CroALa, 2025-05-30+02:00. Nodus ALLEGRET.eglo-08.xml in collectione pdill0.
Functio nominatur: /documentum/pdill0/ALLEGRET.eglo-08.xml.
Latona Venatrix dum forte feras sequere, alma Diana, Vallibus aut fluviis, tua per iuga nota vagari Ductorem impubem pecudum, cui nuper alendas Tradideram solemnis oves, rura ardua divum, Vidisti errantem? Silvis ruit inscius et nos Ludit et Hemoniis armenta in rupibus arcet, Nec meritos nemorum divis componit honores, Permissosque greges nec sacra piacula curat. Immemor hic Niobes orbate, ignorat agrestes Summissos Licie et natorum regna meorum. Diana Sistas, cara, minas; nec te, Latona, vocantem Obruat una dies nec fido irascere vati. Dum, Pholoes venata iugis, et Thessala lustro, Tageta, Peliacas rupes depasta trahentem Armenta huc (dulci Spercheus laverat unda) Visum oculis pariter, fruticosa in valle sedebat Cum grege Lathoio et caput omnis cinxerat arbos Omne tuum, atque olli positos nullo ordine crines Laurus, et ingentes numerabat virga capellas. Interea quid agat cerno. Canit ille Ligurum Immensum laudes atque aurea regna deorum Victricemque idram ac fatis immota tuorum Imperia et nostri veneranda oracula Olimpi. Te tamen ante omnes antro, dea, natus adorat, Sacra parens; cesis vitulis dant sedibus are Ille dona tuis raptasque ad sidera flammas; Et sepe hoc ingens numen, Latona, vocabat. Ad nomen letos dive mugire iuvencos Audimus, memores repetebant carmina nimphe Hemoniique amnes, silve et nemora alta, capelle Celsaque Peliacis infusa cacumina campis Centaurique omnes et lustra antiqua Ciclopum. Vidi ergo hunc hominem, sed que vaga rura sequatur Nescia; terribiles quid enim concernere silvas Incipiam, cum plena feris, ubi lucus opacum Claudit iter durum et arbustis atra silet nox? Sed tua depasti querent presepia tauri, Cum satura armenta noscet solemnia custos. Latona Cinthia, iam reducem nigrantem vellera cervum Constituam et nato iungam pia nomina celo Principii lucisque Iovem et signum altius ore Ipsa tuum, et claram cum inimico sidere lunam Scorpius ore premet Stigiosque in sacra Penates Clamabo et Danais geminata pericula silvis Immittam: vigeat icto crudelius apro. Diana Clara deum genetrix, celum dum montibus altis Infestum facies, sequar ipsa armenta, tremendas Infringam, celi rabiem, per Thessala clades Pascua et ipsa gregi celo cadet hospita tellus. Latona Nigrum animal mediis componam, Cinthia, silvis, Nubem orrendam ingens et diras ore mephites Expirans; et humus crudo conspersa veneno Palleat, exustis trepident sub montibus amnes. Arescat gramen dum sicco in cespite custos Arenti incumbens ramo ferat: "Ite, iuvence, Ite, mee pecudes; perit ingens Pelion et vos Nunc maiora manent et vobis grata virentis Pascua magna paro Italie. Postquam ardua Troie, Principium generis divum, vetus Albula vidit Numina, ceperunt Grai pallescere montes Ruraque et urbes antique; ruit alta Pelasgum Gloria et Auxoniis sata sunt rura aurea campis. Ite, mee pecudes, perit ingens Pelion et vos Nunc maiora manent; fete procul ite capelle". Diana Multe res pereunt, quibus ars inimica cadentes Sepe iuvat silvas et triste repellitur omen. Audio dispersas cogentem voce iuvencas Affantemque gregi; quantum pia carmina possunt Ambire, hoc iam dulce sequens movet agmina carmen: "Si qua gregi pietas, pastorem audite, iuvenci. Unum in me numen, sine quo sum, quod neque fatis Nec celi rabie poterit de corde revelli: Ille est insignis Galeaz; deus inclitus, ingens, Ausonie silvas et latum circuet orbem. Ille mihi ante oculos cum terris atra silet nox, Nos rapit in celum et celi dat monstra tueri. Nempe deus, nostri memores, deus ille, capelle, Perspicua nos sparget aqua et dabit abdere luci, Hic nemus et vobis dulcissima pascua condet. Vos Latona vocat et mistica pocula Phebe Sacra parat, sanctus que nunc inspirat Apollo. Vos Athesis nimphe aspicient, vos maxima mundi Numina et Hesperii cum notis urbibus amnes Et mihi grata nimis placidi Modoetia Lambri. Felicem divum patriam et felicia regna Visuri, nunc ite mei nunc ite iuvenci". Latona Ecce venit custos meus; hic meus, ite, coloni, Currite vos silve et solempnia carmina, nimphe, Dicite et arboree lenissima murmura frondes Tollite; vos tenues nostris animalibus unde Ferte pios latices, vivos deducite fontes. Ite, dee nemorum et ramo nunc pinguis olive Annosum vite spatium et pacem addite ovili. Crescite pascentes patriis in montibus, agne. Fusce, decus silve, latebras dum ruris opaci Et nemorum secreta vides, dare munera templis Sis memor; atque omni faveant cum numina silve, Numen adorandum est, sine quo nec rustica cura, Haud unquam vigiles ducunt sua tempora nimphe. Sis felix et cara deum cole rura tuorum.