CroALa & LatTy: documentum

Iacobus Grauisius Musam alloquitur Ibis, Calliope, gradu citato Velox ad dominum meum benignum Et reddes placido et uenustulo ore Haec: "Tranquille, precor, tui Grauisi Carmen non lepidum, quod absque lege Fatur, suscipias, et hoc putabis Pignus perpetuum esse ueri amoris. Certo est, crede, Grauisius misellus Sed uult, polliceor, tuum uocari Semper mancipiumque seruulumque Post lectos cineres suumque funus."

Sapienti ac prudenti domino Tranquillo Andreis Cum sis cognitus omnibus poetis, Cum candor tuus aetheremque pulset Et uirtutibus impleas utranque Sedem solis, honore dignus extas Quo iam grandiloqui tulere uates Ad caelum proceresque ducesque sacros. Quapropter Maro doctus est ciendus Qui dotes referat tuas paremque Te reddat superis Iouique magno, Qui te millibus efferat libellis. Nititur tenuis Camena nostra Splendorem titulis tuis parere (Quamuis non egeat nitore Phoebus) Vt debere putes tuae Mineruae Vates quoslibet, o poeta summe, Cui sint Nestorei dies et anni.

In reuerendissimi patris Hieronymi Mazzarelli, patricii Traguriensis Nonaeque abbatis et episcopi de Christi ecclesia longe merentissimi, obitum. Sebastianus Mladineus. Octoastichon Hanc urge lachrymis, o Nona, tepentibus urnam; Frigida pastoris nam tegit ossa tui. Qui decus eximium Traguri, qui splendor auitae Gentis erat nec non totius Illyrici, Virtutum antistes, Christi germana propago Et mitratorum gloria multa patrum. Ergo sydereas animus penetrauit ad oras Illius at cineres hospes Iader habet.

In obitum nobilissimae matronae Helenae Luciae eius affinis Valerius Mazzarellus Virtute insignes potuit quae uincere matres Quas celebrat scriptis Martia Roma suis, HELENA, terrenae deponens pondera molis, LVCIA caelicolum lucida regna tenet.

In obitum nobilissimae matronae Helene Luciae. Marinus Statilius LVCIA, magnifica Sici de stirpe creata, Clara quidem patria, sed clarior arte Mineruae, Matronas inter merito sibi uinxit honores Haec quoniam uitam innocuam mentemque carentem Labe nigra uiuens, moritura tempore nullo, Duxerat; inuidia Parcarum et mortis iniquae Clauditur hoc tumulo praeduro marmore tecta. Mirandum non est quia mors mortalibus aegris Haud unquam parcens sceua metit omnia falce. Falce sua Andromache periit, bene fida marito Penelope, et tu, conspicuae Lucretia famae, Quaeque pudicitię normam memoranda reliquit Porcia lethiferos absorbens faucibus igneis. Omnibus aequalis sed non est funeris hora. Namque harum tantum uolitat per sęcula nomen; Caelestes colit illa locos et spiritus aura Vescitur aetherea uenerandaque numina prae se Omnipotentis habet fruiturque beata quiete.

Ad dominum Valerium Mazzarellum in Ioannis Lucari obitum. Pridoevius Defleo dum tristis lacrymoso lumine nati Francisce, o nimium funera amara tui, Nescio quis, fateor, suaui modulamine dulces Ad vada Parnasi fundit abunde sonos. Num Verona uirum, Venusina urbs, Corduba, Sulmo, Smyrna, Ocnus, Thebae, aut Bilbilis, Ascra dedit? Non, sed Tragurium quo gaudet quoque renident Vno eodem quae olim tecta Dioclis erant. Quis tandem? Nescis an? Fronte VALERIVS is, quo Aurea sublimi sidera utrunque ferit, MAZZARELLORUM generoso sanguine cretus, Virtute insignis, clarus et eloquio.

De lacrymis Pridoevii in obitum Ioannis Lucari Mazzarellus Funera dum defles LVCARI immatura IOANNIS, Proh dolor, heu pietas, funera amara nimis, Vidimus et flentes Parnasia numina, Musas. Exprimis, en, lachrimas, culte poeta, deis.

Ad Ioannem Pridoevium in obitum nobilis dominae Franciscae Papalis Valerius Mazzarellus Franciscam pietas ardens ad sydera uexit, Recta fides, probitas, et sine labe pudor, Sed celebrem terris reddit Pridoeua Camena Auspice quo uidet nomen ubique suum.

