CroALa & LatTy: documentum

Ecloga qua deplorat rusticus grandine concussam vineam Jolas, Mycon et hujus filii Jolas Quid lacrymis sic assiduis Tibi lumina manant, Chare Mycon, quidue hoc gemitu sic pectora rumpis? Mycon Ah miser! Ignoras, teneras mihi grandine vites Concussas, grauidos fructus et laeta quotannis Munera praebentes? Trunci, ah, stirpesque valete! Manate, o lacrymae, gemitusque aperite dolorem! Nam quid nunc operi incumbam? Quid vana labore Membra teram?—Grati fructus periere laboris. Jolas Fata tibi meliora Deus! Sat lumina, sat iam Exhaustae maduere genae; suspiria quorsum? Mycon Ah quis contineat media vel pace dolorem Iacturae memor, heu, mecum tolerare labores, Solari et tristes animo depellere curas? Uva perit!—Superi, rapuistis nostra laboris Ecce leuamina! Iam proles quoque tollite; postquam Nil reliquum est, dulcem nequeunt producere vitam. Jolas Quid querulas frustra voces ad sidera iactas? Unum est solamen meminisse et dicere cladem. Immisere Dii, quibus hoc placuisse videtur. Filii Deploranda dies nobis carbone notanda In cella, nostro vinum quae tollit ab ore. Jolas Conditur atra dies, caelo nox horrida surgit. Mycon Condatur sane, fastisque ex omnibus absit. Lux fuit! Heu tristi lux infensissima clade; Nubila, lurida, squallida, tetrica, terribilis lux!

Ecloga nautico-piscatoria in aduentum Pii VI. Pontificis M. Venetias Celadon, Mopsus et Lycidas Viderat Adriacis Celadon firmantis in undis Et socios Lycidae et Mopsum per saxa phaselos Confractos. Stupuit quo cymbula parua ferenda, Quum vix tranquillo secura est aequore classis. Celadon Dic quo, Mopse, pares? Cur omnia plena labore? Indigenae captent nudos per littora pisces, Raraque per longos penderent retia remos? Mopsus O Celadon! Nescis, nostris adlabitur oris Daphnis? Daphnis amor pastorum e Caesaris aula, Quem populi laetaeque suis cum moenibus urbes Accipiunt. Celadon Daphnis Princeps et gloria terrae Ausoniae, quem omnes venerantur vertice silvae? Mopsus Ipse est. Celadon Mox etiam propero. Sociisque relictis Accurram celeri vicina ad littora cursu. Mopsus I citus ac illum, cui par nec prisca vetustas Vidit, nec simile adueniens mirabitur aetas, Tu venerare patrem pastorum dona ferendo. Celadon Muraenam nuper cepi scombrosque scarosque, Haec ego dona feram. Lycidas Pretiosas Adria conchas Fert, iuuat has legere; has illi pro munere mittam. Mopsus Ostrea muricibus variata albisque lapillis Fixa domi pendet, nuper piscantibus aequor Obtulit hanc aut vos, Nereides, o, mihi vestris Munera ferte uadis, pulcrum queis Daphnida donem. Celadon Sed quoniam socii passim per littus ovantes Expectant, age iam date vela, impellite remos. Lycidas Collucere ignes et crebra tonitrua sensi. Celadon Alta tene, rector, clauis saxa aequore tecta Abstrusas Syrtes infidaque littora specta. Mopsus Hac iter, hac cursus, me cetera vela sequantur. Celadon Vos placidae saluete aurae, nostraeque per aequor Adspirate viae. Mopsus O Lycida! Pulcerrima visu Fit propior terrasque cita ratis adtigit aura. Lycidas Huc ego contendam, Celadon! Celadon Modo littora linque, Hoc frustra speratur, inania vota videntur. Nam piscatores, quos haec tenet insula, complent Littora, nequidquam nobis sunt antra recessus Quaerenda. Mopsus Auspiciis et tanto numine Phoebi Viribus atque tuis fretus da vela patenti, Da pelago et totos fidens immitte rudentes. Nullae te Syrtes teneant non caeca morentur Saxa nec immites per turbida caerula venti, Optato ut possis tandem consistere portu. Mi sat erit breuibusque vadis et littora propter Cymbam agere et certo (neque enim iuvat ire per omnes Portus) consistamque loco. Tu visa notato. Haud mora prosiliens contendit currere remis, Non illum impediunt Venetus nec nauta Liburnus. Non adeo volucris neruo stridente sagitta Missa fugit, celeresque volans praeuertitur Euros, Ut pelago praeceps committitur ipse vel ipsis Ventorum rapidis et fulminis ocyor alis. Ut vero anfractus vitet celeresque carinas, Circuitu fertur; videt et quo in littore nauis Daphnida deponat, quam etiam venerator ab omni Parte frequens ruat; haud aliter, quam e nubibus imber Dum praeceps cadit effususque loca omnia complet. Consurgit Lycidas, tremit ictibus aerea puppis, Et redit ad socios; tendens ad sidera palmas Talia voce refert: Lycidas O terque quaterque beati Formosi licuit queis Daphnidis ora tueri! Est valido constans animo, licet obsitus annis. Nullus ei cultus: niueo sub tegmine tecta est Majestas, communis amor, tum florea serta Tempora circumdant. Prior illum quisquis videre Optat; funduntur lacrymae; pulcra ubere riuo Ora madent tenerosque movent pia gaudia fletus. Procumbunt alii et defigunt oscula plantis Mirantesque virum atque auidi spectare sequuntur Nympharumque Chori circumfunduntur eunti. Nereidumque pater fremit et Neptunia proles Certatim ingenti celebrant noua gaudia plausu. Hunc ego credebam similem pastoribus istis, Sic noram phocas phocis, cymbasque phaselis Ast praestat, quantum nostris his bellica classis Cymbis. Hoc etiam memori sub pectore conde. Mopsus Flumina dum piscis, dum cancer littus ambagit, Daphnidis aduentus multis celebrabitur oris. Celadon Crede, prius refluo volventur flumina cursu Tentabitque viam, sine velis, nauita ponti Et freta destituent squammosam ducere gentem, Quam subeant nobis hodiernae obliuia lucis. Mopsus Interea insculpam grandes piscantibus omen Hic in naue notas. Haec Mopsus carmina fecit, Pannonia rediit quando haec per littora Daphnis. Celadon Diffugiunt comites sinuosaque carbasa solvunt. Eia age surgamus: nam escas est quaerere tempus. Lycidas Mox fallam pisces calamo linoque madente. Finis