CroALa: documentum

Documentum BOIARDO.past-09.xml in db pdill0

---

Hercules Tytirus Dulcia si quando nobis nunc carmina nymphae Dicite, Pierides, nunc vestris vocibus Eglem Prodere et arguto meditamur tollere cantu. En mihi turbati siluerunt murmura ponti Horridaque immites posuerunt sibila venti. Corydon Quo te cantantem, quo te via ducit euntem Tityre? Ni pigeat, comites cantabimus ambo. Tytirus Quam mihi gratus ades, Corydon! Te nuper amoenas Quaesitum ad ripas Situlae iam linquere saltus Dilectos dudum dilectaque carmina tristes Dixerunt pueri: nunc quo tibi tendere cura est? Corydon Haec mihi quae geritur viridi sub tegmine pica Herculeum didicit iampridem tollere nomen Innumerosque canit duro sub rege labores: Hanc domino ferimus, domino qui solus honores Herculis egregios et nomina vera meretur. Tytirus Felices pueri quibus hoc sub principe tuta Arva iacent! Non vos sinuoso vipera tractu Alligat aut torvi violentia dira leonis Exagitat trepidos, non vos rapit atra luporum Ingluvies, tuti tondent sua prata iuvenci Et tutae passim fontes et flumina circum Pascuntur pecudes et gramina laeta capellae; At vos blanda quies viridique sub arbore somnus Detinet ad placidas vicini fluminis undas, Alite sub nivea magno quae sola tonanti Fertque refertque faces et turbida fulmina portat. Tunc deus Herculeo tutatur nomine campos, Nec tristis acies nec proelia dura timentur. Corydon Non alias virides maiori pondere ramos Grandia suppositis traxerunt poma columnis. Ante nec aut pecudes maiori candida partu Pignora protulerant, totiens nec foeta capella. Herculis adventu surgentia gramina campo Creverunt, placidae placidisque in montibus umbrae. Illi notus ego, nobis sua munera sunt haec: Tigridis exuviae cinctumque virentibus olim Hoc haederis baculum, nunc aurea serta gerentem. Tytirus Magna dedit neque enim tanti te muneris umquam Immemorem esse decet, non si tibi longa darentur Tempora continuis donec solvatur ab annis Mundus et aethereis renoventur saecula flammis. Corydon Tityre, tunc madido frondebunt cana decembri Lilia, tunc gelidis rorabit nudibus ardens Sirius et tardi properabunt plaustra Bootae Cum meus ille meo labetur pectore princepes. Tytirus Si placet, hunc igitur pariter cantabimus: ille Me quoque consimili iuvenem devinxit amore Quantum non hederae vitem, non vitis amicam Brachia fundentem quae circum amplectitur ulmum. Corydon Quid faciam? Princeps laudari dignus, at ingens Gloria praecipuis iamdudum ornata triumphis Cum subit imbelles trepidant nova pondera Musae. Tytirus Incipe quod quondam prima te luce canentem Sensimus arguti gelida de rupe Capelli: "Plaudite, Hamadriades, viridique ex arbore sertum Implicet errantes per candida colla capillos, Nam meus Alcides patrias remeavit ad arces, Plaudite, iocundo resonent sua littora plausu". Corydon Non indigna petis, sed nobis tendere ad urbem Est opus - ut nosti - et domino sua reddere dona; Nunc etiam medio Titan sublatus Olympo Tollitur et timeo ne longis tempora desint Versibus, et nigra rumpantur carmina nocte. Tytirus Est iter hoc etiam nobis, nam poma favosque Haec Mutinae ferimus: tecum veniemus ad urbem Et, postquam iuvenes ambo, cantemus euntes. Corydon Cantemus vel quae cecini modo carmina dum me Spectaret placido cantantem lumine princeps: "Florida lascivi redierunt tempora veris Et frondosa virent surgentis brachia silvae, Picta colorato variatur gramine tellus Puraque desertis decrescunt flumina ripis. Nunc decet urgentes animi seponere curas Et niveum varia crinem cohibere corona, Nunc decet ad festas iuvenem lusisse choreas: Sparge rosam et placidi veniant bona numina Bacchi!" Vel quae iamdudum nymphis modulata canebam Frigida qua celeris labuntur flumina Circae: "Mollis Amor, blanda perfusus membra quiete, Accubat et placidum suspirat naribus ignem, Spicula nequicquam nullo custode sub alta Fixa iacent pinu: celeres properate, Napaeae, Ite simul, roseae Dryades, rapite arma suisque Praelia temnentem puerum configite telis!" Tytirus Dum te rura tenent, Corydon, tibi numina fontis Castalii varias vario de flore coronas Texunt et liquida laudant tua carmina voce. Corydon Quid faciam? Semper ferulis componere vites, Semper et adiunctis componere vitibus ulmos, Errantis pecudes longis servare diebus, Et piget et duro res non toleranda labore est. Sed procul ad veteris videor mihi compita quercus Cernere equos equitesque: eri (aspicis?) ille superbum Cornipedem vexans, cui splendet proxima Phoebo Candida caesaries, cui dulcia lumina fulgent, Ille Sigismondus, domini germanus. At ecce Lux mea progreditur ceu sidere purior omni Lucifer aurato depellit nubila vultu. Tytirus Iam vicinus adest, pariter properemus ad illum.