, Partum ditione tenebis Imperium legesque dabis Troiamque recondes. Verum ubi tempus erit, quo sol pater aureus ima Fronte quaterdenas repetitis orbibus auges Transierit totidemque soror compleverit orbes, Impia tum magno se Grecia tota tumultu Excutiet lateque fremet Martemque novabit, Romanasque aties, et quas videt Hesperus et quas Respicit obliqua decurrens luce boetes, In te, germane, irruere et tua signa videbis. O quae tum cedes, o quantum sanguinis illo Fundetur, quae fata ferent crudelia Teucri! Eiciere loco tandem Graiosque relinques. Hic tu nequa time Danaorum proelia, frater, Nec te quodcunque est peregrinum terreat agmen. Sume animos atque arma para gentemque furentem Aggredere ingenti numero et maiore paratu. Atque iterum cape Mirmidones sedemque relictam Et larga populos frena ditione Pelasgos; Mox alios ferro et crudeli Marte per orbem Insequere. Aspicio sub Teucria iura potentem Venturam Hesperiam multo cum sanguine et urbes Pandonas Rhenumque humilem Gallosque frementes. Et nisi fata vetent poterintque resistere Parcae Aut sua perpetuus mutarit Iupiter orsa, Urbs olim geminis male condita fratribus uni Non fles? Non superos in te sua tela ferentes Moesta rogas meliora? Rues altissima tandem. Tempus erit cum te stratam mirabitur hospes, Tarpeio speculatus agros et moenia dicet: "Haeccine magna ducum genitrix? Haec maxima quondam Terrarum, cui vix totus suffecerat orbis, Unde tot hesperii vates cecinere deorum Progeniem victricem armis belloque potentem? Quam Romam dixere patres urbemque superbam, Terrarum dominam? Nunc triste et inane cadaver". Nil venit aeternum sub sidera, credite fatis. Haec monuisse sat est Helenum, sed cetera cunctis Tempora crudele exitium flamasque minantur". Conticuit vates. Quid nam excitat Hector? "Hancine, germani, cladem patiemur inulti? Hosne inpune ferent obitus, sine vindice tantam Iniuriam Priamo et natis fecisse Pelasgos, Turpiter incensam patriam regemque parentem Mactatum ante aras, iugulatam ad busta sororem, Servum Helenum matremque hecuben ipsamque Pelasgo Donatam Andromachen comuni sorte marito, Demissum scopulo natum raptamque per aras Cassandram, amissos tot iniquo funere fratres Et nos preterea per vulnera seva peremptos? Quid potuere magis Danai? Quae denique in hostes Peiora aut ulli poterunt graviora putare? Aut quid Dardanio generi modo denique restat? Ereptum imperium, deletum nomen et urbes Incensae, violata domus sparsique penates Sanguine, servitium. Num graviora feremus, Cum non sint graviora hominum? Properanda profecto est Ultio. Vos me nunc sumptis comitaminor armis, Germani. Extinguam Danaos et vulnera reddam, Iactabo tecta in flamas omnemque cremabo Dulichiam et campis equabo ingentibus urbes. Perdam aties, perdam arva et opes, populisque superbis Terror ero, maria ac terras caelumque movebo Et tremere Argolicos montes et littora Coha Spartenque et magnas cogam servire Micenas Imperio Frigio. Iuvat exiliisse sepulchris Et caelo revocasse animam. Si, Tartara, posthac Aeolidenque unquam et labentia saxa revisam, Haud equidem non ultus eam patriamque domumque Et meme Frigiosque deos Priamumque parentem: Aeacus inferna redeuntem sede timebit. Quid moror? Hoc placitum superis alternaque poscunt Stagmina, nec Stigio frustra revocamur ab Orcho. En ruit auxilio cunctis e partibus ingens Teucria. Iam spectate duces ultricibus armis, Qui quondam ad Troiam bello cecidere Pelasgo. Undique bella cient danais flamasque minantur. Portius Ascaniusque Friges et letus in armis Antipus, e Litia Sarpedon sevit et acer Glaucus, item Zelia curvato Pandarus arcu Et dux Amphiarastus, agit ferus agmina Perses Dardanio veniens cum Memnone gentis Eoae, Nestrius Amphimacusque ruunt, Colophonia pubes, In pugnam veteris memores ad Pergama belli, Eupesus Hippotheum Larissae a moenibus urget, Amphius Adrastusque movent Agrestia regna, Poenia Prethemeso bellum duce concitata ardens, Cernite, Pistropilo Boetia, Tracia Pirrho Sevit et Archiloco, fervet Cixonia Remo, Cogit alizonios immitis Epistropus Argis, Patria Philomenes Palaconia regna relinquit Magnanimus, quondam solitus prostrare catervas Argolicas mecumque duces demittere morti. En domitrix animosa virum fulgentibus armis Pentasilea ruit medios furibunda per enses, Bellum iramque fremens Danais indicere temptat. Nulla mora est. Parere parant. Assum, optima virgo,*** Pro superi, quae tot populos invisa ducesque Terra tulit? Video innumeris fervere catervis Sigeos montes et Teucria littora passim. Antiquam veluti quercum seu turbine tactam Seu ferro aut crebris Terei trucis ictibus illam Protinus innumeris formicae milibus abdunt, Concursant sumoque fremunt a stipite, nec iam Sufficiunt trunci, campos