CroALa, 2024-05-21+02:00. Nodus BONI_VER.vero-01.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/BONI_VER.vero-01.xml.
Celestes aditus et divi numina vultus Miraque sub gracili memora miracula cantu Alma meis assueta modis procedere virgo, Quo regnum Armenie toto prefulserit orbi, Quid regina placens Edese deffugerit ortu Quove fero ruerit Ierosolima casu, Errores imitata suos, quo Roma vigore Flagitio Christi mortique accesserit ultrix. At vos hic nullo Muse diffidite cursu, Que nostros longe venistis ad actus Huc adolescentes primis pubentibus annis; Sed meminisse iuvet longo sudasse labore; Vos alias aliasque tulit fortuna sub armis Et varios Martis motus vidistis et iras Funestosque duces, aquilas et lilia campis Eternamque aulam sacrataque templa Marie Immensamque operum seriem tractusque profundos Cesaridis prime vastique volumina gestus, Lavanieque aule piscis ingentia stirpis Atque modos quos illa animis dimissa supernis Ethereisque infusa bonis iam diva silebit. Nunc melius sperate, dee! Deus ipse deorum Ipsemet ostendit vestigia visa subire. Rursus et hic nullo Muse diffidite cursu: Est qui deducet leviori remige puppim, Castaliis perfusus aquis Guillelmicus heros Cardinei Marci claro radiatus honore, Missus ab astriferis vestra quoque sede vocatus. Ipse diu vestros voluit cognoscere gressus, Ille diem petiit qua posset ad ista venire, Ille modo lauros spectat promissaque serta Ecce reservavit, quod non sperare licebat, Donum grande satis. Vos hic ad culmina sancti Presulis ac summi gremium deducet alumni, Qui nova lux mundo, veluti iubar, orbe coruscat, Ut polus in medio celi stabilitus et axis, Gregorius pater egregius Petrique liburne Rex erat armeniis quondam dominator in oris Abgarus; hic Casme genitus dictusque thoparca Triginta ipsius regni vergentibus annis, Tempore quo Cesar Tiberi qui nomina tradit Regnabat terris pelagoque et finibus orbis. Iam deno octavo Phebo redeunte sub eius Imperio, proh! quanta viris discrimina parta Et casis obiecta suis! Namque Abgarus ipse Illustris belloque potens astaque ferire Doctus et ense sagax torquereque lora furentis Cornipedis qua vellet, agro diro arma pudore Deserit. Heuge nephas! Hic nam, dum staret in armis Adversus Persas dumque repugnaret et illos Opprimeret belli motu, sibi potio vires Astulit et virus diffusum in corpore vertit Naturam a cursu solito totosque resorbet Humores, aliosque parat per devia gressus Atque verecundos inhonesto vulnere cogens, Aspectum vultumque eius, quoscumque per artus Ingrediens quasi lepra ruens, sic ipsa premebat Potio seva virum. Quod mox desistere campis Persarum et bellis, odiis ac hoste coactus. Atque coactus adest magnum implorare senatum Auxilium et celerem succursum gentibus eius. Quo iussus properabat iter facundior inde Ananie, quem dena virum comitata corona. Qui dum transiret nitide per menia luce Prodigus audire Iesum quem fama canebat Sistit et omne notat quasi mostrum celitus actum Divinumque tenet. Sed postquam tanta notavit, Expedit accessum Romam sua votaque complet Ac redit in patriam, donis a Cesare missis Casmedi letusque subit iam tecta toparche Cesareumque offert munus. Sed vulnera cernens Invaluisse ducis nulloque iuvamine cure Restitui, doluit, planctu quoque flevit amaro; Et cum materies foret incurabilis ipsa, Ingemuisse magis fertur quia visibus ille Horribilis fuerat facieque notatus in omni. Unde Ananias vehementi turbine dixit: "Ha rex quidne queror pro te medicina peribit Aut per te periit; pro te phisicalia cessant, Pro te cura vacat, nec spes nec cura salutis. En ubi robur inest, pater o fortissime quondam Armenie gentis, speties et forma sereni Vultus, illa tui regum solertia summa Ac agilis virtus. Memoro cum