CroALa, 2024-05-21+02:00. Nodus BONGIOV.anti-03.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/BONGIOV.anti-03.xml.
Ut virtus pariat, ut tute progrediaris, Sepius ac pure, devote confitearis. Magnanimus frange servans fetentia vi vas Quatinus in patria letus per secula vivas. Pellere noxia, velle salubria si properemus, Regna virentia fine carentia percipiemus. Crimina fare Deo, vivis; mendacia fare Seu mala, tunc moreris; dic ergo crimina, kare. Disce placere Deo, tua nec contritio tardet; Nam tua res agitur paries cum proximus ardet. Cor si tristatur, os dicat opusque sequatur: Hec tria coniuncta delebunt crimina cuncta. Crimina cuncta pians veraciter oris hiatu, Tartara cerbereo spernet metuenda latratu. Crimen laxatur, si iuste confiteatur, Gratia multa datur confesso morsque fugatur. Mundat, iustificat confessio, donat honorem Christo, glorificat, removet tollitque dolorem. Sit supplex, parens, confessio pistica, clara, Cita, faceta, patens, sperans, legalis, amara, Nil servans, propria, nullum memorans, meditata, Libera, discernens, accusans, sepe relata. Hec tibi, mortalis, que talibus evolat alis, Purgat, dat, ditat, servat confessio, vitat. Hec: pudor atque timor, spes, desperatio, fastus, Sunt hostes Iude, malus usus, carnis et actus. Confiteor, ploro, respergor, parco, peroro, Signor, edo, dono, dictis venialia pono. Non vivunt opera que Christo non placuere; Sola reviviscunt que quondam viva fuere. Osor apostatice, temnens tua crimina fari, Penituisse pigens, noscas tibi prisca parari. Insere virtutes: decisis sentibus, orto Purgato, crescant rosa, lilia, flos pede torto. Hospitis ergo decus, patientia Iob, Simeona Spes Habraamque fides tibi sint gratissima dona. Sis prudens, fortis, iustus, moderatus et ibis Ocius ad patriam quam litus + pontier + ibis. Quattuor hiis alis fultus, deitatis amore, Quadrato mundo multo potieris honore. Audiri debet ferventer lectio diva Ut sciat omnis homo que sunt sibi cuncta nociva. Est verbum Domini clipeus, dux, lancea, dulcor, Est cibus et vomer, speculum, doctor, pira, fulgor; Increpat atque vocat, iubet, admonet, instruit, ungit, Magna Dei patrie promittit munera, pungit. Vive carens vitio ceu tu sis cras moriturus; Disce vacans studio ceu numquam sis moriturus. Est sapientia grata decentia, res pretiosa; Hec data proficit, abdita deficit, invidiosa. Ergo, studens, que sit sapientia disce, legendo Veram, non vanam que fundit corda tumendo. Letificat, decorat, subhonestat vera sophia, Est ad virtutes, ad regnum semita dia; Cogit amare Deum quam donet virgo Maria Ne mos confundant sevus cum dente faria. Hanc nobis dominam monstrant tria iungere metra Que nunc describo, nec sunt caligine tetra: Scrutinium, studium, contentus divitiarum, Mens humilis, zelus doctoris, deliciarum Copia si desit, cor divo lumine clarum. Hiis septem capitur rerum doctrina bonarum. Hanc Fronesim dictam septena cohors comitatur: Prima fovet pueros, silogismo dipsa minatur, Os docet hec, numeros, hec circinat, hec philomenat, Altera celipetens que sunt super astra serenat. Cordi, non carte, manda que noveris arte Ut, si carta cadat, tecum sapientia vadat. Discere si queris, doceas, sic ipse doceris; Nam studio tali tibi proficis atque sodali. Sepe rogare, rogata tenere, retenta docere: Hec tria discipulum faciunt obscura videre. Si quisquam sapiens iurisque peritus haberi Vult, legat et relegat, velit a quocumque