CroALa & LatTy: documentum

Ad Nobiles Viros Tragurienses P. Joannis Pridoęuii Scardoniensis de Tragurii praeclarae Dalmatiae urbis laudibus carmen. O felix una ante alias memoranda per orbem Vrbs, Diuum summi maxima cura Patris. In te uera fides Christi fundata cruore Perpetuos uiuet non peritura dies. Iussa etenim summo quam dulcia cara parenti Exequeris puro pectore amanda parens. Quae tot praeclaros peperisti candida qui te Euexere armis sydera ad alta poli. O quot grandisonos musarum dulcis alumnos Cogis turrita ut carmina docta canant. Vtraque lex quondam nec non et floruit in te Queque ars praeclara, ut fertur, et ipse sophos. Insuper et solers in te facundia creuit Aurea qua cęli sydera fronte feris. Quid memorem claros teque o facunde Traguri Eximium penitus Coriolane decus? Tu maris hostili foedasti sanguine fluctus Te Macometigenę tunc timuere uirum. Tempore quo Petrus Mocenicus caede cruentus Vastabat Thracum littora amoena satis. Tu quoque mandasti literis quae fecerit ille Heros magnanimus Cunctipotentis ope. Denique completo cursu pelagoque remenso Clausisti extremum, clarus honore, diem. Quid uel purpureum cui Martia Roma galerum Iam dedit, eheu, quem fata tulere uirum? Quem si seruassent, ipse unus totius orbis Ecclesiae custos urbs celebranda foret. Andronicum taceam cuius facundia cunctis Innotuit claris prorsus in orbe uiris? Scit bene quis fuerit Christiani totius orbis Imperium, clari Pannoniique duces. Quid de te dicam felix Statileia proles Dacia quo fulget satque superque uiro? Rexisti ecclesiam diuino numine fretus Verbo, opere ut cunctis exitus ipse probat. Eloquar an sileam tua, praestantissime Marti, Facta, Andręuciae firma columna domus? Non equidem quoniam temet probitate renidens Exuperas, claros interhabende uiros, Tergore lanigero facunda ad pascua ducis Pastor oues quorum et pellis ab ore sitim, Carniuorosque lupos lacerantes dente cruento Spem gregis alta audens ipse repente fugas. Sic custoditus pallenteis ruminat herbas Grex tibi uel pascet tutus ubique pater Quocum tu uictor cęlesti in sede beatus Conspicies demum luminis ipse patrem. O igitur felix o terque quaterque beata Vrbs Vtini tanto condecorata uiro, Tu quoque Dalmatiae uerum decus inclyta clare Vrbs alias quae inter laude canenda nites. Cordibus a nostris non te ulla obliuia tollent Marti, dulce etenim pectora nostra foues. Mitto quamplures quos pigra obliuia tollunt Quorum (dii faciant) carmina laeta canam. Nobilitas bene culta uirum uirtusque decusque In te est, una etiam semper amandus honos Quae modo praetereo, satius mihi namque tacere est, Quam paucis laudes enumerare tuas. Viue igitur faelix nec te unquam Thracia laedant Arma nec indomitus Turcicus ipse furor. Sint procul, alma, tibi dira et contagia sitque Tabida uel pestis longe et amara lues. Viuant in te omnes aeterno sacra canentes Caelicolum Regi Nestoris usque dies. Relligio crescat, laudetur Virginis almae Filius omnipotens, flamen et ipse Deus. Illa etiam summo genuit quae intacta salutis Authorem ingenito Virgo beata Patri Caelicolę et lęti quorum prece conditor orbis Flectitur ut cunctis adsit ab arce poli Innumeris feriant ardentia sydera caeli Laudibus et resonet semper uterque polus. Nati et natorum qui uel nascentur ab illis Id faciant omni tempore, summe Deus. Vnus donec erit pastor tenerumque et ouile, Decantent lęti carmina dulce tibi. Interea laudanda uale, uale, et ipsa canentem Fronte hilari laeta urbs pectore conde tuo. FINIS.