CroALa, 2024-11-09+01:00. Nodus BONI.aust-04.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/BONI.aust-04.xml.
Tum procerum media Cyllenius ipse corona Constitit, et rursus coepit sic voce profari. Vos hic audistis divino carmine laudes Caesaris invicti, dignae et virtutis honores. Nunc pia veridicae deproment fata Sybillae Austriaci Regis Ferdnandi sanguine nati, Qui regit aeterna populos in pace Bohemos. Tum pius Austriadum percurret Phoebus honores, Et decus excelsum plectro cytharaque sonanti. Vestra tamen Proceres quo mens sit certa futuri, Nunc adhibete precor, vestrasque attollite mentes. Dixerit, inde sinu culto facieque serena Fatidicos inter coetus longaeva Sacerdos Persica divina profudit talia voce, Ut novus hic Caesar solio Ferdnandus in alto Imperii bello Turcas saevosque tyrannos Vicerit, et demum Pylii post Nestoris annos Laetior aetherei conscenderit atria coeli, Maximilianus erit praesens, qui numine dextro Imperii sceptrum fastigia et alta tenebit: Nec tantum Europae caput hic fortissimus heros Proferet, at cunctis terrarum partibus orbis; Quo duce sancta fides, pietas, astraeaque virgo, Et pudor et virtus toto regnabit in orbe. Lux erit hic tenebris et nocte iacentibus aegris, Et genus immersum caeca caligine solvet; Principe quo foedum scelus et contagia culpae Gens sub utraque domo Phoebi, geminoque sub axe Abluet, et Christi sacro de fonte renata Accipiet lumen divinae et dogmata legis, Quisque Iovi properet solemnes dicere laudes. Pax erit et toto Saturnia secula mundo. Tunc Hellesponti virgo sic fata recenset. Maximilianus honos, decus, et spes unica In quo vera fides viget atque heroica virtus, Imperii ad summi titulis accedet honores. Comprimet hic hostes ferro flammaque furentes, Collaque ductorum magno captiva triumpho, Qui tot Christicolas vinclis et carcere caeco, Compressosque tenent, et funera dira minantur, Dux trahet, et partis decorabit templa trophaeis. Proteget Heroes decus et sua iura tenentes: Et post barbaricas praedas, partosque triumphos, Hic sibi terrarum subiectum viderit orbem; Imperio cuius plaudent super aethera pennas Victrices Aquilae, bello et procul orbe fugato Pax erit et toto Saturnia secula mundo. Tum Cumaea sacro cecinit sic ore Sibylla. Carolus Imperii quondam cognomine Magnus Extulit ingenti sublimia sceptra triumpho, Hostiles hic fregit opes, atque arma repressit, Atque fuit toto meritis celebratus in orbe. Rex erit hic maior titulis et fortibus ausis Raptaque Barbarico victor feret hoste trophaea. Ipse ad utrunque polum, Titani et vespere ad ortus Proferet Imperii fines terraque marique, Et dabit hic populis aeternae gaudia pacis. Munera ferte pii sacris solemnia templis, Pax erit et toto Saturnia secula mundo. Mox Lybica afflatu rerum non inscia virgo His Procerum laetis implet sermonibus aures. Magnus Alexander toto notissimus orbe Vicit, et ingenteis prostravit milite campos, Et domito claros deduxit ab hoste triumphos. Maximilianus erit cursu sic victor in omni, Erigit hic fasces, titulos, atque ampla trophaea, Perdita et ingenti solvet formidine secla; Postque triumphatas utroque in littore gentes Oceani pacem terra pelagoque reponet Hospitia et Phoebi meritis implebit utraque, Tum pia consurgent placidae felicia genti Secula, mitescent Ursi lybicique leones. Pax erit toto Saturnia secula mundo. Delphica tum vates sacro sic protulit ore. Ut rerum domitor toto memorabilis aevo Pertulit Alcides invicto corde labores, Et validis totum pacavit viribus orbem, Sic erit hic princeps domitor terraeque marisque Ferdnandi postquam successerit altus habenae, Et meritis totum complebit laudibus orbem, Principe quo terris unum consurget ovile, Pastor et unus erit populis. Sic protulit ipse, Qui fuit intacta dignatus virgine nasci, Pertulit et diram suffixus in arbore mortem, Quae scelus, et prisca pollutos labe parentum Abluit, et summi limen patefecit Olympi. Tum pudor, et virtus erit, et pulcherrima mundo Religio surget totos mansura per