doceri. Qui super ambiguis cognoscere certa laborat, Laudibus eximiis hunc mundus totus honorat. Non pudeat veri que nescis velle doceri; Qui scit laudatur qui nescit vituperatur. Litera si ditet te, claro nomine prestas; Cesare cesarior censeris, cessat egestas. Rem tria perficiunt: ars, cuius lege regaris, Usus quem serves, meliores quosque sequaris. Ut ver dat florem, flos fructum, fructus odorem, Sic usus morem, mos sensum, sensus honorem. Doctrine pater es, usus; doctrina, pateres Si iugis stares, si cognita sepe probares. Quem nova testa capit semper servabit odorem Et puer acceptum nescit dediscere morem. Hostia concludas lingue; pro tempore fari Atque tacere licet, sermones sint tibi rari. Non locus est pacis ubi regnat lingua loquacis; Semper lingosus mentitor et est odiosus; Osse caret glossa per quam franguntur et ossa. Non referas igitur que numquam sunt referenda; Est nimis in lingua modus et mensura tenenda. Sicut ad omne quod est mensuram ponere prodest, Sic sine mensura res quelibet est caritura. Lingua dolis plena transcendit cuncta venena, Separat unanimes fratres, inimicat amicos, Denigrat iustos, sed, pessima, laudat iniquos. Irruit ut laceret laxis detractor habenis Innocuos nocuus, stigiis lacerandus arenis. Est homicida, canis serpensque, necator oville, Porcus, fex, latro per mortis compita mille, Urso consi<mi>lis cui dentes ordine trino, Noctua lucifuga, mors, scorpius ore ferino; Ipse patens tumulus, pregnans muliercula, lator Causarum Sathane, dapifer, sacrifex, ioculator, Am<n>on deludens famulis, David undique vestem Truncans. Dii, talem terris avertite pestem. Non blasfemabis et frivola non recitabis; Nomine clamabis proprio quemcumque vocabis. Sunt derisores portentis deteriores; Est misero peius derisio quam dolor eius. Concinit ambages horrendus ridiculosus Nomine non proprio clamans cunctisque perosus. Scurra vagus, parasitus edax, abiectio plebis, Moribus est similis puris, puer alter, ephebis. Militat in vitium, virtutis nescius, ille; Altera mors, puri fautor, confusio Scille. Spirat ad illicitum, destructio pacis, amoris Scisma, malus, peior, nequissimus omnibus horis; Vas sceleris, puteus vitiorum, plenus aceto, Non caret hic carie privatus more faceto. Nudus, inops, vacuus pretio, virtutis, honesto, Eligit, optat, amat non fari more modesto. Abs[c]entis vitam timeas corrodere fratris Nec maculare velis quemquam sermonibus atris. Nutibus aut signis uti nolito, susurris, Quodsi cum scurris properas ad Tartara curris. Non sis delator nec fratribus insidiator, Sed sis sectator crucifixi, verus amator. Si quisquam loquitur, nil criminis apropriare Debebit cuiquam nec dicere gama, ut, a, re. Quid, cui, cur, quare, quando fers verba videbis; Turpia proscribes et frivola cuncta cavebis. Ve tibi blasfemo, detractor, ve tibi, ve, ve!; Magna manent Herebi penetralia vosque fereve. Turba susuronum, que mordet usque Catonum Dente truci dorsa, lugebit ab aspide morsa Inque suis linguis mordebit dipsa bilinguis Sic erit hora brevis, sic spernes noxia quevis. Otia si tollas, periere cupidinis ictus; Hiis perit Egistus, ceca prurigine victus. Ex requie serpit pestis sevissima luxus; Armiger hostis amor, fame fuscatio, fluxus. Est amor iniustus iudex, adversa maritans; Carpit amara quidem, que sunt predulcia vitans. Anxietas in amore sapit, dulcescit amara Res, hyemis vernat frigus, sunt vilia kara. Omnis amans cecus; non