CroALa: documentum

Documentum cipiko-a-naenia.xml in db croala0

Naenia Alouisii Cippici de clarissimo adolescente Petro Rhiario, Sixti summi pontificis nepote Frustra igitur dites superis attollimus aras Et damus arsuris thura cremanda focis; Frustra legiferi seruamus iussa Lycurgi Cumque sua colimus simplicitate fidem. Parcite, caelestes, uos cogitis impia uatem Dicere: non homines, non habet ira deos. Cur totiens uideo confundi sacra profanis Vltimaque in summo prima sedere gradu? Cur tolli aspicimus nullo discrimine sontes Et passim meritis pręmia nulla dari? Cur semper meliora cadunt primosque sub annos Deficiunt, cupias uiuere si qua diu? Sic Paris amplexu tenerae languebat amicae Haemoniis Hector cum traheretur equis; Iam Styga Pelides et magnus uiserat Aiax, Thersites Phrygia laetus agebat humo. Et nunc, heu facinus! uiuant cum mille nocentes, Tres in te, Rhiari, ius habuere deae, Et cadis ante diem, patris patriis procul hospes ab oris, Picentum et per te reddita terra nocens. Heu, modo ad Euganeam Troiani Antenoris urbem Fecerat ingenii quanta pericla sui! Ille et pontificum et ciuilia iura tenebat Stabat et Aonii primus in arce iugi. Euocat a studiis Sixtus, torpere nepotem Tam longum uita deside turpe ratus. Iamque et purpurei sperabat dona galeri Et si quid Petri regia maius habet Spes hominum; medio in cursu, dum pergit ad Vrbem, Tristia in ignota fata peregit humo. Non soror aut mater miserabilis affuit aegro Et tulit ad surdos ultima uota deos; Non animam patulo fugientem jacenntem excepit hiatu, Condidit aut oculos composuitue caput; Oscula non carpsit sensitque nouissima uerba; Quis scit an et fati tempore laeta fuit? Certe laeta fuit: quid enim non indole tanta Gaudeat et festum nescia tempus agat? Non tamen Eliseas indeploratus ad umbras Desiliit; mater, desine maesta queri. Nondum oculi, nondum comitum infelicia cessant Brachia: adhuc gemitu cuncta furente sonant. Cuncta sonant gemitu, reboat reboatque ululatibus aer, Adiuuat et luctu publica damna suo. Attoniti mussant, lucemque odere sodales Immitesque deos implacidosque uocant. Nec minus ignoti lugent ad funera busti Si soror aut si illic astitit ulla parens, Atque hostes capta tamquam bacchentur in urbe, Nec iuuenes lacrimis, nec caruere senes. Quin etiam ad tumulum scissa Tritonia palla Venit, et obtuso attuso attuso pectore maesta Venus, Vtraque sparsa leues per candida colla capillos Vtraque purpureas ungue notata genas. Sed primum subito uelut obriguere dolore Nullaque sunt gemitus uerba secuta suos; Mox, ubi uerba dolor laxauit, prima Dione Incepit tales ore tenere tremente sonos modos al. modos: "Tene ego care puer, te nunc ego, parue, iacentem Aspicio? An fallit lumina nostra furor? Non fallit: liquet, ecce liquet; nosco ardua colla Impubesque genas sydereumque sydereum caput. Nosco manus, nosco faciem uultusque uerendos Solaque quos quas finxi composuique comas. Quid tamen, infelix, prodest tibi gratia nostri? Heu, quantum uobis, tristia fata, licet! Cur mea, crudeles, renouatis uulnera, Parcae, Dilectumque iterum sauciat inguen aper? Nunc demum nobis periit Cynareius ardor, Nunc demum uideor uilis et orba mihi. Per te celsus Eryx, per te mihi Troius heros, Et meus, heu! per te saluus Adonis erat. At Ad saltem implesset - decor hic quoque quos debuit - annos, Omnia si fuerat orta necesse mori! Vix tribus addiderat mediam triaterida lustris, Extremum et fati uidit adesse sui. Scinde arcus, extingue faces, infauste Cupido, Et sonet ex umeris nulla pharetra tuis. Vos quoque fas pueri, Charites, in funere nostri Tundere tergemina pectora nuda manu." Talia clamabat Cytherea, et talia Pallas Intulit, anguifera pectus operta coma: "Parce, quid immisces te luctibus, inuida, nostris Extendisque tuas in mea iura manus? Parce, Venus, meus ille, meus. De matre cadentem Prima tuli manibus sustinuique meis. Prima sacrum tinxi pectus moresque pudicos Totque animi dotes ingeniumque dedi. Vnde suis illi grauitas maturior annis? Vnde sonor sonus tenero tantus in ore fuit? Scilicet illa fides atque illa modestia praecox Tantaque te probitas erudiente uenit! Imperiis parere tuis an forte necesse est Cui sua natiuum fata dedere decus? Thesides formosus erat, formosus et ille Obiecit Lyciae quem Stheneboea Stenobea ferae. Nec tuus hos, quamuis tentaueris, ignis adussit, Propositique fuit uictor uterque sui. Vtque tuas reliqui metuant metuantque colantque recolantque sagittas, Quid tamen in Sixti sanguine iuris habes? Scandere in has sedes (licet importuna) uereris, Ianua Acidalio non patet illa pedi; Quae domus aethereo par assurrexit Olympo Nempe erat illecebris instituenda tuis!" Plura loquuturam Venus occupat, atque uicissim Iurgia pro tumulo pro lacrimisque cadunt mouet . Interea uili Julii corpus caeleste sepulcro Conditur et parua contumulatur humo Ille qui quidem dignus Mausoli in mole iacere Sed fuit ad cultus uena urna parata loci. Heu heu, quanta iacet tam paruo in cespite uirtus! Non solum hac tegitur uile cadauer humo Tecum omnis probitas, Rhiari, est probitas, tecum ille sepultus Virgineus socia cum grauitate pudor, Doctorumque fauor, spes et certissima uatum Et reliquum ingenii quicquid in orbe fuit. O mihi si molles animaret dextra figuras Et duraturum fingere nosset opus, Tristis Tristia Apelleis struerem solacia solennia chartis Leuis et expressum te mihi cera daret, Et nunc in Libyco similis mihi dente niteris Et nunc Mentorea Mentoreo uiuus in aere fores. Sed quoniam nobis hoc inuida fata negarunt Et praeter nugas nil mea reddit humus, Quod datur, aeternum memori cantabere Musa Et sine te crescet pagina nulla mihi. telos