annos. Nunc pavor, et toto discedant pectore curae, Pax erit et toto Saturnia secula mundo. Inde Tyburtina haec reseruit fata sacerdos. O decus Austriacae rex et fortissimae gentis, Te superum rector moderamina ad alta secundis Protulit auspiciis rerum, nam milite forti Barbaricas acies sternes populosque superbos, Ac celebres magno referes clamore triumphos, Serviet, Euphrates, Ganges tibi, Phasis, et Ister, Aegyptique ferax tellus, et Caspia regna, Pyrrhus, et insignis Pellaei gloria regis Cedet, et imperii primus qui rexit habenas, Et post exhaustos terra pelagoque labores, Quaeque manet tellus utroque in littore Phoebi Maximiliane tibi demum subiecta recumbet. Te vesana lues, furor, et malesana cupido, Et procul excedet cunctis Mars exul ab oris, Pax erit et toto Saturnia secula mundo. Tunc Samia haec virgo divino numine plena Veridico taleis effudit pectore voces. Maximilianus erit rex hic virtutibus ingens, Ferdnandi quo vera patris splendescit imago, Imperii ad summos meritis evectus honores: Qui placidam victor toto dabit orbe quietem. Non erit Augusto minor hic successibus illi, Qui fuit Imperii rerum ditione potitus Europae atque Asiae Lybiae et sitientis arenae. Rex erit hic fidei splendor decus atque perenne, Cuius facta viri seclis memoranda futuris Nulla dies poterit, nec edax abolere vetustas, Donec erit tellus atque ignibus aethera cantus, Pax erit et toto Saturnia secula mundo. Inde canit Phrygia haec divino ex ore sacerdos. Imperii moles humeris innixa recumbet, Maximiliane tibi Divum mitissima cura, Sub iuga deduces populos gentemque rebellem, Quae furit, et Christi leges et dogmata spernit. Atque ducum rigidis liventia colla cathenis Ipse trahes victor, populo plaudente triumpho. Te cito prospiciet lustris labentibus aetas Imperii cursu moderantem lora secundo, Qua mare, qua terras, et qua videt omnia Phoebus, Te scelus infandum caedes bellique tumultus Desinet, et cunctis surget concordia rebus. Sic Iovis aeterni manet alta mente repostum, Quisque Dei pura veneretur numina mente. Pax erit et toto Saturnia secula mundo. Italica haec virgo profudit carmina voce. Maximilianus erit coelesti numine Divum Inferior nulli magnorum sanguine Regum: Quo tam magnanimo sese iactabit alumno Teutonidum tellus, toto clarissima mundo. Quam sapiens olim Pellaeo Graecia Rege. Huic dabit Imperii decus et fastigia rerum Omnipotens genitor, cursus qui dirigit astris, Auspiciis cuius laetis et sydere dextro Victrices aquilae felici Marte volabunt, Qua caput Oceano nitidum Sol promit et abdit, Ac Boreas perflat terras, et nubilus Auster. Tunc erit hic Caesar populis gentique subactae Iustitiae cultor, verae et pietatis imago. Quisque suam peraget tranquilla per otia vitam, Pax erit et toto Saturnia secula mundo. Post Erytraea choro divino afflata furore Sic rerum series, atque ordine fata recenset. Qui tenet hic nomen proavi rex inclytus alti Vincet, et ingenteis attollet ad aethera fasces, Et dabit hic leges, atque aurea secula condet: Qualia sub divo fluxerunt Caesare quondam Augusto, quo parta salus, et bella quierunt. Tum pavor et luctus fugient, metus, ira, furorque, Otia per terras iterum gens alma fovebit. Tunc homines credent antiqua in tempora ventum, Queis rudibus sulcis intactaque vomere tellus Sponte sua fruges totum reddebat in orbem. Classica nec martis campo fera bella ciebant, Tunc erit alma fides Christi diffusa per orbem Qua duo sunt axes, duo qua confinia Phoebi. Plaudite Primates cuncti sub Principe tanto; Nam cito collapsum seclo decus atque nitorem Restituet, toto tenebris ex orbe fugatis. Tunc erit alma quies, et meta extrema laborum, Iustitia et mitis placido clementia vultu Dulcia porrectis coniungent oscula dextris. Pax erit, et toto Saturnia secula mundo. Haec ubi veridico fuderunt ore Sibyllae; Caesar et excelsi Proceres gratantur ovantes. Tum caput hic Phoebus lauro Parnasside cinctus, Qui decor, et blando resplendet gratia vultu; Haec iterum fudit sublimi carmina cantu, Quae