CroALa: documentum

Documentum BOCCACC.eglo-14.xml in db pdill0

---

Olympia Silvius Sentio, ni fallor, pueri, pia numina ruris Letari et cantu volucrum nemus omne repleri. Itque reditque Lycos bliando cum murmure; quidnam Viderit ignoro: cauda testatur amicum. Ite igitur, iam clara dies diffunditur umbris, Precantata diu; quid sit perquirite quidve Viderit inde Lycos noster compertaque ferte. Camalus Dum nequit in somnum miserum componere pectus, Imperat ex molli recubans, heu, cespite mestus Silvius, et noctis pavidas lustrare tenebras Vult pueros, longo fessos in luce labore. Silvius Camale, dum primos terris prestabit Hyberus Nocturnos ignes, currus dum Delia fratris Ducet ad occasum, dum sternet cerva leones, Obsequium prestabit hero sine murmure servos. O Terapon, stabuli tu solve repagula nostri; Pone metum: videas catulus quid viderit, oro. Terapon Festina, fac surge, senex! Iam corripit ignis Iam veteres quercus et noctem lumine vincit; Uritur omne nemus, fervens iam flamma penates Lambit, et occursu lucis perterritus intra Festinus redii. Lambit iam flamma penates! Silvius Pastorum venerande deus Pan, deprecor, assis; Et vos, o pueri, flammis occurrite lymphis. Siste parum, Terapon, paulum consiste. Quid istud? Quid video? Sanusne satis sum? dormio forsan? Non facio! Lux ista quidem, non flamma vel ignis. Nonne vides letas frondes corilosque virentes Luminis in medio, validas ac undique fagos Intactas? Imo nec nos malus ardor adurit. Terapon Si spectes celo, testantur sydera noctem: In silvis lux alma diem. Quid grande paratur? Silvius Sic natura vices variat, noctemque diemque Explicuit mixtos terris; nec lumina Phebe Nec solis radios cerno! Non sentis odores Insolitos silvis? Nemus hoc si torte sabeum Fecisset natura parens ... Quos inde recentes Nox peperit flores? quos insuper audio cantus? Hec superos ambire locos et pascua signant. Olympia Salve, dulce decus nostrum, pater optime, salve! Ne timeas, sum nata tibi. Quid lumina flectis? Silvius Nescio num vigilem, fateor, seu somnia cernam, Nam coram genite voces et dulcis ymago Stant equidem: timeo falli, quia sepe per umbras Illusere dii stolidos. Nos claustra petamus. Olympia Silvi, quid dubitas? an credis Olympia patrem Ludat et in lucem sese sine numine divum Prebeat? Huc veni lacrimas demptura dolentes. Silvius Agnosco: nec fallit amor, nec somnia fallunt. O nimium dilecta michi, spes unica patris, Quis te, nata, deus tenuit? Te Fusca ferebat, Calcidicos colles et pascua lata Vesevi Dum petii, raptam nobis Cibelisque sacrato Absconsam gremio nec post hec posse videri; Quod credens merensque miser, mea virgo, per altos Te montes umbrasque graves saltusque remotos Ingemui flevique diu multumque vocavi. Sed tu, si mereor, resera: quibus, obsecro, lustris Te tenuit tam longa dies? Dic, munere cuius Intertexta auro vestis tibi candida flavo? Que tibi lux oculis olim non visa refulget? Qui comites? Mirum quam grandis facta diebus In paucis: matura viro michi, nata, videris! Olympia Exuvias quas ipse michi, venerande, dedisti Ingenti gremio servat berecinthia mater; Has vestes formamque dedit faciemque coruscam Parthenos, secumque fui. Sed respice nunquid Videris hos usquam comites: vidisse iuvabit. Silvius Non memini vidisse quidem: nec pulchrior inquam, His Narcissus erat, non talis denique Daphnis Qui dryadum spes leta fuit, non pulcher Alexis. Olympia Non Marium Iulumque tuos dulcesque sorores Noscis et egregios vultus? Tua pulchra propago est. Silvius Abstulit effigies notas lanugine malas Umbratas vidisse meis. Iam iungite dextras Amplexusque meos ac oscula leta venite Ut prestem satiemque animam! Quas, Pan, tibi laudes, Quas, Silvane, canam? Pueri, nudate palestras Et ludos agitote patrum. Stent munera fagis Victorum suspensa sacris, paterasque parate Spumantes vino, letum cantate Lyeum Et sertis ornate lares; altaria surgant Cespite gramineo; Trivie mactate bidentem Candidulam, Noctique pie sic cedite fulvam. Fer calamos pueris, Terapon, fer serta puellis. Olympia Sunt, Silvi, calami, sunt serta decentia nobis, Et, si tanta tibi cura est deducere festum, Ignotos silvis modulos cantabimus istis. Silvius Imo, silva silet, tacitus nunc defluit Arnus Et silet omnis ager: pueri, vos atque silete. Olympia "Vivimus eternum meritis et numine Codri, Aurea qui nuper, celso dimissus Olympo Parthenu in gremium, revocavit secula terris; Turpia