missus ad urbem Romam fuerim quod apud Bechel ecce propheta Unus erat vidique illum, miracula scripsi Que faciebat ibi, signavi hec margine carte: "Hic verbo tantum langores undique curat Et morbos, cecos inluminat, atque caducos Sanat et infectos et suscitat ipse cadaver. Huic Ihesus est nomen; qui Christus dicitur hic est, Quem coluere Magi cum stella apparuit orbi, Quos dudum tecto memini vidisse sub isto, Cum thus et mirram ferrent aurumque vicissim Illi, quem Christum verum credidisse feruntur, Quem totiens vidisse optas". Sic fatur et ardet Talia talem facientem signa videre. Casmedos promptus legatos eligit, unus Quorum Ananias scriptis munitur, Elyam Visitat atque viam longam conducitur hospes Atque fatigatus duodena actusque dieta Urbe Edesa patriaque sua regnoque relicto Casmodis vectus in armis et curribus ibat Quatrigisque altis patrio de more per urbes. Iamque iter expediit, gavisus in atria tendit; Anxius atque libens ubi sit Ihesus ille propinat Bethanie; Christo occurrit, pronus adorans, Clamque autem cupiens complere edicto thoparchie, Conducto pictore, studet comprehendere formam Ipsius et faciem; facies variatur at illi: Nunc iuvenis, nunc ille senis puerique figuram Insinuat; sic ipsa manus pictoris hebescit Inscia quam teneat formam. Miratus, in ipsa Effigie cessat. Sed cum iam venerit hora In qua clarificet Natum Pater ille beatus Ierusalem Ihesus venisset luce secunda, Procedente die sexto, ad pascalia festa, Ut celebrare solet iudeus, respicit ardens Tunc Ananias in Christo et pictor et omnis Qui secum fuerat turbas puerosque sequentes Christum cum palmis cantantes altius hymnum Illius et pedibus sternentes gramina, flores Ac frondes viridesque herbas vestesque decoras Impositumque asine magnis cum laudibus orant; Gamalielis ubi descenderat ille sub aula Ac acies hinc omnes circumdare vise Pressurasque graves veluti in certamina ducunt. Ipse Ananias ipsumque aurire requirens Cum sotiis, instatque precum dulcore Philippo Ac simul Andree quod eis orare liberet Atque videre Ihesum, certantque et tradere scriptum Rege Edese missum. "Tunc quisquis - apostolus inquit - Illa Ihesu gaudetque Ihesus, sic ore profatus: "Huc sinite huc accedere: venit et hora In qua clarificer" - mansuete exaudit et illos Inspicit et scriptum, cuius tenor ac ea forma: "Abgarus en Gasme genitus clarusque toparcha Ipse Ihesu Salvatori tibi mitto salutem Auditu et fama micat per clymata nostra; Quod tu signa facis que non fecere prophete, Quod tu non herbis, sed verbo languida curas Ac revocas animas in mortua corpora fusas. Cur secum teneo quod sis Deus ipse vel eius Filius, accedas et cures ulcera nostra, Dignatusque veni veniamque impende labori Quesito zonamque tuam patriamque relinque Ierusalemque focos, ingratas effuge gentes Sollicitosque cibos et desine cultibus atris, Momentis vite dubiis novitate canente. Rumor ubique sonat, regionum fulminat aures Quod te persequitur tua gens, iudea caterva Nec sinit esse loco, nec paci tempora prebet; Ergo tibi placeat nostras inquirere sedes Ac nostros revidere lares tibi nostraque regna Urbs Edesa est, que, parva licet, tamen extat honesta; Sufficiens nobis, regnum quoque divide tecum". Hanc ubi prospexit Ihesus, ordine tali Imperat inde Thome demum rescribere regi: "Ecce beatus ades: cum me non videris ipse; In me credidisti; sed scriptum est vatibus olim: "Qui non viderunt quam qui videre professi Me fuerint credentque magis viventque perennes Hii mecum semper preclare lumine fusi". Ast super hoc equidem quod te vidisse venirem Est opus ut faciam hec que a Patre recepi, Post hec assumi; sed postquam assumptus ab illo, Unum ex discipulis tua qui nunc ulcera curet Et tibi qui vitam tecumque morantibus