lyra, quod plectrum poterit percurrere laudes, Austriadumque decus, titulos, partosque triumphos? Quorum fama virum plaudentibus aethere pennis Hesperias ultra Gades penetravit et Indos Et iuga Sauromatum, septena ac ostia Nili. Haec domus antiquum Troiano a sanguine Regum Inclyta deducit serie genus, alta vetustas Sic canit, elapsi quondam non immemor aevi. Haec Fidei columen domus, et spes unica secli, Cui divum Imperii sceptrum pater annuit alto, Excipit amplexu dignos, fovet atque tuetur, Magnanimosque duces, populosque amplectitur omnes, Qui veterum servant decus et pia iura parentum. Plaudite Magnanimi Proceres, terraeque potentes, Gens erit Austriadum caput invictissima mundi. Haec domus Imperii fatis elata secundis, Cui peperit fasces, titulos, decus atque perenne Alma fides, pietas, virtus, clementia, nomen, Protulit Heroes, qui bello et fortibus ausis Barbaricas fregere minas, hostesque furentes; Agmine et ingenti plausu duxere triumphos; Et dabit haec semper claros per secula natos, Inclyta quos virtus merito super aethera tollet. Haec domus insignis titulis, qua numine divum Romani Imperii sceptra inconcussa manebunt, Virtutem extollit, vitiis et praemia reddit. Eia agite albenti praecingite tempora oliva, Gens erit Austriadum caput invictissima mundi. Haec ditione potens, multos dominata per annos, Quae iuga servitii populis excussit, et ingens Exitium, trepidosque metus, durosque labores, Imperio nulli cedit pietate nec armis. Teutonica huic debet tellus et Pannonis ora, Quaeque manet regio septem subiecta trioni, Concelebrat, laudat, meritosque extollit ad astra. Hanc tremit Imperio Gallus, viridesque Britanni, Massagetaeque truces, et regnum mobile Rhesi, Atque furens Getico Mahometius hostis ab axe. Haec tenet imperii sceptrum, semperque tenebit, Donec Phoebus erit lux et sua sydera coelo. Quisque Iovi grates persolvat munera dignas. Gens erit Austriadum caput invictissima mundi. Haec pia progenies Regum supereminet omnes Gentibus, imperio, titulis, opibusque superbis, Ut similem nusquam terrarum viderit orbis. Nec domus Heroum fuit ulla, nec orbe manebit Clarior exuviis regum nec honoribus altis: Haec viget, et sancta morum probitate refulget, Quam merito servant coelestia numina divum, Ut queat afflictis tandem succurrere rebus; Cuius finis erit nullus nec terminus aevi. Plaudite Germani, rebusque incumbite laetis, Gens erit Austriadum caput invictissima mundi. Si quis forte velit divino carmine vates Et decus, et laudes, memorandaque gesta referre Stemmatis Austriaci, veterum decus atque virorum. Hic prius enumeret motus et sydera coeli; Quot Notus evertit Lybiae sitientis arenas; Vel quot caeruleo pascuntur in aequore pisces. Haec domus aeternam populis latura quietem, Ordine perpetuo coelo quam protulit ardens Virtus et geminos sublimis gloria ad axes; Proferet exuvias et barbara signa triumpho, Qua mare qua tellus atque insula quaeque patescit. Iam pavor et toto discedant pectore curae. Gens erit Austriadum caput invictissima mundi. Et satus Caesar praesens de stemmate claro Irruet in Turcam bello in sua fata furentem. Maximilianus avum titulos et facta secutus, Cui viget ingenium, mens et generosa cupido, Dux erit insignis medios invectus in hostes: Aeratas acies saevi in certamina Martis Hic aget, et campo victor discurret aperto. Tunc quatiet pennas coelo Iovis impiger ales, Atque erit aligero coetu comitatus ovanti. Huic etiam cursus sese sociabit in omnes Aliger ipse leo, Veneti qui iura senatus Servat et Adriacam mediis in fluctibus urbem, Caesaris imperio fidus terraque marique. Tum Iovis hic ales Ferdnando Caesare Acer et ingenti committet praelia caede. Et gravida imperiis, et tot ditata trophaeis Coelicolum nutu tellus subiecta recumbet, Quae Constantini magno cognomine gaudet. Et postquam Getico deduxerit orbe triumphos, Unguibus infesti lacerabit signa tyranni, Imperii sceptrum, falcatae et cornua lunae Sub pedibus rerum domitor depressa tenebit, Et dabit Europae