CroALa: documentum

Documentum BOIARDO.pasg-03.xml in db pdill0

---

Eripoemenon Poeman Alter ab Arcadia, Siculis de montibus alter Venimus, Alcide, quo dudum nominis usque Fama tui venit: placidas ne cantibus aures Te pigeat praebere, dabunt haec carmina forsan Nomen in extremis victurus finibus olim. Sic et Dardanii iuvenes et pulcher Adonis Ignotos inter saltus et pascua noti: Accipe nos igitur, princeps invicte, paratos Versibus et dulci pariter contendere cantu; Sic tua te virtus et dextrae insigna fortis Aeternum terris servent, sic aurea nobis Saecula et innocui vigeant, te principe, mores. Hercules Quin agite et viridi mecum considite in herba, Et varios inter flores alterna ciete Carmina? Tuque prior, primum mihi cognite, Poeman, Incipe; carminibus totidem, Silvane, sequeris. Poeman Horrida diffugiunt glacialis tempora brumae Et nivibus positis placidi mitescere montes Incipiunt, incipiam pariter cantare Citherym. Silvanus Seu ver florigerum, seu torrida venerit aestas, Sive erit autumnus, hiemis sive frigora, semper Diceris nostris, Cardelia, versibus: et te Silvestres referent a nostro carmine picae. Poeman Solibus hibernis, aestiva blandior umbra, Blandior his undis et dulci blandior aura, Huc ades, o mea cura: quid est quod silva moretur? Illa riget dumis, virides tenet illa colubros. Silvanus Rupibus asperior, ventosa surdior unda, Et levibus foliis volucrique incertior Euro, Quid tam lenta venis? Quid enim est quod silva moretur? Illa tenet colubros, duris riget illa rubetis. Poeman Hic nivei flores, croceis variantibus adsunt, Hic umbrae tenues, quas frondea proiicit arbor, Et puri fontes et gramina laeta Cytheri: O utinam hic libeat mecum tibi ducere vitam! Silvanus Tecum ego dumosos colles et terga nivosae Alpis, et abrupta qua pendet rupe Fananum Quaque magis rigidi consurgunt saxa Lonati, Tecum ego desertas colerem, Cardelia, silvas. Poeman Quae iuga, qui colles, qui vos tenuere recessus, Dicite, Hamadryades, superis cum cessit ab oris Candida Phyliroe? Lacrimis rorare supremos Ite, piae, cineres et dona novissima ferte. Silvanus Fleverunt moestae crudelia funera nymphae, Phyliroes tumulum lacrimis sparsere, rosisque Et ferrugineas violas et candida circum Lilia purpureosque piae posuere hyacinthos. Poeman Diligit et versus et carmina nostra Cytheris, Nam modo cum canerem cantus lasciva notabat, Spectari et cupiens corylos agitabat et inde Visa sub umbrosis latitabat pendula ramis. Silvanus At mea me solum spirat Cardelia, solum Ardet, nam levibus quoties per plana veredis Auritos agito lepores aut retia servo, Haec furtim sequitur venantemque et sedula servat. Poeman Quid non cogit Amor? Tunc dicere carmina primum Coepimus et primum moeditatos fundere versus Ille dedit cantus nobis artemque loquendi, Castaliis melior nymphis et Apolline maior. Silvanus Primus Amor docuit varias componere voces Et dare disparibus resonantia verba cicutis, Primus et insuetos querulo de gutture cantus Duxit, et argutas docuit cantare volucres. Poeman Pastores, avidas fluvio prohibete capellas Atque arcete procul pecudes, mala vipera ripas Incolit: ah miseris ne forte occurrat et atros Adiiciat morsus, et tristia vincula nectat! Silvanus Huc, pueri, cohibete greges, ubi plurima surgunt Gramina et horrenti pecudes defendit ab Euro Collis, et Herculeo tuti sub nomine saltus Ullas nec metuunt pestes nec bella luporum. Poeman Hic aestu pereunt fontes, sine gramine tellus Tristis inersque iacet, morbo periere capellae Et steriles raris resonant mugitibus agri, Ut novus Alcides nostris discessit ab oris. Silvanus Piniferi elato laetantur vertice montes, Laetantur silvae, varios laetissima tellus Effundit flores, gaudent volucresque feraeque Herculis adventu, gaudent armenta pecusque. Hercules Iam satis alterno certatum carmine, iam nox Nigra subit, grates vobis persolvere dignas Est animus: paribus certantes versibus ambos Ex aequo parili donandos munere duco. Accipite hos igitur corsa de matre gemellos Pugnaces catulos: fures turbamque luporum Nocte sub oscura tuti temnetis, et iidem Per silvas comites perque horrida saxa fugacem Latratu capream laqueos incurrere cogent. Poeman Dii tibi pro nobis quae nos non possumus ipsi Reddant, sed tenues si quid cantare cicutae Hae poterunt, totis, princeps, celebrabere silvis. Te fluvii celeres nostrique cacumina montis Laeta canent, nec tam vocali carmine Daphnis Notus erit, quamquam formoso nobilis ore Fulgeat et puris nomen sibi poscat in astris, Nec qui flaventes haedera cohibente capillos Incedit curru domitoque insignis Eoo Ad iuga virgatas cohibet considere tigres. Sed iam crebra polo collucent sidera: eamus.