est amor arbiter equs, Nam pecus esse decus dicit, fex lubrica, mechus. Nudus et alatus, cecus, puer et faretratus Est amor, infatuans, eterni causa latratus. Hoc puero moritur, horrendum!, regia Dido; Hunc igitur fugias, tibi consulo pectore fido. Piramus et Tisbe crudeli morte quierunt; Exlex fecit amor hoc, candida mora ruberunt. Cecus amor mundi, mentem corpusque retorquens, Est leo postque caper sed demum fit draco mordens. Nunc locus est flendi, locus hic peccata luendi; Postac gaudebit qui nunc sua crimina flebit. Plangere nitaris, in planctibus afficiaris; Se nimis indurat qui numquam plangere curat. Lacrima dum rorat, Christum superare laborat, Mentem dulcorat, ditat, Sathanamque minorat. Si bene pensentur que fata futura minentur, Qui ridet fleret, qui clamitat ipse taceret. Sepe recorderis, karissime, quod morieris; Mortem corde tene, si vis te noscere plene. Pone cor ad mortem, vitiorum pelle cohortem, Nec modo leteris quia forsan cras morieris. Qui mel in ore gerunt et retro pungere querunt. Tantalus ob linguam que crimina cuncta subaptat Querit aquas in aquis nec poma fugantia captat. Lingua loquax, non posse loqui rea contulit Echo Namque Iovi prebebat opem pro famine mecho. Lingua fuit damno; lingua faciente nigrescit Hactenus albescens corvus, nec fraude carescit. Sermones lima proprio sub pectore ter bis; Cum bene dixisse credas, latet anguis in herbis. A labiis expelle dolum, meditatio fortis Pervigilet semper pertractans ultima mortis. Argue te solum nec iudex sis aliorum, Cum tibi multorum non desit causa dolorum. Sepe tuam vitam contemnas non alienam, Cum videas propriam multo certamine plenam. Esto tue vite scrutator non aliene, Cum tibi sufficiat tua scire negotia plene. Punge malos lepide, rigide, pro tempore, presto; Constans et lenis, ut res expostulat, esto. Numquam contendas sed solum te reprehendas; Cum reprensus eris, te corrige ne tribuleris. Tunc bene victor eris, si vinci te patieris. Nulla valet tantum virtus patientia quantum; Ut rosa flos florum, sic et patientia morum. Precipitat Dominus flagris qui cuncta monetat, Corrigit, anticipat, paret, tutat, locupletat; Iob sit in exemplum, Paulus cecusque, Maria, Herodes nequam, bellator fortis Huria. In virtute patris, nati flatusque beati, Pone modum lingue, censebere sorte renati. Gramina vellere, turpia spernere si cupis, ora; Ultima cernito, mollia spernito: sic monet hora. Otia quippe bona cito grandia perdere possunt; Fac fugias igitur quia multum moribus obsunt. Nunc lege, nunc ora, nunc instrue nuncque labora: Quicquid agas, celerem venientem respice mortem, Quam nullus tristem poterit depellere sortem. Cum caro te fedat, mors non de corde recedat; Hec tibi sit menti carnem superare volenti. Sed quid plura loquor? Nulli mors impia parcit, Non refugit dives nec qui veterata resarcit. Dividitur <dives> moriens tribus: accipit arta Stix animam, corpus vermes, sed homuncio parta. Ergo, mi dives, si parvo tempore vives, Fac bene dum vivis, post mortem vivere si vis; Sors fera, mors nequam que nulli parcit et equam Dat cunctis legem, miscens cum paupere regem. Libera fortuna mors est; capit omnia tellus, Heroes proceresque cadunt, puer atque tenellus; Regia maiestas, omnis terrena potestas Transiet absque mora, mortis cum venerit hora. Mundum mortiferum quid amas fantasmaque rerum? De mundo miserum te subtrahet una dierum. Magnus Aristotiles Libitine claustra