pastorum passus convitia, cedro Affixus, leto concessit sponte triumphum. Vivimus eternum meritis et numine Codri. Sic priscas sordes, morbos scabiemque vetustam Infecti pecoris preclaro sanguine lavit: Hincque petens valles Plutarci septa refrinxit, In solem retrahens pecudes armentaque patrum. Vivimus eternum meritis et numine Codri. Morte hinc prostrata, campos reseravit odoros Elysii, sacrumque gregem deduxit in ortos Mellifluos victor lauro quercuque refulgens, Optandasque dedit nobis per secula sedes. Vivimus eternum meritis et numine Codri. Exuvias in fine sibi pecus omne resummet; Ipse, iterum veniens, capros distinguet ab agnis, Hosque feris linquet, componet sedibus illos Perpetuis celoque novo; post tempora claudet. Vivimus eternum meritis et numine Codri". Silvius Sentis quam stulti latios cantare putamus Pastores calamis, perdentes tempora vocum? Menalios vidi iuvenes per dorsa Lycei, Treitium et vatem solitum deducere cautes Carmine, nec quenquam possum concedere tanti Ut similem natis faciam. Que guctura! que vox! Quis concentus erat! stipulis quis denique flatus! Non equidem nemoris custos regina canori Caliopes, non ipse deus qui presidet antro Gorgoneo equiparet. Flexere cacumina quercus, Et tenues nymphe tacitos petiere regressus In lucum, mansere lupi catulique tacentes. Preterea, o iuvenes, sensistis carminis huius Celestes sensus? Nunquam michi Tytirus olim Cantavit similes, senior nec Mopsus apricis Parrasius silvis: sanctum et memorabile totum est. Virginibus nivee dentur mea cura columbe, Ast pueris fortes dederat quos Yschiros arcus. Olympia Sint tua; nil fertur quod sit mortale per oras Quas dites colimus; renuunt eterna caducum. Silvius Quas oras, mea nata, refers? quas, deprecor, oras? Nos omnes teget illa domus, somnosque quietos Herba dabit viridis cespesque sub ylice mensam; Vitreus is large prestabit pocula rivus; Castaneas mites et poma recentia nobis Rustica silva feret, teneros grex fertilis edos Lacque simul pressum. Quas ergo exquiritis ora? Olympia Non tibi, care pater, dixi, berecinthia mater Exuvias gremio servet quas ipse dedisti? Non sum que fueram, dum tecum parvula vixi; Nam numero sum iuncta deum. Me pulcher Olympus Expectat comitesque meos; stat vertere gressus In patriam: tu vive, pater dulcissime, felix! Silvius Heu, moriar lacrimans, miserum si, nata, relinquis. Olympia Pone, precor, luctus; credisne refringere fatum Nunc lacrimis? Omnes silvis quotcunque creati Nascimur in mortem: feci quod tu quoque, Silvi, Post facies. Noli, queso, lacerare deorum Invidia eternos annos; tibi crede quietem Post funus laudesque pias michi reddito celo, Quod moriens fugi mortem nemorumque labores. Separor ad tempus; post hec me quippe videbis Perpetuosque trahes mecum feliciter annos. Silvius In lacrimis oculos fundam tristemque senectam. Heu, quibus in silvis post anxia fata requiram Te profugam, ex nostris bis raptam viribus oris? Olympia Elysium repeto, quod tu scansurus es olim. Silvius Elysium, memini, quondam cantare solebat Minciades stipula, qua nemo doctior usquam; Estne, quod ille canit, vestrum? Didicisse iuvabit. Olympia Senserat ille quidem vi mentis grandia quedam, Ac in parte loci faciem: sed pauca canebat, Si videas quam multa tenet, quam pulchra piorum Elysium sedesque deum gratissima nostrum. Silvius Quos tenet iste locus montes? quibus insitus oris? Que non Minciades vidit seu sponte reliquit Da nobis. Audire fuit persepe laborum Utile solamen: veniet mens forte videndi. Olympia Est in secessu pecori mons invius egro, Lumine perpetuo clarus, quo primus ab imis Insurgit terris Phebus, cui vertice summo Silva sedet palmas tollens ad sydera celsas Et letas pariter lauros cedrosque perennes, Palladis ac oleas optate pacis amicas. Quis queat hinc varios flores, quis posset odores Quos lenis fert aura loco, quis dicere rivos Argento similes mira scaturigine circum Omnia rorantes, lepido cum murmure flexus Arbustis mixtos nunc hinc nunc inde trahentes? Hesperidum potiora locus fert aurea poma; Sunt auro volucres picte, sunt cornubus aureis Capreoli et mites damme, sunt insuper agne Velleribus niveis claro rutilantibus auro Suntque boves taurique simul pinguesque iuvence, Insignes omnes auro, mitesque leones Crinibus et mites gryphes radiantibus auro. Aureus est nobis sol ac argentea luna, Et maiora quidem quam vobis sydera fulgent; Ver ibi perpetuum