addat Mittam; propterea benedicta sit urbs tua, regno Pax et palma tuo vigeat, cadat hostis ab ipso Et quicumque nocens". Ut fatus talia, pannum Exposcit qui sicut olor candore nitescens In pallore auri positus giramine comptus Margineos circa fines similatus ut ostrum, Traditur Ananie quasi flos pulcherrimus, instar Lactis habens medio niveaque albedine splendens. Postquam illum accepit manibus speculatus et ipso Prothrait in vultum rore ac sudore fluentem: Imprimitur pannus facie retinetque figuram Effigiemque suam, similisque resultat imago Illa eadem que forma fuit, spectante cohorte. O mirum! Iam quale Dei lux unica spera Spesque indeficiens virtutum gemma, columna Roboris,...". .........sed denique vultum Quem iam totus habet Veronica nomine mundus Quemve vocant alii Sudarium et agmina clamant, Urbis idem crebro solent utrumque vocare, Collectum strictumque simul totumque plicatum, Dat Ihesus ecce Thome qui dictus Didimus, ipsum Tradat ut Ananie facieque stupescat in illa Ac regi ferat Armenie speretque salutem Ex illo visu viso, dum nuntitus illuc Nuntius ille Dei divinus Apostolus ibit Instructurus eum fidei vestigia sancte, Culturamque sacram, vitam huic animamque daturus. In melius sic visa tenet tunc Didimus orans, Expansis celo palmis oculisque levatis Ad superos, tremuit, Christo laudesque resolvit Ac Ananie summo pro numine tradit Una cum scripto vultum; sibi queque renarrans, Ananie vero gratulatur. Munere sumpto, In patriam remeare studet; velotior aura Maturat gressus, clara comitatus ab ala, Ac repente subit Mesopam seu nominandam Iudam (Inmutans quid, Nurca hodie sub nomine gaudet), Non assuetam aliquem laribus tractare forensem, Non aperire fores nisi quis sciretur et unde, Advena sive hospes, nisi temtaretur ab omni Parte sui, nisi lata prius custodibus extra Linqueret, ausus erat; per menia proxima nullus Protinus iret extra nec tutos tendere cursus, Ni totus fortasse foret notissimus hospes. Ast Ananias super hiis formidine motus, Circuit exterius Mesopam sua menia laudans; Inspector cernit latebras parve fenestre; Imponit velum muro, lapidique subacta, Nocte reconmendat; socios petit atque requirit, Hospitium cenamque iubet, post ocia ducit, Ut plereque solent acies divertere castris, Postque cibos ambire locos spatiosaque campi Que digestivam procurant ducere summam, Ac redit in tectum captusque sopore quiescit. Ut nox facta aderat, fulgentia sidera terris Prestabant somnos indicta silentia turmis. At vigiles quibus ipsa fuit custodia castris Terrentur vidisse nova per menia lucem Perque situs alios, quantum sua menia prebent, Et legem mutasse deos et tempora credunt Cumque infortunis fortunas esse novatas Celorum cursusque omnes et apertius orbem Octavum speramque aliam lucere figuris. Hac et imaginibus iam talis opinio mentes Verterat atque Deum dena sede fuisse, Angelicas alias animas huc celitus actas Terrarum fulsisse locis ac extimat aliter Huc Christum venisse a gente prophetam. Hac referunt alii quod sit coniunctio divum Qualis non fuerit magnis fera secula servans. Auditas rursus voces et aere cantus Expallentque magis pallentia et agmina stratis Exiliunt, trepidata ruunt, amentia fiunt Supplicibus votis animisque precantia divos; Ast ut more suo roseis Aurora capillis Apparet terris solitoque relucet in orbe, Mox nitor omnis abest, cessat pavor, alta quietis Spes manet afflictis et post infusa timorum Solamen gratum, post fata minantia vita Intellectiva - servataque gloria maior, Est Mosope letus; siquidem post talia visa Ananie presto surgit tacitusque foramen Exposcit velumque capit numenque repostum Amplexus reverenter abit secumque reportat, Perventum ad partes Edese quam ethesia vulgus Clamat et Armenie nunc