subivit, Qui duo, qui septem, qui totum scibile scivit; Scire suum moriens dare vel retinere nequivit, Imo quo meruit dum vixit spiritus ivit. Vi non confidas, mors est que fortia frangit, Nec de fortuna, nam fors cito pungit et angit. Iam cito rumpetur speculum, speculatio cuius Subdola te ducit per devia fulminis huius, A quo sic splende<n>s sidus patietur eclipsim. Si mihi non credis, relegens Apo cerne calipsim. Tempore quippe brevi brevis est distantia leti Ominis atque brevi sunt mesti tempore leti. O dolor, o plus quam dolor, o mors, sors truculenta, Iustum cum pravo non es concidere lenta. Occidit hic sapiens, fortis cadit atque potestas, Hic probus expirat, probitas perit, omnis honestas. Pro pudor!, o miseri, concernite tristia fata: Ut mortis non sic pape dominatio lata. Papa docenda docet, prohibet prohibenda perite Nec sibi propterea parcit mors, munia vite. Est hac valle gravis cursus, via lubrica, dira Anxietas, pestis, vite certamina mira. Mors properat, fuga nulla patet: mortale venenum Ebibit omnis homo, fuscatur quodque serenum. Mors parcit miseris, deflorat florida prata; Hec parcit reprobis, suffocat lumina grata. Est nostre sortis transire per hostia mortis; Est grave transire quia transitus absque redire. Ergo, christicola, mortem quam solvere debes Nature persolve Deo, sic te sibi prebes. Quandoquidem mortem noti est vitare, fer ergo Ad loicam, pergo, que mortis non timet ergo. Linque coax ranis, crax corvis vanaque vanis, Gloria nec fallax mundi te vexet inanis. Ut tibi sit lucrum, tacitus memorare sepulcrum In quo fetebis putrefactus quando iacebis. Cum tibi res pulcra blanditur, cerne sepulcra; Ossa sepultorum tibi sint suffragia morum. Vile cadaver eris qui splendidus esse videris; Ad nichilum venies, rogo te, super hoc mediteris. Vile cadaver eris, cur sic lascivus haberis? Accelerat iudex, videas ne tu reproberis; O!, quam tristis eris, nisi vivens hoc opereris Quo, redeunte Hyesu, sub dextra parte loceris. Sperne iocos pravos, crucifixi respice clavos, Non cupias ludum sed Christum respice nudum, Non cruce ludentem pro nobis sed morientem. Sit cibus et potus, ludus tuus in cruce totus; In cruce sic nudus, tibi lectus sit, tibi ludus. Respue ludentes et ludos et cupientes; Est satis illusus qui ludos vertit in usus. Ludere non cures quia posses ledere plures, Namque suam ledit animam qui ludere credit. Taxillos vita, libros Plutonis amaros, Nam vitam, famam tollunt, spem, cor, bona, karos. Sperne corearum plausus et carmina vana, Obpugnant etenim Dominum, medicamina sana. Si cupis esse Dei servus nullique perosus, Christo pendenti super omnia sis studiosus. Crux quasi mellita tibi sit dulcissima vita, Qua bene pascaris, qua vivas, qua moriaris. Est crux miranda, crux splendida, crux veneranda, Crux amplectenda, crux corde forisque ferenda, Crux aditus venie, crux est medicina dolorum, Crux via iustitie, crux est reparatio morum, Crux gradus ad superos, crux scala p<ar>ata fideli, Crux donat meritum, crux spem, crux premia celi. Si vis regnare, crucifixo compatiare, Secum portare cruciamina non vereare. In quo tu speras crucifixi vulnera queras; Ipsum mente geras, sibi laudes concine veras. Si vis dulcores, crucifixi plange dolores, Disce suos mores, secum partire labores; Non alio vergas sed eodem tramite pergas, Respice sudorem, crucifixi lambe cruorem, Verum dulcorem, sapidum dulcemque saporem. Virgineum florem videas