CroALa: documentum

Documentum BOIARDO.past-02.xml in db pdill0

---

Phyliroe Tityrus Vos eritis silvae testes, vos flumina vosque Numina silvarum, tuque, o clarissime Titan, Vos eritis testes mortem quod demorer ultra Invitus, pigeat quod tristem ducere vitam; Namque meum sidus postquam fera fata tulerunt Phyliroemque meis oculis spectare negatum, Vivere quid libeat? Quid tantis tundere caelum Amplius alloquiis immotaque numina prodest? Lynces Quale sonat dulci turtur viduata marito Carmen et aeriae celso de vertice quercus Argutos iterat questus et flebile cantat, Tale sub adverso cecinit modo conditus antro Tiryrus et, caram moerens abiisse puellam, Crudeles superos, crudelia sidera dicit. Quare hoc si placeat positi sub caespite, Barge, Fervida solicitae capiamus vulnera mentis. Bargus Quis Deus optanti, quis te mihi, Tityre, casus Obtulit? Arrident nostris bona numina votis. Siste gradum, Lynces: non me Rhodopeius aeque Detineat vates, non me vocalis Arion Carmine mirantem solitus delphina movere. Tityrus Felix qui cara pariter comitante puella Tartareas sedes nigrique Acherontis ad undam Devenit: optatos non illum cernere vultus Infernae prohibent leges, non ille dolore Angitur assiduo, nec mortem perditus orat. Quid non esse velim? Pecudes sua gramina pascunt, Laeta saginatus iacet ad praesepia taurus, Libera per campos curisque soluta vagatur Cerva, et aves vacuum volitant per inane, marinos Per fluctus placidi ludunt, per flumina pisces; At me durus Amor, rubro seu littore Phoebus Tollitur Hesperiis idem, seu conditur oris, Urget, et in nostro fixi stant pectore vultus Et flavi crines et candida colla puellae. Illam ego per silvas, illam per saxa nivesque Aspicio: ah puris quotiens offertur in undis, Montibus ah quotiens viridique sub arboris umbra! Lynces Barge, quid Aoniis cantaret blandius antris Dircaeus vates, acri seu captus amore Mulceret tenues modulatis versibus auras, Seu vulsas rupes et grandia carmine saxa Duceret ac tremulis montana cacumina silvis? Bargus Miraris? Pulchram si cernere fata dedissent Hanc tibi Phyliroem, fluerent tibi carmina, Lynces, Tigribus et torvis lacrimas motura leaenis. Tityrus Quid iuvat in terris ablata degere vita, Semper et assiduis superos lassare querelis? Postquam (dulce nihil sperent mea lumina) ... postquam Lux mea luce caret, fortes agitare palaestras Odimus et trepidis pedicas componere cervis; Nec nos Pierii cantus, nec carmina, nec nos Oblectant agiles per florida rura choreae; Quaeque olim fuerant animo gratissima nostro Sordent: at vacuos per pascua longa recessus Quaerimus et pavidis pendentia saxa ruinis. Ite procul, pecudes, procul hinc, mea cura capellae: Solus ego ad solos gemitus effundere montes Vadam, si lacrimis insanus cesserit ardor. Me iubar exoriens, me sidera tota gementem Aspicient, hiemis seu frigora dura ruentem Tixiniam sistent, seu torrida venerit aestas. Ite procul, pecudes, procul hinc, mea cura capellae: Demens qui lacrimis crudeles cedere Parcas Credis! Threicii non si tibi carmina vatis Optatam poteris verbis accersere mortem. Vos, montes, potius, potius miserescite, rupes, Obruite miserum huc tantisque exsolvite curis. Sed quid ego incassum surdis mea carmina fundo Rupibus? Insanos tollet mors una dolores. Hic vel ab arguto subiecta in flumina saxo Deferar aut altis venientem turbida ripis Unda feret Situlae. Tu, nostri causa doloris Nympha, vale: pecudes, saltus, armenta, valete. Lynces Surgamus ne forte dolor iam saevius urgens Praecipites saxis artus dare cogat amantem. Tityre, quid tecum sola sub rupe volutas? Quid tantum lacrimis divosque hominesque lacessis? Quis tibi finis erit? Viventia lumina pacem Abstulerant, eadem pacem tibi mortua demunt. Sit pudor insano tantum indulgere dolori. Tityrus Iamdudum, Lynces, perii cum candida caelum Phyliroe subiit, miserum nunc perdere mens est Corpus et ablatae comitem me iungere divae. Bargus Ah quid ais? Quo te tantum rapit improbus ardor? Quae tibi causa necis? Periit tua maxima cura Phyliroe, quod tu laetari, Tityre, debes: Illa, bonum numen, superum formosa deorum Alloquio fruitur, flentem et te moeret ab alto. Tityrus Scimus et haec animo iamdudum, Barge, videmus Omnia, sed dulces quoniam me cernere vultus Dii prohibent, rursus flagranti in pectore curae Ardentes subeunt, damnatae et taedia vitae. Lynces Morte mori certum est, sed longe tristius illa Est aliquid: sonti scelerum tibi cernere diras Ultrices dabitur, coeptum depone furorem. Quin potius placidis mecum secede sub umbris Phyliroemque tuam meritis tollemus ad astra Laudibus: alterno resonabunt carmine valles. Tityrus Perge, sequar: forsan melior fortuna paratur.