nullis offenditur austris Letaque temperies loca possidet. Exulat inde Terrestris nebula et nox et discordia rerum: Mors ibi nulla manet gregibus, non egra senectus, Atque graves absunt cure maciesque dolorque; Sponte sua veniunt cunctis optata. Quid ultra? Dulcisono resonat cantu mitissimus aer. Silvius Mira refers; sanctamque puto sedemque deorum Quam memoras silvam. Sed quisnam presidet illi? Et comites, mea nata, refer ritusque locorum. Olympia Hac in gramineo summo sedet aggere grandis Archesilas, servatque greges et temperat orbes; Cuius enim si forte velis describere vultus, In cassum facies: nequeunt comprendere mentes. Est alacer pulcherque nimis totusque serenus, Huius et in gremio iacet agnus candidus, ex quo Silvicolis gratus cibus est, et vescimur illo; Inde salus venit nobis et vita renatis. Ex his ambobus pariter sic evolat ignis Ut mirum credas; hoc lumen ad omnia confert: Solatur mestos et mentis lumina purgat, Consilium miseris prestat viresque cadentum Instaurat, dulcesque animis infundit amores. Stat satyrum longeva cohors hinc undique supplex, Omnis cana quidem roseis ornata coronis, Et cytharis agni laudes et carmine cantat. Purpureus post ordo virum venerabilis, inquam, Et viridi cunctis cinguntur tempora lauro: Hi cecinere Deum stipulis per compita verum, Et forti sevos animo vicere labores. Agmen adest niveum post hos, cui lilia frontes Circumdant; huic iuncta cohors tua pulchra manemus Natorum. Crocei sequitur post ordo coloris Inclitus, et magno fulgens splendore sonora Voce deum laudes cantat regique ministrat; Quos inter placido vultu cantabat Asylas, Dum silvis assumpta prius sum monte levatis. Silvius Ergo, precor, noster montem conscendit Asylas? Emeruit, nam mitis erat fideique vetuste Preclarum specimen: faciat Deus ipse revisam! Sed dic, tene, precor, novit dum culmen adires? Olympia Imo equidem applaudens iniecit brachia collo, Et postquam amplexus letos ac oscula centum Impressit fronti, multis comitantibus inquit: "Venisti, o nostri soboles carissima Silvi! "De Libano" nunc "sponsa veni," sacrosque hymeneos Cantemus, matremque viri, mea neptis, honora", Meque trahens, genibus flexis, quo pulchra sedebat Parthenos, posuit. Leta hec suscepit in ulnis Ancillam dixitque pie: "Mea filia, nostris Ecce choris iungere piis sponsique frueris Eternis thalamis et semper Olympia celo, Que fueras terris Violantes, inclita fies", Inque dedit vestes quas cernis. Si tibi narrem Quos cantus tunc silva dedit, quos fistula versus Pastoris lyrici, credes vix; omne per antrum Insonuit carmen montis, tantusque refulsit Ignis ut exuri dixisses omnia flammis, Et totum rosei cecidere per aera flores. Silvius Que sit Parthenos nobis superadde, precamur. Olympia Alma Iovis genitrix hec est et filia nati, Splendens aula deum, celi decus, inscia noctis, Ethereum sydus, pastorum certa salutis Spes custosque gregum requiesque optata laborum. Hanc fauni nympheque colunt, hanc grandis Apollo Laudibus extollit cythara dominamque fatetur; Que residens solio patris veneranda vetusti A dextris geniti tanto splendore refulget Ut facie silvam montem collesque polosque Letificet formosa nimis, cui candida circum Agmina cignorum volitant matremque salutant, Luminis eterni sponsam genitamque cientes. Silvius Et vos quid, pueri, plaudunt dum gutture cigni? Olympia Nos pueri legimus flores lactisque corollis Cingimus intonsos crines letisque choreis Ambimus silvam fontes rivosque sonoros, Et mediis herbis ludentes vocibus altis Parthenu placide meritos cantamus honores Et geniti laudes pariter. Quis gaudia silve Enumerare queat, quis verbis pandere? Nemo. Induat ut volucres pennas quibus alta volatu Expetat et videat, opus est: sunt cetera frustra. Silvius Sunt optanda quidem: sed quis michi Dedalus usquam Qui tribuat pennas agiles nectatque lacertis, Ostendatque viam facilem doceatque volatum? Olympia Pasce famem fratris, lactis da pocula fessis, Assis detentis et nudos contege, lapsos Erige, dum possis, pateatque forensibus antrum: Hec aquile volucres prestabunt munera pennas, Atque Deo monstrante viam volitabis in altum. Silvius Quo tendis? quo, nata, fugis, miserumque parentem Implicitum linquis lacrimis? Heu cessit in auras Ethereas traxitque simul quos duxit odores. In mortem lacrimis ibo ducamque senectam. Vos, pueri, vitulos in pascua pellite: surgit Lucifer et mediis iam sol emittitur umbris.