mutasse decorem. Passio divina tibi semper sit medicina; Sanguis sacratus tergat de corde reatus. Quos anguis dirus mali mulcedine stravit, Hos sanguis mirus Cristi dulcedine pavit. Sit tibi plena favo crucifixi dulcis imago, Qua delectari valeas et pace morari. Non Deus est nec homo que picta videtur imago, Sed Deus est et homo quem sacra figurat imago; Ergo datur Domino non signo latria cultus, Ergo signato non signo dirige vultus. Si geris hunc morem, te fratrem dico Minorem. Gloria magna tibi sit, Christi crux crucifixi; Dulcia sunt equidem que de te carmine dixi. Non sis ad risum facilis qui vis paradisum; Mos est stultorum nimium ridere virorum. Est destructivus morum viteque nocivus Risus scurrilis muliebris vel puerilis. Si bene pensares, si mortem mente notares, Qui rides fleres, qui clamas ipse taceres. Mane Thechelque, Phares vigili si corde notares, Rapta resignares, mendicos sepe cibares. Non etas animi virtutem conterat, imo De Domino semper cordis mediteris in imo. Sis humilis corde, si vivere vis sine sorde. Spernere te, nullum, te sperni spernere, mundum: Quattuor hiis gradibus cor totum sit tibi mundum. Non facias guerram sed, queso, conspice terram, Nam modica fossa caro stabit, sanguis et ossa. Sit tibi sermo gravis, humilis dulcisque, suavis; Si quis te ledit, deridet, non tibi credit, Parcere promtus eris quia celica dona mereris. Parcere prostratis s<c>it nobilis ira leonis, Quanto plus parces qui filius est Salomonis? Nomine christicola, si te non mente minores, Peccati fex es, mundi tu ludicra res es. Absit ut hypocrisis cantet sua carmina de te, Imo Hyesu totum devoto munere des te. Quilibet hypocrita specietenus est heremita, Quem, queso, vita cum sint sua verba polita, Aurea facta foris simulator hypocrita ping[u]ens Est vacuus calamus et simia ludicra fingens, Scorpius et coluber, pix, scirpus, vas maledictum, Auratus tumulus et stercus cum nive pictum, Pardus, equs pallens, feralis hyena, virorum Fert speciem, non rem, simulans pia facta piorum. Scorpius est primo, postac simulata cimera, Hinc draco vel lamia lanians, ydolatria vera; Estque domus septem peiorum demoniorum, Strutio, mercator falsus, cumulum vitiorum. Nomen opusque tuum concordent; sin ferieris Flamivomi spata, sub tartara post gradieris. Non tonsura facit monachum, non ampla cuculla, Sed pia mens, devota fides cordisque medulla. Esto pacificus, fuge iurgia, vincula pacis Vincula dissolvunt hostis furibunda tenacis. Verbum dat litem, lis verbera, verbera mortem, Pax requiem, requies vitam morumque choortem. Pax iram reprimat, fastum sapientia, luxum Temperies, sed amor rancorem, mansio fluxum. Queris opes? Inopi fer opem; veneraris honore Si socios decoras, Domini comitante timore. Collige, vis, pasce, redimas, tege, conde, minores, Consule, castiga, solare, remitte, fer, ores. Coram te tuba nulla canat dum munus egeno Dispensas, prorsus laudis fugiente veneno. Ut bene percurras mete compendia cepte, Gloria dilatet sese virtutis adepte. Si tibi servierit aliquis, sua premia tecum Non dormire diu cures, si diligis equm. Debita solve, precor, largire rogata roganti, Si poteris; Christus vite dat munera danti. Si Domino vota fecisti, reddere cura Si pia, devota, sic vult lex, inclita, pura; Nam votum Iepte de nata cessit inepte, Non igitur simile facias, tibi forma sit ille. Corrige consultum, te diliget; argue stultum, Avertet vultum nec se patietur