CroALa: documentum

Documentum ANDRELIN.eglo-03.xml in db pdill0

---

Immiti raptus defletur morte Menalcas Sparsaque mentito fama sinistra sono. Mopsus Heus, heus, O Lycida, tacito quid solus in antro Dulcia contemnis festi consortia pagi, Consona dum laetos exercet fistula cantus? Lycidas Improba ne rerum quae sit fortuna mearum, Mopse, petas; veterum seriem meminisse malorum Nostra recrudescit maiori plaga dolore. Mopsus An tua flagranti traiecit viscera telo Ille deus curis qui dulcia miscet amaris Gaudia, qui certo semper domat omnia cornu? Lycidas Heu, nimis urgenti gravioris pondere molis Opprimor, et damnum nullo reparabile casu Conqueror, et crebris trita est spelunca querelis. Mopsus Eia age, prome graves imo de pectore curas, Dum mea pascuntur laetos armenta per agros, Dum saltat comprensa cohors, dum libera mens est. Lycidas O te felicem, saturas cui pinguia reddant Prata boves, liceat festa cui semper in umbra Mollia securos traxisse per otia soles. Mopsus Non minus afflicto magnos sub corde dolores Ipse premo, rumpuntque meum suspiria pectus, Sed tenui tristes solamur arundine casus. Versibus alternis tamen astra infesta queramur Aversosque deos et lamentabile fatum, Nam gravis anxietas vario sermone levatur. Lycidas Postquam igitur tantus nostros audire dolores Ardor inest, sociique iuvant commercia luctus, Haec preme muscosi nativa sedilia saxi. Mopsus Non ita fontanum sitientia prata liquorem Affectant, nimio scissa est cum terra calore, Quam placet haec sedes communibus apta querelis. Lycidas Venerat huc magnus Germanis pastor ab agris Quos rapidus gelida Rhenus circumfluit unda; Sive pirum insereret, solidos seu verteret agros, Seu teneras vites, parvas seu poneret ulmos, Non fuit in toto maior sollertia campo. Summa quidem laus est, sed adhuc maiora supersunt Heu lacrimis memoranda meis. Hic carmine dulci Attonitas traxit tigres silvasque comantes. Non ita pulsantem rupes Parnasia Phoebum, Orphea non Rhodope sensit, non Pana Lycaeus. Hic mihi caelestes motus causasque latentes Morigerasque dedit, crassumque ex corde veternum Expulit agresti, sed non sine munere certo. Litore quam myrtus gaudet, quam vitibus ulmi, Mutua tam nostrum commercia foedus habebat. Mopsus O qualem eximio laudem sub corpore iactas; Quam vellem tantus gracilis moderator avenae Mulceret nostras optatis cantibus aures. Lycidas Ille senex utinam vocalia solveret ora; Non mea demissos cervix inculta capillos, Exsangues nec barba genas prolixa teneret, Nec gemerem solo tam tristia fata sub antro. Mopsus Quis Notus infelix, subita quae grando procella Importuna ruit? quae sors tam dira secuta est? Lycidas Sopitis heu muta sonis nunc fistula torpet, Deflet et artificem crudeli funere raptum Unica quod rapuit patrio solatia ruri. Non laurus Phoebo, non illic baca Minervae, Non Cereri messis gignit, non vitis Iaccho, Nudaque ieiunis dumescunt arva colonis. Unde manet tali signatus carmine caespes: Orbati extinctum pastores flete Menalcam, Cantibus argutis victus cui cessit aedon. Mopsus Heu fuerat tantus maiori pastor arista Dignior. Invicta resecat Mors improba falce Omne genus, veluti faenum per prata resectum Tonsa iacet, nudos aut messis caesa per agros. Si foret hic superas ullis revocandus ad auras Fletibus, aspiceres oculis manantia nostris Flumina; sed quoniam non est revocabilis illis, Desine plura queri, nostros simul accipe casus. Lycidas Dic prius ex alto quam sol declinet Olympo. Mopsus Ipse ego vivebam Gallis securus in agris, Tempus agens placidum; campi nam sola colendi Cura erat, austerum cantu solante laborem, Atque meas servare boves, et solibus isdem . Bis mulctram expressis spumantem implere papillis. Nostra Palatino donata coagula Phoebo Grata quidem fuerant, vultuque accepta sereno, Nec spretum est tereti meditatum carmen avena. Nescio quis pastor tumido fuit advena fastu, Obscura de gente satus, quem paupere cultu Excepit coniunx scorto generata salaci. Hic, quia carmen inops stipula stridebat inani, Invidus et nostra macrescens laude furensque Credula seduxit pastorum corda malorum, Ut mea sanguineo laniarent corpora ferro. Heu nullo aspiceres tam spissa foramina cribro Vulnera quot misero crudelia corde tulissem, Ni placida incensos sedassem voce tumultus. Lycidas Pro scelus infandum! diversa in frusta secandus, Gutture seu fixo per compita cuncta trahendus, Perfidus ille foret. Res est dis acta secundis, Quod non ipsa tuo rubefacta est terra cruore. Mopsus Ecce alius rabido, sed adhuc incognitus, ore In caput hoc latrat commentaque turpia fingit. Nam me nuda refert manibus post terga ligatis Parisiis arsisse rogis, quod sancta deorum Numina sprevissem; falsoque infamia teste Auxiliata viget mentitaque crimina vulgat. Inde fuit populatus ager, raptumque sacellum Quo tenuis quondam seniorum vita parentum Sustentata fuit; gravidas, heu, vendere vaccas Cogor, ut Ausonios mittam Meliboeon in agros Aere gravem multo, ne ficta iniuria labe Ignorata fluat, nec iniquo iudice damner, Et templum amissum reparem, maestosque parentes Afflictamque domum soler. Dum talia narro, Vox et lingua cadit nimio suppressa dolore. Lycidas Non mala durabunt tanti contagia morbi, Sed penitus convulsa ruent, ceu montibus altis Nix aliquando ruit tepido resoluta calore. Si modo sollicitos oculis Deus aspicit aequis, Forsitan auctorem falsi rumoris iniquum Ignea poena manet. Nullius conscia culpae Pectora solentur; speculo conspectius ipso Verum, Mopse, patet; communia verba fatentur Nulla latere diu vanae mendacia linguae. Mopsus Scis bone, scis Lycida, cum festa Palilia fumant, Ad sacra quot dederim bifores altaria cantus, Scis opus assurgens verae quod pandit opertum Religionis iter; coeptum si quando laborem Exsequar, invitus rumpetur Livor, et atros In sua convertet dentes et viscera morsus, Ut canis in sese dentes rabiosus acutos Acriter obvertit, postquam saevire negatum est Corpus in externum, vanasque latravit in auras. Sed reliquum properans sermonem intercipit Hesper, Et saturas ad plena boves praesepia cogit Ducere. Quod superest, cum crastina fulserit hora,