CroALa & LatTy: documentum

CroALa, 2024-04-29+02:00. Quaero golub-i-poemata.xml in collectione croala.

Functio nominatur: /croala/opendoc/golub-i-poemata.xml.

Documentum in PhiloLogic croala: golub-i-poemata.xml.

Golub, Ivan n. 1930 Neven Jovanović Hanc editionem electronicam curavit Neven Jovanović Digitalizat prema tiskanom izdanju (1997). Mg:B 503 verborum, 150 versus

elektronska verzija: Digitalizacija hrvatskih latinista, znanstveni projekt na Filozofskom fakultetu Sveučilišta u Zagrebu, Hrvatska. Srpnja 2012

Digitalna verzija: CroALa Golub, Ivan: Ultima solitudo personae / Lice osame. Zagreb : Ceres, 1997 (Biblioteka Salona, knj. 7) (prvo objavljivanje 1984).

latinski 1984 poesis Litterae novissimae (1850-2000) Saeculum 20 (1901-2000) 1951-2000 poesis - poema 2012-07-22 Neven Jovanović Versio prima. VOX CLAMANTIS IN DESERTO PARATE VIAM DOMINI RECTAS FACITE IN SOLITUDINE SEMITAS DEI NOSTRI Isaias XL

SOLITUDO Quid faciam tibi, Dilecta, Quid dicam de te Electa Obscuratus est vultus tuus Vanitas vulneravit faciem tuam Umbrae operuerunt splendorem tuum Frigora hiberna constrinxere cor tuum Electa Dilecta Palpebrae meae vigilant ad portas cordis tui Oculus meus solamen non invenit nec torrentes lacrimarum in siccitatem convertentur Dolor pignus laetitiae et amaritudo signum spei Luctus exsultationis initium et contritio fortitudinis exordium

E limo Pannoniae Gemitus rerum strepitus cordis e limo Pannoniae hodie natus In gurgite carnis infans est natus coram solio solis

ABYSSUS ABSCONDITA Puppilla parens lacrimarum abyssus abscondita spes

TERRA Maria terrae maxillae Montes terrae mamillae Arcanum spiritus terrarum

VULTUS TERRAE Anima mea saturata amaritudine quaerit faciem aurorae vultumque terrae matris hominumque deumque

LACRIMAE OCULI Lacrimae oculi sicut unda in litore maris evanescunt in arena non fertili

FLUMINA PARADISI Sub auspiciis deorum crescant arbores vitae et flumina paradisi inundant agros animae exaratae

PRURITUS TERRAE Redi in domum tuam Pupillam oculi exstingue Veni in deserti ubertatem Lucernam temporis ignoti accende Depone dierum onus ad pedes montis Palpitui terrae praebe aurem Pruritum terrae mitiga

DE NIHILO CANTABO De nihilo cantabo amici aurorae De verbo oblivioni dato fideles nivium De illo de nihilo

Manus elevata Imbrium satura terra Inebriatus titubat orbis in abscondito rerum rumore Os signatum fons Manus elevata pons

UMBRARUM VISCERA Ardor horrendus consilio mutato revixit tenebrarum bracchium extendens tormenta terrae deplorans Cogor umbrarum penetrare viscera Oculi crepusculum illuminat viam

NOX SINE LUNA Obscurata est luna in solio noctis Manus hominis faciem eius tetigit Polluta ululat regina noctis tollitque parvulis somnia Quid est nox sine luna Quid vita sine somniis

SOMNIORUM SEMINA Entibus viventibus somniorum semina insunt Candor doloris flores deserti germinat Sol solitudinis generat proles insolitas Amice estne quid pulchrius flore deserti

TORMENTUM VIGILIAE Tormentum vigiliae annullat soporem somniorum dulcedinem manifestam reddit

PORTA AURATA Porta aurata exspectat imaginem exspectat hominem masculum et feminam feminam decantantem masculum cantantem Porta aurata

Procella discrepantiae Obscurata est oculi pupilla Procella discrepantiae devastat loca deserta Exsiccatus est fons lacrimarum Arbor solitaria ramos erexit nubibus susurrat poema Numquam solus cum sola Melius est adesse quam abesse

LACRIMAE LIBRORUM Quomodo se habet salus et solitudo In fuga salus Lacrimae librorum annuntiant diluvii diem Pupilla oblivione obscurata

CARNIS LAMENTATIO Redi in eremi viam Manuum vulnera lava Noli tardare Desolata carnis lamentatio

RERUM CUSTOS Occisus est rerum custos Plorat fluminum mater Ubi sunt omina bona Ubi aurorae iter

VADO MORI Vado mori satur diebus Vado mori oblatus terrae harundinum Vado mori relictus in siccitate eremi Vado mori tormento vigiliae fatigatus

NON MORIAR Non moriar in terra sterili Non moriar in aqua sordida Non moriar in avium nido Non moriar in itinere matutino

IN DILUCULO DIEI TUI In diluculo diei tui exsultant colles silvae elevant manus populus accendit ignem cor et pupillam avis verberat aerem annuntiat diem eremi passus tui fiunt flores deserti oculus tuus lucerna in tenebris In aurora diei tui

ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ Οἱ δώδεκα διδόασιν τὸν ἄρτον τοῦδε τοῦ ἔτους τὸν οἶνον τῶν ἡμερῶν τούτων τὸν οἶνον κοινόν τὸν ἄρτον καινόν

RORATE CAELI DESUPER ET NUBES PLUANT IUSTUM APERIATUR TERRA ET GERMINET SALVATOREM ISAIAS XLV