CroALa: documentum

Documentum ANDRELIN.eglo-01.xml in db pdill0

---

Faustulus Ausonios indignans linquit agellos Et Galla invitum trudit ad arva gregem. Lygdus Faustule, tam celeri properans discedere gressu, Invitas quo trudis oves, cum pinguia carpant Gramina, cum valeant patula vitare sub ulmo Iam iam venturum torrenti sole calorem? Undique nam resonat raucis nemus omne cicadis. Faustulus Pascua iamdudum campo meliora feraci Luxuriare ferunt, cultos qua flexilis agros Sequana circumdat fluctuque irrorat amoeno. Illuc has pecudes longinqua per avia duco. Lygdus Sic patrios fines antiquaque, Faustule, rura Linquis, ut externi fias novus incola campi? Ah coeptam dimitte viam; te flebilis arbor, Te vidui fontes, te flumina maesta dolebunt. Faustulus Heu, possessa diu natalis iugera ruris Extremus veteri dolor est liquisse colono. Sed gravis impellit tardantem iniuria gressum, Nec longum deterret iter, nec fervidus ardor. Lygdus Hac mecum aesculea paulum requiesce sub umbra, Et refer indignam quae causa incenderit iram, Cur nolis patrio requiem decerpere campo, Donec sol nimios declinans temperet aestus. Faustulus Cum foret, heu, genitor multi ditissimus agri, Dixit, "Io felix magnum pete, Faustule, Pana, Haud patrias rediture domos, nisi carmina pago Invidiosa tuo docta modulere cicuta". Dixit, et innumero plenam dedit aere crumenam. Hic docuit calamos labris inflare sonoros Nec carmen triviale deus, quod Tityrus ipse Si semel audisset, tenuem fregisset avenam Qua sua fagineis sub frondibus otia lusit. Iubila cum canerem nostris incognita silvis, Ipse ego rurali sum factus Apolline vates, Serpentesque meis hederas laurumque virentem Crinibus imposuit; pagus non inscius exstat. Muneris accepti dulce est meminisse levamen. Interea promissa pater vadimonia solvens Rem totam exhausit, saevo cogente tyranno, Et mea libertas cecidit, dominoque coactus Ingrato servire fui; nam tradita, Lygde, Nulla fuere meo compendia digna labore. Iam quater incisa est flaventi messis in agro Ex quo tale iugum subii; dum sustinet aetas, Sunt alibi miseris quaerenda viatica canis. Lygdus Pro certis incerta petis; sors durior esset, Si fieret dominus peregrina ingratior ora. Faustulus Lygde, mihi rediens quaerenti dixit Amyntas Illic esse deum miti pietate foventem Quos fera praecipitat fato Fortuna sinistro. Huic animus sollers, huic est pastoria virtus Grata, nec argutis iuncta est quae fistula cannis Displicet; augusta si maiestate fruamur, Hac facilem gracili flectemus arundine divum. Lygdus Faustule, si qua tui tangit te gratia Lygdi, Dic age, dic dulci dispersum nectare carmen. Ignibus hibernis, aestiva gratius umbra Illud erit nobis, et odora suavius herba. Faustulus "Summe deus, nostrae data sunt cui iura salutis, Indiga paupertas rebusque inimica secundis Huc lassum me ferre pedem Fortuna coegit. Da, precor, optata da tanti numinis aura Posse frui; tutis geminae sub vallibus alae Infelix tutare pecus, quod viribus haustum Omnibus esse vides. Vacuas si missa per auras Verba volant, usto seu tellus subdita Cancro, Seu me spectabit Thule suprema vagantem, Donec mansuram liceat mihi ponere sedem. Ah iustas admitte preces finemque supremum His impone malis. Semper sollemnia vota Persolvam, nec pauca tuas ovis imbuet aras; Et mea iam trito dependens fistula collo Semper honoratos uni tibi concinet hymnos". Lygdus Quantum et quale refers carmen, divine poeta. Ipsa etiam audito mitescent marmora cantu, Nam strepis arguta nihil armentale cicuta. Faustulus Si loquor haec humiles superantia verba myricas, Materies erexit opus subiecta remissum. Si nescis, nihil est triviali more sonandum Ante sacrum numen; virgulta exilia poscunt Stridentes stipulas et pastoralia verba. Sic me Parrhasio docuit Pan primus in antro. Lygdus O felix numen, dulci quod tanta canore Fistula mulcebit cycnos imitata sonoros. Frigida iam summis descendens montibus aura Spirat et accinctum Latiis te subtrahit agris. Felicem iam carpe viam sedesque beatas, Fataque perpetuam praestent meliora quietem.