CroALa & LatTy: documentum

88. epitaphium in mortem domini Petri Natalis Quis iacet hic tumulo? Petrus, qui praemia legum Cepit et aureolam clarus in urbe tulit. Spiritus astra petens Natalis ponderat artes; Proueniunt genio gaudia quanta suo. At modo lugent Nereides et caesia Pallas, Naiades et Musae, turba sacrata, uirum. Terra tegit carnem; nunc lilia pone, uiator; Nomen et aeternum personet usque polos.

89. Aelii Tolimerii Sibenicensis ad senatum populumque Spalatensis encomium Iam pridem mihi mens ardenti exaestuat igne In laudes, urbs, alma, tuas, Spalatensis, in omnes Gentes et populos, passim pleno ore canendas. Nam tua me pietas et amor cultusque deorum, Prona fides animusque augendo semper honori Principis hospitibus mens et frons laeta receptis Addixere tibi et clauo fixere tenaci. Sed Proculeiani quis nam praeconia uerbis Aut aequare sciat, propius ut accedere possit. Quae summis in te studiis, conamine summo Conscripsit Spalatique tulit super aethera nomen. Vrbis et illius quam princeps ille locauit, Qui sibi deposito requiem diademate fecit. Impius at Totilas immo exsecrabile monstrum Subruit euertitque urbis decora alma uetustae. At Proculeiani uirtus collapsa reponit Et rediuiua simul iam subruta moenia, fecit Ingenio et scriptis uobis per saecula famam. Exstruxit muros hic instaurauit et urbem, Hic tibi, gens felix, seruauit et auxit honores. Donaque, quae reges, quae princeps unus et alter Contulerant, faciens breuibus illustria chartis. ... pinxit uelut alter Apelles ... auis patrum monumenta tuorum ... longinquas gentes hic hic, littora et urbes Impleuit uoce, ac famae Spalatensis honore, Atque adeo ut gentes miro inflammentur amore, Vt uideant, ut te noscant possintque tueri. Ergo felicem quis te non dicere possit, Vrbs Spalati, et solis passim candore micantem? Tot Proculeiani scriptis decorata, tot, inquam, Laudibus, ut nullo sis interitura sub aeuo. Qui magis in uita nihil expetit, aut prius optat, Nil studet, o ciues Spalatenses, quam pius in uos, Quam memor et gratus uobis cunctisque uideri Et decus et laudes uestras per cuncta patere.

90. de Marulo poeta Alta ego cantans Maruli nunc carmina , Carmina sublimi calamo celebranda Maroni, Qui Troiae pinxit fatum, dignissima Homero, Per Lati populos, Graias spargenda per urbes, Ore auido legi, mens nec satiata recessit. Aurea uerba sonant numeris aptissima, sensus Et modis et formae. Quid dicam? Ridet Apollo. Rident et Musae, Parnasi numina montis; Et celebrem celebrant uatem, pendentia nectunt Serta suo capiti, uariis contexta corollis. Felix ingenio, felix et carmine, felix Laude sua, felix, felix, super omnia felix. Nam dextra e tenebris ad lucem extraxit amica. Illyricae gentes belli uirtutis superbae Vati suo gaudent, orbis te uite coronat; Ne pugnas uati laedat cariosa uetustas. Grates laetus ago tibi, semper ad omnia praesto. Mille tuis manibus uirtutum basia plenis Do, simul amplexu pectora dulci

92. in poetam maledicum Carpe collo uires, quae inani cursu locutas; Fulgura dum mittis subiis nota tuis. Hoc lac cum tu bibis, turpibus sucsis ab annis; Hoc semen paternum promptorique equis tuum. Nil nocuisse ualet animo maledicta referre, Cum mala tibi pilis turpibus floret cunis. Praemiis quot tua geminantur desuper cernes, Arbori carminum ni flat rubigo tuum.

93. ad Michaelem Lipeum, Traguriensem Accidisset si te facientem uerba, Lipee, Exciperet plausu Tullius illa suo. Si noscet quanto scruteris acumine uerum, Diceret: "hic callet dogmata nostra" Plato. Si quoque uidisset qua praestas arte medendi, Te sobolem Phoebus crederet esse suam. Ipse tuos etiam si possit cernere mores, Vt puto, non alios uellet habere Cato. Felix quem praesens et postera conferet aetas Ingenio claris et pietate uiris.