CroALa & LatTy: documentum

12. Thomas Nigro episcopus Scardonensis apostolicus ad Regem Polonie Sigismundum nuncius Andree Cricio episcopo Premisliensi k. 297a-297b Vir sacer et nostro presul memorabilis euo O decus et patrii stella serena soli. Gloria nam laudum tanta est veneranda tuarum Ut qui te solo nomine norit amet. Te neque conteritum vix solo nomine notum Prosequor et laudes cogor inire tuas. Immo tuos doctus quicumque relegerit orsus Cogitur haec Phebo precipiente loqui. Mantua Virgilium, Ciceronem Romana sileto En Cicero nostri temporis atque Maro Nasonem Sulmo taceat, Verona Catullum Et sileat vates Itala terra suos. Ne ferat in celum Milesia terra poetas Tuque tuos sileas, Creta diserta, sales Destinat insipiens sapientes Grecia septem Iactare; octavi nos meminisse iuvat. Hec quicumque tuas vidit legitque Camenas Personat et Cricii nomen ad astra levat. Et merito; quis enim nisi vera probanda fatur Cogitur hec eadem vate iubente loqui. Nam cui nota magis fuerit Parnasia ruppes? Cui dederit Latiam Caliopea Chelym? Quis veneranda nomen coluit magis antra sororum? Cui dedit auratam doctus Apollo lyram Quam tibi? Qui tumido cantas fera bello cothurno. Seu leuibus numeris nectis amoris opus Sive Sophocleo iuvat arma referre cothurno Sevaque non humili condere[a] bella tuba Sive per alternos Venerem tibi ponere versus. Seu placet ad lyrici carminis ire pedem. Cum sis ergo sacre censor venerandus pagine Cum te Phebus amet, Pieridesque colant. Cesar Apollinea cinxit tua tempora lauro Judicium equali cum dare Laure vales. Carmina nostra refer tibi si subiecta probantur Si nostram docte laudaveris ode thaliam Contingam summis sydera verticibus; Protinus[b] lex triplicem spargam tua gesta per orbem Syderibusque meo carmine notus eris. At si forte meos, presul, damnaveris orsus Accipiet nostros flamma vel unda modos Hactenus haec; brevibus peragetur pagina verbis, Posthac carminibus vir celebrande meis. a: corr. ex contendere b: del. Syderibusque meo

13. [Thomas Nigro] episcopus Scardonensis ad Leonem papam X, k. 297b-297bv Dic, rogo, Leo papa faciat quid hypocrita prestans Egidius? Cur non, Graeca pariterque Latina Necnon Hebrea, Caldea, Arabaque disertus Lingua, declaret fratrem nil scire Lutherum? Quid Gaietanus tribuens sibi cuncta Thomista? Cur tuus, Augusta quando legatus in Urbe Cesaris obstabat velis versansque Lutherum, Non illum solitos spretum conclusit ad ignes? Quid nam Christophorus nodosus et ille Scholista Lignipedum nactus qui pileum qui labe Simonis Cur nunc veniis tot opes quibus ipse paravit Non stat contra unum, quem spernit et ipse, Lutherum? Sed scio cur isti muti surdique videntur; Quod papam cernunt et mente et lumine castum. Nunc tibi consilium si vis prebebo salubre: Ut scribant rursus rersusque loquantur ut isti, Deme illis rubeos pileos et redde cucullos.