funduntur in omnes, Sic quoque Dardaniae turmae, quis Troia tellus Deficit, en maria et fluctus rate currere tentant, Arma parant. Prohibete minas, di cuncta potentes! Undique sevus agit populos in proelia Mavors. Non colles campique viris, non aequora classi Sufficiunt, ducitque rates eurosque ministrat Aeolus et placidam Neptunni verberat undam. Tete, Graia, petunt tanto conamine, tellus. Aspicio torquere tuos in carbasa portus Et tandem armatas sistunt in littore turmas. Non capit innumeros infelix Grecia Teucros. Bella gerunt. Ferus ante alios ut fulminat Hector! Obsedere urbem antiquam Bizantiaque arva. Perstrepit omnis ager silvaeque ante ora recedunt, Littora curva sonant passim lateque remugit Aether et immensum resonat percussus aenis Ictibus. Ingeminant ignes Vulcaniaque arma, Et teli volat omne genus celeresque feruntur Per caelum abrupti montes, immania saxa Decrescunt summoque ruunt a culmine turres, Procumbunt muri, iam moenia tuta patescunt. Primus in audentes Priameius irruit heros, Subsequitur genus omne Asiae Danaosque trucidant Et Graias populantur opes. Te, maxime, cerno, Graiorum, Priamo comitem sotiumque laboris. Idem te casus longevum, sceptra tenentem Excipit et sine honore iaces in pulvere truncus. Hostis habet late regnum victisque superbi Dardanidae Argivis et Troius imperat Hector. Ecce alia de parte ruunt in proelia turmae Auxoniae magnoque fremens Europa tumultu Excitat in Teucros vires populosque furentes. Emicat ante alios aquilae fulgentis imago, Nec te, Galle, minor sevis exasperat armis Impetus. Agnosco felicia signa ducesque. Conseruere manus aties; boat undique caelum Et fremitu resonant silvae dirusque per omnes Sevit agros Danaum multo cum sanguine Mavors. At Frigii dant terga fugae Martemque relinquunt. Turba cadunt fugitiva, cadunt in littore Teucri. Heus nostri!, date dira manu, date vulnera genti Dardaniae et patriis propellite finibus hostem. Nostra haec alma dies, nostra est victoria. Cedunt Laumedontiadae patrioque in limine sistunt. Signa viri fortesque duces in proelia cogunt. Iam pulsi revocant vires trans aequora Troes, Arma iterum comitesque parant, omnisque movetur In Danaos Asiae tellus populique frementes, Atque iterum portus Graiae telluris et urbes Invadunt numero maiore sub Hectore, qualem Nec magno quicunque natant sub equore pisces, Nec volucres caelo poterunt aequare volantes. Cedite Romani. Satis est voluisse potentes Vincere. Cum magnis superis contendere durum est. Ianque abit in predam Sparthe, clarasque Micenas Aspicio Pithiamque viris Colaphinque Pilumque Nestoreum Locrosque iterum succumbere Oleos, Et Cretam Iovis antiquam, Idomeneia regna, Xantippique domum Melibeiaque arva Philontis, Calcedonem Antipidum genitricem et dira Toantis Moenia, Prothelei Magnesia tecta Rodumque. Velluntur postes Itacae rapidoque feruntur Igne domus, quondam Lahertia regna, caditque Magna faretrato Polibetae grata Larissa, Et Salamina iacet Telamonia, diruta Lemnos Et Choum et magnae mutarunt nomen Athenae. Flet Stelenum fortesque duces quos protulit Argos; Ciprum et Schiriadas vastant hominesque domosque. Tandem victa iaces, magnarum Grecia rerum Inventrix divumque parens et maxima quondam Terrarum ingeniis et virginis arte Minervae. Nec sufferre valent nostri fusique per omnes Diffugiunt (miserum!) campos urbesque relictas. At iovis, indignum facinus, cadit alitis ingens Gloria, sed magno se successore tuentur Deserti per rura viri camposque iacentes. Nec minor ille piis atavis claroque parente Audet adire ferox paucis cum milibus hostem Innumeris cintum clipeis et milite forti Et turbare vias atiesque avertere bello. Nec sistunt nec castra movent sine vulnere Graii. Sanguine spumat ager vicinaque littora. Tandem Occidit infelix patriae defensor et omnes In comitem Frigiae sese vertere falanges. Ferte laboranti auxilium, succurrite Gallo Quisquis ubique potens armis seu viribus ullis, Quique auro et magnis opibus, qui classe fugaci. Nec tu adeo, Romane, animum permitte furori, Ne patere incassum vires ac grandia solvi Nomina, siqua tua est pietas, sive hic tua primum Res agitur. Properate, hominum genus utile nulli, Ignavum, satur, pecus et lasciva O genitor, magno qui prospicis omnia caelo, Aspicis haec paterisque, deum pater atque hominum rex, Nimirum pateris: tuaque haec iustissima nostri est Ultio. Sigeas servitum hinc imus ad urbes. Hesperiam, Hesperiam clamant omnisque sub ipso Nomine versatur rumor. Parat impetus ignes Armaque Troiugenum populis incognita nostris. Claude, oro, secreta deum, pater optime, vati, Claude perhorrendis iam iam miracula monstris. Non ego fata meae patriae clademque futuram Aspiciam. Videant alii quibus impia vita est.