Ad Petrum Lucium patricium spectataeque uirtutis iuuenem de sororis obitu Sebastianus amicus QVID caussae est, tacita uideo te mente loquentem, Musa malum sileat quod mea, Petre, tuum, Cum fundant alii uersus et iusta sorori Lilia, quam secto stamine Parca tulit? Sic tecum: "Quam uana mihi, Fortuna, uideris, O, quam me fallit sermo, Sebaste, tuus! Qui nulli ex nostris iactas te cedere amicis Siccine amas nostrae uincula amicitiae? En mala nostra gemunt alii te nempe silente, Solus Apollineo tune furore cares? Cum socius nostro deberes esse doloris, Capta quidem somno tunc elegia tua est." Sed te perque animam, per charae fata sororis Deprecor ut ducas otia nostra boni Talis neue tuam subeat sententia mentem, Petre, tuus quoniam uerus amicus ego. Accipe quin caussam nostraeque silentia Musae Ne damna: soleo namque dolere malis. At cineres postquam et uersus conspeximus ultro, Nostra tum libuit claudere sponte chelim. Non mihi caussa fuit lachrymabile scribere carmen, Sed grates laeto corde referre Deo. Immo fui quondam miratus ualde poetis Qui fleuere dolor certe ubi nullus erat, Forti animo fratrem ac magno lenire studentes Germanęque obitum plangere; uiuit enim Nulla ubi sunt mentis fastidia, nulla senectus Nulli ubi sunt morbi, debita nulla necis, Illic uirginea laetatur septa caterua Et ueris caeli gaudet in arce bonis. Illic iam fruitur Christo sine fine marito, Et consanguineis utilis illa foret. Ac ne sim saluus si non felicior illa est Cui cunctae mundi dote darentur opes, Quin licet et claro et sapienti iuncta fuisset Et sobolem dignam se genuisset ea, Certa lege tamen subeunda pericula tandem Mortis erant quoniam nemo perennis homo. Ad superos nec forte choros euecta fuisset Dignum forte nephas esset adorta Styge. Quare age, da lacrymis finem et deuota Tonanti Dona refer cuius gestit amore soror. Et mihi, si tecum officiis certare reliqui, Parce precor, mentis non fuit iste dolus. Esse tibi in claris rebar uirtutibus ingens Praesidium quibus es natus, amice, bonis. Iam uerum ut fatear, dulcis fuit illa dierum Lucia qua affinis facta propago Deo est. Laus Deo optimo maximo 1587 Portio qui nostri Vincentius optima cordis, Doctus uirque bonus, perlegat ista, rogo.

Ad excellentem grammatices professorem Iacobum Veronensem Me tua fama tibi deuinxit et inclyta uirtus; Nec tua quippe minus Calliopaea lyra. Ergo, precor, graciles non tristi fronte Camoenas Suscipe, et Vranii sic memor esto tui; Parua tibi sunt haec, dominus nec munera serui Despicit; hic sat dat, qui dare plura nequit.

In detractorem superiorum carminum Quid toruo aspiciens oculo carmenque modumque Nequicquam uersus, inuide, dente premis? Parce sacros lacerare modos uatemque benignum, Munera parce pii conscelerare Dei. Quid furis? Aeternum stabunt decus orbis et urbis Tragurii. An tristi dente oculoue ruent? An tuus iste oculus nequam, dens nequior illo est? Cum putri, ut ualeas, erue dente oculum!

Ad peregregium virum nobilem Traguriensem Petrum Lucium. Idem Gaudentius Qui priscis quaecumque latent, studiose, libellis Miranda aetherei colligis acta uiri, En, Petre, macte animo, Luciorum digna propago, En imitere, pius quae legis atque colis!

Ad reverendum patrem fratrem Symonem Rosam paginae sacrae magistrum optimum prouincialemque Delmatiae dignissimum Sic sibi stelligeri me seruet rector Olympi Accipiatque meas, qui iuuat, aure preces. Si forte hesternum saeuus te audisset Apella, Nil melius uerbis diceret esse tuis. Tam bene doctiloquus reseras arcana Tonantis Vellis et ab labili mente uagante notas; Hinc Sophiam miramur sacram et dogmata, teque In fidei flores dicimus esse Rosam.

Ad proceres Tragurienses O, quid agis, genitor? Natum da discere clarae Dogmata virtutis sacraque iura Dei. Nam bene ni fuerit virtute exculta iuuentus, In dedecus patriae cunctaque damna ruet. Ergo quia, o proceres, uirtus est prima iuuentae Ars pręceptoris, cernite quid sit opus. Matthaeus Desseus Ragusinus

Ad admodum illustrem d. Petrum Lucium dignissimum Tragurii patricium O Petre, Tragurii quem exoptes esse magistrum, Cuique fauere uelis, mos tuus ipse docet. Illi namque faues semper, qui, Petre, fauore Est dignus; prudens sic homo quisque facit. At meret ante alios Michael hunc, credo, fauorem Grisogonus; per te hic ergo magister erit. Verum Grisogono quod praestas, hoc mihi praestas, Nos igitur grates reddimus ambo tibi. Tibi tuisque virtutibus addictissimus Michael Racetinus.

Familiares ad Gagallum Gallum Gagale Galle, thesis proponitur, en, agitanda. Hic tua res agitur, Gagale Galle, uide. Nam si defueris nunc, Gagale Galle, periclum est Ne tua uirtutis, Gagale, fama ruat. Ergo age, Galle, tuum nomen famamque tuere, Namque aliter Galli nec tibi nomen erit. Matthaeus Desseus Ragusinus.

Nobilis Iacobus Grauisius praeceptor publicus reverendo Sebastiano a Lege, ciui Traguriensi Hoc ego tuque sumus, sed quod sum non potes esse Tu quod es ex populo quilibet esse potest.