populis per secula pacem. Tunc Aquila haec victrix tollet super aethera pennas; Maximilianus erit postquam ditione potitus Imperii tandem superis in vota secundis, Caesare quo surget populis felicior aetas. Tunc caput haec Asiae domus, haec Lybiaeque Et caput Europae, centumque uberrima regnis Vivet, et aeternum referet per secula nomen. Hoc erit o Proceres, nec tempora longa supersunt. Non incerta cano, verum mihi credite vati. Sic rerum series, sic fati postulat ordo, Proferat excelsos Germanica terra triumphos, Gens erit Austriadum caput invictissima mundi. Haec ubi divino profudit pectore vates; Teutonicae exurgens laetae regionis imago Consessu in medio Procerum sic voce profatur: Summe deum rector, qui sydera cuncta gubernas Et coeleste solum nexu, stabilique coruscans Ordine cuncta ligas, series animataque servas Singula, perpetua reficis vertigine tractus, Ipsa tibi grates tanto pro munere dignas Semper agam, pariterque dabo tibi thuris honores. Namque tuo nutu rectas Ferdnandus habenas Temperat Imperii, populos frenoque coercet. Ver prius autumno, brumae miscebitur aestas, Inque caput refluo voluentur flumina lapsu, Cunctaque terrificis volvet natura tenebris, Et ruet axe polus, nostro quam tempore in ullo Excidat hoc animo munus seu gratia facti. Da pater omnipotens rerum suprema potestas, Ut pius hic Caesar labentis gloria secli Signa per externos referat victricia campos, Et cito succumbat bello Mahometius hostis Sedibus eiectus patriis et divite regno, Victus et Austriacae supponat colla cathenae. Post ubi Nestorei metas transcenderit aevi, Et fuerit Caesar superas evectus ad oras, Maximilianus ovans veluti Mars alter in armis Opprimat hostiles acies, gentemque rebellem, Et sub utrumque polum, geminasque Hyperionis oras Hic referat magno victricia signa triumpho, Et revocet toto Saturnia secula mundo, Austriacaeque domus gens et divina propago Splendeat Imperii titulis partisque trophaeis, Subiectosque sibi populos in pace gubernet. Da precor hoc etiam Genitor, qui cuncta gubernas Auspiciis laetis vatum haec pia dicta probari, Irrita ne maneant concepta hic gaudia mente. Protinus aetherea coelum sub luce refulsit; Et Pater intonuit coeli de parte sinistra, Contorsitque polo nubes de vertice summo; Lactea sydereo qua panditur orbita tractu, Aligerique chori summo fulgore micantes Protinus Eoo visi transcurrere coelo: Qui subito implerunt laetis concentibus auras. Mox ubi laetitiae coelo ter signa dedere; Haec fuit immenso cunctis vox reddita Olympo, Proferet Austriadum toto gens inclyta mundo Imperii fines coelesti numinis aura. Vespere ad Eoum, geminique ad cardinis axes. Quae vox missa polo celeres divina per auras Spe procerum laetos animos et corda replevit. His demum exactis solio consurgit ab alto Caesar, et aeterno grates agit ille Tonanti, Maximilianus item, laeti proceresque sequuntur. Tunc iterum pulsis sociantur carmina nervis Phoebus, et Aonides Musae et laeto agmine vates, Personat inde melos, tantae et concordia vocis, Ut quicunque putet vario modulamine cantus Adventasse choros coelesti e sede Tonantis. Protinus hic vatum concordi voce peracto Concentu magno, resonant spectacula plausu, Omina sic votis accepta fuere secundis. Exurgit subito volitans maioribus alis Fama, per Europae populos urbesque potentes Accelerat cursus, et nuncia laeta reportat, Gentibus, extremo laetentur ut omnia seclo. Tum propior metam rapido nox humida cursu Contigerat, Phoebique fores patefecerat ortu Titoni coniunx velamine cincta micanti. Protinus Alipotens humeris me sublevat altis, Atque iterum liquido repetitis aethere pennis, Hic peragit cursus, patria et me collocat arce. Tunc ait, haec medio Procerum vulgata theatro Omina conserva, et memori sub pectore conde, Nam decet haec nutu superum magnique Tonantis Carmine te facili, brevibusque intexere chartis, Ordine quo praesens et postera perlegat aetas. Dixit, et immenso libratis aere pennis Cessit, et aethereas Superum penetravit ad arces.