CroALa: documentum

Documentum ANDRELIN.eglo-05.xml in db pdill0

---

Pinguis ager canitur presso sulcatus aratro, Uber et aprico vinea culta iugo. Forte senex Corydon simul et crinitus Amyntas Sederunt viridi fluvialis margine ripae. Illi solus ager, sola est huic vinea curae. Quisque suas extollit opes, sub iudice nullo Haud discors certamen habent. Prior inquit Amyntas. Amyntas O nimium felix possessum quisquis agellum Desidis exercet pulso torpore veterni. Non mala paupertas, non ora famelica cogunt Improba concussa pelli ieiunia quercu. Obsequitur bene cultus ager maioraque reddit Faenora quam capiat, messique capacia desunt Horrea; tam larga est undanti Copia cornu, Annua sic nostro respondet glaeba labori. Cum nimis ignavos intra sua tecta colonos Aspera claudit hiems, agrestia cudimus arma Sollertique manu soles superamus inertes. Vere novo pinguem depresso vomere terram Curvus aro, fortesque gemunt sub pondere tauri, Atque iterum obliquo proscissum est aequor aratro, Et crassas rigido glaebas disrumpo ligone. Haec eadem autumno tellus versatur aperto E gremioque habilis deprensum dextera semen Proicit, et pariter sulcis abscondit aratis Ardua quos cingunt altae munimina fossae. Et Cereri sua sacra fero, ne grandis acervus Desit et optati spes irrita decidat anni. At cum luxurians tenera seges advenit herba, Pascimus, ut rarus gravidae sit culmus aristae Et melius rectum vacuas se extollat in auras. Nec minus infelix lolium lappasque nocentes Et crebro sterilem rastro insectamur avenam. Aestibus in mediis ne flaccida decidat herba, Exustum induco sinuosum flumen in agrum; Et bibulis limum sulcis diduco palustrem. Si qua nocet frondosa satis crescentibus umbra, Curva falce premo; volucres expello rapaces Ingenti sonitu fictae vel imagine formae. Quid, cum matura flavescit campus arista? Si nostra herbosis obducta est area clivis, Vertimus, et molli solidata foramina creta Aequamus tereti saxo plantaque sequenti. Post seco triticeam segetem, sparsosque maniplos Ictibus immensis ferio; percussa refertis Grana fluunt spicis, paleae cumulantur inanes; Et discussa levem iacio frumenta per auram, Et mundata loco. Nullis granaria rimis Rodentem admittunt murem, cribroque frequenti Excutio infestas spisso cum pulvere blattas. Urimus et secta stipulas gravitate carentes. Nec semper frumenta sero; vel pingue legumen Accipit, aut totum durescit campus in annum, Et sparso exhaustas reparat laetamine vires. Corydon Graniferum non damno solum camposque feraces Qui fuerint cupido iussi servire colono; Non tamen inferior nec dispar vinea; fructu Uberiore manet; docet experientia saecli Longa mei; multis exercitus usus ab annis Doctior est primae molli lanugine barbae. Vinea sed pigro nil profectura colono; Exigit ingentem curam durosque labores. Seu deformis hiems, seu torrida fugerit aestas, Ipse sero parili distantes ordine vites Collibus apricis croceam qua conficit uvam Exoriens Phoebus; sed glaebas ante supinas Conterit aspirans Aquilo versique bidentes. Iungimus et rasas contra mala flamina cannas, Illarum infectus ne qua robigine cortex Crescentem abrodat vitem. Dum bracchia palmes Prima tener fundit, manibus decerpo repandis, Sed validum ferro tabulatum scinditur unco, Ut melius penetrans gravidam sol decoquat uvam. Atque infesta vetant textae pecuaria saepes. Ne calor intensus, nimium ne frigus adurat, Saepius est ducta vitis circumdata terra. Et sulco defixa levi propago remittit Aemula maternis melioraque germina ramis. Fervida cum summis vindemia collibus instat, Carpimus ex plenis maturas vitibus uvas, Fortibus et calathos umeris portamus onustos. Dumque lacu positas celeri pede rumpimus uvas, Sordida tinguntur salienti corpora musto. Desuper expressos torquentia saxa racemos Ponimus, astrictis munitaque dolia circlis Implentur, raucumque cient nova musta susurrum. Inde coronatum patri cratera Lyaeo Libamus cuncti magno clamore vocantes. Ut vitem sera spoliatam fronde putavi Atque fimo sparsi crebro sola fracta bidente, Sub tectum sarmenta fero, flammaeque salubres Lucentesque micant, madidus cum defluit umor. Hi duo pastores placida sic voce canebant Tityrus Ascraea lusit quae primus avena. Quisque suam exhausto villam sermone petivit.