CroALa: documentum

Documentum ANDRELIN.eglo-09.xml in db pdill0

---

Silvestres generosus agros contemnit Iolas, Agrestique statu grandius optat opus. Numquam sorte sua pastor contentus Iolas Agresti maiora statu volvebat, et illi Rusticitas invisa fuit; contraria fata Res nimis arta dabat. Tandem sub vallibus imis Hos secum accenso rupit de pectore questus: "O sors infelix, o dura et tristis egestas, An cedes mutata loco? numquamne ligones Deponam rigidos? sic valle inglorius ista Vivam ego? sic custos immobilis usque videbo Avia pascentes inter dumeta capellas? Ah potius pecus omne cadat, silvasque recisas Exustumque nemus spectem quam gnava iuventa Tam vilem sortita locum contenta quiescat. Cum lux albescet gallo praedicta canenti, Maiores tentabo vias, panesque recentes Rubraque poma feram; nec pressis turgidus uvis Cantharus abfuerit, nec magno caseus orbe. Ut deerunt duplici portata viatica pera, Silvestres comedam bacas praeduraque corna; Puro fonte bibam, donec meliora dabuntur Pascua. Sed quidnam miseri penuria victus Magnanimo fortique viro metuenda videtur? Nondum tinctus erat prima lanugine vultus, Cum Felsina meas Patavinaque rura Camenas Ocnaeique lacus Tiberinaque senserat unda. Nec satis hoc fuerat; gelidas transcendimus Alpes Longum iter ingressi, campus qua Belgicus et qua Celticus apparet, nec non, vesane Garumna, Pestifero calidi qua flamine tolleris Austri, Et Pyrenaei saxosa cacumina montis Sunt pedibus calcata meis; nec defuit umquam Fertilis audito partus modulamine victus. Et nisi liventi Discordia tincta veneno Inceptas fregisset opes, non viveret alter Ditior in Gallis nec fortunatior agris. Hoste tamen domito solor; quid victa iuvaret Pectora tam grandis congesti summa peculi? Strenua paupertas rebus praelata subactis In pretio maiore venit nec laude minori. Infima sunt, fateor, generis natalia nostri, Sed nullum inveni generoso corde priorem. Namque alius pastor vel sola mapalia curat Aut asinum lana venali ducit onustum Non tacita exclamans emptricem voce per urbem; Sarcula, marra, ligo, rastrum, traha, vomer, aratrum, Aut ovis assiduo seu bos versatur in ore. Haec animis aliena meis quis crederet umquam, Inclita quod tenui regnarent stemmata panno? Hinc freta lata petam vel gurgite mergar in alto Vel capiam ingenti spatiosum pondere piscem; Hic nisi pungentes spinas caenumque palustre Prendere nil possum. Sed mobilis ipse putabor, Quod pelle indigner propria. Male providus essem, Si plebem incertam sequerer; mutabile vulgus Fortunam extollit facilem duramque reprendit. Hoc saltem laudabit iter cui mente profunda Excellens natura subest; stat pectoris alti Quaerere fortunam quacumque in parte latentem. Virtus rara iuvat, fateor, sed maximus ille, Ille deus nostras solitus laudare Camenas, Numina dextra dabit reliquosque in vota ligabit Nostra deos. Ipsis res est non parva misellis, Si faveat sanctus caelo vel solus in alto.