CroALa & LatTy: documentum

Prosopopeya aedita per Georgium Sisgoreum Sibenicensem studentem Patauii Vade, Elegia, precor, patrios uisura penates, Vade cito queruli nuncia moesta soni! Summe togam qualem condam Casandra ferebat, Hectoris ad magnos Andromaceque rogos. Sparge comas humeris, ueluti dum uulnere sęuo Extinctum Eurialum cerneret ipsa parens. Sintque tuę uoces imitantes guttura icgni, Qui solet ad mortem carmina moesta dare. Sintque tibi Niobes lachrymarum copia grandis, Quę tandem undosus femina facta lapis. Conueniens et erit uentosus pectore tractus, Quem solet in matris funere nata dare. Ferre decet talem nunc te, mea nuncia, cultum; Sed tibi qui cursus, quęue tenenda uia est? Vt primum Euganeam sollers exiueris urbem Limite qui piceas monstrat adire rates, Ad Venetum claras transmittunt qui quoque terras Inuenies illic, nuncia clauda, uiros. Protinus ut Venetum ripas attigeris altas, Inuenies patrias, nostra Elegia, rates. Ibis puppe tua Zephiro spirante per ęquor, Ibis et Illyricos ne uereare sinus. Audax Illyricas postquam superaueris undas Ipse docebo libens quo tibi cursus erit. Est locus a Hyadera medius clarisque Salonis Dalmata quem uocitat Sibenicense solum. Millia quinque decem nam distat ab urbe Salona, Qua ruit immensis imbribus ipse nothus. Distat ab occasu totidem ditissima tellus Atque oculus nostrę Hyadera Dalmatię. Huc tibi cursus erit celo faciendus aperto Nec tamen errabis si mea dicta feres. Signa dabo nostri tibi nunc, mea nuncia, portus Per quę non falsum prora tenebit iter. Ianua fert templum diui tria poma ferentis Parte una qua quis regna Pelasga petit, Templum alia diui quem dat postrema nouembris Italiam uersus qua dare uela solent. ibis per placidas undas placidumque per aequor Et per piscosas protinus ibis aquas. Aspicies arctum gemino mare littore clausum, Aspicies rigidos undique rupe locos, Aspicies nati non parua foramina montis: Sunt hic ignicremo facta sacella deo. Pręterea turres quas separat unda uidebis, Vnda profunda maris saepe tenentis iter. A tergo postquam decedent lumine turres, Ante oculos crescent moenia littorea. Prospicies factam lętis in collibus arcem: Non simili iactant se loca Dalmatię. Post arcem Agniferi cernes in uertice templum Quod tetigit celsi saepius ira Iouis. Hei mihi quod nostri fulmen prędixerat altam Perniciem populi, tristia bella, famem! Ast ubi tetigeris moeste pede littora terrę Pręcepti caueas immemor esse mei. ibis, sed pedibus claudis uellataque cultu Conueniente locis luctibus atque meis. Intratoque domum non laeto, nuncia, gressu, Alter currenti ne tibi pes pereat. Inuenies matrem sparsis, Elegia, capillis, Tundentem pugnis pectora nuda suis, Cognoscesque meum fratrem iam de tribus unum Indutum misera uesteque funerea. Aspiciesque duas lachrymosa fronte sorores Et cum singultu pallidulisque genis. Perspicient cum te legatam, extemplo requirent Quid faciam, felix sit mea necne salus. Quod mea uita fouet corpus miserabile dicas, Quod mea mens referas aegra dolore nimis. Te pręsente dabunt lachrymas, te flere decebit; Quicquid agent coram, teque decebit idem. Stigmiferi post templa petas ubi membra quiescunt Fraterna et iunctis ossibus ossa iacent Ossa tamen quamuis sint mortua, munus amoris Maxima amicitię parsque superstes erit. Hic ubi tu fueris, dexttram pete, nuncia, primus Angulus in sacris aedibus ossa tenet. Haecque piis fratrum tu manibus ipsa referto Nomine uel uerbis, o Elegia, meis: "Ille miser iuuenis uestram me misit ad arcam Nota fuit pietas cuius et altus amor. Quod sensere quidem uestri sine tempore manes, Sensit et hanc forsan quaelibet umbra fidem. Cum subit et uestrae fatum lachrymabile sortis, Vobiscum quoquo se uelit esse modo; Ipsum tanta premit pietas tantique doloris Excruciant miserum non pia fata uirum. Pręterea uersus quos perlegat ipse uiator Iussit ut in tumulo marmoris inciderem: 'Qui cecidit bello, qui morbi uulnere demptus, Hic una geniti de genitrice iacent. Ipse meam sortem uenturi nescio fati, Nam fati sortem numina scire uetant. Verum utinam possem cineri dare basia uestro, Cum repetent proprios corpus et umbra locos.'" Vade, Elegia, precor, patrios uisura penates, Vade cito queruli nuncia moesta soni!