CroALa: documentum

Documentum BOIARDO.pasg-09.xml in db pdill0

---

Hercules Tytirus Dulcia si quando nobis nunc carmina nymphae Dicite, Pierides, nunc vestris vocibus Eglem Prodere et arguto meditamur tollere cantu. Eri mihi turbati siluerunt murmura ponti Horridaque immitis posuerunt sibila venti. Corydon Quo te cantantem, quo te via ducit euntem Tityre? Ni pigeat, comites cantabimus ambo. Tytirus Quam, mihi gratus ades, Corydon! Te nuper amoenas Quaesitum ad ripas Situlae iam linquere saltus Dilectos dudum, dilectaque carmina tristes Dixerunt pueri: nunc quo tibi tendere cura est? Corydon Haec mihi quae geritur viridi sub tegmine pica Herculis augustum didicit iam prodere nomen Innumerosque canit duro sub rege labores: Hanc domino ferimus, domino qui solus honores Herculis egregios et nomina vera meretur. Tytirus Felices pueri quibus hoc sub principe tuta Arva iacent! Non vos sinuoso vipera tractu Alligat aut torvi violentia dira leonis Exagitat trepidos, non vos rapit atra luporum Ingluvies, tuti tondent sua prata iuvenci Et tutae passim fontes et flumina circum Pascuntur pecudes et gramina laeta capellae; Vos quoque blanda quies viridique sub arbore somnus Detinet ad placidas vicini fluminis undas, Alite sub nivea magnoque sola Tonanti Fertque refertque faces et turbida fulmina portat, Et deus Herculeo tutatur nomine campos, Nec tristes acies nec praelia dura timetis. Corydon Non alias virides maiori pondere ramos Grandia suppositis traxerunt poma columnis, Ante nec aut pecudes maiori candida partu Pignora protulerunt, toties nec foeta capella. Herculis adventu surgentia gramina campo Creverunt, placidae placidis in montibus umbrae. Illi notus ego, nobis sunt munera ab illo Tigridis exuviae cinctumque virentibus olim Hoc hederis baculum, nunc gestans aurea texta. Tytirus Magna dedit nec tanti, Corydon, te muneris umquam Immemorem esse decet, non si tibi longa dabuntur Saecula cornicis, vivacis saecula cervi. Corydon Tityre, tunc madido frondebunt cana decembri Lilia, tunc gelidis rorabit nubibus ardens Sirius et tardi properabunt claustra Bootae Cum meus ille meo labetur pectore divus. Tytirus Si libet, hunc ambo pariter cantemus: et ille Me quoque consimili nexu constrinxit amoris Quantum non hederae vitem, non vitis amicam Brachia fundentem quae circum amplectitur ulmum. Corydon Quid faciam? Princeps laudari dignus, at ingens Gloria praecipuis iam dudum ornata triumphis Cum subit, imbelles trepidant nova pondera Musae. Tytirus Incipe quae quondam prima te luce canentem Sensimus arguti gelida de rupe Capelli: "Plaudite, Hamadryades, viridique ex arbore sertum Implicet errantes per candida colla capillos, Nam meus Alcides patrias remeavit ad arces, Plaudite, iucundo resonent sua littora plausu!" Corydon Non indigna petis, sed nobis tendere ad urbem Est opus et domino ferre haec munuscula nostro; Nunc etiam medio Titan subvectus Olympo Tollitur et timeo ne longis tempora desint Versibus, aut nigra rumpantur carmina nocte. Tytirus Est iter huc etiam nobis, nam poma favosque Hos Mutinam ferimus: tecum veniemus ad urbem Et, quando iuvenes ambo, cantemus euntes. Corydon Cantemus cecini dudum quae carmina dum me Spectaret placido cantantem lumine princeps: "Florida lascivi redierunt tempora veris Et frondosa virent surgentis brachia silvae, Picta colorato variatur gramine tellus Puraque desertis decrescunt flumina ripis. Nunc decet urgentes animi deponere curas Et comptum varia crinem cohibere corona, Nunc decet ad festas iuvenem lusisse choreas: Sparge rosam et placidi veniant bona numina Bacchi!" Vel quae iamdudum nymphis modulata canebam Frigida qua celeris labuntur flumina Circae: "Mollis Amor blanda perfusus membra quiete Accubat et placidum suspirat naribus ignem, Spicula nequicquam nullo custode sub alta Fixa iacent pinu: celeres properate, Napaeae, Ite simul, roseae Dryades, rapite arma suisque Praelia temnentem puerum configite telis!" Tytirus Dum te rura tenent, Corydon, tibi numina fontis Castalii varias vario de flore corollas Texunt et liquida laudant tua carmina voce. Corydon Quid faciam? Semper ferulis componere vites, Semper et adiunctis componere vitibus ulmos, Errantes pecudes longis servare diebus, Et piget et duro res vix toleranda labore est. Sed procul ad veteris videor mihi compita quercus Cernere equos equitesque: en aspicis? Ille superbum Cornipedem vexans, cui splendet proxima Phoebo Aurea caesaries, cui dulcia lumina fulgent, Ille Sigismundus domini germanus; at ecce Lux mea progreditur: ceu sidere purior omni Lucifer aurato depellit nubila vultu. En vicinus adest, pariter properemus ad illum.