CroALa & LatTy: documentum

CroALa, 2024-04-29+02:00. Quaero boskovic-r-epigr.xml in collectione croala.

Functio nominatur: /croala/opendoc/boskovic-r-epigr.xml.

Documentum in PhiloLogic croala: boskovic-r-epigr.xml.

Bošković, Ruđer 1711-1787 Giuseppe Gelcich Editionem electronicam curavit Neven Jovanović Digitalizat prema modernom znanstvenom izdanju (1887). Mg:B 82 versus, 539 verborum

Rad nastao u okviru znanstvenog projekta Profil hrvatskog latinizma, (Filozofski fakultet Sveučilišta u Zagrebu, Hrvatska). Srpnja 2012.

Digitalna verzija: CroALa Bošković, Ruđer Josip: Dopisi Boškovićevi : (1. U poslovih dubrovačkih. Lettere dell' Ab. R. G. Boscovich alla Republica di Ragusa. Publicate dal prof. Giuseppe Gelcich. - 2. S različitim osobinama / R. J. Bošković) U: Rad Jugoslavenske akademije znanosti i umjetnosti. Knj. 87., 88., 90(1887-8) : Život i ocjena djela Rugjera Josipa Boškovića. - str. 101-428. -- ep. 1: pismo 113, s. 271 = Lettere del P. Boscovich p. 33—36, 1772-08-25, Strà sulla Brenta; ostalo: s. 280, CXVIII. 1772, 1. Ottobre Mestre. Boscovich al P. Girolamo Durazzo, fratello dell'ambasciatore imperiale.

latinski 1772 poesis Litterae recentiores (1600-1850) Saeculum 18 (1701-1800) 1751-1800 poesis - epigramma Neven Jovanović 2012-07-25 Početna verzija. Latinski spellcheck.

Magna quidem audieram; vidi majora; nec usquam Pura nitent alibi splendida, culta magis.

Flere juvat, sed flere minus, si concidit ursus: Non oculos clausit, clauserat ille prius Bis miser interiit; fuerat servandus, at illum Adamus pejor bestia dissecuit. Olli America ortum dederat, dat Mestra sepulcrum, Debueras hortis, Buffon, habere tuis.

Hic Damina jacet, curarum dulce levamen Nuper, nunc dominae cura dolorque suae; Perge, Henrica, oculos, cinerem tegit urna catellae, Laeta per Elysium saltitat illa nemus.

Qui strepitus! Surgunt aviaria, sepita parantur Densa feris; illic pingitur, hic foditur. Si fueras prima, Durazze, in origine mundi, Vix operis poteras tum quoque habere satis.

Quando operum tibi finis erit ? Natura quiescet, Solus eris mundo tu periente faber.

Quod matrona tibi donavit amabile pomum Et rubet, et candet: concolor ipsa, cape.

Russous Hercules fortis sermone triumphat, Volter Apollineo fulgurat igne micans.

Durazzus longos debet durare per annos, Tam dignus longum vivere nullus erit

Juppiter effulges; meliore at lumine fulget Matrona, his vehitur quae radiosa rotis

Qua celebrem digna tantum vi carminis Anglum Eloquar ? est totus nomine, reque caput.

Tolle faces; praesens meliori lumine fulget Quae Diva et noctem vincit, et illa diem.

Astra nocent nobis coelestia, non nocet ista, Quae Dea tam placidum fundit ab ore jubar.

Continuo perdit: ludit tamen usque; quid ergo? Heu miser, heu nomen perdidit ille suum.

Non vitium dicam? Ludus post prandia tanta Te rapit: at virtus menti, animoque deest.

Vicerat hic Septem, centum nunc auguror aureos Amittat, vitium ponat ut ille suum.

Si quatuor rursum vincit; jam millia perdet Hi olli tamquam piscibus esca nocent

Idem onerat nummis chartam, et prope vulnerat; ipse Ah miser! hoc immo pectore vulnus habet.

Oh ludum injustum ! Cogit tot perdere nummos Illum, qui nobis prandia tanta dedit.

Tu poscis, frustra sed poscis distica, desum Non ego, materies sed mihi sola deest.

Ludentes, Legate, globis cur aspicis? orbis Nam terrae est menti ludus et ipse tuae.

Carmine quis miserum digno sat defleat Anglum! Abripuit Dominam currus : at ille perit.

Ornatus Divae fulvo quam fulget ab auro! Ori defigas lumina, cuncta latent.

Quae chorda humanos demulcet musica sensus Ipsa cani et quaestus excitat, et gemitus. Nimirum sua quemque trahit variata voluptas : Sint bona, seu mala sint; unus id ordo facit.

Cur subito totum texerunt nubila coelum? Nempe illa his cedunt sidera sideribus.

Si redeunt domini stantes in curribus altis, Saltem habeat promptam turba misella facem.

Proh Superi! Canis ore facem per compita gestat, Is quantus, famulos qui jubet esse canes ?

Vivat Io! aeternos felix Durazza per annos, Perstet at haec vultus forma, animique vigor.

Quid metuis currum, pulcherrima Diva, ruentem? Non audent tales laedere saxa Deas.

currе, puer, Divaeque comam sustolle fluentem: En cadit, et turpem pendula verrit humum; Nulla est aethereas inter formosa cometas Tam longo et nitido sirmate Stella micans.

Sint tribus haec nymphis ; valeant mihi sidera coeli, Has ego dum videam, semper ero Astronomus.

Tres Satyrum nymphae poscunt, quis credere possit ? Ore miser namque est, veste animoque niger.

Quae nova tam vario surgunt viridaria cultu, Exemplo haec Venetis, qui parat, ille parat.

Angelico, Nazarre, sono dum pectora mulces, Concedat palmam Phoebus et ipse tibi.

Totus in aetherea, quam dant vaga sidera coeli, Nil ego terrena tentor ab harmonia.

Quis metuat nubes, ignesque, imbremque? Verentur Legatum Austriacae sidera et ipsa Deae.