inultum. Ad quamcumque domum tu veneris, ante vocabis Quam subeas, mores urbanos semper amabis. Quantumcumque potes, gravitatem semper habeto. Si loqueris cuiquam, quid dicas, queso, videto; Cum loquitur senior, discretior ipse silebis; Sensu discreto que sunt facienda videbis. Vincat opus verbum, nec te laudaveris, imo Te laudent alii, sin tu similabere limo. Omnibus in rebus fertur discretio glosa; Hec rubicunda rosa sine qua sunt cuncta perosa. Si genitus Phebi quondam discretius isset, Hic bene rexisset currum nec terra perisset. Ascalaphus speciem nundum bubonis haberet, Si discrevisset, nec lucis honore careret. Si discrevisset quondam, nunc splendidus ostro Fulgeret gallus, non querens pabula rostro. Si discrevisset quondam rea rana coaxans, Parceret huic milvus, miseram sub gurgite laxans; Dum caret hec eadem tutela rursus eadem, Aspernata trabem colubri fert flumine cladem. Olim dum cenam vulpes dum coxit amenam, Si discrevisset melior sua cena fuisset; Graculus externas pennas dum ponit in alis, Hunc indiscretum populus domat exitialis. Accipias igitur medium, sin, nate, peribis; Experto credas: medio tutissimus ibis. I, bone, per medium, virtus fert, i pede fasto, Nec te decipiet Sathanas discrimine vasto. It Christus medians medio mediique vocati; Ergo tene medium, medium tenuere beati. Si lis inciderit te iudice, dirige libram Iudicii, nec flectat amor nec munera fibram. A norma veri munus distorquet acumen Iudicis, evertit cor, tollit denique numen. Ancipites casus libres cum mente serena; Te rotet et ducat semper pietatis habena. Quattuor ista: timor, odium, dilectio, census, Absint namque solent rectos pervertere sensus. Nate, precor, mea iussa libens intellige recte: Delire fugias, queso, consortia secte. Si vis salvari, cum sanctis si numerari, Elige sanctorum consortia, non reproborum; Pessima sub pelle portant incendia napte. Ergo cavenda cave, sectare sequenda perapte. Errantes vita nec non sua verba polita; Utere cum senibus, iuvenum consortia vita. Est adolescentis etas suspectior, etas Lubrica, traducens iustas per devia metas. Magniloquos vita trutinantes grandia, pravos Et calamistratos iuvenes sine numine flavos. Sperne malignantes, sapientes consule, vita Bis cincinnatos quos fedat lubrica vita. Cum socio stulto, rogo, te numquam socieris, Sed cum cordatis, sin demum tu ferieris. Infames vitare stude; si fama laborat, Flaccet homo, pretium vilet, dominatio plorat. Famosos quere mores: infamia mortis Est species, cadit hoc sevo sub pondere fortis. Fama sinistra nocet ceu fallax rethe Diane; Hec dea subtristis diffundit corda prophane. Centum fama volat alis, infamia mille; Infamis sepe trahitur sub gurgite Scille. Fama, repleta malis, pernicibus evolat alis; Fama sinistra malis mortis, mors exitialis. Fama volat transitque modum quocumque feratur; Ex hac mortalis trahitur pariterque levatur. Quem semel horrendis maculis infamia fedat, Ante mori poterit quam sordida fama recedat. Nec meretrix munda, nec cornix alba fit unda, Nec miser infamis purgatur mortis ab hamis. Quem fedat fama, quem damnat perpera vita, Nec bene purgatur nec tollitur hec pituita. Parce, Deus, quia malo pati discrimina vite Quam fame vitio sordescant munia cite; Malo pati misere semper discrimina sortis Quam fame feruginee dispendia mortis. Ne credas titulis fame, te consule, credas Menti: vera canit mens famaque dat tibi tedas. Fama citat laudem, laus