incola quilibet Urta Communi sub voce vocat; gravis unde tumultus Armorum, strepitus equitum peditumque furores Audiri sevusque fragor labentibus alis In bellum et strages cedesque vehentibus altas Atque ruinosas ictusque bipennis et ensis; Fulmineas iterumque manus descendere campis Callibus atque viis hostilia signa superbis Motibus Anane persenserat: unde veretur Flagrantes turbas truces per menia fusas; Invasisse etiam lassi munimina regis Credebat, quamquam non credula fama vagetur Non satis est hominis credi quod subiacet auri Et quod percipitur dubiisque imponere sensum, Ancipites vitare metus casusque futuros Laude fuit non ecce minus. Sic tanta pavescens Anane provisor ait: "Mox tollite vultum, Impressam panno faciem visumque colendum! In puteum lassate, precor, dum summa malorum Ac audita strues tantorum finis et hora Notitie fuerit; nosmet servemus et iras Incursusque feros certantibus ire sinamus Cedamusque vie, dum transeat ista sonora Bellorum rabies excusat nos iter armis Nosque labor servis prohibet submittere telis. Venimus in partes urbis pro quis pudor esset Si labor incassum cederet iste peractus". Sic ait et geminis collectis inde lapillis Inponit velum mollique ligamine nectit Ac iacit in puteum multum non ille profundum Vicinumque vie qua quis viator ad undas Sepius herebat speculans et pocula sumens; Qui quasi sex Edesa distabat milibus urbe. Inde per anfractus sulcorum et devia rurum Anane graditur, donec pertingit ad urbem, Dumque aditus Edese tremulentus et anxius intrat Confestim inquirens si rex sit sospes et eius Curia, si turbe solida iam pace fruantur, Siqui hostes fuerint adversus regis honores, Sique acies temere stomacataque siqua inventus In dominum. Cui civis ait: "Nisi pares amores Et nisi vera salus concordia notaque regi Gentibus atque suis". Sic letus ad atria tendit Regis et ascendit, turba comitante frequenti, Et regi caput inclinat profertque salutes; Christi scripta parat seriem declarat et illi; Rex ubi que Christi narravit epistola legit, Vertice demisso, converso et vertice terre: "En Christi servus! - dixit - cartamque reposcit Ac aperit illam; quotiensque relegit, Mille sibi lacrime cecidere in pectus et ora Et crebri rumpunt singultus fletus et undat. Letitiaque animi perfusus, cimbala iussit Atque tubas tangi, ludos placidasque coreas Educi, clerumque suo de more vocari, Succendi tedas, faculas et lumina ferri, Que fuerant nivei, rubei viridisque coloris Nobilibus delata viris; sed vulgus et ala In numerum flammis comitans ardentibus ibat. Ut ventum ad puteum, descendit doctus in undas Anane socius, splendentia lintea lustrans Emersus reperit secumque reversus ab undis Descendit madidum resolutum unoque lapillo; Dimissa vero facies impresserat ambos: Hinc silet formaque sua formaverat illos. Unus enim puteo reliquus populoque remansit. Pannus at ut radius consurgit margine terre, Gentibus ostensus; tantus quoque fulgor in illo Ut non cernantur flammata lumina luce. Pronior accedit gavisus in agmine primus Rex putei potator aque cum quodlibet Ergon Rexque ibi subiectus humeris sat flebilis orat Ducit et in vultum speratque salute potiri Atque superponit capiti capitisque corone; Spem cernitque suam sola salvatus ab hora Illa qua vidit potuit manibusque tenere Formosam Tanti faciem. Sic inde recedunt Squamose tunice putredo et queque vorago Defectusque eius; remanet caro florida secum, Qualis adest infantis enim sub limine vite; Producti tenebris in mundo qualis ad alta Cumque volat virtus aquile renovata sub estu, Talis erat talisque hodie iuvenescere cepit Virque novo factus. Patriam remeavit in urbem Thesauris condens propriis vela inclitus vultus, Et tale regnans hostis per tempora victor.