premia, premia mentem, Mens studium, studium dat dogmata, dogmata gentem. A fumo, stillante domo, nequam muliere Te remove, tria namque solent hec sepe nocere; Est aqua patratum scelus, ignorantia fumus, Sed caro sit coniunx cuius fert noxia dumus. Vincere si queris carnem, te credere sonti Non debes; procul hinc sint mas et femina compti. Si Christum queris, vultum fugias mulieris; Tecum bella geres, si cernere vis mulieres. A muliere fuge quia nulle sunt ibi treuge; Si properat luge, quia mortis nuntiat euge. Si procul astabis, anime tibi lucra parabis; Non bene munitur qui prospicit unde feritur. Sunt quasi merores mulieres suntque dolores, Et quasi spinarum puncture visus earum. Femina preclara facie quasi pestis amara Est; mihi si credas, fugias hanc tu quasi tedas. O!, quam difficile est Veneris vitare venenum Cernenti crebro vultum mulieris amenum. Est fellis plenum mulieris dulce venenum Et fedans cenum, mors et destructio renum. Sunt tria gaudia: pax, sapientia, copia rerum, Hec tria diruit, hec tria destruit ars mulierum. Ars Veneris teneris, parvis nocet atque severis, Illecebris crebris febris furit hec mulieris. Tu mihi blandiris ut me, muliercula, prodas, Eloquiis miris pervertis numinis odas. Vivas lege poli, mulieres tangere noli; Tangere qui gaudet mulierem, qualiter audet, Membris pollutis, regem tractare salutis? Respue sic illas maiores atque pusillas Ut nullam noscas, nec secum vivere poscas; Femina, mas ubi sunt viscaria demonis assunt. Hec quasi fermentum corrumpit cor sapientum; Femina formido tibi sit, monimenta tibi do, Qui cupis eterna celestia regna superna. Vane persona mulieris pessima prona Ad Veneris munus est, vix fugit alter et unus. Rex David, Sanson, Salomon, Loth, lubricus Amnon Sunt circumventi mulieris amore potenti. Quid levius flamma? Fulmen. Quid fulmine? Ventus. Quid vento? Mulier; hec nam viscus truculentus. Ergo cave ne tu prave capiaris ab ulla Namque fidem servare quidem s<c>it femina nulla. Mantua piscibus ac mare fluctibus ante carebit Quam mala femina propria femina munda tenebit. Omne genus Medea ferox mulieris iniqum Reddit, nam mulier pro paucis vendit amicum. Discurrens mulier molitur mollibus uti, Labitur in labem, vestigat carnis abuti. Lex meretricis habet legem corrumpere, virus Esse viris, oleum perdit maledicta papirus. Est meretricis amor mollis, brevis, armiger, artans, Artus arte doli, dolor artes criminis aptans. Molitur meretrix bursas vacuare, pudoris Inscia, mortiferique parens et causa furoris. Si velit esse pater quisquam, si femina mater, Sint timor atque preces paranimphus, non ferus ater. Uxorem nullus ducat sub nomine dotis, Sed talem que sit tunicis redimit a melotis; Non curet formam sed mores, dogmata, normam, Nec gazas multas sed divo neumate fultas. Dux mulieris homo proprie sit, coniugis Argus, Nec sibi pergendi sit multo munere largus. Dina sit exemplum; non debet femina multum Pergere spectatum, proprium sed condere vultum. Devitat casta convivia, varia, fenestram Limina, discursum, spectacula, tangere dextram. Coniugis officii que sint obstacula, quivis, Carmina que pango relegas, cognoscere si vis. Obstant coniugiis faciuntque ligata perire: Affinis, cultus dispar, non posse coire, Error, condicio, pia vota, ligamen, honestas, Vis, grandis culpa, cognatio, sacra potestas. Tempora sunt quedam quis non connubia ledam Si fuerint facta, sed matris tis cole pacta.